Mijn merrie wil noch onder het zadel noch aangespannen stil staan. Bij het lossen van de teugels springt zij als een rakket naar voren met soms wel haar 4 benen de lucht in. U begrijpt dat dit in het verkeer levensgevaarlijk is. Zij is voor de rest zo betrouwbaar en onuitputtelijk. Mennen is mijn passie en trainde al vele paarden voor de koets. Heeft iemand iets dergelijks al meegemaakt ? Wie heeft er tips?

Caatje schreef op woensdag 7 maart 2007, 10:26:


Hallo

Bedankt allen voor jullie reacties. Caatje, Quina is inderdaad een merrie die wij trainden en verkochten aan Nederland maar ik zette ze nooit voor de koets hoor. Ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe jij aan die foto komt. Ben geinteresseerd. Nee, die merrie is Peia en is een cruzado Portugues. Reeds in vele handen geweest en uiteindelijk aan mij geschonken. Ik train haar al vele jaren en tja, dat probleem is nooit weg geweest enkel na een trekking van vele dagen. Toch, wanneer het kompas op thuis staat begint het gedram weer. Het is een ongelooflijk paard dat geen verdere afwijkingen heeft. Weet je dat zij zo hard in paniek geraakt wanneer we haar halthouden dat ze achteruit schopt, schraapt, piroetten begint te maken en begint te trillen over heel haar lijf. Geen stalmoed zeker niet. Het is alsof zij zich om moet draaien (van huis weg om te kunnen relaxen). Wanneer zij het erf terug op komt slaat zij een zucht uit en is alle spanning verdwenen. Met voer heb ik het ook al geprobeerd maar dan neemt ze een hap alsof zij de bodem er uit wil bijten en nee, ze wordt er niet rustiger van. Ik geloof dat inderdaad de beste methode bestaat uit de lange lijnen training. Niet dat ik dit niet al trachtte maar mischien nog niet genoeg. Het uitrijden met andere paarden helpt haar ook niet. Het is me echt een raadsel deze merrie. Ik geef het niet op want het is een paard die voor je door het vuur wil en echt ONUITPUTTELIJK. Tot mijn schaamte liet ik haar een keertje alles er uit lopen en ze bleef maar galopperen over die verschrikkelijke rotspaden hier in Portugal (Barefoot !) en wat gebeurde er : bloed uit haar neus. Toen heb ik het zadel er af genomen en heeft ze een 2 jaar verlof gehad en echt paard geweest met 2 veulens en een kudde leven. Nu wil ik zo graag het nog een keer proberen en hopelijk is er nog iemand die zo iets al eens heeft meegemaakt. Hartelijk dank voor al jullie reacties.

Tom De Graeve

Bedankt Caatje.

Ok, ik zie het al. Ik was in de war met een andere merrie Quenia die we ooit trainden en verkochten. Op onze site staat inderdaad een foto van Quina, een merrie met hormonale problemen (slaat om te raken) die we inderdaad voor een klant in de koets hebben getraind. Ja, dat hoofd draagt ze daar inderdaad wat hoog. “Bad timing van de fotograaf ?” Het trainen van paarden doen we met zo weinig mogelijk druk en vooral in de mond zijn we erg voorzichtig.

Ik geloof ook dat voor Peia de enige methode zal bestaan uit het grondwerk vooralleer weer verder te gaan. Al die jaren van training mogen geen reden zijn om dit aller belangrijkste beginsel nu te negeren omwille van mijn gebrek aan geduld. Zie je, een klassieke fout : bij de paarden van klanten heb je alle geduld en dan bij je eigen paarden ga je te snel. Nu ja, we spreken over jaren van geduld maar het blijft een voldongen feit dat zonder een goede comunicatie op de grond men NIETS kan bereiken dat op onderlinge verstandhouding terug te brengen kan zijn. Verder wil ik nog maals ieder bedanken die op dit item gereageerd heeft.

Tom De Graeve
Caatje schreef op vrijdag 9 maart 2007, 15:45: