van lennep schreef op vrijdag 17 augustus 2007, 17:35:


Heb je wel gelijk in. Met Pête heb ik alles zelf moeten verzinnen en uitproberen.
Zo onlogisch vind ik het dus niet, dat ik sommige dingen anders aanpak. Ik had nu eenmaal niemand die mij zei hoe het wel moest.
Daarom vind ik dit forum ook zo handig.
Maar in levende lijve gaat natuurlijk nog een stapje verder.
Als de gelegenheid zich zou voordoen


Heffen is een gehucht van Mechelen. (En als je kaarten zo slecht zijn, dat ze Mechelen ook niet kennen: Mechelen ligt tussen Antwerpen en Brussel. )

Ans

Even opheldering?
Zijn jullie nu alleen tegen het feit dat afgedankte, oude paarden of beesten met een gebrek worden doorverkocht of tegen verkopen in het algemeen?

Want waarom plots Nick het moet ontgelden, ontgaat mij hier een beetje.
Met zijn pony is toch niets mis. Leuk braaf diertje, nog jong en kan een ander kindje heel gelukkig te maken.
Wat is daar nou mis mee? Dat dier heeft toch alle kansen op goede nieuwe thuis? (En daar zal Nick wel op toe zien, neem ik aan)
Moest het nou om een oude aftandse pony gaan of om een draakje. Dan ligt het weer anders in mijn ogen. Dan moet je gewoon je verantwoordelijkheid nemen. En zorgen dat de pony krijgt waar hij recht op heeft.

Ik sluit ook niet uit, dat ik mijn pony ooit zou verkopen.
Tempête die blijft tot ze doodvalt.
Maar Puzzle, tja, zoals ik er nu tegen aan kijk is de mogelijkheid dat hij binnen enkele jaren weer verkocht wordt, niet onbestaande. Voorwaarde zou wel zijn dat hij tegen dan een goed gereden brave pony is. Als ik hem tegen een goede prijs naar een goede thuis zou kunnen verkopen, zou ik dat zeker overwegen.
De omstandigheden wat betreft Puzzle en Tempête zijn voor mij gewoon niet dezelfde.
Ten eerste al de reden van aankoop. Pête had ik gekocht als 'mijn paard'. Puzzle hadden we eigenlijk gekocht als gezelschap voor Charly. (omdat Pête in de winter op pension staat en Charly anders alleen achter blijft) Bij aankoop hebben dan ook economische motieven meegespeeld. We zochten een paard/pony waarvan de waarde zou toenemen over de jaren. Eventuele verkoop werd dus bij aankoop al over nagedacht.
En verder ook nog andere dingen. Puzzle is een gezonde jonge pony die hopelijk een fantastisch recreatiepaardje wordt.
Pête is ook nog niet zo oud, maar heeft wel de nodige fysieke mankementjes. Zomereczeem, artrose etc... Haar verkopen zou niet fair zijn tegenover het paard en zou ik dan ook nooit doen.
En dan ook nog emotionele redenen natuurlijk. Ik heb (nog) niet dezelfde band met Puzzle als ik met Pête heb. Misschien dat ik er daardoor gemakkelijker over denk?

Is dat daarom verkeerd. Had ik Puzzle nooit mogen kopen als ik niet bereid was een engagement aan te gaan voor de rest van zijn leven?
Want zo slecht heeft hij het hier toch niet. Een paar merries om te pesten, goed eten, medische zorg, altijd buiten veel plek, de kans om jong te zijn etc...
En ik ben bereid te investeren in zijn opleiding. (Was bijvoorbeeld ook van plan hem voor de kar te laten beleren, alhoewel ik zelf niet de ambitie heb te mennen)

Ik geloof best dat Nick er ook zo over denkt. Dat hij Isabel als jonge pony heeft gekocht en nu verkoopt terwijl ze net in die groep pony's valt, welke het meest gewild zijn.
Want geef toe, de term 'zeer betrouwaar' in die ad alleen al. Zal die pony al verzekeren van een hoop intresse.

groetjes
Ans

Huertecilla schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 10:38:


Maar is een paard dat kreupelt op cirkel aan een enkele longe überhaupt wel kreupel?
Dat is nogal omstreden.
Scheefheid van een paard kan het beeld danig vertekenen op die manier.
Dit is ook wat Christel bedoelt.

