... en nu zie ik dat Karen je al geantwoord had.
Ik ontdek hier zomaar een heel vernieuwd forum en het is allemaal nog even wennen...

ehm

Ja, ik zal er zijn op Flanders Horse Expo, wij proberen een beetje licht in de duisternis te laten schijnen...
Dankzij een paar lieve en gemotiveerde mensen (oa. de organisatoren!) kunnen we daar een aantal demo's geven om te tonen dat het ook anders kan. Zie programma: http://www.flanders-horse-expo.be/nl/ProgrammaFlandersHorseExpoZaterdag.asp

Wat ik speciaal aan jullie zeker wou vertellen: op vrijdag komen groepen kinderen van de stadsscholen in de omgeving. Vierde tot zesde leerjaar. Kim en ik gaan met onze (harige) paarden telkens per groep een kwartiertje uitleg geven over grondwerk, 'hoe denkt een paard'. Waarin we dus kunnen vertellen wat een paard belangrijk vindt (veiligheid, kudde, ruimte, comfort, sociale interactie) en uitleggen hoe paarden erg anders zijn dan honden of mensen, en wat wij leuk vinden niet noodzakelijk leuk is voor hen.
Ik heb er echt zin in om deze jonge mensen die nog niks van paarden weten zo snel mogelijk af te helpen van het antropomorfistische idee dat een paard in een mooie stal wel erg blij moet zijn!

Vriendelijke groeten,
Nathalie

Karen Koomans schreef op maandag 1 maart 2010, 23:07:


Ja, hier ben ik (dank voor je mail)


... dan weet je nog niet veel van Parelli - laat mij je helpen. Bij Circling game gaat het om verantwoordelijkheden, een mentaal spelletje even goed als fysiek. Verantwoordelijkheid van de mens: in neutraal blijven (en niet hinderen) zolang paard het juiste doet. Verantwoordelijkheid van het paard: gang en richting behouden. Wat je later in het rijden ook wil, dat je niet bij elke pas moet aandrijven (uiteraard).

Logisch dat dat er bij de meeste paarden minder expressief uitziet dan als je als mens gaat meelopen en meebewegen. Dat is dan Driving game, leuk, maar iets anders. Het is ook makkelijker samen te spiegelen en bv. samen over een hindernis te springen, soms een grotere uitdaging voor je relatie om het paard te vragen alleen te springen.

Het heeft allemaal zijn eigen nut en doel binnen het Parelli programma. Ow, voor ik het vergeet, wist je dat Pat Parelli de term Natural Horsemanship als eerste (20 jaar geleden) gebruikte voor wat hij deed en van zijn leermeesters geleerd had? Dus als je het over 'échte' NH hebt dan is dat eigenlijk Parelli (en Dorrance, Hunt, Willis, Henry, ...).

Maar als jij circling game niet leuk vindt, dan doe je hem toch niet? Ik begrijp je redenering maar voel het zelf niet zo aan. Ik vind het persoonlijk wel leuk (en waardevol) dit van mijn paarden te krijgen, te merken hoe ik haast niks doe en Lolita of Huppel zo superflink blijven lopen en ik zie ze dan ook echt nadenken. Het wilde speelse is ook leuk, daar niet van. Zoals hier: http://www.youtube.com/watch?v=o478QVBhBPc


Hm... voerbeloningen worden al lang gebruikt, ook door Pat zelf (hij zegt bv. over de carrot stick dat die oranje is en zo heet omdat hij er altijd aan herinnerd wil worden perfect in het midden te staan qua evenwicht tussen carrot en stick), en zeker door Linda, en ook door (niet alle) instructeurs. Maar er was wel lang een regel dat voerbeloning pas mocht als je (als mens! niet als paard) level 3 gehaald had. Begrijp ik nog steeds wel, want veiligheid voor de mens is voor Parelli erg belangrijk. De laatste jaren is die regel er uit, oa. met de Horsenality waarbij het voor de left brain introvert juist wordt aangeraden voer te gebruiken.



