eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 oktober 2007, 1:45:


Weet je het weer eens beter dan de berichtschrijfster zelf?
Neem alsjeblieft wat constructiever deel aan dit interessante onderwerp en hou je er anders buiten. Ovnicek zal meer hoeven bestudeerd hebben dat Eddy Druppel, denk je zelf ook niet?
En wat betreft het vertalen van mijn eigen inzichten: ik neem ook graag kennis van de trainingsmethoden, medische handelingen en fluistersystemen van mensen die NIET in mijn straatje praten. Juist omdát dat polariseert en de zaken helder maakt. Niets is namelijk absoluut, niets is zwartwit.
Dat akelige censuurgedrag... het heeft inderdaad soms de schijn van een sekte.

En nu ga ik paarden voeren voor ik iets ergers schrijf.

Aafke schreef op maandag 8 oktober 2007, 8:55:

Wellicht wil Nancy niet weg bij Winsor en is er binnen te weinig plek om allebei te kunnen liggen? Of misschien kan Nancy -door wat voor reden dan ook- niet goed opstaan?
Ik had een oude pony die in haar laatste levensmaanden niet meer ging liggen omdat ze moeilijk overeind kon komen.

Ans Jondral schreef op maandag 8 oktober 2007, 16:05:


Correct. Alleen is het daadwerkelijke moment van kracht gebruiken bij stap-galop-overgangen maar kort, want voor je alles weer 'bij elkaar geschraapt' hebt voor nog een keer zo'n oefening, ben je vaak een half rondje verder.
Effectiever -wanneer je doel is om kracht in de achterhand te trainen- is het om overgangen zoals stap-halt-achterwaarts-draf-verzamelde draf (aantreden)-stukje naar voren schakelen-stap-verzamelde stap etc. te rijden. Dan heb je méér overgangen in datzelfde tijdsbestek en ze worden er lekker scherp van.

Galop maakt de rugspieren los (bovenop) en draf rekt de laterale spieren op. Heb je allebei nodig. Helemaal leuk is het om in de galop te gaan schakelen.

Ans Jondral schreef op maandag 8 oktober 2007, 16:59:

Een paard dat moeite heeft met rechts aanspringen kun je helpen door even buitenstelling te geven, het hoofd dus iets naar links (de gemakkelijke buiging) te stellen voordat je de galophulp geeft. Daarmee maak je de rechterschouder vrij, die immers het rechtervoorbeen naar voren moet doen grijpen.

Mijn persoonlijke ervaring met aan laten springen op het buitenbeen is dat bij het vragen van bv travers, dit als een galophulp wordt ervaren, verwarring dus. Bovendien duw je dan de achterhand naar binnen (wat dan weer in galop snel teruggecorrigeerd moet worden) en dat wil je juist niet, je wil dat het paard recht of liefst schoudervoor galoppeert.
Binnenhand even toestaan, zelf eventueel naar buiten kijken en de binnenbil aanknijpen kan genoeg zijn om zonder spartelarij recht aan te springen.