Christel Provaas schreef op vrijdag 28 september 2007, 8:19:


Hoi Christel,

Toevallig las ik gisteren een stukje in een boek van Klaus Hempfling. De leidpositie naast de schouder is een positie waarbij je jezelf als niet dominant neerzet en de leidpositie van achteren is een positie van de drijvende hengst (dus dominant). Misschien voelt je paard zich zo zekerder?

Groeten Edith

Peter Donck schreef op donderdag 4 oktober 2007, 22:12:


He Peter, ik zie dat je jarig bent. Gefeliciteerd hoor, heb je je paarden allemaal appeltaart gegeven?

margaretha schreef op zondag 14 oktober 2007, 15:52:


Ja, ikke. Ik heb naast mijn zandbak een betonplaat waarop ik voer en daarvanaf lopen ze zo de prut van de tuin in. Mijn ervaring is dat ze eerder gaan glijden in de prut en dat er best veel zand op je verharding terechtkomt wat ze in hun hoeven meenemen als ze uit het zand komen. Maar hier trekken ze een flinke galop vanuit de wei, over de brug, door de prut, over het beton om te eindigen in de zandbak. En als ze helemaal op dreef zijn, dan draaien ze zich om voor een flinke spurt in tegengestelde richting. Geen problemen mee gehad.

Groetjes, Edith

Monique Meijer schreef op zondag 14 oktober 2007, 21:17:


Nee Monique, die denken vaak, ach 't is maar een poes. Gelukkig maar dat niet iedereen zo is...

trea hoex schreef op donderdag 18 oktober 2007, 22:34:


Ik ken een herdershond die van angst op de grond pist als zijn baas er aan komt en kruipend afwacht tot hij een opdracht krijgt om te vervullen om zodoende maar in een zo goed mogelijk blaadje te komen bij het baasje. Het werkt dus zeker wel, flink straffen tot je je hondje zover hebt. Of jij ZELF zo met je hond om wilt gaan is een heel ander verhaal.

Ik raak een beetje sch*t mee aan met dat niet goed lezen en conclusies trekken die je helemaal niet kan trekken. Je hoeft maar een kik te geven ergens over en er zitten er weer een paar bovenop de kast te roepen hoe fout je het allemaal doet terwijl de clou van het verhaal niet eens wordt opgepikt.

Anita Cats schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 9:01:


Ik heb er ook zo een, hopeloos, zelfs met volledig losgelaten teugels loopt ze met d'r kin bijna tussen de voorbenen terwijl ze als een idioot op dat bit loopt te kauwen. De oorzaak is dat het paard hiervoor altijd met een bijzetteugel o.i.d. is gereden (de vorige eigenaar had nogal last van het beruchte geen gelul kop in de krulsyndroom).

Het gekke is dat mijn paard het associeert met het bit. Doe je hem een bitloos hoofdstel om, dan is het probleem uit de wereld. Maar dan wil ze er nog wel eens in een rengalop vandoor speren (niet leuk op een fietspad) en met een bit in doet ze dit niet. Nou, dan kan ik me wel indenken wat er ooit gebeurd is met een bit in toen ze er vandoor ging. Pijn! Dus niet doen!

Totaal verknipt tussen de oren voor wat betreft het bitgebruik. Met bit in schrikt ze trouwens ook nergens van terwijl rijden met een bitloos hoofdstel aanleiding is voor een voortdurende staat van paraatheid.

Gek eigenlijk, nu ik er zo over nadenk. Het lijkt wel of rijden met een bit bij dit paard een soort van overgave betekent en zonder bit rijden is ongewoon en dus eng.

Groetjes, Edith

Eva Saegerman schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:17:


Beste Eva,

Doelde je hier op mij of op Dream?

I.i.g. dank voor je reactie. Ik ben al vrij ver met dit paard voor wat betreft grondwerk e.d. Ik zit er echt niet anders op met of zonder bit hoor. Het paard heeft zelf helaas een mentaal probleempje. Iets van stereotiep of geconditioneerd gedrag lijkt het op.