Ja! Natuurlijk, vind ik ook leuk. Misschien apart topic?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Om te beginnen had ik al een paar filmpjes van Parelli-instructeurs op mijn site, hier:
http://www.nathalielagasse.be/Nathalie_Lagasse/Demos.html
(naar onder scrollen tot je ze tegenkomt)

Dan een paar jonge meiden:
http://www.youtube.com/watch?v=vnQafUvpKcE
http://www.youtube.com/watch?v=LUIwmHsHf88

En een paar 'audities' van Parellistudenten, voordeel is dat er normaal gezien niet in geknipt is, gewoon aan één stuk door gefilmd een paar verplichte taken en wat je verder nog leuk vindt. Geeft een iets echter beeld dan korte strategisch geknipte stukjes in slow motion. Soms ook hele echte oudere vrouwen, het leven zoals het is...
http://www.youtube.com/watch?v=2iaXEntWHWU
http://www.youtube.com/watch?v=Vfc2DUXt6Oc
http://www.youtube.com/watch?v=fbrifgzEpbk
http://www.youtube.com/watch?v=XxXoD_YaNYg
http://www.youtube.com/watch?v=rIdMmlLqjgQ (deze was bedoeld als 'on line' auditie, dus moest met touw)

... dan mag mijn eigen laatste er ook wel bij:
http://www.youtube.com/watch?v=2Fd4-9zfAc8
Ik ben niet zozeer trots op wat ze doet (want op de gladde harde ondergrond loopt ze moeilijk) maar wel dat ze het doet. Op een plek waar we al lang niet geweest waren, waar ze vaak overal spoken ziet, zonder voorbereiding (zie je ook aan de sneeuw). Dus ja, het cirkelen ziet er hier echt niet mooi uit (ben ik het helemaal mee eens), maar ze doet het! Mijn grote schat

Piet schreef op zondag 28 februari 2010, 14:58:


Hey, mooi! Twee interessante dingen gecombineerd. Ik kijk er naar uit!

PS. Piet, heb jij ooit mijn antwoord op jouw mail gekregen?

Piet schreef op woensdag 3 maart 2010, 11:42:


Hi Piet,

Dan probeer ik nog maar eens door te sturen - ik had gewoon op 'antwoorden' gedrukt, maar zet er nu ook het mailadres bij wat je op PN hebt staan.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Maria Delavega schreef op maandag 1 maart 2010, 9:57:


Thanks! Ik zie je bericht nu pas, excuseer de late reactie...


Daar zijn ze bij Parelli ook al mee bezig, komt er aan zeggen ze... Over het algemeen kom je als extrovert beter overeen met extroverte paarden en omgekeerd, MAAR: als je aan Pat of Linda Parelli vraagt 'welke persoonlijkheid zou het beste passen bij deze horsenality' dan krijg je als antwoord: 'een goeie horseman'... Want het doel is natuurlijk dat je uiteindelijk met elke type paard overweg kan, ook die die je van nature minder liggen.

En voor de duidelijkheid: de meeste paarden passen niet enkel in één kwadrant en al zeker niet in elke situatie. Bv. mijn Lolita is uit zichzelf RB introvert naar RB extrovert en thuis als alles OK is gewoon LB introvert en als ik haar kan motiveren tot spelen LB extrovert! De kunst is dan gewoon van dat van moment tot moment te herkennen en je er aan aan te passen. Voerbeloningen bv. hebben nul zin (ziet ze niet of laat uit haar mond vallen) als ze RB ex is, zijn heel nuttig voor de LB in, en niet het voer maar wel weten dat ze het goed doet is belangrijk als RB in, en als ze LB ex is is voerbeloning niet nodig want is het spelen op zich een beloning. Enzovoort! Leuk om over na te denken voor de ene, leuk om te zien of te voelen voor de andere, en sommigen denken 'huh? wat een moeilijkmakerij' en dat zijn vaak de mensen die dit gewoon al vanzelf goed toepassen zonder erover te moeten nadenken. Maar voor ons 'mindere goden' is dat Horsenality concept echt een goede leidraad vind ik.



