trea hoex schreef op dinsdag 11 september 2007, 10:14:
> eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 11 september 2007, 0:57:
>
>> Trea zegt "ik geef mijn paard zeker niet mee aan iemand die hem

> En ik denk ook zeker dat je een paard zeer zeker een diep
> trauma kan toebrengen in een dag. Zeker weten!
>
> Trea
Toen ik Pardie zag, bleef ze wekenlang in mijn hoofd rondspoken. Ik sprak met de man die haar wilde verkopen, en vroeg of ik haar op proef kon krijgen.
Hij wilde dit niet, hij had het al een keer meegemaakt met een pony die meeging met mensen en die na een maand terug kwam. Mensen hadden een maand gratis een hoop lol gehad, en toen het tegenviel kwam de pony terug. Hij mocht ernaar raden wat ermee gebeurd was.
Ik mocht komen wanneer ik wilde, alles uitproberen, allemaal geen probleem. Maak zo een weloverwogen keuze. Ik mocht dierenartsen of andere mensen meenemen die ik wilde om naar haar te laten kijken, de tijd nemen. Hij was bezorgd om haar, en wilde haar niet zomaar meegeven, hij wilde ook zien wie ik was.
Bovendien, als je een paard meeneemt, heb je de eerste maanden toch al een ander paard, want het is alleen maar aan het wennen en dan heb je eigenlijk ook geen duidelijk beeld van het karakter. Tenzij je een paard uit een vreselijke situatie haalt, dan wordt het ook weer anders.
Uiteindelijk had de man niet zoveel tijd meer. Hij had moeilijkheden met de gemeente en moest zijn landje leeghalen, de paarden moesten weg. Hij zei: je krijgt 500 euro korting ik heb liever dat ze met jou meegaat en niet naar een handelaar. Het paard was mij gegund en dat was erg leuk en ik heb 2 maanden de tijd gehad, ik ga er natuurlijk vanuit dat iemand de waarheid spreekt, maar dat weet je toch nooit helemaal zeker.
groetjes Clarissa