Vanmiddag is er van trainen weinig gekomen, ik was gefacineerd door het gedrag van de paarden
Vandaag heb ik namelijk een eind aan het eenzame leven van Joke gemaakt.
Joke de Haflinger, die bij ons op last van de eigenaar apart op een postzegel achter de schuur stond en tot mijn vreugde aan Miryam uit Maastricht is verkocht heb ik vandaag bij Don, Shiny en Mina gezet.
Bij de eerste ontmoeting met Don was het na 1 gil en ik keer een voorbeen opheffen van Don duidelijk wie de leider was. Hij heeft haar de hele verdere middag ook geen aandacht meer gegeven.
Nee, dan mijn tuttebelletje Shiny!. Kruiperig voor Don, hij kan tegen hem echt lopen smakken en kauwen als een pasgeboren veulentje, met zijn hoofd zowat in de grond, nu moest er even de rangorde veroverd worden.
Ik had al speciaal om niks uit te dagen , hooi op 3 plekken in de bak gelegd, maar van welke hoop ze ook een hap nam, het was vanaf 10 meter met opengesperde mond erop af , bijtend en slaand en Joke wegjagend tot in de wei om daarna helemaal showend als een grote , vol trots bij Don te gaan eten.
En och arme , als dan even de rust was weergekeerd, maar als Don een oor achteruit trok, om hem zelf twee stappen te laten verzetten, was het meteen weer attack! om zijn terechtwijzing op Joke af te reageren.
Ik had Shiny nog nooit zo gezien, aggressief aanvallend en constant de merrie in de gaten houdend, knokkend om zijn plaats achter "De Grote roerganger" te behouden.
Ik kon helaas niet langer blijven kijken, en het was geen vechten van aan elkaar blijven hangen en slaan om dood te slaan, dus ik kon wel weg, maar het was prachtig om te zien. Mijn gedachtes vooraf over hoe het zou gaan klopten aardig, maar dat Shiny , die op wandelingen nog nooit een voet naar een ander paard heeft opgetild , zo fel reageerde, verbaasde me toch , moet ik eerlijk zeggen.
Mina, die vorige week natuurlijk haar grote vriend verloren heeft, week trouwens geen seconde van de nieuweling haar zijde.

Piet

e m kraak schreef op donderdag 12 juli 2007, 17:59:


Voordat we nu weer over dit onderwerp in woede ontsteken, wil ik het toch even proberen wat uit te leggen en iets vaststellen
Mijn hart is Zeeuws - Vlaams, mijn tongval , als ik wil plat Zeeuws-Vlaams, maar over het algemeen spreek ik redelijk Nederlands met een Amsterdams accent, omdat ik daar mijn opschietende jeugd heb doorgebracht en een deel van mijn werkzaam leven.
Het is logisch dat ik het Vlaams redelijk kan verstaan maar ook een heel eind naar het noorden niet echt problemen heb met mensen te communiceren. Behalve als ze plat Grunnings of Fries gaan praten.

De mensen die hier op het forum de meeste moeite met elkaar hebben, ken ik allemaal persoonlijk, de een wat beter dan de ander , maar toch. Stuk voor stuk aardige, vriendelijke, fijne mensen, of ze nu uit het hoge noorden komen of uit het diepe zuiden.
Zoals ik al zei kan ik Vlaams, als het niet te plat is , redelijk verstaan. Toch gebruiken mijn nabije zuiderburen soms woorden, waarvan ik denk :"waar heb je het over"??
Vlamingen, met respect , want ik vind het een prachtige taal, gebruiken soms compleet andere woorden, ( heel vaak zeker wel Nederlands) dan Groningers, Friezen, Brabanders of Zeeuwen gebruiken als ze Nederlands spreken. De misverstanden zijn niet van de lucht.

Op zich is het dus al moeilijk genoeg elkaar te begrijpen zelfs als we allemaal Nederlands schrijven.
Hoe gemakkelijk is het niet op een forum waar je elkaar niet ziet, dus niet meer hebt als het woord, om een andere uitleg aan een woord te geven en zo elkaar te misverstaan.

Ik denk dat "Schuun Vloms klappen" of Zeeuws, of Brabants, Gronings Fries, Limburgs, Amsterdams, Antwerps, Rotterdams, Gents, Haags of Leids er niet aan bij draagt om herrie te voorkomen. We hebben het met Nederlands allemaal al moeilijk genoeg.

