Hallo,

Ik houd deze website al een tijdje in de gaten en ben heel geïnteresseerd in de manier van paardenhouden die hier gepropogandeerd wordt. Wel moet ik er eerlijk bij zeggen dat ik er ook wat huiverig tegenover sta. Theoretisch begrijp ik het volkomen, maar in de praktijk heb ik mijn twijfels. Dit kan aan mij of mijn paarden liggen, maar ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Ik heb het hier ook af en toe met mijn dierenarts en instructrice (monty/parelli) over gehad. 'Natuurlijk' lijkt een goed idee, maar wat dat precies is zijn de meningen over verdeeld.

Een korte beschrijving van mijn situatie: Ik heb momenteel drie dieren thuis staan. Een welsh-arabier klophengt, een kwpn-ruin en een dartmoor-ruintje. De kwpner is 7 en nu net onder het zadel, na anderhalf jaar vechten tegen de manier waarop hij was ingereden (op zijn 5e). Het hengstje is bijna 20, superactief, maar begint wat krakkemikkig te worden. Hij heeft op hoog niveau dressuur gelopen, een beetje gesprongen en vind het nu nog erg leuk om op een basisniveau te werken, zowel binnen de bak als in het bos. Hij is altijd heel erg enthousiast geweest met het werk en heeft alles voor me over. Mijn dartmoor is 11, een kleine apekop, super lief voor de kleine kinderen, lekker eigenwijs voor de kinderen die hem willen laten lopen. Hij staat vooral in de wei de andere twee te irriteren.

Ik heb drie stallen, die meestal open staan en een schuilstal in de wei voor als het hek naar de wei dicht gaat. Dit maakt dat ik jullie theorie zo vreemd vind. Ik zie namelijk elke avond de paarden uit zichzelf de stallen in lopen. Ieder apart, of dartmoor en kwpner samen (meestal is de kleine zo vervelend dat de grote hem zijn stal uit jaagt op gegeven moment). We voeren wel apart, omdat de kleine dik wordt van lucht en anders veel te veel hooi krijgt. Voeren doen we zowel in de stallen als in de wei. Als paarden overal zo goed tegen kunnen, hoe kan het dan dat mijn dieren bij een flinke regenbui, of bij dazen in de zomer binnen no time in de stal staan en dat ze hun eigen deur savonds dicht doen om lekker te gaan liggen maffen (alleen de kwpner). Dit lijkt niet te stroken met de theorie die hier aangehangen wordt.

Het belangrijkste vind ik de dekens in de winter. Ik heb mijn hengstje een paar keer (op 16, 17 en 18jarige leeftijd) met onderkoelingsverschijnselen uit de wei gehaald in de herfst (de koude herfstbuien). Hij stond te rillen, volgens jullie normaal, maar met een niet zo normale temperatuur van 35,8 graden. Gevaarlijk laag! Sindsdien staat hij met een licht gevoerde regendeken buiten, niets meer aan de hand. Sinds ik vorige winter ook bij mijn kwpner iets soortgelijks meemaakte (minder heftig) staan ze nu allebei onder de deken. Dit alles uiteraard op advies van mijn dierenarts, die mij daarbij mededeelde dat het rillen van een paard absoluut NIET normaal is. Met de dartmoor, een goede overwinteraar, is er uiteraard niets aan de hand. Hij staat in weer en wind met een lekker dikke wintervacht.

Mijn vraag cq opmerking is hier dus: Is het misschien niet zo dat, hoewel veel paarden 24/7 buiten kunnen staan, sommige paarden of rassen daar niet meer voor gemaakt zijn? Ik zal de laatste zijn die paarden als mensen ziet, maar hun gedrag zegt voor mij genoeg. Het is onzinnig om een shet of een ander koudbloedras onder een deken of in een stal te zetten, maar kan je dat nog voor alle paarden zeggen? Hebben wij niet te ver doorgefokt? Wolven kunnen in weer en wind lopen, maar een hazewindhond vriest in de winter dood zonder dekentje. Dat dier is daar niet meer voor gemaakt.

Ik wil vooral oproepen tot waakzaamheid. Ieder paard heeft ruimte en beweging nodig, maar misschien zijn sommige dieren gewoon zelfredzamer en anderen meer afhankelijk van ons geworden.

