Esther schreef op woensdag 10 januari 2007, 13:18:


Hoi Esther,
Moeten wij bij de paarden niet het vervelende gedrag negeren en het gewenste gedrag belonen?
Is dat niet een goede tip voor hier op het forum?
Gewoon al die rare praat van Eddy negeren.
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik de berichten van zijn naam al een tijdje door scroll.
Groet,
Coralie

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 januari 2007, 20:57:


Sorry Eddy,
Niet om je te kwetsen, maar het is echt zo.
Je hebt steeds weer het zelfde soort verhaal, zoiets van 'alles wat je zegt dat ben je zelf'.
Na dat één keer gelezen te hebben weet ik het wel. Hoef dat niet tig keer herhaald te zien.
Voor mij mag je wel weer eens een andere truc bedenken.
Groet,
Coralie

Michiel schreef op vrijdag 12 januari 2007, 12:36:


Ik werk in de hulpverlening met zogenaamde moeilijke mensen (van allerlei aard).
En eigenlijk doe ik niet anders als 'going with'.
Is ook een theorie over ontwikkeld (de roos van Leary).
Als je mensen 'volgt' zodra ze een initiatief vertonen, dan gaan ze steeds meer in hun kracht komen en zelfvertrouwen ontwikkelen.
En vanuit dat zelfvertrouwen kan je tot werkelijke communicatie komen.

Helaas is het ook onder mensen gewoonte om vanuit machtsposities met elkaar om te gaan.
Waardoor bijna alle communicatie schijncommunicatie (soort van toneelspel) is.
En probeer dat maar eens veranderd te krijgen!

Niet alleen bij anderen, maar ook bij MEZELF!!!
Ik heb al meermalen een kostbaar moment voorbij laten gaan door één of andere platitude uit mijn mond te laten vallen...
Maar het gaat steeds beter gelukkig, beetje bij beetje bij beetje bij beetje etc.

Wat ik met mijn paard beleef, ontwikkel en leer, is trouwens wel vaker direct toepasbaar op het omgaan met mensen....
Groet,
Coralie

e m kraak schreef op zaterdag 13 januari 2007, 0:35:


Ah Egon,
Toch fijn te weten dat je mijn reactie op jouw vraag volledig genegeerd hebt.
Hoef ik volgende keer de moeite niet te nemen...

Michiel schreef op zaterdag 13 januari 2007, 11:05:


Ik zoek het nog steeds meer bij mezelf als bij het paard.
Wel, zoals jij schrijft Michiel, 'die staat: van gezamelijke aandacht in helder bewustzijn van je zelf, je paard en je omgeving, zonder dat er iets anders zou moeten zijn als het is'.
Maar als er dan iets is (paard onrustig, angstig), probeer ik dat te accepterenen (er ruimte aan geven, laten zijn) maar ook zelf echt te voelen.
(Wie zegt dat het paard niet mijn eigen gevoel heeft opgepikt?)
Als ik dan die onrust zelf voel en vervolgens loslaat, wordt het paard rustig...

Ook probeer ik op mijn houding te letten: beetje scheef, links in onderrug stijf. Moet mijn paard ook voelen, dacht ik zo. Probeer dat dus te ontspannen.
Door mijzelf optimaal te ontspannen schep ik de voorwaarde voor mijn paard om zich ook volledig te ontspannen en zichzelf te kunnen zijn. Daar ben ik naar op zoek.
En moet dan van mezelf accepteren dat het de éne keer beter gaat als de andere...

Momenteel rijd ik helemaal niet. Te weinig gelegenheid om met het paard conditie op te bouwen en te onderhouden. Ga hooguit met het paard wandelen en wat hollen (à la Eddy). Is ook heel leuk hoor!

Groet,
Coralie

Ilona Kooistra schreef op zondag 10 december 2006, 22:53:


Hé Ilona,
Je hebt intussen mijn mesje geslepen en teruggestuurd, met nieuwe adviezen hoe ik het mesje beter geslepen kan krijgen.
Heel erg bedankt daarvoor!
Je gaf toe dat het mesje zich niet zo gemakkelijk liet slijpen, dat je er wel even werk aan gehad hebt.

