Dit is mijn eerste forum vraagje ooit ik ben benieuwd naar de reacties.

Mijn paardje is steeds een stoere kuddeleider geweest, met redelijk wat karakter. Maar door zijn positie in de kudde had hij redelijk veel stress en last van een geblokkeerde nek.
Ik heb mijn paardje uit de kudde gehaald ( waar veel mensen het niet eens mee zullen zijn) waardoor hij nu tijd heeft om zichzelf te onplooien en tot rust te komen. Wat eigenlijk enorm helpt want van de spanning in zijn hals is bijna geen sprake meer.

Nu naar de kern van de zaak. Ik heb mijn paardje ongeveer 6 maanden en nu komt zijn echte natuur boven. Wat eigenlijk fantastisch is, want je niet kunnen voordoen zoals je bent moet een hele zware opgave zijn. Ik heb nu tot de conclusie gekomen dat die zelfzekere kuddeleider eigenlijk een paardje is met heel veel angsten dat nooit zijn angsten heeft kunnen tonen.

Doordat hij zijn angsten niet kon tonen stapelde zijn angst steeds op waardoor hij van tijd tot tijd letterlijk onplofte omdat het hem teveel werd. Nu hebben we net een goede ontploffing achter de rug waardoor we nu bij de kern zijn van zijn natuur. Hij toont me nu zijn angst wat voor mij heel moeilijk te plaatsen is omdat ik van de ene dag op de andere een ander paard heb.

De meesten van jullie zullen denken, doe dan schriktraining, maar het is niet echt een angst voor objecten, meer een algemene onzekerheid. Mijn vraag is nu, hoe kan ik er zijn voor mijn paardje en hem tonen dat hij zichzelf mag zijn en zijn angst mag toelaten. Want uiteindelijk is angst een hele natuurlijke reactie voor een paard. Alsook wil ik hem het vertrouwen geven dat hij bij angstenmomenten op mij kan rekenen.

Ik hoor graag jullie tips en advies.

marianne laenen schreef op donderdag 2 juli 2009, 20:44:


Neen hoor, tuurlijk staat hij niet alleen. Hij staat samen met zijn beste vriendje uit de oude kudden op een weide voor hun tweeën. Naast hun staan ook nog andere paardje, dus voldoende gezelschap. Maar minder stress voor hem omdat hij nu enkel nog over zijn vriendje moet waken

Wat ik met hem doe, grondwerk, longeren, wandelen aan de hand, in de piste rijden, buiten rijden ..... alleen of in groep

Ik heb nooit zijn angst opgemerkt maar die liet hij ook niet zien omdat dat vermoedelijk bij de vorige eigenaars niet mogelijk was. Er waren enkele probleempjes, moeilijk reageren op lichte impulsen en dergelijke maar niets drastisch buiten dan af en toe ineens een ontploffing uit het niets. Dus nu zitten we eigenlijk aan de kern van het probleem

Dus de vraag is dan ook, hoe laat ik hem toe om zichzelf te zijn en hem toch vertrouwen te geven. Wat ze vroeger hebben gedaan is hem eigenlijk door alles door laten gaan waardoor zijn angst onderdrukt werkt, maar uiteindelijk blijft dat de kern van het probleem. Je kan aan hem ook moeilijk zijn angst zien als buitenstaander omdat ik gerust met hem bij manier van spreken op een snelweg kan gaan wandelen. Iedereen denkt dan ook wat een zelfzeker paardje wat ik ook dacht, maar dit is niet correct

Julia el Mecky schreef op donderdag 2 juli 2009, 21:18:


Dit is eigenlijk wat ik zoek, een manier om mijn paardje terug zelfvertrouwen te geven. Niet hem dingen te laten doen onder dwang waardoor het probleem vermoedelijk ontstaan is.
Wat me bij Parelli heel onduidelijk is zijn de verschillende levels. Kan je dadelijk starten met Liberty& horse behavior?
Ik bekijk het morgen alvast met mijn lesgeefster die de kennis heeft om hier mee om te gaan. Het is altijd leuk om te weten hoe andere mensen hiermee zijn omgegaan.
Heb jij de dingen op je eentje geleerd via de cursus of heb je hier lessen voor genomen? Eerlijk gezegd lijkt me het nogal moeilijk om zulke dingen uit te voeren puur uit een boek of ander didactisch materiaal

Lettfeti schreef op donderdag 2 juli 2009, 21:46:
Dit is mijn eerste forum vraagje ooit ik ben benieuwd naar de reacties.