En ik kan haar alleen maar gelijk geven. Mijn paard durft ook kreupel lopen als ik haar longeer aan een enkele lijn.
Op de weide, onder het zadel en bij longeren met dubbele lijnen loopt zij wel rad. Verder heeft die hoeven waarmee ze gemakkelijk in galop over keien gaat en weet ik dat ze zich wel heel gemakkelijk scheef maakt.
Dus wat is dan de oorzaak?
Oplossing simpel: Niet meer longeren aan enkele lijn.
Zo zie ik het.

Ans

Peter Donck schreef op woensdag 22 augustus 2007, 13:49:


Nee maar indien de pony bij een eventuele bezichtiging ook zo overkomt een heel sterk koopargument.
Ouders kopen nu eenmaal liever "brave paardjes" voor hun koters.

ElkeW schreef op donderdag 23 augustus 2007, 23:19:


Het ligt aan het weer. Wat voor een r*tzomer het ook is. Voor de eczeemklanten is het de ideale zomer. Dat merk ik aan Pête ook.
Maar langs de andere kant zijn er wel veel muggen. Ze hangen er met zwermen rond.
(Bewijs ook bij de buurschaapjes, waarvan er al 2 aan blauwtong zijn overleden. (Hopelijk haalt nummer 3 het wel))
Maar toch schuurt ze minder dan andere jaren.
Afwezigheid van zon misschien?

Ans

Pête liep bij haar vorige eigenaar ook samen met een ezel.
Ze was wel het enige paard. (Kudde bestond uit 1 paard, 1 ezel en een stuk of 5 herten) Zij en de ezel waren de beste maatjes. En spanden samen tegen de hertjes. (Gek zicht: een paard en een ezel die samen een kudde herten de wei rondjagen)
Onafscheidelijk waren ze, die twee.
Ezel had trouwens een kale nek en kale oren, omdat Pête ervan hield om op z'n oren te sabelen en z'n nek te lekken. En als wraak had ezel, Pête haar staart afgegeten. Maf stel.
Toen ik Pête heb overgenomen en het ezeltje alleen achter bleef bij de hertjes, heeft die trouwens nog maanden gerouwd om z'n vriendje. Beestje was depressief, wilde niets meer en ontwikkelde een tic. (trok met een achterbeentje wat volgens de Da, stress geralateerd was)
Hij is er pas weer bovenop gekomen toen hij aansluiting vond bij de kudde hertjes. Dan dacht hij dat hij een hertje was. Hij ging zelfs mee liggen herkauwen. (Met mondbewegingen en al)
Nu loopt er weer een ander paard bij. En is dat weer zijn vriendje en moet ie niets meer van de hertjes weten.

Ans

Spirithorses schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 12:19:


Is het echt zo slecht dan? Want eigenlijk rijd ik wel graag op zand. (Zolang het niet te mul is)
Als je dagelijks rijdt is het volgens mij qua hoefslijtage niet haalbaar om op echt harde ondergrond te rijden. Of je moet paarden hebben zoals die van HC, die van nature aangepast zijn aan zulke omstandigheden.
Ik denk dat het Coralie (??)was, die een tijdje geleden hier ook een opmerking over maakte. Dat de slijtage een beperking was voor wat ze kon doen met haar merrie.

Kan je natuurlijk opmerken dat je een paard niet verder hoort te belasten dan zijn fysiologische grenzen (hoefgroei in dit geval) toelaten.
Maar daar zit je met het doorsnee blootvoetse laagland-paard al snel aan.

Mijn paard (geboren en getogen in de Ardennen) loopt relatief goed op haar blote voeten. Ik durf zelfs beweren, beter dan gemiddeld. (ondanks de niet helemaal ideale vorm) Steenhard en bijna nooit gevoelig. Die kan je met gemak in galop over steenpuin sturen. Beestje geeft geen kik.
Maar haar meerdere keren per week op harde ondergrond zoals asfalt laten lopen is haar voor haar voeten ook funest hoor. Dan is de slijtage groter dan groei en krijgt ze wel problemen.
Daarom, 1 of 2 keer (afhankelijk van de duur) per week een rit over de weg en de rest van de tijd rijd ik op de wei.
Wat dan ook weer niet de meest ideale ondergrond is. Paardje is redelijk glibber en glij-proof op haar blote voeten. Maar na een fikse regenbui, maakt die ook wel eens een schuiver hoor.
Doenbaar in de zomer dus, maar in de winter al een heel stuk moeilijker.
Tja, wat moet je dan?

Ans