Maar mijn andere mesje laat zich veel gemakkelijker slijpen.
Kennelijk zijn er toch meerdere soorten renetten in omloop, waarvan de éne zich gemakkelijker laat slijpen als de andere.
Wat niet wil zeggen dat het éne minder is als het andere natuurlijk. Het mesje dat zich moeilijker laat slijpen zal misschien minder snel bot worden, of langer meegaan, wie weet.

Wat slijpen betreft kan het dus zijn dat mensen met het éne soort renet steeds roepen dat het mesje zo gemakkelijk te slijpen is, terwijl mensen met de andere soort klagen over de moeite die ze moeten doen om het mesje geslepen te krijgen.
En daarom heb ik dit onderwerp aan de orde heb gesteld.

Ik laat je nog weten hoe het verder afloopt met het mesje wat je voor me geslepen hebt.
Nogmaals bedankt.
Coralie

jose schreef op zondag 21 januari 2007, 22:44:


Mijn paard (Haflinger) sleet alle 4 haar hoeven aan de buitenkant altijd méér af.
Door het natuurlijk bekappen werd dit duidelijk minder.
Haar hoeven werden een soort van compacter (na 5 maanden waren de zolen hol getrokken), en sleten gelijkmatiger af.
Het leek dat ze er ook beter op liep.
Zou NB een paard ook kunnen helpen om rechter te gaan lopen?
Coralie

Ilse Bartholomeeusen schreef op dinsdag 23 januari 2007, 13:39:


Volgens mij hebben toch meerdere mensen hier geschreven dat hun paard door NB beter is gaan lopen. Ruimere gangen, werd er geschreven.
Schreef Els dit bijvoorbeeld niet over haar paard Froukje?

Lijkt me toch niet onlogisch dat een paard ook rechter gaat lopen door NB. Heeft iemand daar ooit op gelet?

En Piet, als een paard de buitenkanten van de hoeven meer afslijt, dan komt dat volgens jou omdat het paard de voeten nauwer neerzet dan borst en bekken breed zijn.
(Dat was bij mijn Haflinger zeker het geval, inderdaad.)
Maar hoe kan rechtrichten hier dan verandering in brengen? Gaat een paard dan opeens minder nauw lopen?

Groet,
Coralie

jose schreef op woensdag 24 januari 2007, 0:43:


Hé Janna,
Nu lijkt het er toch op dat je het liefst al het nieuwe van Natuurlijk Bekappen er af wil halen, om weer terug te kunnen gaan op het vertrouwde ouderwetse, zoals het altijd geweest is en zoals je ouders het ook altijd al deden.

Maar dan heb je toch iets niet begrepen!
Een beetje hoefwand en/of hiel laten staan kan alléén wanneer er een gezonde witte lijn is. Dus als de hoefwand mooi tegen de hoef 'aangeplakt' zit, zoals het hoort.
Wanneer de witte lijn niet gezond is mag er ABSOLUUT NIETS van de hoefwand uitsteken boven de zool!
En dan is het ook echt belangrijk om iedere week, of minstens iedere 2 weken, de hoeven na te kijken en uitgegroeide hoefwand weer weg te vijlen.
Totdat de witte lijn gezond is.

Als je dit niet begrijpt, dan begrijp je niets van NB.
Namelijk dat de hoef pas weer gezond kan worden als er geen druk meer op de hoefwand wordt uitgeoefend.

Is de witte lijn eenmaal gezond, en loopt het paard dan toch nog gevoelig (zoals waarschijnlijk bij Jur het geval is/was), dan liggen de problemen ergens anders, bv. bij straalkussen, of bij spieren/pezen, of een zool die niet dik genoeg is om wat voor reden dan ook. Stofwisselingsproblemen misschien, voedingstekorten.... het kan van alles zijn.
En dan is het fijn als je er iemand bij kan halen die veel ervaring heeft met hoeven.
En iedere NB-er, of reguliere hoefsmid, zal af en toe meemaken dat ie voor een probleem komt te staan waar ie zo gauw geen oplossing voor weet, of waarbij ie een verkeerde aanpak kiest. Lijkt me.
Want zo ingewikkeld kan het nu eenmaal zijn. (Maar gelukkig meestal niet.)