Ik ben benieuwd wat jullie van mijn verhaal vinden en kijk uit naar de reacties!
Karen

Owja, wat ik nog wat vergeten te melden: het arabiertje heeft sinds een paar jaar copd (te veel gerookt? ja haha, die ken ik al . Hij is hiervoor 2 keer een korte periode behandeld met anabolen. Het werd toen te erg met de druipneus, hoesten en puffen en het was nodig. Hij knapte er steeds fysiek van op, maar werd helemaal gek in zijn hoofd van dat spul, dus heeft niet lang geduurd. Dit was zo'n twee jaar terug en ruim nadat hij onderkoeld was geweest. Zijn longen zijn niet meer optimaal en in combinatie met zijn enthousiasme onder het zadel resulteerde dat in zijn pensioen van het zware werk. Hij wil nog heel graag en slooft zich nog steeds enorm uit onder het zadel, maar hij mag zich niet meer zo enorm inspannen dus ik laat hem alleen nog basisdingetjes doen. Een stuiterballetje blijft ie echter, stilstaan heeft hij nooit meer dan 10 sec gekund. Dit is puur de combinatie van zijn ras en geslacht (hengst=uitslover) en dit is de reden dat hij altijd zo fijn is geweest om mee te werken. Lopen doet ie, dus ik kon er op gaan zitten en hem met hele kleine bewegingen sturen en beperken. Nog steeds is hij met twee vingers, been en zit te rijden. Zonder vingers werkt het helaas niet, want daarvoor is hij iets té enthousiast. Hij moet beperking hebben aan de voorkant, hoe minimaal ook.
Misschien dat deze aanvulling nog iets meer inzicht geeft.

Deur dicht is trucje van dat beest, hij verrast mij ook altijd. Kan de kleine er niet meer bij. Hij gaat niet dicht als in de schuif er op, maar is gewoon klapdeur en die is dan dicht. En nee, niet 7 uur, meestal uur of 5 ofzo, als het zonnetje (iets later dus voor de oplettenden) een beetje schijnt ligt hij altijd als eerste in een hoekje van de wei te maffen.

Maar een deken dus wel bij kou, hoe denk je dan over het verschil in ras? Is bij mij een observatie, geen theorie

Als jouw paard staat te rillen, heb je hem dan getemperatuurd? Dat was het probleem namelijk. De opa had een ernstige onderkoeling op zijn 16e (voor het eerst). Bij de 7jarige, toen 6, was het nog geen zware onderkoeling, maar hij had wel een te lage lichaamstemperatuur. In zijn uiterlijk zie je dat ook in het feit dat hij niet op alle plaatsen op zijn lichaam dikke, opstaande wintervacht aanmaakt. Zelfs in mid-december vorig jaar (sneeuw!) had die nog een blotebillenvachtje. Dit zonder deken of geschoren te zijn oid. Wij maakten het excuus dat hij het wel warm genoeg zou hebben, omdat hij het anders wel vacht zou aanmaken, maar zijn temp. bevestigde dat niet.
De kleine is inderdaad wat een paardje hoort te doen: die heeft een 3 cm wollen jasje van zichzelf.

Niet ieder paard maakt een even dikke of stevige wintervacht aan, maar is dat omdat ze dat niet nodig hebben, of omdat die vacht eruit gefokt is?

Ik vind het leuk, en toch ook wel geruststellend, om te zien dat mensen hier toch niet zo spartaans zijn als ik dacht. Verschillende dieren vereisen verschillende omgang, zo werkt het nu eenmaal.

Mijn laatste vraag hier is alleen nog steeds niet echt beantwoord. Ik ben zo benieuwd wat jullie ervaring is met verschillende rassen. Ik zie zo duidelijk het verschil, niet alleen in gedrag, maar ook heel concreet in de dikte van de vacht, het verschil tussen mijn warmbloedjes en koudbloedjes (grove scheiding, maar jullie snappen wat ik bedoel hopelijk). Voor de kwpner kwam had ik een ijslanderkruising met echt een absurd dikke vacht. Die hebben we zelfs twee keer moeten scheren in de zomer omdat hij het zo moeilijk kwijt raakte en het vreselijk warm had. Hij was toen al ziek en twee jaar geleden hebben we hem laten inslapen. Wij hebben hem de laatste twee jaar van zijn leven gehad en hij heeft nooit, nooit een hok opgezocht, zelfs toen hij bijna dood was en zo mager dat hij bijna niets meer kon stond hij met zijn dikke vacht en dikke vriendjes in de sneeuw.

Dat was dus weer een goed voorbeeld van een koudbloedje. Het gaat volgens mij bijna in gradaties. Hoeveel invloed heeft ras op de dikte van de vacht en hoeveel schuilstal ze opzoeken? Ik snap dat individuele gevallen kunnen afwijken, maar wat is jullie algemene ervaring?