Wil schreef op woensdag 11 juli 2007, 13:01:


Bedankt Wil, helaas is het nu tijd voor groffer geschut......

Esther schreef op woensdag 11 juli 2007, 13:03:


Es, het probleem ben ik. Als ik er niet bij ben, is ze niet te hanteren.

Piet schreef op woensdag 11 juli 2007, 13:03:


Hallo Piet, ze is al enkele keren gekraakt. Er zit niets vast.

Wil schreef op woensdag 11 juli 2007, 13:11:


Heb die meneer er ook bij gehad, hij kan slechts een ernorme ontsteking/irritatie vinden.

Wil schreef op woensdag 11 juli 2007, 13:14:


Bedankt Wil!

Piet schreef op woensdag 11 juli 2007, 13:18:


Erg fijn dat je meedenkt, Piet!

Esther schreef op woensdag 11 juli 2007, 13:23:


Bedankt Es, erg lief van je! Een grote plaats bij ons in de buurt is bijvoorbeeld Papenburg of Rhede. In Nederland is dat Winschoten. Mijn vaste therapeut (die ook haar schouder behandelt, weet helaas ook niet wat hij nog met Indy aanmoet, hij kan verder niets vinden.

Vanavond komt mijn dierenarts dus langs en dan kijken we wat we gaan doen. Wellicht heeft hij nog iets in zijn "trukendoos".

De komende tijd kan ik helaas ook nog moeilijk vrij krijgen, ik heb net twee weken vakantie gehad, mijn baas is een aantal weken in het buitenland en nog wat ander geduvel op het werk. Komt erop neer dat ik pas ergens in september vrij kan nemen.

Monique

Christel Provaas schreef op woensdag 11 juli 2007, 13:44:


Gerry was niet degene die de spat constateerde. Het is duidelijk geen spat, alles is mooi open.

Annemieke B schreef op woensdag 11 juli 2007, 14:32:


Met Shiatsu kan ik haar gelukkig veel verlichting geven, maar helemaal weg krijg ik het niet, er mankeert gewoon teveel aan. Maar Indy is een taaie, het is vaker een hopeloze situatie geweest, maar ze krabbelde steeds weer op. Zolang zij het nog ziet zitten (en dat is duidelijk het geval), probeer ik er zo goed mogelijk voor haar te zijn.

Monique Meijer schreef op woensdag 11 juli 2007, 13:40:


Hallo,

Gisteravond is mijn dierenarts geweest. Ik moest Indy een paar rondjes longeren in de bak, in stap, draf en gallop. Hij was erg tevreden hoe de spieren bijgetrokken zijn. De ontsteking is in ieder geval weg.

Nu de ontsteking weg was kon hij haar ook verder onderzoeken. Volgens mijn dierenarts hebben we met twee dingen te maken. Ten eerste is ze in het verleden spierbevangen geweest, daardoor die rare verdikkingen en die erge ontsteking. Dit kon hij gelukkig oplossen. Het tweede punt is niet zo leuk. Indy heeft ataxie. Ze reageerde niet goed op verschillende tests. Hij meent dat ze wellicht een smak gemaakt heeft in het weiland o.i.d. en dat ze een beschadiging/kneuzing opgelopen heeft in de rug / rugzenuwen, waardoor signalen niet goed doorkomen. Om echt zekerheid te hebben kan dit onderzocht worden met een contrastvloeistof o.i.d. in een kliniek, maar er is sowieso niets aan te doen. Ik vind dat ze nu wel genoeg meegemaakt heeft (we zijn al 10 jaar bezig met de meest uiteenlopende problemen), ik laat het daarom niet verder onderzoeken. Mijn dierenarts staat hier volledig achter, (hij kent haar sinds haar vierde), volgens hem heeft ze in ieder geval geen pijn meer. Hij verwacht dat het, nu de ontsteking weg is, nog wat zal bijtrekken, maar Indy zal nooit helemaal 100% lopen. Ze zal een lichte afwijking houden. Wat de toekomst brengt, hoe de ataxie zich ontwikkeld, weet natuurlijk niemand, maar dat zien we dan wel weer.

Ik moet nu lekker met haar gaan wandelen en ik kan volgens hem na een paar weken ook weer rijden, al vind ik dat niet zo belangrijk. Het belangrijkste is dat ze geen pijn meer heeft.

In ieder geval heeft het probleem nu een NAAM, en dat beteken heel wat voor mij! Niets is zo erg als iets ongrijpbaars.

Groeten,
Monique

Esther schreef op donderdag 12 juli 2007, 11:42:


Bij Indy kan het eigenlijk niet door een virus komen, daar is ze voor ingeent (Herpes in het Duits). Ze vertoont volgens mijn dierenarts dan ook duidelijke tekenen van een beschadiging door een smak o.i.d., bij Herpes is het anders. Indy geeft namelijk wel reacties op prikkels zoals een sleutel over de rug schuiven, bij haar heeft het puur te maken met haar onderrug en de verbinding naar haar rechter achterbeen. Rechtsachter reageert ze duidelijk traag en wat onbeholpen.

Bah, het is inderdaad niet leuk, maar we hebben in ieder geval duidelijkheid. Onzekerheid is vreselijk. We zullen zien in hoeverre Indy kan / mag herstellen. Ik ben er voor haar en dat weet ze ook. Ik heb haar al een paar keer verteld dat zij bij me blijft en dat zij beslist wanneer ze vindt dat het genoeg geweest is.

Monique

Indy en ik hebben net een fijne wandeling gemaakt, samen een heleboel interessante dingen bekeken en geprobeerd de partytent van de buren te slopen, die tot haar schrik echter wraak nam door hevig heen en weer te bewegen.

Ik voel me bevrijd, de beklemming is weg. Indy liep vlot naast me, met af en toe een kleine struikeling rechtsachter, de oortjes naar voren. Bij het oversteken moesten we even wachten. Ze duwde haar neus in mijn gezicht en gaf me een lik over mijn kin. Het lijkt alsof zij zich ook die bevrijding voelt.

Ik ben niet bang voor de toekomst. We zien wel en genieten van elk moment. Rijden is leuk, maar dat hoeft niet zo nodig. Indy heeft geen pijn en dat is het allerbelangrijkste voor me.

Over een tijdje laat ik jullie weten hoe het gaat.
Bedankt voor jullie meedenken en steun!

Groeten,
Monique

Wil schreef op dinsdag 17 juli 2007, 23:18:


Al een aftreksel van kruidnagelen geprobeerd? Dat is bij Indy het enige wat helpt tegen dazen.

Monique