Eva, de pasvorm is een beetje lastig te beoordelen bij deze zadels. Zeker als je afgaat op het paard. Het oppervlak is namelijk erg groot. Dat is én een voordeel én een valkuil. Je kan er het beste een ervaren persoon naar laten kijken.
Als de boom stijf is, is de V een kritisch punt, net als de vorm van de achterboog.
Verder gaat het uit van een vrij rechte rug.
De kussens vangen een mispassing niet op.
Een ander punt is dat de zadels matig op de zadelplek passen. Ze liggen traditioneel net wél op/tegen de schouder en net op/over de achterste rib. Dit is om een maximaal dragend oppervlak te verkrijgen doch je MOET je hierbij bedenken dat deze zadels traditioneel een boom van roggestro hadden en vulling met paardenhaar elke beiden naar de rug van het paard gingen staan na verloop van tijd. Dat laatste is dan weer een 'probleem' in déze tijd waarin veel minder gereden wordt, maar dat is een ander punt.

De staartriem is essentieel omdat het zadel relatief ver naar voren ligt. Bijvoorbeeld helling af mag het niet nóg verder naar voren.

De traditionele bakken hebben als voordeel dat ze in effect veiligheidsbeugels zijn. Ze beschermen je voeten en je kan er niet in doorschieten.

De singel heeft één gesp en de ander is een katrol. De singel is een oversingel en zou je moeten kunnen verschuiven. Zowel iets naar voren-achter en hoger-lager.
Door de katrol de daardoor sterke aansnoermogelijkheid worden de singels hier doorgaans te strak aangetrokken. Van oudsher was het alleen bedoeld als snelsingel-methode en wist de ruiter blindelings de goede afstelling. Deze tekent zich door de 'pavonado' gesp en katrol bovendien snel af op de singel.

Je kán er een voor paard en ruiter comfie woonzadel aan hebben doch het paard ook zeer onplezierig mee belasten. Er gaat geen feria of fiësta voorbij of ik zie paarden met drukplekken tot (blauw gesmeerde) open schuurplekken staan.

hc

Eva Saegerman schreef op vrijdag 17 augustus 2007, 11:13:

Het past in ieder geval niet aan de achterzijde. Zelfs niet bijna Eva. Het moet onbelast (en met het paard niet grazend) overal gewoon netjes aansluiten.

hc

De stijgbeugels op de foto zijn GEEN spaanse beugels maar type Camargue.
Wij zijn zeer te spreken over deze beugels en hebben ze overal aanhangen inmiddels.
Ze zijn niet te zwaar maar blijven wel lekker rustig hangen, beschermen je voet, je schiet niet door, verliest ze niet snel maar schiet er wel fluks uit bij een onverhoopte stuiter.
Het is echter NIET vaquera en bij doma vaquera zijn ze regelementair niet toegestaan.
Het is gardian.

hv

Eva Saegerman schreef op vrijdag 17 augustus 2007, 11:46:



Het zadel kan wellícht íets naar achter maar ligt op zich heel redelijk op de voor dit type zadel goede plek doch heeft in ieder geval aan de achterzijde niet bij benádering de goede vorm, waar je het ook gaat leggen.
De rest kan ik van fotos niets over zeggen.

Ik zou een dergelijk zadel niet uit overwegingen van prijs kopen. Het zijn zeer duurzame woonzadels die relatief erg gunstig geprijsd zijn.
Het is de moeite en investering om een zadel bij jouw paard te kopen dubbel en dwars waard mits je heel bewust kiest voor dit type zadel.

Veel succes,

hc

marianne laenen schreef op donderdag 16 augustus 2007, 22:35:


Wat heerlijk pluriform. Alleen al die verschillende zadels, optomingen en bijbehoren zijn al de leerzame moeite om mee te doen zeg!

hc

Michiel schreef op vrijdag 17 augustus 2007, 16:22:


Inderdaad, zij het wortel2 van hoefschoenen. Niets vreemds aan want....


