Ans Jondral schreef :


Het moeten lopen door de dikke modderige glibberklei is ook niet ideaal voor de spieren, dat zien wij hier ook regelmatig. De paarden houden de pas in, lopen kort en voorzichtig. Ik kan me zo voorstellen dat dat verkrampend werkt op de spieren, dat ze de spieren overmatig moeten aanspannen en dus spierpijn krijgen, dus stijf worden.
Nu weet ik niet hoe jouw ondergrond is ?

Groet, Pien

Christel Provaas schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 13:16:


Yep, neopreen, en voor je opstapt als je hebt aangesingeld de voorbenen even naar voren uitstrekken. Dat trekt evt huidplooien weer recht.

Groet, Pien

Huertecilla schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 16:58:


Ik kwam toennet nog langs een fruitteler en zag de kratten klaarstaan voor de perenoogst. Ik vind ze zo mooi en ze lijken me erg praktisch (behalve het feit dat wij een paar houtknagers ertussen hebben).
Het schijnt echter dat dat statiegeldkratten zijn en je er hier veel (statie)geld voor moet betalen.
Jack heeft nu oude 1000 litervaten doorgeflext en de onderste helft doet dienst als hooibak en die voldoen ook prima.
Gaan ze ook niet hun tanden inzetten.

Groet, Pien

Pff, hele avond aan gewerkt, maar het is me gelukt : Ik heb op mijn site 4 filmpjes gezet waarop ik BD rijd met Spirit naast ons als handpaard.

http://www.spirithorses.be/spirit.html (naar beneden scrollen)

Greetz, Pien

Nathalie Lagasse schreef op zondag 12 augustus 2007, 13:56:


Wow, Nathalie. Proficiat met dit nieuwe leven!
Knap van je dat je ondanks de emoties van deze dag heel nauwgezet hebt weten te onthouden hoe alles gegaan is.
Leuk verhaal en veel plezier met Huppel (blijft ze zo heten ? Grappig....)
Groetjes, Pien

ElkeW schreef :

Ik doe het hier precies eender! Inderdaad, ik plan of ik maak gebruik van wat ik aangeboden krijg. Tractors, honden, putdeksels, ondergelopen wegen (filmpje) etc. Veel van wat je doet is herhaling. Paarden denken graag in patroontjes, da's lekker veilig.

Ans schreef:

Situaties vermijden zou ik juist niet doen, ik ga ze áán; alle gekke dingen laat ik Spirit beleven. Toch zijn er een paar verschilletjes; Spirit is hier geboren (Puzzle niet bij jou he), ik ben echt elke dag heel even met hem bezig, al is het maar wanneer ik hem van de wei haal, ik ben daar al vrij snel na zijn geboorte mee begonnen in heel korte sessies. Veel van wat je doet met zo'n jong paard (eigenlijk met elk paard) berusten op de juiste timing en consequent zijn. En het aanleren van patroontjes.

Ik denk dat ik best streng voor Spirit ben, maar ik ben wel heel liefdevol. Ik had ook nog eens de uitdaging (en dus een stok achter de deur) dat hij een hengst is en dat ik hem hengst wil laten. Dat kan in mijn ogen alleen maar wanneer het tussen hem en mij goed geregeld is en dat de rolllen voor hem volkomen duidelijk zijn. IK ben de leider van ons twee , ik bescherm hem, ik waak over zijn welzijn, ik laat hem dingen beleven etc. en hij volgt mij intussen in vol vertrouwen, dat kon je ook zien op de filmpjes.

Ik heb ook dingen gehad waar wij samen doorheen moesten, bijvoorbeeld het feit dat hij op tijd van twee weken van een beetje dromerig babypaard in een zich woest gedragende hengst veranderde toen alle dames hier in het voorjaar hengstig werden. Toen heb ik ook even moeten zoeken naar een nieuw evenwicht tussen ons en ik ben een paar keer zeer hard in mijn kracht moeten gaan staan, zowel mentaal als fysiek, want een instinct (willen dekken) is heftiger dan wat leuk aangeleerde maniertjes. Er zijn weinig leuke truukjes te verzinnen en er is ook weinig ongewenst te negeren wanneer je met een steigerende hengst in je handen staat die maar één ding in zijn hoofd heeft.... Dan is het handelen, én snel.... want één fout en je hebt het verkeken en een belangrijke kans gemist.

Mijn grote voordeel is dat Spirit van nature erg meegaand is en graag bij ons wil zijn. In zijn hoofd is hij heel rustig en cool en ik heb daar in zijn opvoeding veel voordelen bij. Daarnaast wordt hij op een faire manier goed 'onder de duim' gehouden door zijn mede-groepsgenoten, dwz hij laat zich met name door BD en Winner goed corrigeren en hij accepteert dat moeiteloos en da's voor mij wel zo handig. Spirit is geen leiderstype, hij is een volger.

Ans schreef:

Toch zul je dit soort heel normale en dagelijkse situaties niet uit de weg kunnen gaan, want dan kom je nergens meer. Puzzle wordt nu elke maand sterker en krachtiger. Werk met hem, maak dingen duidelijk voor hem, geef hem een leidraad, een houvast, zo van 'dit zijn mijn regels', wees een faire en begrijpende leider waardig. Dan kan hij op jou vertrouwen en hoeft ie niet bang te zijn voor langssuizende auto's. Als JIJ dan zegt dat het goed is, ís het ook goed voor hem!


Ja, dóén dus! Het áángaan.
Rustig paard voorop, en begeleiding die niet gaat panikeren.
Tijd vrijmaken om te oefenen, niet een keertje als je er toevallig aan denkt, maar er structureel aandacht aan besteden.