Volgende week zaterdag is de volgende demo, in Hamme (Moerzeke), en we gaan proberen de Horsenality theorie-presentatie ook nog eens integraal over te doen als het technisch haalbaar is.

sibyl de jager schreef op dinsdag 2 maart 2010, 11:06:


Tuurlijk heb ik die vorig jaar gezien, super zadels ook hé!


Dank je! Het was leuk, bijzondere ervaring wel hoor. De voorstellingen voor de schoolkinderen waren bv. samen met mensen van BLOSO, de beste bedoelingen natuurlijk maar soms krulden m'n tenen wel eens. De eerste keer hoorde ik oa. 'altijd links opstappen'. Dus nadien vroeg ik (geheel onschuldig) 'waarom links opstappen dan?' 'tja, dat is toch zo, wordt toch zo aangeleerd?'... Maar zelf vertelde de lieve man wel langs twee kanten op te stappen , en zelfs er langs achter op te springen thuis. Dus de volgende keer klonk het dan al van 'meestal wordt links opgestapt...'
Kim en ik hadden dan vier keer een kwartiertje voor onze uitleg, over dat paarden prooidieren zijn, en als ze kunnen kiezen veel liever met vriendjes lekker vies in de buiten staan dan alleen in een mooie blinkende stal, enz...
Dat was trouwens een goede gelegenheid voor mij om in te schatten wat Lolita er over dacht, het hele expo-gebeuren, en ze vond het maar eng. Het simpele spiegelen naast mij in stap-draf-galop-achterwaarts deed ze wel, maar ik merkte de stress wel op, ze schrok ook telkens van de gretig uitgestoken kinderhandjes die haar allemaal wilden aaien... Ze hebben de coole Kenzo (van Kim) moeten aaien, die vond dat natuurlijk prachtig. Maar met wat ik wist heb ik dan Lolita tijdens de Parelli demo's haast niet ingezet, soms meegenomen in de piste terwijl ik presenteerde maar zonder haar iets te vragen (behalve kalm blijven), soms niet meegenomen, enkel de trailerlaad demo hebben we eigenlijk echt gedaan. Dat was voor haar toestand (RB ex) ook ideaal: simpele maar duidelijke opdrachten die ze goed kende, voeten ergens opzetten, dat kalmeerde haar voldoende dat ze niet alleen mooi alle stappen van het trailerladen kon laten zien maar ook nog even er achterwaarts opging.
Ik ben erg blij dat we met een heel Parelli-team waren en ik dus die mogelijkheid had de relatie met Lolita te kunnen laten voorgaan op de prestatie. De anderen (collega instructeurs Nic en Kim, en studenten Mieke, Julie, Willy en Anke) hebben dat fantastisch gedaan met hun paarden, ik heb bijna alles van onze demo's gezien en de sfeer was super, er was ook heel veel interesse van het publiek, ook aan onze ministand. Mijn persoonlijke 'highlight' was ook de opeenvolging van eerst de horsenality demo, en dan een half uur nadien de powerpoint presentatie en uiteenzetting door Kim, het paste echt mooi aan elkaar, de zaal zat afgeladen vol, iedereen oprecht geinteresseerd... Er zijn heel wat mensen die anders en beter willen heb ik vorig weekend gemerkt. De één staat al wat verder dan de andere, de wegen zijn verschillend, maar het besef is er wel, dat het 'anders' moet kunnen.

Voor herhaling vatbaar!

