Aafke schreef :

Hier afgelopen donderdag ook rillende paarden toen het onophoudelijk geregend heeft. (Hier schijnt nu de zon, misschien komt het jouw kant op Aafke).

Ik heb bij een paar paarden een regendeken moeten opdoen, de niet zo sterke paarden met gevoelige spieren en een nieuw paard dat net die dag gekomen is, met zo'n zijde-achtig velletje. Hij stond met een gebogen rug en opgetrokken neus, kont en staart onder zich in het duidelijk koud te hebben. Ik heb inmiddels wel geleerd dat je dat niet mag negeren.

Groet, Pien

Aafke schreef :


Wij hebben hier nooit last van mok, en toch hebben we veel modder in de winter. Ik wijd dat aan de manier van bekappen --> optimale doorbloeding, en véél bewegen.

Vorig jaar hebben we hele stukken verhard met gemalen betonpuin waar we erg tevreden over zijn. Wel aanvankelijk veel kleine stukjes steen, maar alle paarden zijn daar intussen aan gewend en het is mooi vastgelopen nu.
Dit jaar krijgen we vráchtwagens vol met grove houtsnippers en daar zijn we de paddocks mee aan het volleggen overal een laag van zo'n 40 cm. Ideaal spul. Geen modderprobleem. Nadeel is dat het erg zacht is voor de hoeven, maar daar hebben we het bouwpuin, stoeptegels en een stukje beton tegenover staan.
Overal waar je zand ingooit ontstaat toch modder, hoe dik je het ook legt.
Maar goed, hier is klei de ondergrond, da's echt een ramp bij regen, hartstikke glad!

Groet, Pien

Miekie schreef op zaterdag 29 september 2007, 10:51:


Hee, Annemieke, wat leuk !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Liefs van Jack, enne: Je broek is intussen gewassen, die ligt hier te wachten op jouw herfstvakantie

Groetjes, Pien
(op school al wat uitgeprobeerd met de side-pull ?)

van lennep schreef :

Je weet nu waar de caravan staat en hoe die slaapt he
Groetjes, Pien

Aafke schreef :


Hmm, een bibberend paard is echt niet erg, als ie maar weer opwarmt na het eten van hooi en er verder oké uitziet.

Helaas is dat niet bij alle paarden zo: Holly verkrampt helemaal, Oakley krijgt spierpijn van het gebibber en gekramp. Holly wordt zo ellendig dat ze niet meer kan eten, is niet om áán te zien, ze valt ook enorm af, het zich warm houden kost haar nou eenmaal veel teveel energie. Hooi en gras worden genegeerd op zullke momenten.

Het nieuwe paard, Zagal, is niks gewend en heeft een dun vachtje.
Hij stond met een gekrulde rug, opgetrokken buik, staart onder zich in zwáár ongelukkig te zijn. Zoiets gaat me dan te ver. Zowiezo was er nog wat spanning omdat hij net nieuw aangekomen was, het werd snel modderig op zijn weitje terwijl hij nog wat onrustig was etc.
Ik heb geleerd dat paarden die net nieuw aangekomen zijn heel makkelijk licht spierbevangen kunnen worden van de overgang, koude, spanning en het vele bewegen. Ze warm houden helpt enorm. Ik zeur daar nu niet meer over, mijn doel is om ze zonder deken te krijgen, maar soms duurt dat nou eenmala een tijdje. En bij sommige paarden lukt het nooit echt, zoals bij Holly, nou, dat is dan maar zo. Ik heb me daar inmiddels maar bij neergelegd. Holly kroop trouwens dankbaar in haar deken. Een heel jaar niet opgehad en ze wist het gelijk toen ik eraan kwam met de deken.

Onze koudbloeden en de wel afgeharde paarden stonden ook wel wat te trillen, maar die konden de inloopstallen in en beschutting zoeken.
Daar ga ik echt geen deken meer op doen, die moeten er gewoon even doorheen, ik weet dat zoiets maar tijdelijk is: Ze zijn volop bezig met het aanmaken van de wintervacht en die was nog niet helemaal toereikend.
Door een koude-periode mee te maken krijgen ze een goede vacht en worden ze afgehard. Paar dagen wat trillen is dan niet erg (binnen de perken, dat wel).

Het duurt ongeveer 1 heel jaar (alle seizoenen) voordat de wintervacht optimaal is. Dus volgende winter is een paard als Zagal voldoende afgehard.
Hij krijgt ook alleen maar een deken op als het door regent en waait.