En zeg nou niet welke woorden zijn zo verschillend dan? Pfff het begint al met poepen.

Piet

nie suwepeuh joe Een Amsterdamse Friezin die plat Surinaams kent? Ik kwam nooit verder als een koewartje.
Wie zou jij wel eens met een zweepje willen slaan Es?

Coralie schreef op donderdag 12 juli 2007, 20:30:


Ik begrijp je niet, eerst heb ik er geen verstand van, nu weet ik et allemaal beter?
Jij bent toch degene die hier met een huilverhaal: "ik vind het allemaal zo erg", achteraf komt vertellen dat je, omdat je het niet meer weet, je je paard hebt laten beslaan? Dat je dat wou delen? Dat het maar voor even was? Zo gauw je iets beters wist je dat zou doen?
Terwijl je een paar Smit schoenen versleten hebt?
Als ik je dan uitleg wat hoogstwaarschijnlijk de oorzaak is omdat dit kennis is die niet, of toch praktisch nog niet in de HN boeken staat en wat op de cursus ook bijna nog niet wordt behandeld, dan weet ik het allemaal beter?
Me dunkt dat je niet de eerste bent met dit probleem. Naast mijn hoevenstudie, mijn flink diepgaande gesprekken met De Bodt, is Ans ook een mooi voorbeeld wat ik van dichtbij gevolgd heb. Christel heeft er ervaring mee en hij heeft "het " al zoveel keer bewezen, dat als je het werkelijk zo erg vindt dat je paard nu op ijzers staat, je niet om het feit heen kunt dat je een krom paard hebt en dat hier iets aan gedaan kan worden. Zelfs MET ijzers!

Esther schreef op donderdag 12 juli 2007, 21:52:


Hahaha ik zat nog met m'n gedachten bij jouw tien voor Vlamse taal en was het Amsterdamse "soay" aan het vertalen naar so-ee naar zo hee!
Begreep dan ook helemaal niks van het berichtje van Peter
Hoppa, geweldig voorbeeld van een taalmisverstand en "de ontvanger bepaalt" hahaha Het zijn dus Soay schaapjes

Esther schreef op donderdag 12 juli 2007, 22:05:


Lullig he? wat dacht je als je shitake paddestoelen kweekt en je wilt daarover praten in een Amerikaanse webgroep.
je wordt geband als je het nog een keer durft te schrijven.
shit ake ook shi-take of shii-take mocht niet en het betekent toch niets anders dan eikenzwam.

Esther schreef op donderdag 12 juli 2007, 22:21:


mafkees haha wordt et geen tijd dat je in bed gaat leggen ?

Wil schreef op donderdag 12 juli 2007, 20:13:


Dank je Wil, ik vond het belangrijk genoeg om het een beetje fatsoelijk op te schrijven. Hoewel het precies zo gebeurd is, is het een verhaaltje met een dubbele bodem. Misschien dat je dat met duidelijk vertellen bedoelt, omdat je die duidelijk ziet?

In feite probeer ik hiermee te laten zien dat de term " Waarom zou ik dit of dat niet kunnen doen, paarden in de wei doen het onderling veel harder, ga maar kijken! echt onzin is.
Ik ga het maar even "menselijk" vertalen.
In 2 tellen was door zijn gedrag tussen Don en Joke duidelijk wie leiding gaf en er is geen geweld aan te pas gekomen.
Shiny, veel minder duidelijk in zijn leiderschap, moest agressief worden en had wel geweld nodig om Joke ervan te overtuigen dat hij haar voortaan zou leiden, m.a.w.zijn leiderschap op te dringen.
Volgens mij is dit laatste een op een te vertalen naar de verhouding mens-paard. Een mens die door een paard bv alle kanten opgesleurd wordt en dit alleen kan oplossen met agressief gedrag, is niet echt de leider van het paard. Het is allemaal flinterdun. Het verklaart waarom veel paarden soms zo in verzet gaan als ik bv in een workshop, door houdingverandering het duidelijk maak, dat het baasje voor het eerst zegt: "Ik ga je nu echt leiden!"
"Ja hoor , tuurlijk" zegt het paard, "wie ga je daarvoor meenemen? Want wat gebeurd er als ik mijn voet uitsla? of eens flink met mijn staart zwaai en m'n oren naar achter trek?"
Volhardendheid en duidelijkheid in lichaamstaal maken duidelijk wat er dan gebeurd en alles wordt zonder geweld opgelost. Net als tussen Don en Joke.