Groetjes, Edith

Coulash schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:40:


Hoi Bianca,

Leuk dat je meedenkt! Dat rijden met twee hoofdstellen werkt niet, ook met een volledige losse teugel loopt ze zo raar. Het is echt dat ding in haar mond. Dat veiligheidverhaal is misschien wel een punt ja, maar het is denk ik ook deels ontwijkgedrag en verzet.

Been geven bijvoorbeeld is ook zoiets waar ze niet (meer) tegen kan, dan gaat ze achteruit lopen, desnoods achteruit de dijk af of de sloot in. Dus ben ik haar in de bak stemcommando's gaan aanleren i.p.v. been geven en verdomd, binnen 10 minuten had ze het door.

Dit was een paard wat nooit haar aandacht bij jou had, ze deed gewoon wat haar gevraagd werd, min of meer op de automatische piloot. Met haar blik op oneindig en oren onveranderlijk naar voren. Nu zie je haar oren een beetje omlaag hangen en iedere keer als ik tegen haar praat draaien ze naar achteren. Ze luistert dus echt. Zo doorfilosoferend denk ik dat daar misschien ook wel de crux zit.

In plaats van gedachteloos doen wat haar gevraagd wordt moet ze nu reageren op andere prikkels waardoor ze alerter wordt op haar omgeven => gevolg is schrikachtig gedrag. Hm, zou kunnen. Het klinkt plausibel genoeg.

Groetjes, Edith

Coulash schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 13:02:


Ja, toch wel interessant dit draadje. Sommige paarden reageren amper meer, doen gewoon wat ze wordt gevraagd en geef je ze een stuk "verantwoording" in de zin dat je wat weghaalt waarmee ze altijd nogal makkelijk hebben kunnen functioneren dan verandert hun gedrag en kom je nog al eens voor verrassingen te staan.

Interessant in dit geval is wel dat mijn paarden zonder bit minder opgewonden raken in enge situaties dan met. Maar de andere kant is wel dat ze, wanneer ze er dus vandoor gaan, geen angst hoeven te hebben voor getrek in hun mond. Die grens is dus beduidend lager. Oftewel, het is echt zo dat mijn paarden er eerder vandoor gaan met een bitloos hoofdstel maar minder "over de rooie" zijn en dus sneller kalmeren. De zeldzame keren dat ik het heb meegemaakt dat mijn paard toevallig ene bit in had, toen was mijn paard echt stuurloos. Dat was echt eng!

Nog zo wat,
Ik heb een ander paard die, als de bekapper komt, zelf haar voorvoeten op het bekapbokje zet. Maar hou je haar vast aan een touwtje dan doet ze niks uit zichzelf.
Opzadelen en borstelen was ook nogal vaak een probleem, trekken aan het touw en alle kanten opdraaien. Tot ik erachter kwam dat als ik mijn paarden los laat staan, ik gewoon kan borstelen en op- en afzadelen zonder dat ze weglopen. Ze blijven keurig netjes stilstaan!

Dream schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 16:04:

He, dat zwalken en met dat hoofd zwaaien herken ik! Mijn paard deed dat ook heel erg in het begin (het paard wat niet zo debiel met z'n hoofd tussen z'n benen loopt dan). Dat kwam volgens mij omdat ze niet meer goed wist hoe ze moest lopen want dat ding in haar mond wat dat aangaf was weg en alles was opeens anders. Na een tijdje ging ze gewoon rechtuit lopen tot ik wat anders aangaf.

Maar een paard wat echt op hol is stop je ook niet met een bit. Twee weken geleden ging ik een ritje doen met mijn buurvrouw. Ik bitloos en zij met bit. Mijn paard ging er in een rengalop vandoor omdat ze van de dijk geduwd werd door het paard van de buuf die achteruit kwam omdat ze ergens van schrok.
Mijn paard had ik met misschien een minuut terug (teugels los en heel langzaam inhalen, steeds opnieuw) en die van haar was volkomen stuurloos, denderde als een tank over het fietspad terwijl zij met haar VOLLE gewicht achterover aan het bit hing. Uiteindelijk is haar paard gestopt in een of andere abrupte draai omdat ik midden op het fietspad sprong met mijn paard. Die van haar twee ijzers kwijt, nagels nog in de hoeven, scheuren in de hoeven en een zere mond. Die van mij bezweet maar voldaan.

