Een entrainement met meer dan 40 dravers. Een ervan viel mij op. Een schitterende hengst. De afgelopen maanden werd hij op hardhandige (mishandelende) wijze koersklaar gemaakt. Hij ging terugslaan (gelukkig) en werd van de ene op de andere dag aan de kant gezet met het stigma "levensgevaarlijk." Dag en nacht in een zandpaddockje met 1x daags een bult oud hooi. Hij takelde af. Ik kon het niet aanzien en heb zijn nietsvermoedende eigenaar gebeld. Diezelfde middag kon ik hem daar weghalen en onder mijn hoede nemen. Naar zeggen van de trainers zou dit paard mijn dood worden..... Inmiddels is hij 1,5 maand bij mij op de boerderij. Dag en nacht buiten, uitloopstal. Elke dag even in de hand, als een veulen. Hij doet zijn naam weer eer aan, Vito. Is een en al leven en blijheid aan het worden. Vanmiddag lag hij in het land. Ben filmend naar hem toegelopen, naast hem gaan zitten, hem gaan strelen. Wat ik hoopte gebeurde, hij ging languit liggen. Lekker snurkend slapen. Jullie site heeft mij bemoedigd in mijn zelfvertrouwen en visie over hoe met paarden, dieren om te gaan, telkens denkend vanuit en om het dier en niet vanuit onszelf, onze eigenbelangen. Rust hebben en uitstralen.
Uiteindelijk zou ik Vito graag blootvoets en
bitloos koersklaar willen zien te krijgen, als hij dat zelf ook leuk zou blijken te vinden. Hoe ver ben je met je bevindingen en visie wb
bitloos mennen, en dus ook koersen, Frans. Bedankt voor jullie site en het delen van jullie bevindingen! Ik heb er veel aan.
Warboel
