Ze kan ook hele leuke spelletjes doen aan het stalhalster met een lekker lang staptouw, waarmee je direct je paardje kan densibiliseren (laten wennen) aan vanalles:

Neem prikpaaltjes mee het weiland in en ga slalommen
Neem een zeiltje mee en probeer hieroverheen te lopen met je paardje,
Of neem een vuilniszak mee en kijk wat je hiermee kan doen: op je paard leggen, langs hem heen wapperen, opblazen, etc.
Een paraplu mee, ingeklapt en uitgeklapt,
Neem 2 balkjes mee, om overheen te stappen, tussendoor te stappen en later zelfs achterwaarts ertussendoor,
Neem een vuilniscontainer mee (erg makkelijk als je ooit bij een buitenrit zo'n ding tegenkomt) en kijk samen met je paard wat er onder de klep zit....

Neem je fantasie mee (en vooral kinderen kunnen hier erg leuk over nadenken) en je kan van allerlei onverwachte dingen doen samen!

Ikzelf ben een beetje huiverig om zomaar met een jong kind te gaan klikkeren, omdat TIMING zo ontzettend belangrijk is: je moet dan als ouder eerst zelf goed weten hoe klikkeren werkt en het vervolgens weer goed uitleggen aan je kind: wel ERG leuk om samen te doen!

Veel plezier vooral samen, groeten Bianca

nou zeg, er werd zomaar geknipt....... wat deek verkeerd???

elmo schreef op woensdag 17 oktober 2007, 15:21:


Je bent met je 1.95 even groot als mijn man, maar wel 10 kilo zwaarder:
ik heb een welsh-arabier van 1.48.
Je zou best een keer op mijn paard een stapritje mogen doen en als je graag wil ook wel een stukje draven, maar als ik me voorstel, dat mijn paard van mijn man zou zijn en hij zou er dagelijks op rijden, langere afstanden willen gaan en natuurlijk in alle gangen (stap-draf-galop) dan zou ik hem zeker adviseren op zoek te gaan naar een ander paard!

Heb je niet iemand ergens, waar je eens zou kunnen gaan proefrijden op een paard van soortgelijke afmetingen?
En laat je dan door iemand filmen: misschien kan je er dan van afstand tegenaankijken?

Ik heb in mijn paardrijcariere (kort maar krachtig tot nu toe) vooral geleerd, dat er al zoveel onzekerheden en problemen op je afkomen met een eigen paard, dat je vooral in het begin (en dus VOOR de aanschaf) bij iedere twijfel het gewoon niet moet doen!

Groeten en veel succes met je beslissing, Bianca

Even hardop meedenken: overgave? of 'steunt' ze op het bit? Geestelijk gezien dan?
Zou je die steun niet op een andere manier kunnen geven?

Misschien is steun en overgave wel hetzelfde inderdaad in dit geval: Je zou ook kunnen zeggen; ze loopt niet op eigen benen (figuurlijk dan) maar ze zoekt haar veiligheid in haar bit; haar steun en geeft zich dan daaraan over!

Als je dan bitloos wil gaan, moet je die veiligheid op een andere manier aanbieden. Echter een veiligheid (=vertrouwen) opbouwen duurt natuurlijk erg lang, dus dat kost tijd.

Dus dan wil je iets beters voor je paard: bitloos, maar dan haal je in eerste instantie het belangrijkste voor hem/haar weg: veiligheid.....

En als je nu eens (gewoon om te proberen) dit paard een hoofdstel met bit indoet, PLUS een bitloos, waar je de teugels aan bevestigt: je paard zijn veiligheid, jij bitloos?????

Ben benieuwd wat er dan gebeurt!
Groet Bianca

Eva Saegerman schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:35:


Het wordt een raar forum: berichten verdwijnen en er gaan lussen verder onder 'volg onderwerp'die ik dan niet weer kan vinden.....

Ik had het volgende al geschreven:

Even hardop meedenken: overgave? of 'steunt' ze op het bit? Geestelijk gezien dan?
Zou je die steun niet op een andere manier kunnen geven?

Misschien is steun en overgave wel hetzelfde inderdaad in dit geval: Je zou ook kunnen zeggen; ze loopt niet op eigen benen (figuurlijk dan) maar ze zoekt haar veiligheid in haar bit; haar steun en geeft zich dan daaraan over!

Als je dan bitloos wil gaan, moet je die veiligheid op een andere manier aanbieden. Echter een veiligheid (=vertrouwen) opbouwen duurt natuurlijk erg lang, dus dat kost tijd.

Dus dan wil je iets beters voor je paard: bitloos, maar dan haal je in eerste instantie het belangrijkste voor hem/haar weg: veiligheid.....

En als je nu eens (gewoon om te proberen) dit paard een hoofdstel met bit indoet, PLUS een bitloos, waar je de teugels aan bevestigt: je paard zijn veiligheid, jij bitloos?????

Ben benieuwd wat er dan gebeurt!
Groet Bianca

ik snap het al: dit is zo'n beruchte Forumklutser........

Esther schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:44:


Het ligt gewoon aan jou (Esther) denk ik: gangenklutser/forumklutser.... hihi

Coulash schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:53:


Als je op exact hetzelfde moment typt en verstuurd, dan verdwijnt er vanalles.....