Groet, Pien

van lennep schreef op zaterdag 29 september 2007, 11:17:


Ach ja, stomme ik, hoe kan ik dat nou vergeten.
Teveel geboswandeld, denk ik
hihi, Pien

Peter Donck schreef op zaterdag 29 september 2007, 13:21:


De houtsnippers die wij hebben zijn afkomstig van een gerooid bos omdat ze hier een nieuwe brug over het kanaal zijn aan het bouwen.
Het zijn heel grove stukken gehakselde bomen en de laag is zeker 30 á 40 cm dik. Het sjouwen met de kruiwagen is veel werk, maar al ligt het maar één winter, dan nóg zijn we er vreselijk blij mee, want die modder was deprimerend, zeker aan het eind van de winter.
Het glijden door de modder (korte stapjes, hoge spierspanning) is voor de spieren van de paarden funest, nu is dat probleem opgelost.

En inderdaad, het betonpuin heeft ook zijn werk meer dan goed gedaan, wij zijn er in elk geval zeer tevreden over en hebben het nog steeds op een aantal plekken liggen.

Groet, Pien

Jacqueline v d Berg schreef op zaterdag 29 september 2007, 13:29:


Spirit was laat geslachtsrijp, hij ontdekte pas dat hij hengst was toen hij al bijna 2 jaar was, maar toen had hij ook enkele weken later zijn eerste merrie met succes gedekt. Nog vóór zijn derde levensjaar zal hijzelf vader worden.

Zo tegen de 9 maanden kunnen jonge hengsten inderdaad geslachtsrijp zijn. Spirit was een trage wat dat betreft.... (gelukkig maar).

Bijna alle hengstveulens krijgen een irritante tijd wanneer ze rond de 6 maanden de hele tijd op hun moeder willen springen, dat gaat weer over, ik denk dat het oefenen is, de moeders doen er eigenlijk ook niks tegen en zijn er vrij laconiek onder, de andere merries ook trouwens.
Nu hoeft Spirit dat echt niet meer te proberen, hij heeft geen hol in te brengen, het zijn de merries die hier bepalen en er mag dus echt helemaal niet gesprongen worden of opdringerig gedaan. Hij weet dat, soms heb ik echt wel een beetje medelijden met hem hoor.... Hij mag echt h e l e m a a l NIKS! Zelf doet het hem weinig trouwens, hij neemt er genoegen mee dat hij alleen aantrekkelijk is wanneer de dames hengstig zijn.

Spirit is nu 2 en een half en loopt gewoon in de groep, zijn moeder loopt er ook bij. Wat wij tot nu toe zien is dat hij niet opgewonden raakt wanneer zij hengstig is, het doet hem gewoon niks, hij snuift wel wat maar dat is het dan ook. Toch durven we het risico natuurlijk niet te nemen dus als Holly hengstig is gaat zij even tijdelijk in een ander groepje en dat is geen enkel probleem.

Je gaat ook zien dat zo'n hengst duidelijke voorkeuren heeft. Zo wordt Spirit helemaal opgewonden als hij in de buurt van Bombita komt, zijzelf is ook iets té gecharmeerd van hem, ook als ze niet hengstig is.

BD echter wil niks van Spirit en hij ook niet van haar, zij is een soort van pleegmoeder voor hem. Puck loopt ook in de groep van Spirit en zij is drachtig van hem, ze zoeken mekaar wel op, maar Bombita is duidelijk ZIJN merrie.
Helaas voor hen: We willen niet dat Bombita gedekt wordt dus kunnen ze niet samen, dat risico durven we niet te nemen. PZP is geen optie voor dit paard vanwege haar eczeem, we durven het niet aan.

Ik vind het jammer dat 'men' bij jonge hengsten gelijk denkt in termen van castreren, ik begrijp het wel. Vaak is het een eis om ergens onderdak te krijgen. Vaak ook kan eigenaar niet omgaan met het hengstengedrag dus moeten de ballen eraf. Jammer.
Een hengst is nou eenmaal heel puur, eerlijk en direct (dus vaak confronterend) in zijn doen en laten, veel mensen hebben daar moeite mee terwijl het in mijn ogen voor het grootste gedeelte een kwestie van begrip, de juiste opvoeding en huisvesting is, dan hoeven al die dieren niet gefrustreerd te worden, want dát is het stereotiepe beeld dat men nog steeds van hengsten heeft.

Hier het verhaal van mijn eigen jonge hengst: http://www.spirithorses.be/spirit.html

Groet, Pien