Mijn paardje is steeds een stoere kuddeleider geweest, met redelijk wat karakter. Maar door zijn positie in de kudde had hij redelijk veel stress en last van een geblokkeerde nek.
Ik heb mijn paardje uit de kudde gehaald ( waar veel mensen het niet eens mee zullen zijn) waardoor hij nu tijd heeft om zichzelf te onplooien en tot rust te komen. Wat eigenlijk enorm helpt want van de spanning in zijn hals is bijna geen sprake meer.

Nu naar de kern van de zaak. Ik heb mijn paardje ongeveer 6 maanden en nu komt zijn echte natuur boven. Wat eigenlijk fantastisch is, want je niet kunnen voordoen zoals je bent moet een hele zware opgave zijn. Ik heb nu tot de conclusie gekomen dat die zelfzekere kuddeleider eigenlijk een paardje is met heel veel angsten dat nooit zijn angsten heeft kunnen tonen.

Doordat hij zijn angsten niet kon tonen stapelde zijn angst steeds op waardoor hij van tijd tot tijd letterlijk onplofte omdat het hem teveel werd. Nu hebben we net een goede ontploffing achter de rug waardoor we nu bij de kern zijn van zijn natuur. Hij toont me nu zijn angst wat voor mij heel moeilijk te plaatsen is omdat ik van de ene dag op de andere een ander paard heb.

De meesten van jullie zullen denken, doe dan schriktraining, maar het is niet echt een angst voor objecten, meer een algemene onzekerheid. Mijn vraag is nu, hoe kan ik er zijn voor mijn paardje en hem tonen dat hij zichzelf mag zijn en zijn angst mag toelaten. Want uiteindelijk is angst een hele natuurlijke reactie voor een paard. Alsook wil ik hem het vertrouwen geven dat hij bij angstenmomenten op mij kan rekenen.

Ik hoor graag jullie tips en advies.



Het probleem is nu dat hij veel dingen heeft aangeleerd. Hij weet wat er van hem verwacht wordt bij bepaalde opdrachten. Eigenlijk zou ik de delete knop moeten vinden zodat we met een schone lei opnieuw kunnen starten. Maar hoe leg je aan een paard uit dat hij de dingen niet meer moet uitvoeren zoals hij steeds gedaan heeft dus recht door angst waardoor hij gaat opkroppen. Eigenlijk denkt hij nu van :schrik of niet ik moet dit zo doen er is geen andere manier. Echt wel stof tot nadenken

Julia el Mecky schreef op donderdag 2 juli 2009, 23:10:


Alvast hartelijk dank voor je reactie. Heb ondertussen reeds wat opzoekwerk gedaan. Het spreekt me alvast aan. Ik ga eerst alle mogelijkheden bekijken en dan nagaan welke manier het beste bij mij en mijn paard past. De parelli methode is me nog wat onduidelijk maar op het net is er wel allerhande info te vinden. Ben ondertussen de Belgische Parelli site aan het ontdekken.

Zijn er nog andere mensen die deze problemen op een andere manier hebben aangepakt?Kwestie van verschillende invalshoeken te hebben

van lennep schreef op vrijdag 3 juli 2009, 0:14:


Het principe van beloning is een hele leuke uitvalsbasis. Ik geef hem zijn beloning door een flink zo of streel op zijn neus. Ik heb reeds geprobeerd om met voerbeloning te werken, maar euh de eerste keer gaat dat prima. De tweede keer heb ik een paard dat enkel nog maar denkt aan het snoepje dat ik bij me heb en dan eigenlijk opdringerig gaat worden wat ook eigenlijk niet de bedoeling is. De concentratie voor de oefeningen is dan ook totaal verloren, precies of er dan alleen snoepjes door zijn hoofd dansen.

