Spirithorses schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 12:19:


Is het echt zo slecht dan? Want eigenlijk rijd ik wel graag op zand. (Zolang het niet te mul is)
Als je dagelijks rijdt is het volgens mij qua hoefslijtage niet haalbaar om op echt harde ondergrond te rijden. Of je moet paarden hebben zoals die van HC, die van nature aangepast zijn aan zulke omstandigheden.
Ik denk dat het Coralie (??)was, die een tijdje geleden hier ook een opmerking over maakte. Dat de slijtage een beperking was voor wat ze kon doen met haar merrie.

Kan je natuurlijk opmerken dat je een paard niet verder hoort te belasten dan zijn fysiologische grenzen (hoefgroei in dit geval) toelaten.
Maar daar zit je met het doorsnee blootvoetse laagland-paard al snel aan.

Mijn paard (geboren en getogen in de Ardennen) loopt relatief goed op haar blote voeten. Ik durf zelfs beweren, beter dan gemiddeld. (ondanks de niet helemaal ideale vorm) Steenhard en bijna nooit gevoelig. Die kan je met gemak in galop over steenpuin sturen. Beestje geeft geen kik.
Maar haar meerdere keren per week op harde ondergrond zoals asfalt laten lopen is haar voor haar voeten ook funest hoor. Dan is de slijtage groter dan groei en krijgt ze wel problemen.
Daarom, 1 of 2 keer (afhankelijk van de duur) per week een rit over de weg en de rest van de tijd rijd ik op de wei.
Wat dan ook weer niet de meest ideale ondergrond is. Paardje is redelijk glibber en glij-proof op haar blote voeten. Maar na een fikse regenbui, maakt die ook wel eens een schuiver hoor.
Doenbaar in de zomer dus, maar in de winter al een heel stuk moeilijker.
Tja, wat moet je dan?

Ans