Inderdaad. 'Ras' boerpaard geboren en getogen in het 'velt'.
Schokbetonnen bushcrossers.
Verder was de inzet uiteraard zo vergelijkbaar met een bereden stadspolitiepaard als een gameboy met oorlog.
Mbt de hoeven was volgens hem vooral het pittige gewicht van ruiter plus bepakking plus bewapening de breker voor onbeschermde voeten.
Ook onder de onvergelijkbaar VEEL lichtere hobby-omstandigheden hier zijn de hoeven de beperkende kritische succesfactor onder mijn gewicht over door mij bepaalde routes in het door mij bepaalde tempo....

Zijn verhaal over de evolutie van de procedures door ervaring is/was erg informatief. De Greys' begonnen lichtrijdend met engels type zadels op woilachs bijvoorbeeld en evolueerden naar doorzittend met Caprillis verlicht-saus op McClellans op vachtsjabrak.

De keuzes die hij maakte waren volledig praktijk-paardgericht zonder de beperkingen die een paardvriendelijke ethiek oplegt.
Net als Caprilli wilde hij alleen maar zijn eenheden zo flexibel inzetklaar mogelijk hebben en houden = minimale belasting van man en paard gegeven de omstandigheden van de inzet.
Interessante bril en leerzaam gezichtspunt. Erg jammer dat hij niets gaat publiceren.

hc

Michiel schreef op maandag 20 augustus 2007, 12:29:


Je gaat wel op basis van aanames gelijk naar een conclusie Michiel.
Bv. Buceaphalus sneuvelde met 25-26 en was toen nog niet aan pensioen toe. Tijdelijk beslag zal daar geen invloed op hebben.

Heb het Sgt. Elderkin ondertussen gevraagd.
Alle paarden die bij het officiële oprichten van de Greys' in '76 binnenkwamen, waren in '84 toen hij wegging nog in actieve dienst. Enkele daarvan waren bij de 'test' in de jaren ervoor al bij de eenheid.
Ze zijn er nooit één aan blessures verloren. Kreupelheid was een non-probleem. Wat hij beiden vrij normaal vond trouwens. Wat hém verbaasde is dat ze nooit een verwonding door strikken of klemmen hadden.
Vorig jaar kreeg hij een brief van de dochter van een overleden soldaat dat deze zijn eigen merrie en nog 2 paarden had gekocht bij het opheffen van de eenheid en dat deze nog ongeveer 10 jaar bij hen waren en waarop zij en haar broers paard hebben leren rijden. Zij schreef hem omdat ze een kist met memorabilia op zolder had gevonden.

Het enige niet incidentele potentiële probleem waren 'drukplekken'. Dat verminderde met McClellans op een sjabrak doch de combinatie van lange tijd veel belasting en veel vocht vroeg aandacht op lange trips.
De gewichtsnormen waren rigide. Een soldaat die wat aankwam moest op dieet of werd overgeplaatst. De limiet voor de totale last was in principe 200 lbs. Ze hadden ook geen helm mee, alleen een floppie ding tegen de zon.
De manier van denken over bepakking was ook heel origineel.

Op veel punten een schoolvoorbeeld wat paardgerichtheid betreft Michiel juist om deze zéér goed en kompleet opgeleide paarden een láng leven fit = inzetklaar te houden.
Dat schreef ik overigens al.

hc

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 10:14:


Logisch inderdaad. Goed paardmanschap is het voorkomen van potentiële problemen.

Verder ontgaat mij de reden. Sterker nog, in míjn percepte is een hoefaanpassing die niet in één keer met een tang kan een proces wat om tijd en een serie bekappingen vraagt, niet om een slijptol.

hc

Twee punten.

1. een korte stap met één poot houdt een langere fase van de grond in = kreupel

2. waarom ontlast dit paard die ene poot

Alleen als het gewoonte is als gevolg van een inmiddels aanwezige blessuure, dán kan je met feitelijke fysiotherapie herstel bevorderen.

hc

Patricia ter Haar schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 10:49:


Dat líjkt aan te geven dat er een onderliggende reden is die naar de achtergrond schuift naarmate het stressniveau stijgt.

