Jacqueline v d Berg schreef op zaterdag 28 juli 2007, 0:09:


Dus ja, het werkt idd. Bij Bella was alles weg....binnen een klein jaar....
Bij Player voorkomt het "erger". Bij haar breekt het eczeem zo niet uit.

Equipalazone is een idd een pijnstikend en ontstekingsremmend medicijn dat oa wordt voorgeschreven bij hoefbevangenheid. Heel doeltreffend voor
aandoeningen (ontstekingen aan)het het spier of skeletstelsel.

Mijn shetter at het mee op in haar eten maar mijn paardje (Player) is niet te misleiden, helaas. Heb alles al geprobeerd maar oftewel weigert ze te eten ofwel spuugt ze alles uit.
Alles gaat dus in een spuit en een vriendin van mij - de rust zelve - krijgt zonder veel problemen het in haar mond gespoten. Zonder halster aan te doen zelfs.
Als ik het probeer wordt het echt lachwekkend, ze voelt dat ik me er zenuwachtig in maak en het is gewoon om zeep.
Niks appelmoes, appels, honing noem maar op voor ons , wel vertrouwen winnen en rust uitstralen en doen alsof je alle tijd van de wereld hebt.....

denk iss dat je paardje hoefbevangen zal staan, kappen is dan idd wel noodzakelijk om de druk op de tenen weg te halen.

Succes!

Wil schreef op dinsdag 31 juli 2007, 17:15:


hey Monique,

Krijg er tranen van in mijn ogen.
Koester de momenten met Indy, maar dat doe je al....
Voel me zo in je schoenen staan,
zo rot om je paardje zo te zien.
Wens je veel goede momenten met Indy en de wijsheid èn de moed om de juiste beslissing op het juiste moment te kunnen nemen wanneer het nodig zal zijn.

jacq.

Monique Meijer schreef op woensdag 1 augustus 2007, 14:42:


Dat is het ook......onbegrijpelijk.

Heb een pony geweten met dezelfde symptomen als Indy.
Oorzaak niet geweten, gevallen en rug beschadigd? Da had er het raden naar.
Verschillende inspuitingen met cortisone hebben hem gered...
hoe of wat ..... niemand weet t precies, maar pony was volledig hersteld en is dat nog steeds...
miraculeus?
mssn....
ik weet het niet...

wilde het toch even neerschrijven.

Heb een weidemaatje gevonden voor onze Player. Wat ik zo leuk vond, om verschillende redenen is dat ik et paardje ken. Het is een ex-manegepaardje war ik zelf veel op gereden heb jaaaaren terug. Vond het toen al zo'n zalig dier.... Zelf wist ik niet beter dan rijden doe je in een manege op manegepaarden die verder op stal staan te "weven" uit frustratie...
Godzijdank is dat verleden tijd en ben ik totaal om....
Dat paardje , Fea heet ze.. Daar als onmogelijk en raar beschreven, stijf, hoekige gangen, rare galop, hoofd omhoog, nek opgetrokken in een harmonica en niemand die er wat serieus mee kon.
Tot nu
De manege heeft ze verkocht aan een meiske van 20 en omdat Fea artrose heeft , had de DA aangeraden haar op een wei te zetten. Heel de manege keerde zich tegen dat meiske, zal jullie de details besparen.
Nu staat ze dus bij mij, ik content tot en met, ten eerste om Fea terug te zien en ten tweede omdat Fea een goed leven ging krijgen nu....
Meiske durfde niet te rijden, had schrik en vroeg mij of ik eens wilde proberen, zien of dat Fea zich zou gedragen.....
Ikke blij, was zo lang geleden...
Om een lang verhaal kort te maken, na 4 keer ze gereden te hebben (ikke en vooral mijn geweldige 15-jarige zoon op dat gebied) is ze al helemaal veranderd. Ze strekt haar nek naar beneden loopt ontspannen met haar neus aan de grond, zelfs in draf, briest, buigt en gebruikt haar spieren, haar achterhand, wordt leniger...Alles wat ze nooit deed...
Alles zat er al in, niemand die het idee had gekregen het haar te vragen....ipv te eisen en haar pijn te doen en te commanderen.
Ze komt zelf aan de teugel en blijft daar even als je de teugel totaal los gooit. Ze gebruikt haar spieren, ze loopt ontspannen, ze bloeit op in de wei...Geen zweep, geen dwang, veel geduld en vragen...altijd maar even en dan belonen...
Wat geeft dit een voldoening....
En haar nieuwe "baasje" trekt ogen zo groot als schoteltjes...

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 1 september 2007, 10:01:



Praatjes tegenover Player heeft ze anders wel... Al goed, want onze Player kan wel heel bitcherig zijn
Het zijn twee volbloedjes en lijken eigenlijk van karakter ongelofelijk veel op elkaar.
Wat ik aan Fea vooral zie is een enorm wantrouwen naar de ruiter toe. Op de grond heeft ze dat niet. Bedoel dus van het moment dat je er naast staat.
Natuurlijk komt er bij dat er nooit MET haar is gereden , wel altijd OP haar. En dat maakt een een wereld van verschil ... Schrik om te vertrouwen, schrik om haar spieren te gebruiken, rug hol trekken, weglopen van werk...
Naja, noem maar op.
En ja zalig om zo'n paardje te zien opbloeien... Nooit gedacht in zo'n recordtijd zo'n verschil te zien, had wel gedacht ze in orde te krijgen, maar na verloop van veel tijd en geduld. Het is nu al een metamorfose.
Blijft natuurlijk werk aan de winkel, ze moet een evenwichtig lijf krijgen....