Mee eens?
Groet,
Coralie

Michiel schreef op donderdag 25 januari 2007, 10:05:


Ik kreeg de tip om het Low Carb dieet te proberen, zou meer energie geven en een fitter gevoel.
Toen ik het probeerde viel ik in 6 weken 10 kilo af.
Is wel een lekker gevoel: ik pas maat 40. Dat is me mijn hele leven nog niet eerder gelukt!

Low Carb betekent: zo weinig mogelijk koolhydraten eten. Veel groente en fruit, en vetten en eiwitten mogen onbeperkt.
Het is net zoiets als het dr. Atkins dieet (als ik het zo goed schrijf).
Groet,
Coralie

Joop heeft in het foto album zijn 'nieuwe' oude paard Sophie aan ons voorgesteld.
Hij schreef daarbij: 'gelukkig hoeft zij nu nooit meer een zadel op'.
Ik heb geprobeerd om te reageren in het foto album zelf, maar dat lukte niet.
Daarom mijn reactie hier op het PN forum.

Mijn ervaring is dat oude paarden het FIJN vinden om uit rijden te gaan, mits ze zelf het tempo kunnen aangeven.
Mijn 30 jarige Haflinger (helaas vorig jaar aan koliek overleden) vond het rijden leuk. Meestal rustig tempo, en soms lekker HARD, om weer even te voelen dat je ook nog jong en energiek kan zijn!

Weg gaan is leuk, en weer thuis komen ook. En soms wilde ze niet terug de wei in, maar nog een stukje verder de andere kant op.
Groet,
Coralie

Ik doe het al jaren zo:
bitloos: gewoon hetzelfde hoofdstel, maar nu zonder bit.
Dit hoofdstel (foto hiernaast) heeft geen ringen. Niet getreurd, dan klik ik de teugel aan de 'riemlus'. Totaal geen probleem.
Groet,
Coralie

Muguet schreef op maandag 2 april 2007, 22:27:



Hoi Muguet,
Ik ben begonnen met een stalhalster. Maar dat ging zo snel schuiven, en zag eigenlijk niet uit.
Ben toen in paardenwinkels op zoek gegaan naar een ander alternatief, maar tevergeefs.
En vervolgens kwam het idee om het eens met het gewone hoofdstel te proberen.
Met succes dus! Zo simpel is het.
Groet,
Coralie

jan seykens schreef op dinsdag 3 april 2007, 12:50:


Hallo Ans,
Jouw zorgen zijn volgens mij terecht!
Mijn paard heeft de hielen altijd erg laag (moest ik laag houden omdat ze ondergeschoven hielen had, en daarna zijn ze niet meer aangegroeid).
Vorig jaar, toen ik haar lopend aan de hand verhuisd had naar een andere wei (een tocht van een uur, groot deel verhard) had ze na afloop een hoefzweer links achter.
Dat betekende dat ik een aantal maanden NIET heb kunnen rijden!
(Achteraf stom: ik HEB hoefschoenen. Had alleen niet verwacht dat haar hoeven niet tegen zo'n wandeling konden, en had haar de schoenen dus niet aangedaan.)
Groet,
Coralie

Isabel van der Made schreef op woensdag 4 april 2007, 13:52:


Mijn verhaal:
Ik werd midden in de nacht wakker, met een beeld in mijn hoofd dat mijn paard met één been vast zat ergens in.
Nu werd ik NOOIT 's nachts wakker. Leek me ook allemaal onzin, en wilde me omdraaien en lekker verder slapen.
Toch maar even gaan kijken...!
Stond ze inderdaad met haar been in schapengaas vast. Geen beweging meer in te krijgen.
Ik was echt STOMverbaasd, dat dit kon, dat ik met dit beeld wakker geworden was....!
Later is zoiets vaker gebeurd, maar toen was ik er al aan gewend en nam het direct serieus.
Groet,
Coralie