Piet schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 21:48:
> Zo ongenuanceerd positief over
clickertraining als in het
> begin ben ik niet meer. De eerste keren als ziet hoe snel
> je paard leert ben je geneigd te denken: "waarom hebben ze

> Volgens Inge is een paard net zo'n emotioneel dier als
> een mens, dus emotie hoort erbij. Maar waarom heb ik dat
> tov de klikker precies andersom gelezen?
> Piet
Naar mijn idee draait 80% van wat je met je paard bereikt (zoals succesvolle communicatie) om jouw meest pure uiting van je meest pure intentie. Ik geloof dus niet in het robottiseren van je paard. Robottiseren werkt wel, maar dan maak je van je paard een instrument. Dat kan een keuze zijn, maar dat is niet de mijne.
Ik heb ook vandaag weer bij mijn paard gemerkt dat zij weet wat ik van haar vraag, terwijl ik niet altijd helemaal duidelijk was in mijn lichaamstaal naar haar. Ze vergeeft me als het ware mijn fouten.
Probeer niet te instrumenteel met je paard om te gaan. Dat werkt veel ontspannender en leuker voor zowel jezelf als je paard. Het gaat niet om het resultaat van de spelletjes, maar om het spel zelf. (Slechts mijn bescheiden opvatting).
En tenslotte: Ik beloon mijn paard altijd met: "Dit is moooooi" in verschillende gradaties. Hierbij gaat het niet om de woorden of de intonatie op zich, maar met name mijn intentie wordt doo mijn paard opgepikt en beantwoord. Ik kan ook bijvoorbeeld het woord "kippensoep" gebruiken, maar daar kan ik nu eenmaal mijn intentie niet zo goed inleggen.
Succes, maar vooral veel plezier met je paard. En gooi die klikker maar weg!
Groet,
Gregoor