Ik ben maar niet begonnen over bitloos en ijzerloos want dat heeft bij haar geen enkele zin. Ik ben er wel van overtuigd dat dat idiote getrek aan dat bit de situatie alleen maar heeft verergert, dat paard was werkelijk doodsbang, z'n mond wagenwijd open en zijn ogen helemaal weggedraaid.

Maar als jij het prettiger vindt om in je eentje met een bit te rijden dan doe je dat toch gewoon? 't komt vanzelf wel...

Katja Goovaerts schreef op maandag 5 november 2007, 18:02:


Hoi Katja,
Ik begrijp je bericht niet zo goed (juist ja, je hebt gelijk met je eerste zin). Ik ben ook een van die mensen die vrijwel dagelijks 100 of meer berichten doorleest en ik heb nog nooit gelezen dat iemand Eddy's werk afkraakte. Mijn beeld over hem is dat hij een meer ervaring heeft met onwijs veel verschillende paarden en dat hij op een vrij eenvoudige manier tot die beesten door kan dringen. En ik ken hem niet eens! Het is vreselijk moeilijk om een goede instructeur te vinden en jij hebt er al twee jaar een. Super toch!

Voor zover ik het heb meegekregen was het zuiver om hoe mensen op elkaar gingen reageren dat Eddy uiteindelijk heeft besloten om van het forum af te gaan. Jammer vind ik dat, want ik denk dat er veel mensen zijn die nog wel het een en ander van hem kunnen leren. Maar dat is slechts mijn mening.

Groetjes,

Edith

Piet schreef op dinsdag 6 november 2007, 0:02:


Misschien wordt ie nog wel eens zalig verklaard, vanwege dit zelfverkozen martelaarschap.

Beste Rita, er is hier niemand die zegt dat Eddy verkeerd bezig is of geen goed paardenmens zou zijn. Zijn manier van reageren op forumberichten wekte nogal eens ergernis bij deze of geen. Misschien zou je de ongeveer vierduizend berichten van hem eens moeten nalezen en je dan een mening vormen.
Er is geen sprake van een hetze, hoogstens van onderlinge irritaties. Dat Eddy niet meer op dit forum schrjift is erg jammer maar zijn eigen keus.

Groeten Edith

Christel Provaas schreef op woensdag 28 november 2007, 21:41:


Of je hout insmeren met hertshoornolie (even zoeken met de zoekfunctie). Wel een knijper op je neus zetten!

Peter Donck schreef op maandag 18 februari 2008, 19:43:


Ik heb een zware zitmaaier met daarachter een omgekeerde pallet verzwaard met stenen. Eerst heel kort afmaaien, je verpulvert dan al heel veel drollen, dan nog met de sleep erover heen en een week later is alles weg...

Ik heb sinds een maand of vier een ezeltje, Willem. Willem houdt niet van aaien (hij weet niet eens wat het is) en staat verschrikkelijk slecht op z'n hoeven. Een tijdje geleden had ik mijn hoefsmid gevraagd om Willem te bekappen, dat ontaarde in een rechtstreekse aanval op de smid en een woedende Willem!

Inmiddels begrijp ik ook waarom Willem hier niet van gediend is. Hij werd altijd met grof geweld tegen de grond gewerkt, vervolgens ging iemand bovenop hem zitten en zo werden zijn hoeven gedaan. Geen wonder dat hij flipt en razend wordt.

Al een tijdje ben ik bezig met desensibilisatieoefeningen en Willem begrijpt nu dat aaien iets is wat iemand doet als je braaf bent en ik kan hem nu ook overal aanraken. Vanmiddag kreeg ik heel relaxed een voet, zonder wegdraaien of wegtrekken en met een neusje bijna op de grond. Het gaat dus eigenlijk heel goed.

Ik hoop dat iemand mij wat tips kan geven om verder te gaan. Want een voet geven is iets heel anders dan laten bekappen. Is er misschien iemand die mij een zetje kan geven? Nuttige tipjes of handige weetjes? Het is allemaal meer dan welkom.

Alvast bedankt.

Groetjes Edith