trea hoex schreef op donderdag 20 september 2007, 9:24:
> Dus ja, ik hoopte dat de magnesium nog iets kon
> veranderen/verbeteren aan zijn lichamelijke welzijn.
Bij paarden die geen
insulineresistentie vertonen heeft magnesium geen merkbaar beter effect. (Ok, na filtering, want ook magnesium heeft een
peperkoek-effect: we krijgen zo nu en dan bedankbriefjes van mensen die ons bedanken omdat door het magnesium de vacht mooier is geworden, het paard is opgehouden met hoesten, gemakkelijker de trailer ingaat, en dat is gewoon allemaal onzin maar toevalligheid die dan aan het magnesium wordt toegeschreven, net als bij zoveel middelen).
Bij paarden die wel insunlineresistentie vertonen is het tamelijk snel dunner worden van de manenkam het meest opvallende resultaat. Dat is wat we keer op keer van allerlei mensen te horen krijgen. Als ze dan met magnesium stoppen wordt de manenkam helaas vaak ook weer vrij snel dikker.
> Dat ik "gewoon" maar magnesium bijvoer terwijl ik niet eens
> zéker weet of er een tekort is.
Je voert in dit geval geen magnesium bij omdat er een tekort is, maar omdat een overschot aan magnesium de gevoeligheid van de cellen voor insuline vergroot. Met minder insuline heeft je paard dan toch hetzelfde effect. Ook bij mensen met ouderdomsdiabetes (die nog niet hoeven te spuiten) wordt vaak magnesium voorgeschreven omdat daardoor de overige medicatie minder zwaar hoeft te zijn.
De overige effecten van het magnesium zijn subjectiever en lastiger te meten. Er is net weer een onderzoek gedaan door prof. Pollit waarbij onomstotelijk is vastgesteld dat
hoefbevangenheid niet direct het gevolg is van suiker (of fructaan) maar van de eigen insuline, die omhoog wordt gestuwd door de suiker (en fructaan). Met magnesium hoeft het paard minder insuline aan te maken waardoor de kans op
hoefbevangenheid afneemt (en ook dat is al lang bekend, maar nu weten we waarom dat zo is). Maar achteraf kom je, als je paard niet
hoefbevangen is geweest, nooit te weten dat je paard wel
hoefbevangen zou zijn geraakt zonder magnesium.
Zomereczeem. Er wordt veel wazigs hierover geschreven op internet. De grote gemene deler die ons steeds meer opvalt is dat het wel degelijk met de koolhydraatstofwisseling te maken heeft. Allerlei maatregelen om de hoeveelheid insuline te verlagen (geen
krachtvoer meer, geen suikerhoudend voedsel, magnesium, geen stalarrest meer) hebben *op termijn* een vermindering van de zomereczeem tot gevolg. Maar ook dat is erg lastig te correleren, want natuurlijk zijn altijd ook net de weersomstandigheden veranderd, etc.
Overigens is Baladeika nog steeds zomereczeemvrij. We zijn nu in het stadium gekomen dat "men" niet meer gelooft dat dit paard ooit zomereczeem had. Hadden we destijds maar meer foto's gemaakt van de korsten, de wc-borstel staart, de afgeschuurde manen, maar ja, van een niet zo'n fotogeniek paard maak je geen foto's toch?
> Ik hoop dus echt dat er snel
> nog méér dingen verbeteren, als de manenkam het enigste is wat
> verandert, dan durf ik toch niet dóór te blijven voeren, omdat
> het zo lastig te zeggen is of die dikke kam nou verdwijnt door
> de magnesium of omdat het seizoen voorbij is
Inderdaad. We raden dan ook altijd aan om een tijdje te stoppen met het magnesium en dan te kijken wat er gebeurt. Desnoods meerdere malen, tot het echt duidelijk is dat het betreffende paard baat heeft bij magnesium.
Groeten,
Frans
Warboel
