Gut wat is het al laat. Hoop dat ik er nog iets verstandigs uit kan brengen. Het zou beter zijn meteen het bed in te stappen. Kom ik thuis, zie ik zo een lange discussie staan.
We -of jullie- hebben allemaal een beetje gelijk, in mijn optiek. Feitelijk zijn we het eens, maar we vallen over kleinigheden. Mijn opsommen van ad/hd brengt gelijk een hele discussie teweeg, hetgeen niet mijn bedoeling was. Het ging mij er slechts om bepaalde kinderen op te noemen waarbij het mij duidelijk was dat ze er wellicht baat bij hebben paard te rijden.
Alle kinderen hebben er baat bij. Alle mensen hebben er baat bij.

Wat is de beste leeftijd om te beginnen met paardrijden? Bij mij niet jonger dan 8 jaar. Kinderen onder de 8 kunnen nog niet denken in abstracties. Ze zien een paard als een groot knuffeldier, maar kunnen oorzaak en gevolg nog niet uit elkaar houden. Als ik dit doe, dan zou het dier dát kunnen doen, hetggen zus tot gevolg heeft. Kinderen onder de 8 jaar kunnen dat onderscheidt over het algemeen nog niet maken. Dat dier paard is minstens 10 keer zo sterk als hun vader, daar kun je niet mee omgaan alsof het slechts een knuffelbeer is... Vooruit, sommige kinderen is dit besef eerder gegeven, maar dat zijn enkelingen. Ik ben zelf ook met 5 jaar begonnen, dus ik denk te weten waar ik het over heb.
Het is een angst-loze leeftijd -zolang er niets engs gebeurd! Het is een 'droom' leeftijd, je ondervindt wel de mogelijkheden, maar staat nog niet stil bij mogelijk ongerief. Kinderen onder de 8 zijn verder zeer overtuigd van eigen kunnen, ze hebben leren communiceren, leren lopen, springen, wat niet al. Tot nog toe was alles positief. Ze hebben vrijwel nog geen enkele negatieve ervaring meegemaakt. Ze zien dus ook geen gevaar.
Helaas. Zo rond hun 8ste begint die kennis door te zetten. Aan een hete kachel kun je je branden, een hond kan je bijten, een paard kan er van door gaan. Dat heet 'inzicht'. Met inzicht kun je veel leren, het is zelfs reuze handig voor de rest van je leven. Die 'inzicht' leer je bijvoorbeeld bij een Ponyclub. Daar heb je de rest van je leven wat aan...
Ongeacht of je ad/hd hebt, of stommetje wil spelen. Paarden helpen in het vermogen inzicht te verwerven. Veel meer dan een konijn, hamster of hond!

Het mooiste is juist die 'klik' te zien, te zien dat het aanslaat, dat ze begrijpen wat je uitlegt. Soms zeg ik wel eens tegen kinderen dat ze er maar mee moeten stoppen, tijdelijk. Dat ze nog te jong zijn. Als je een paard niet bestuurd, verordeneert wat het moet doen, dan ben je reuze gevaarlijk bezig. Dan laat je het op het paard aankomen. Dat paard heeft dan geen leermeester, slechts een onbeholpen paar pakken suiker op zijn rug. Dan moet het paard er voor kiezen zelf lering te trekken, zelf opnieuw keuzes te maken. Zeer gevaarlijk, omdat paarden vluchtdieren zijn, terwijl wij mensen juist aanval-dieren zijn -of behoren te zijn. Wij hebben inzicht, wij zien vooruit, onderschatten gevaar en relativeren dit. Grijpen in. Als een kind daar nog niet aan toe is, laat de rest dan ook maar achterwege.