Goed at je er structureel naar laat kijken.

De hoefonderhouder kan wellicht zien dát er wat is. De hoef is nl. een afgeleide.

Sterkte,

hc

Zaldi heeft vorig jaar een reeks nieuwe 'marcha' zadels geïntroduceerd welke in pricipe op arabierenmarkt gericht zijn. Het betreft de modellen
- sahara
- touareg
- bereber
- arab
- creole
en
- raid vila

Dít is de 'arab'



https://p3=228" target=_blank>www.a-alvarez.com/tienda/index.php?p3=228

hc

Arabesk schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 16:25:


of 'in de war' of gewoon 'crimineel', wat beiden ook vaak correct was. Zie de dierenactivist die Pim Fortuyn op zijn weg 'zag'.

hc

Arabesk schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 16:25:


Het Nederlandse Wetboek van Strafrecht beschouwt terrorisme als een misdrijf met een terroristisch oogmerk. Artikel 83a geeft de definitie van een terroristisch oogmerk:

- Onder terroristisch oogmerk wordt verstaan het oogmerk om de bevolking of een deel der bevolking van een land ernstige vrees aan te jagen, dan wel een overheid of internationale organisatie wederrechtelijk te dwingen iets te doen, niet te doen of te dulden, dan wel de fundamentele politieke, constitutionele, economische of sociale structuren van een land of een internationale organisatie ernstig te ontwrichten of te vernietigen.

Dierenactivisten plegen regelmatig misdrijven en jagen een deel van de bevolking angst aan om de overheid iets af te dwingen. Ook streven ze naar het economisch ontwrichten van bedrijven en bedrijfstakken.
Verder heeft het hoe je het wendt of keert geen plaats in een democratie, is het een aantasting van de grondvesten ervan.
Voor de wet IS dat terrorisme.
Strikt genomen heeft Wilders helaas nog gelijk ook.

hc

Isabel van der Made schreef op woensdag 22 augustus 2007, 1:02:


Ik zie het probleem niet. Moét een kind leren paardrijden?
Vervang het woord paard door hond en wat verandert er dan? Er zijn zoveel kinderen die een hond willen. Moeten daar dan maar verhuurcentra voor komen?

Onze zoon en veel kinderen hier in het dorp hebben het geluk dat ze met paarden rond huis kunnen opgroeien, anderen niet.
Dat is met alles zo in het leven. Wat is het probleem?

Wij hadden een paar weken terug nichtjes te logeren en die vraten zich hier helemaal klém met dingen die ze thuis niet willen aankijken.
Ze konden 's morgens in de moestuin helpen oogsten wat tussen de middag gegeten werd en genóten.
Graan malen voor meel voor brood, ijs maken van vers gemolken geitenmelk of zelfgemaakte youghurt en noem maar op.
Ze wilden tot kerst blijven om ook lekker vers varken te kunnen eten.
Ze komen wel vaker dus gaan ook naadloos met de dieren om. Bor speelt met hen met de paarden, de paarden met hen.
Enzovoorts.
Elk kind zou zo moeten kunnen opgroeien. Dat is helaas niet meer mogelijk. Die onmogelijkheid sluit veel uit.

hc

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 22 augustus 2007, 11:50:


Klopt.

Ook voor Bor hier echter is paardrijden mee dan op een paard zitten. Hij doet al 3 jaar grondwerk bijvoorbeeld.




Het rijden op zich is hier niet het belangrijkste en hij helpt ook dágelijks met verweiden etc. dat hoort erbij.
Uiteraard ook verdere verzorging en hoeffrutten



Rijden



blijft een speciale tractatie, iets wat hij bij de paarden verdíenen moet, geen récht en het levert ook zijn deel van de paardgerichte zorgplicht op.

En het paard?? wel ik hóóp dat Bor hier een 'betekenisvolle relatie' voor hen is.

hc