Het is momenteel echt niet eenvoudig om mijn paard op een heel andere manier te leren kennen maar wel ontzettend mooi. De klik is gisteren gekomen door gewoon met hem in de piste te rijden die hij volledig kent en waar hij alle geluiden gewoon is. Door de explosie eerder in de week liet hij me nu echt merken van dit is me allemaal teveel. Hij had angst voor de geluiden, mensen die voorbij kwamen, kortom voor alle dingen die hij kent.

De bedoeling is natuurlijk om hem terug vertrouwen te geven maar dit is niet iets dat je van de ene dag op de andere kan realiseren. Hier is tijd voor nodig en geduld, wat ik zeker en vast heb. Maar hoe ga ik er op het moment zelf mee om. Ik wist gisteren echt niet van hoe zeg ik nu tegen hem het is Ok jongen, ik begrijp je.

Wat ik op dat moment heb gedaan is : ik ben met alles gestopt heb hem vrijheid in de piste gegeven zonder halster of iets en ben hem dan gewoon de hele tijd heel zacht gaan aanraken waar hij blijkbaar behoefte aan had want zo kwam hij dan tot ontspanning.

Bestaat er een korte manier om duidelijk te maken van Ok ik weet dat je angstig bent, je mag angst hebben maar weet dat je op mij kan tellen. Hoe maken jullie dit duidelijk aan je paard?

Spirithorses schreef op vrijdag 3 juli 2009, 8:31:


Dank je Pien
Wij gaan samen ( ik en mijn paardje) de halve wereld winnen. Nog even laten weten :ik heb de cursus natuurlijk bekappen bij jullie gevolgt en het gaat echt super!

Christel Provaas schreef op vrijdag 3 juli 2009, 8:37:


Achteruitgaan is in mijn ogen niet steeds negatief. Ik heb die keuze nu bewust gemaakt om tot aan de kern van het probleem te komen.

De voorbije maanden hebben we steeds op die manier gewerkt, ook omdat het nie echt duidelijk was hoe onzeker hij is (eigenlijk mijn fout want ik begreep zijn signalen niet). Dus van zodra hij angst had deden we gewoon iets anders.
Met het resultaat dat ik na een paar dagen een compleet op hol geslagen paard heb die al zijn angst heeft opgestapelt, want uiteindelijk door iets volledig anders te gaan doen negeer ik het. En geloof me de mensen die het hebben zien gebeuren hadden dit ook nooit van mijn paard verwacht en ik kreeg spontaan telefoons en berichten om te vragen of ik al bekomen was van de ervaring. En ja dit valt om de zoveel tijd voor als zijn potje letterlijk vol is en overloopt. Dit kan na twee dagen opstapelen zijn of na 3 maand

Mijn paard is 14 jaar, maar hij is een ijslander is dus nog jong voor hem. Door de vorige eigenaren is er steeds met hem op die manier omgegaan maar ik merk nu duidelijk zo krijgen we het eindprobleem, het op hol slagen omdat hij stijf staat van de stress die zich opstapelt niet aangepakt.
Daarom de keuze om een heel aantal stappen terug te zetten en hem nu toe te laten angst te hebben voor kleine dingen zodat hij ook zijn angst kan loslaten en niet gaat opstapelen

belinda defraene schreef op vrijdag 3 juli 2009, 9:05:


Iedereen hartelijk bedankt voor de leuke reacties. Was misschien wel iets onduidelijk mijn paardje is volledig BOMproof, vrachtwagen, tractor, trein, alles wat je maar wil. Ik kan rustig met hem staan wachten aan een overweg als er een trein langskomt. Hij heeft dit zo geleerd en heeft zijn angst ook nooit getoont. Zijn angst komt tot uiting door het letterlijk overlopen van de stress, komt ineens uit het niets. Maar door hem nu toe te laten hoe hij zelf de dingen ervaart, komen we bij een heel ander plaatje uit. Veel mensen denken dan leer hem dan de one rein stop. Ok dit is een heel goede manier maar het is en blijft een lapmiddel. Ik ga hem die zeker en vast aanleren, maar dat veranderd niets aan de basis.
Ik vetrouw op mezelf en ben ervan overtuigd dat dit de goede manier is om hem alles op een manier van vertrouwen aan te leren. Waarschijnlijk gaat hij op een moment heel angstig worden, die kans zit er dik ik. Maar ik denk nu stap voor stap jongen. Ik geef hem de tijd net zoals hij mij de tijd geeft om met zijn nieuwe gevoeligheid om te gaan ( die is er altijd geweest, maar hij heeft nooit de kans gehad dit te tonen). Zijn nieuwe gevoeligheid heeft ook natuurlijke positieve kanten. Ik zie mijn paardje nu soms in de meest vrolijke houdingen dat de mensen zeggen van wat een paard zo een uitstraling. Tegenover voor dat we angst toelieten was hij een paard dat in de massa verdween. Samen komen we er wel en dan ga ik een paardje hebben waar je echt wow tegen kan zeggen. Nu ook al hoor Ik ben fier op mijn jongen