Helaas zijn er weinig plekken waar je je kind redelijk veilig kunt laten leren paard te rijden. Maneges bieden welliswaar de mogelijkheid te (leren) rijden, maar willen vooral dressuurmatig bezig zijn, op een vrij laag plan wellicht, maar toch. Het gaat hen niet om de ontwikkeling van het -jonge- individu, maar om het genereren van inkomsten. Wellicht zwart/wit gesteld, maar veel anders is het niet. Paardrijden is vooral een elitaire sport, inzicht is onbelangrijk. De sukkels die verder denken moeten het maar op een site als deze zoeken om verder te komen. Niets op tegen om paardrijden elitair te houden, gooi er nog een ruiterbewijs tegen aan, zorg dat het teveel kost voor iemand met een kleine beurs, wat maakt het verder uit?
Gut, is het toch nog een heel verhaal geworden. Paardrijden en paardrijden. Grote verschillen. Ligt er aan waar je waarde aan hecht...
tot zover, Okke

even tussendoor: (zeker voor de docenten onder ons...) het betreft hier het zelfstandig naamwoord 'Zeis', waarmee we niet zeisen, maar 'maaien'! (niet te verwarren met 'hakken' trouwens). leuk werkje, maar je moet er wel op tijd mee beginnen.

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 2 januari 2008, 0:50:


Tss, meisjes zijn soms ook best aardig hoor! Maar niet in een kampement voor jongens. Heb niet de hele film kunnen uitzitten, vond het nogal overdreven allemaal, een paar mooie shots, maar niet dat ik denk: tjonge, wat een geweldige manier van werken heeft die man -noch de monnik noch de filmer. "Paarden gered van de slager' is een hele mooie zin onzin. Paarden gekocht tegen de slachtprijs dus, daar zit niet verfijnds of verheffends achter! Verder is de film doorspekt met vechtpartijen, jonge hengstengevechten zo je wilt, maar opvoedkundig gebeurd er verder vrij weinig. De monnik is een voormalig kickbokser die ooit zg het 'licht' heeft gezien en voortaan zijn kostje bij elkaar bedelt, samen met wat kinderen in zijn kielzog, er op rekenend dat de gelovige burger wel wat over heeft voor zijn goedgelovigheid. Weinig boedha, veel aflaten, veel krokedillentranen en al helemaal geen verdieping in paarden. Volgende film graag!

Vreemd, héél vreemd...

Eerst lees ik een hartekreet, geschreven door iemand met een blijkbare drang naar daden voor de wat minder fortuinlijke medemens. Daar valt respect voor op te brengen. Daar wil ik best mijn steentje aan bijdragen.
Wat er gevraagd wordt is niet te weinig: een paard! Een paard gevraagd voor een zorgboerderij.
Ho, wacht even, nee, niet zo maar een paard, het moet vooral een lief en betrouwbaar paard zijn, een dier dat graag geborsteld en vertroeteld wil worden, een dier dat veilig met kinderen en gehandicapten kan worden gebruikt...
Toevallig bezit ik dat soort paarden, zélf gefokt, zélf opgevoed. Dat is even wat anders dan een hitje laten dekken door een hengst, zodat er opnieuw een frikadellenpaard in de wereld stapt.
Begaan met de hartekreet besluit ik te reageren, ik bied geheel gratis een dergelijk paard aan, krijg vervolgens een antwoord dat kant noch wal raakt -en lees twee dagen later opnieuw een oproep om een paard te doneren!

Heb ik iets gemist of zo? Is de intentie opeens veranderd, of ging het meer om een makkelijk verkoopbaar paard, een nieuwe manier van fondsenwerving? Twee zorgboerderijen, twee hartekreten, twee aanbiedingen en ook twee mensen die daarna doodleuk verder gaan met het vragen naar paarden, zogenaamd wegens 'afzegging van een ander paard'...
Volgens mij belazeren jullie de boel! Mijn respect is in ieder geval verdwenen, mijn aanbod niet langer geldend, en ik zal het niet laten ook anderen op deze schimmige praktijken te wijzen!