Coulash schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:54:


en als je verstuurd met een d komt het helemaal nooit meer goed: letterklutsen...hihi

Edith Hartog schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:54:


Ben met die van mij ook altijd bezig met actie-reactie: wat zijn ze slim....
En het is zo anders 'slim' dan mensen 'slim' zijn: bijna onmogelijk om steeds weer te bedenken wat de oorzaak zou kunnen zijn, wat je anders zou kunnen doen... Als mens zou ik me daar weleens in willen kunnen verplaatsen.....
Vaak is ook juist bij ons (Fox en ik) iets onverwachts een reden voor haar van reactie op dat wat ik vraag, terwijl ik al een hele poos allerlei andere dingen/hulpen gebruikte waarvan ik dacht dat die communicatie nu toch weleens liep....

Toen ik met die van mij begon (was zelf ook nog erg groen...) heb ik eens gelezen, dat het goed is een paard veel zelfvertrouwen mee te geven. En juist omdat ikzelf erg groen was, is dat eigenlijk vanzelf gegaan: ik kon haar niet echt veel steun geven en we zijn maar gewoon vanalles gaan doen: Foxy is gewend van begin af aan, dat ze het allemaal maar uit moet zoeken: zo'n zak gewicht op je rug, die af en toe aangeeft welke kant je opmoet, maar gezond en wel weer thuiskomen....... dat moet je zelf maar uitzoeken als paard.

Intussen zijn we 3 jaar verder (erg tevreden hoor gemiddeld gezien) maar nu gaat dat zelfstandige gedrag buiten me steeds vaker tegenwerken: op elke kruising bepalen waar zij heen wil, of in ieder geval protesteren tegen de kant waarheen IK wil..., weleens het idee hebben, dat het haar totaal niet interesseert dat er uberhaupt iemand op haar rug zit, het liefst ging ze helemaal alleen en reken maar dat ze rond de wereld kwam!
Maar nooit vanuit schrik: ze vind het allemaal even fantastisch buiten!
En als er dan al eens iets is, wat ze nog nooit gezien heeft ga je er gewoon heen: Eet het je niet op, dan loop je ook gewoon relaxt weer verder.

Die van mijn vriendin is weer veel schrikachtiger buiten: nooit ervandoor gaan, maar altijd de steun zoeken van de ruiter voor hij verder durft.
En dan denk ik, dat dat als ruiter ook zo zijn voordelen heeft: als jij die steun kan geven, kan je ze op vertrouwen ook weer menemen daarin!

Typisch gevalletje van 'élk voordeel hep zijn nadeel?'

Bianca

Zo herkenbaar: 7 musketonhaken en 6 halsters verder kwam ik erachter, dat ik haar beter gewoon NIET vast kon zetten: op dezelfde plek naast de opzadelbalk, staptouwtje LOS om de balk heen en ze blijft staan: als het touwtje gaat schuiven (doordat ze bv opzijkijkt) is dat voor haar reden om te stoppen met die beweging....
Als ik haar vastzet, is alle subtiliteit weg en doet ze maar 1 ding: hangen tot de verbinding breekt!

Ik zet haar niet meer vast, ga gerust naar binnen om de vergeten mobiel te pakken, ga nog even plassen (tussendoor kijken) en als ik buiten kom staat ze me superrelaxed aan te kijken, zo van "gaan we nu?"

Groet Bianca

Esther schreef op vrijdag 26 oktober 2007, 12:17:


Wij reden bij Emiel Voest over een uitgelegd pad van autobanden:
12 stuks (2 aan 2 in de vorm van een wiebertje), plat op de grond tegen elkaar aangelegd:
Gewoon lekker in stap (natuurlijk) maar ze zouden daarvan leren om heel bewust hun voeten neer te zetten. Het werkte: je zag ze echt mikken naar het midden van de band om precies daar je voet neer te zetten! En de randen omgeven door rubber, dus als je al misstapte......

Autobanden zijn overal gratis te halen, ze zijn heel handig om emmers heen met drinkwater (tegenomvallen).
Het is alleen een probleem als je er ooit weer vanaf wilt.....

Groet Bianca

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 26 oktober 2007, 14:50:


Bij die van mij is 'braaf' gelijk aan : we zijn NU klaar!
We hadden ooit veel problemen in het aanspringen in de rechtergalop.
Veel geoefend, veel 'gebraafd' als het goed ging!
Toen ik toe was aan lekker doorgalopperen rechtsom, stond er iemand aan de rand van de bak die wist van onze problemen met de rechtse galop.
Afijn, wij springen aan, het gaat goed en ik wil lekker doorgalopperen, tot onze toeschouwer (uit enthousiame) roept: Braaaaaaf Foxy......

Je raadt het: wij stonden accuut stil vanuit de (eindelijk goede) echtergalop, oortjes naar voren, klaar om af te zadelen.... hihi

Bianca

Esther schreef op zondag 28 oktober 2007, 20:01:


Ik heb ontdekt dat hij bij een bepaald aantal berichten schijnbaar ophoudt om ze weer te geven: als je vervolgens bij het laatste bericht klikt op 'onderwerp volgen' zijn er ineens een heleboel nieuwe berichten......

Gr. Bianca