Piet schreef op vrijdag 3 juli 2009, 9:41:


Excuseer, dit is voor mij een beetje een ongepaste reactie. Ik heb geen enkel vooroordeel laten merken tegenover clickertraining, zeker en vast niet. Ik heb onlangs trouwens nog een prachtige demo gezien van clickertraining en andere methodes. Ik sta voor alles open en kan niet oordelen over methodes die ik zelf niet onder de knie heb. Ik ben reeds verder informatie aan het opzoeken over deze methode net zoals andere methodes. Uit onkunde ja dat mag je gerust zeggen, iedereen moet leren. Ik noem mezelf zeker en vast geen expert, ik ben in mijn leerproces en dit durf ik met gemak toegeven. Iedereen is ooit begonnen en al doende leer je. Ik had het puur over het feit als ik hem wou belonen met een snoepje dat ik niet de reactie kreeg die ik wou. Deze beloning was dan ook niet vanuit het oogpunt van clickertraining . En ja misschien deed ik iets fout ( iedereen maakt fouten, het is de kunst om te leren van je fouten) maar ik heb dan ook geen enkele kennis over clickertraining en mijn reactie was absoluut niet bedoeld op de clickertraining op zich.
Ik wil nog even duidelijk maken dat een onbenullig antwoord niet bestaat. Enkel door vragen te stellen en verschillende antwoorden te zoeken kan je tot een totaal plaatje komen. Mijn doel van mijn vraag was om verschillende invalshoeken te hebben, die ik hier ondertussen heb gevonden en waar ik me verder in ga verdiepen. Alvast bedankt voor me hier meer informatie over te geven.

van lennep schreef op vrijdag 3 juli 2009, 10:20:


Ik ga mijn uiterste best doen om het uit te leggen. Mijn paardje is steeds BOMproof geweest (maar nu blijkt niet vanuit het juiste oogpunt) voor zo lang ik hem ken natuurlijk en uit de reacties van de mensen die hem kennen van zijn vorige eigenaars.
Ik ben in training gegaan met mijn paardje omdat hij soms ineens op hol slaat en begint te lopen. Ik heb hier zelf niet voldoende kennis over daarmee dat ik iemand met kennis en ervaring heb ingeschakeld. Dit was al een hele weg op zich om erachter te komen dat hij eigenlijk uit angst vertrok, wat dan juist de aanleiding was op dat moment daar zijn we nog niet achter. Allé ik toch nog niet, mijn trainer weet het antwoord vermoedelijk al wel, maar die zie ik vanavond pas.
We zijn eigenlijk gestart met zijn gevoeligheid terug naar boven te halen omdat hij een afgestompt paardje was en het moeilijk was om hem op subtiele signalen te laten reageren. Dus ja, we hebben bewust zijn gevoeligheid naar boven laten komen.
Door dit te doen blijkt nu dat zijn BOMproof zijn eigenlijk niet BOMproof is. Zoals jij zegt heeft hij geleerd om zijn uitingen van angst te onderdrukken. Nu zorgen we er dus voor dat dit niet meer onderdrukt wordt waardoor ik een heel ander paardje heb. Waardoor hij nu laat merken dat heel veel zaken eigenlijk wel angst voor hem geven.
Dit zijn echt ontwikkelingen van de laatste dagen waardoor het voor mij heel erg nieuw is en voor mijn paardje ook natuurlijk.
Daarom was mijn vraag ook hoe ik hierop moet reageren.
Hij krijgt op tijd en stond zijn rust en tijd om paard te zijn. Kan ook zijn dat ik hem een tijdje naar de begrazing laat gaan. Het zijn allemaal vragen waar ik momenteel nog niet uit ben.
Indien het je niet duidelijk is vraag maar gerust hoor, is mijn eerste vraag hier daardoor dat het ook wat moeilijk voor me is om het uit te leggen.
Ik heb hier alvast heel wat leuke reacties gekregen en heel wat stof tot nadenken