En die volbloedjes, blijven speciale karaktertjes, vragen om een bepaalde aanpak...
Oja, ze is nog maar 14....
Maar wat leuk dat jij ook zo'n leuke ervaring hebt met zo'n manegepaard..

Edith Hartog schreef op zaterdag 1 september 2007, 16:52:


Dat zal wel al hééééééééél lang geleden zijn, niet?
Want die zijn al echt jaren uit de handel...
Die cap waar sarcastisch over gedaan wordt, redt wel levens... Die van mijn zoon al twee maal. En ik overdrijf abs niet.
Zelf ben ik één keer op mijn hoofd gevallen met alleen maar een (fikse) hersenschudding als gevolg. Dank aan mijn helm / cap / tok / hoe je het ook wil noemen.....
En nee, je neus is niet beschermd, die heb ik ook bijna gebroken gehad door een kopstoot van mijn schattige Player die ff door het lint ging....

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 1 september 2007, 18:05:


Ik twijfelde ook altijd of ik wel hersenen bezat, kon het niet bewijzen. Niet zwart op wit....
Totdat ik die hersen :-)schudding had en herstel uitbleef....toen een scan laten nemen en was het duidelijk zichtbaar .
Hoe groot was mijn opluchting....
Ik had hersenen.....

Edith Hartog schreef op zaterdag 1 september 2007, 21:15:


Oh, ok,
in Belgie zijn die ondingen, "siercaps", verboden...
Mogen al lang niet meer verkocht worden...
Nu heb je alleen dikke veiligheidshelmen in alle kleuren, soorten en modellen.
:)

Danielle1984 schreef op donderdag 20 september 2007, 9:53:


Hey Danielle,

Ik had mijn twee (nu één) paardjes aan huis voor een tijdje maar dat was aan noodoplossing. Ik had hier eenkleine 800m² zand en had er een open stal opgezet.
Nu heb ik een wei kunnen huren van een boer. Hij adverteerde niet, maakte niets kenbaar maar ben via via aan zijn adres gekomen en koudweg gaan aanbellen.
Heb mijn stal erop mogen zetten, betaal huur en that's it.
Wat ik wel moeilijk vind is dat hij wil dat ik de mest laat liggen en om de zoveel tijd rijdt hij die uit met zn tractor.... Moet wel zeggen dat door deze methode er géén jacobskruiskruid groeit....
Maar ja, concessies moet je altijd wel doen ergens...
Jammer dat je zo ver woont want ik heb gras en plaats te veel... Heb een advertentie staan voor een paardje erbij te zetten.
Mijn huidige huurder is weer weg na anderhalve maand want ze is bang dat haar paard niet tegen de winter kan op de wei met open stal..
sja..
Hier dus de omgekeerde wereld.
Wens je veel succes!

Eva Saegerman schreef op donderdag 20 september 2007, 10:31:

Wat betreft mijn ervaring met magnesium; Onze shetter Bella had toen ze bij ons kwam een ontzettend dikke manenkam, veel plooien, dikke "hengstennek" en een boerenachterste
Ook haar staartwortel hing gewoon in dikke plooien. Overal (etterende) wondjes...

Toen ik hier zo het één en ander had gelezen over insuline resistentie en de uiterlijke symptomen van deze paarden, heb ik het besteld om het te proberen.

Het resultaat was fenomenaal, wil niet zeggen dat ze niet meer schuurde, behandelde haar ook tegen de jeuk (homeovet) en had een lotion voor de wondjes te verzorgen (homeovet)
En had op den duur MCQ van de DA tegen zomerexceem.
Deze producten maakten haar leven aangenamer en draaglijker.
de grote verandering en verbetering was toch wel die magnesium....
Manenkom slonk, plooien verdwenen, idem dito voor staartwortel, haar nek slonk tot normale proporties.

Dus wat mijn ervaring betreft:alleen maar positief.

En nu.....
viel ik ff plat achterover.
Baasje van Fea heeft besloten dat Fea weg gaat. Naar een accomodatie waar ze iig 's nachts op stal gaat......
WHAAAAAAA
mag ik even gillen?
Het beestje was helemaal opengebloeid, DA zei ook al dat ze er zovéél beter uit zag. Ze heeft artrose, dus opsluiten is uit den boze...
Maar ja, bazinneke is bang dat Fea zal afzien 's winters op de wei met open stal...

Heb niet veel (niets ) gezegd
Maar gezucht...(in mezelf)

Oja
Of we wilden voort blijven werken met Fea op haar nieuwe adres.
En ook les geven...

triest
toch?

Elzaliene Proost schreef op maandag 24 september 2007, 18:53:


Al te laat, al te laat... al gooit ze er een dozijn dekens op... (ahum) Ze is al volop aan het werken en investeren om de stal van degelijke afsluitbare deuren te voorzien en de wei te omheinen ( die er gelukkig ook is)
Heb er echt gewoon totaal geen woorden voor. Arme Fea.
Ook arme Player die wéér haar maatje verliest.
Waarom sollen zoveel mensen met hun dieren... Weet dat Player weer gaat treuren....
Ben weer op zoek naar een nieuw maatje dus...

eddy DRUPPEL schreef op maandag 24 september 2007, 19:01:


Ja Eddy, kweet t kweet t....
Voel me machteloos
Maar mssn kunnen we zo nog wat invloed uitoefenen en ze in de goede richting duwen, proberen.....?
Ze leert van ons héél anders met haar paard om gaan, en t bevalt haar, misschien heeft ze tijd nodig?