Ik beloon ook het goede van Spirit, maar ik ga niet zo ver dat ik het ongewenste maar alleen negeer, dat werkt in mijn ogen lang niet altijd.
Ik heb momenten dat ik Spirit gericht corrigeer, bijvoorbeeld wanneer hij naar de merries gaat lopen grommen als we daar langs lopen. Hij mag dat niet van mij als hij aan mij vastzit en hij weet dat (wat hij in zijn eigen tijd doet moet hij zelf weten).
Hij heeft ook een periode achter de rug dat hij steeds ging steigeren om zich zo aan mijn invloed te onttrekken. Ik accepteer dat niet van hem. Dan is het én omlaag en gelijk 10 meter achterwaarts (in snel tempo), uitademen, 3 seconden rust en weer verder (moet je je paard wél eerst leren achterwaarts te gaan natuurlijk....) 'Hmmm', dacht hij 'dat werkt niet, laat ik er maar weer mee ophouden'.

Hij heeft nog wel eens van die klooimomenten, voornamelijk wanneer hij een sprong maakt in zijn ontwikkeling. Dat gaat hij wat uitproberen, stelt hij wat controlevragen waarop ik dan weer quasi zuchtend reageer en ach, het is hem de moeite niet om zaken op de spits te drijven.
Zo komen we steeds dichter bij elkaar. Vaak vergeet ik bijna dat hij een hengst is, hij is heel zacht in mijn handen.

Maar dat gaat niet vanzelf, daar hebben we toch wel een en ander voor moeten doen. Hij is nog jong, en nét op weg een beetje hengst te worden, er staat ons nog heel wat te wachten. Maar onderling tussen hem en mij lijkt er weinig tot geen discussie en onduidelijkheid te zijn.

Ik wens jou dat ook toe. Als je wilt geef ik je graag tips hierbij (van mijn part per E mail).

Groetjes, Pien

e m kraak schreef op maandag 13 augustus 2007, 9:08:


Doe nou allemaal es aardig en help iemand op weg.
Bicci komt hier omdat ze iets goed wil neerzetten voor al die Echte Werkdieren die het een stuk slechter hebben dan de onze.

Door zo onvriendelijk te zijn maak je geen vrienden, tis allemaal een kwestie van bewustwording en een bredere kijk krijgen

Waarom zijn jullie allemaal wel lief voor dieren maar niet voor mensen?

Peace man....
Groet, Pien

Huertecilla schreef :

Nee HC, ik ben de Norikerdames bepaald niet vergeten, ik heb me net als jij groen en geel geërgerd om zoveel onverschilligheid.
Maar dat betekent niet dat we iemand anders geen kans mogen geven, toch?


Ik snap je, maar ik moet hier even over nadenken.
Vind het zo over één kam scheren.
Waarom mag een persoon met eigen paard wél dagelijks lange tochten maken door allerlei onherbergzaam gebied, daarvoor trainen etc. maar niet al deze dagen aan elkaar plakken en ipv in een rondje, rechtuit rijden naar -en met een bepaald doel?

Waarom mag ik met mijn paarden wel voor mijn eigen plezier rijden maar er geen geld voor vragen zodat ook anderen (op mijn verantwoorde wijze) plezier kunnen maken en diezelfde paarden weer te eten hebben (soortgelijke discussie) .

Jij slacht ook geitjes en verkoopt hun huid. Jij laat ook lammetjes geboren worden (neem ik toch aan) om de moedergeit te kunnen melken zodat jij kaas en melk hebt om je gezin mee te voeden.
Dit is geen oordeel he, maar een constatering.... Ikzelf heb daar geen moeite mee maar ik wil het wel aanhalen.
Ik bedoel; waar leg je de grens?
Da's een heel dunne lijn....

Als ik dan zie wat voor werk een organisatie als Brooke doet voor ál die arme ezeltjes in uitzichtsloze situaties dan vraag ik me af hoe betrekkelijk het kan zijn, wij met onze eeuwige discussies over paardenwelzijn, over een brokje meer of minder, een toevoegseltje, rijden zonder bit, zweepje en wat al niet meer. Is het nou werkelijk zo erg dat zo'n paarden eens een tocht maken terwijl in andere landen de dieren liggen te creperen omdat het bijna niet anders kan?

Groet, Pien

clarissa ruijgrok schreef op maandag 13 augustus 2007, 11:10:


De Norikerdames zelf spraken op hun website over een groot succes, maar de prijs daarvoor was wel érg hoog.
Ja, ze hadden van te voren met de paarden als training een paar keer keer in de bossen op de Veluwe gereden en zelf een tocht in Ierland (op andere paarden) gereden. Verder totáál onvoorbereid. Ja, die heuvels in de Pyreneeën waren wel érg hoog zeg

Van heel wat kreupelheden tot maandagziekte die bijna fataal afliep tot onzinnige dingen waarvoor wij hen hier reeds op voorhand uitgebreid hebben lopen waarschuwen. Nee, de dames moesten zonodig zelf het wiel uitvinden in mijn ogen ten koste van hun paarden. Ze móésten hun doel behalen. Ik geloof dat onderweg twee van de drie paarden al naar huis waren en ze de tocht geëindigd hebben met nog één paard.

Klap op de vuurpijl was dat een van de eigenaren haar paard, dat de tocht meeliep, op stel en sprong naar huis haalde na zoveelste stompzinnigheid van de rijders.

Tja, weer wat geleerd he

Pien

Spirithorses schreef op maandag 13 augustus 2007, 11:39:


Nou, hier de link dus : Overtuig jezelf en leer er wat van!
http://www.paardreizen.nl/reisverslag/

Pien