Böske schreef op vrijdag 3 juli 2009, 12:24:


Met die vraag zit ik ook een beetje ikzelf ga de verschillende mogelijkheden uitproberen en kijken welke reactie het beste overkomt bij mijn paardje. Vermoedelijk kan Pien ons hier een duidelijke reactie op geven

Julia el Mecky schreef op vrijdag 3 juli 2009, 13:46:


Dat was het, mijn dierenarts is een echte Parelli fan en zij heeft me ook al een paar inzichten gegeven ze sprak dat mijn paard introvert .... was. Laat dat nu net de omschrijving zijn die jij geeft. Ben ondertussen het internet aan het afschuimen op zoek naar een tweedehands pakket.

Ilona Kooistra schreef op zaterdag 4 juli 2009, 11:19:


Momenteel zijn we twee dagen verder en zijn we aan de eerste basis aan het werken. Namelijk focus van mijn kant. De laatste keer dat we gereden hadden bleek lettfeti heel angstig te zijn in een omgeving die hij perfect kent. De reden lag echter niet bij hem maar grotendeels bij mij. Er was veel afleiding, verschillende mensen die een praatje kwamen maken, tractoren die voorbijreden. Daardoor werd mijn aandacht verschoven naar die zaken ipv naar mijn paardje. Van zodra ik mijn focus verlies komt zijn angst naar boven omdat ik op dat moment niet met hem bezig ben.
Vandaag had ik de mogelijk om in dezelfde omgeving juist dezelfde oefeningen met hem te doen zonder enige afleiding waardoor mijn aandacht dan ook volledig bij hem was. Het verschil was echt opmerkelijk. Mijn eerste doel bestaat er nu uit om steeds mijn aandacht bij hem te houden en me op hem te concentreren ook als er afleiding.
Kwa lichamelijke problemen heb ik nog niet duidelijk iets opgemerkt. Hij is een beetje stijf maar op dit vlak maakt hij vorderingen. De dierenarts is donderdag nog langsgeweest voor een algemene gezondheidstest en die was prima. Het kan wel zijn dat er door de loop van de training misschien nog iets naar boven komt. Hij krijgt alvast regelmatig een reiki behandeling waar hij ontzettend van geniet.
Alsook ben ik er nu op aan het letten om meer aandacht te hebben voor zijn lichaamstaal waardoor ik nu dingen vroeger opmerk en erop kan reageren ook, doordat mijn aandacht niet steeds bij hem was, gingen die signalen verloren. Ik hou jullie op de hoogte over het verdere verloop

Mijn pony vraagt steeds om de hals volledig te mogen strekken tijdens het rijden. Hiermee bedoel ik met de neus een 10tal cm boven de grond. Ik heb steeds gehoord dat dit goed is maar heel zeker ben ik daar niet over.
Laten jullie je paardje steeds de hals strekken als hij dit vraagt of laten jullie dit enkel toe op bewuste momenten?

Wanneer hij met de hals lang loopt is het wel moeilijker om er een goed tempo in te houden, hoe doen jullie dit?

In draf gaat hij eerst met het hoofd hoog lopen maar na een tijdje als hij zijn tempo gevonden heeft gaat hij ook automatisch vragen om de hals te mogen strekken.

Een oplossing is natuurlijk dat ik me gewoon langere teugels aanschaf zodat ik toch nog een beetje teugel in mijn handen heb als hij de vloer aan het stofzuigen is.

Kan iemand me vertellen wat de invloed is van het strekken van de hals