Het betreft hier de zorgboerderijen 'Teuns hoeve' in Balkbrug en 'Sluiszicht' te Amstelveen.

Okke Last

Beste Michiel,

voel me gestreeld. Het is hier vaak een wilde boel, maar gelukkig zijn mijn paarden vrij rustig. Mijn ruiters rijden idd zonder zadel en vooral op stem. Het is heerlijk om mensen uit te leggen dat paarden ook op stem te berijden zijn en vervolgens te horen wat de vaak zeer uitgebreide gespreksonderwerpen zijn die kinderen bezigen. Het luisterend oor -een vaak gemiste mogelijkheid thuis- wordt hier ten volle benut. De kinderen op mijn club vertellen mijn paarden heel diepe ziele-roerselen, soms zie je het schaamrood op de kaken staan. Geweldig wat paarden in een kinderziel teweeg kunnen brengen! Dat praten tegen het paard wordt hier natuurlijk warm aanbevolen. Dat het contact tussen paard en mens zeer verrijkende gevolgen kan hebben, is mij dus welbekend. Het is een van mijn drijfveren geworden.
Met 'hengstenspel' bedoelde ik vooral het aangaan van het gevecht, of dat nu tussen paarden is of tussen kinderen, dat is het zelfde. Vooral jongens vechten graag, oefenen zich in het gevecht, het is een manier om je te uiten, een speelse manier om iets te leren wat ooit harde werkelijkheid zou kunnen worden.
Wat dat betreft zat er voor mij net teveel 'gevecht' in de film, ik heb het niet zo op rivaliteit. Hier is paardrijden vooral een 'meisjessport', en meisjes zitten niet zozeer in die rivaliteit. Vechten is natuurlijk een manier om je te uiten, om beter te worden dan een ander, om sterker te worden, te geloven in je zelf. Toch zie ik dat anders.
Ik geloof niet dat vooral vechten je een hoger gevoel van zelfwaarde geeft, hoeveel roem je ook oogst. Ik ga meer voor de discussie, voor overtuigende argumenten. Ook bij paarden moet je geregeld overtuigend overkomen. Daar leg ik meer nadruk op.
Je vroeg of bitloos geen optie is voor ons. Ik heb er jaren mee geexperimenteerd. We hebben het zelfs zover gedreven dat alle paarden geheel hoofdstellooos liepen, dat de ruiters slechts een soort 'springtouwtje' om hun nek hadden hangen, zodat ze in geval van noodzakelijkheid het touwtje over de neus van het paard konden gooien en hun paard aldus tot de orde konden roepen. Heel leuk natuurlijk, zeker als je bedenkt dat je met een 10 tal paarden aan het rijden bent, in de vrije natuur, met vnl kinderen er op van een jaar of 15... Het getuigd van lef. Maar tegelijkertijd moet iedereen zich iedere seconde bewust zijn van het feit dat ingrijpen noodzakelijk zou kunnen zijn, hetgeen het ontspannen, recreatieve paardrijden een beetrje in de weg zit. Daar zijn we dus maar mee gestopt. Leuk om uit te proberen, maar na een tijdje wil je toch weer gewoon gemakkelijk kunnen rijden, zonder constant allert te hoeven zijn... Het kan dus wel, ook met een grote groep, maar je levert ook wat in.
Een dekkende hengst heb ik vaak genoeg in mijn groep meelaten lopen, geen enkel probleem, de dames geven zelf wel aan als het hun niet past...
Wat betreft het bedelen: als overtuigde atheïst heb ik het niet zo op collectezakjes en aflaten. Nee, in mijn ogen makt de 'monnik' leuk gebruik van de goedgelovigheid van de mensen om vooral zijn eigen leven te verfraaien. Het is inderdaad een geheel andere film die ik gezien heb dan de meeste mensen hier. Wellicht maakt het verschil dat ik daar in die contreien ook daadwerkelijk ben geweest?