Piet

Aafke schreef op vrijdag 13 juli 2007, 8:22:


Oei, heel goed dat je ermee bezig bent, maar een paard met een been probleem kun je beter geen rondjes laten lopen.
Het geeft een veel zwaardere belasting in de gewrichten dan rechtuit.
Een andere oplossing voor het hangen aan het halstertouw is een langer touw te nemen en dit door een oog in de muur te doen.

Het paard begrijpt nog niet wat de bedoeling is, van nature is het geneigd tegen, -in dit geval zelf opgelegde - druk in te gaan.
Zo gauw je paard achteruit wil vier je met weinig tegendruk, (in het begin misschien wel zonder als dat nodig is), het touw en vraagt HO, dat blijf je herhalen tot hij stopt. Omdat er geen strijd ontstaat zal hij meestal binnen een paar meter stilstaan ( er is geen noodzaak om verder weg te lopen want het probleem bestaat niet meer) Zodra het paard stilstaat beloon je het. Moooii is daar een perfect woord voor en een kriebel erbij kan ook helpen. Daarna vraag je het weer vooruit te gaan. Op elke positieve stap volgt weer een beloning en je neemt het touw dat nog door het oog zit, weer in ZONDER te trekken. Dit zal in het begin waarschijnlijk nergens op lijken maar langzaamaan zal hij gaan snappen wat de bedoeling is en zal beloond willen worden. Zo voorkom je dat je negatief moet trainen (straffen door hem een uur in de rondte te drijven)en het paard leert dat het vaststaan geen probleem is omdat jij het eraan went.
Dus beloon het positieve, negeer het negatieve.

Piet

Aafke schreef op vrijdag 13 juli 2007, 8:29:


Dit zo vaak verguisde forum en allebei de sites krioelen van de verhalen. Om te leren hoef je alleen maar te lezen, je eigen ervaringen te vertellen en een olifantshuid te kweken. Ik doe dat ook en leer (bijna) elke dag. Is het niet van dierengedrag dan is het wel van menselijk

Piet

van lennep schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:47:


Een vraag van Chris Irwing in Damme aan het publiek was: wat is de belangrijkste eigenschap die een leider moet hebben De antwoorden varieerden en waren allemaal goed, maar een was DE belangrijkste en dat was: awarenes.
Vrij vertaald: altijd eerder alles in de gaten hebben dan de rest van de kudde.

Piet
Hij komt trouwens ook in Arnhem in september, de moeite waard!

Toevallig zag ik vanmorgen de Telegraaf waarin een stuk staat over de oprichting van een specialistisch politiekorps dat ingezet wordt tegen zware criminaliteit en terroristische acties.
Zij zijn op zoek gegaan naar een interventie hond, omdat het lieverdje nog iets meer moet kunnen dan surveillance en speurhonden.
De Dienst Levende Have Politie DLHP, heeft Simon Prins in dienst, die een valse Mechelaar, te zien van de foto, voor deze taak heeft opgeleid.
Hij heeft het operant conditioneren van Bob Baley geleerd ( ongetwijfeld met kippen ) en is dus met de valse Iwan met de verschrikkelijke als toevoeging, gaan clikkeren.
Hij heeft hem daarmee afgeleerd om zomaar iedereen te bijten, maar alleen op commando aan te vallen.
Hij legt in het stuk uit wat hij doet, natuurlijk exact wat clikkeraars met huin paard doen en won met Iwan een Europese wedstrijd voor arrestatie honden.
Een valse hond zijn valsheid afleren, door hem door zijn gedrag zover aan te passen dat hij zijn bijtgerichtheid alleen nog op commando vertoont en dit alleen met belonen en niet straffen, is voor mij hoger trainersvakmanschap
Wie nog steeds denkt dat clikkeren alleen maar een trucje is om spelletjes en kunstjes te leren aan je paard raad ik aan, om desnoods voor 1 keer de Telegraaf te kopen en het stuk te lezen.

Misschien moet ik proberen die man eens te bereiken en hem vragen of hij ergens een clinic aan belangstellende PNers wil geven?
Piet