De volledige versie van het filmpje van Linda zag ik vijf jaar geleden in het toenmalige level 1 pakket (is intussen uit de handel en vervangen). Ik zag het toen echt niet graag gebeuren, en ik was niet de enige want op forums waar veel Parellistudenten zitten kwam heel wat kritiek. Toch ben ik (en die andere Parellistudenten ook) toen niet met Parelli gestopt, en dat komt omdat ik al zoveel andere goede dingen van Parelli gezien en geleerd had. Het blijft voor mij met grote voorsprong het beste systeem om van 'mensen met paarden' paardenmensen te maken, en om mens en paard (terug) plezier te laten beleven aan wat ze samen doen. Zeker de laatste jaren, nu er veel duidelijker wordt gesteld dat de relatie met je paard op de eerste plaats komt, dat er qua aanpak rekening wordt gehouden met de individuele persoonlijkheid (horsenality) van elk paard enz.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Arabesk schreef op zondag 14 maart 2010, 14:57:


Dan heb ik al een deeltje goed nieuws: voor het halen van level 3 is geen bit meer nodig. Ik heb m'n level 3 gehaald met volgende 'auditie'filmpjes:
http://www.youtube.com/watch?v=K_8M_h2f310
http://www.youtube.com/watch?v=HaL6TcNAruM
http://www.youtube.com/watch?v=72gRxRw46Ig

Geen bit nodig voor rijden zonder hoofdstel

Wat betreft de stallen: ik was een week in Pat's 'stal' in Colorado en een week in Florida, en alle paarden stonden 's nachts in groepen op de wei. 's Ochtends werden ze allemaal binnen gehaald. In Florida weet ik het niet zeker hoe ze het deden maar in Colorado wel: de hekken gingen open en de paarden liepen gewoon zelf naar hun eigen stalletje. Enkel de hengsten werden wat meer begeleid. Daar werden ze dan uitgehaald, gepoetst, en mee gespeeld en/of gereden, en nadien gingen ze terug naar de wei (tegen de middag waren ze allemaal 'afgewerkt').

Dekens: heb ik in Colorado inderdaad wel gezien, het begon toen 's nachts te vriezen en gezien de meeste paarden later in de herfst meekwamen naar het warme Florida was het groeien van een dikke wintervacht niet gewenst.

Ijzerloos: daar hebben ze eigenlijk jaren geleden redelijk mee geexperimenteerd maar zijn ze wat van teruggekomen. Er is een vaste smid daar die iets Natural Balance-achtig doet. Vele Parellistudenten zijn echter wel overtuigd ijzerloos of soms zelf professioneel 'natuurlijk bekapper' wat dan maakt dat er tijdens cursussen ed. vaak kritische vragen aan de Parelli's hierover gesteld worden.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Peet schreef op donderdag 11 maart 2010, 19:51:


Ik kan je helpen met een eerste hand verslag. Ik was er dat weekend bij en dit heb ik gezien: Paard liep telkens de Pat Parelli voorbij en raakte hem (bijna of helemaal) met schouder/romp. Pat nam een spoor in zijn hand en hield die voor zich uit, volgende keer als paard zo langs hem heen duwde dan liep hij tegen die spoor aan. Hij achtervolgde het paard er totaal niet mee oid. Na twee keer bleef de ruin uit z'n ruimte. Je kan dit ook zelf bekijken als je wil, want die Celebration is gefilmd en dit stukje is oa. ook te zien op de dubbel DVD die daarvan gemaakt is.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Karen Koomans schreef op zaterdag 13 maart 2010, 13:04:



Nog een getuigenis uit eerste hand: ik heb dit zelf aan K. Hempfling gevraagd (vorig jaar, in Wapse, 's avonds na de eerste dag van de zogeheten 'borderline hengstenspecial').
' Wie zijn uw leermeesters, van welke paardenmensen heeft u het gevoel iets te kunnen leren?'
'Welke andere paardenmensen/trainers zou u aanbevelen aan uw studenten?'

Zijn antwoord was op beide vragen gelijkaardig. Hij wil zichzelf niet blootstellen aan (informatie van) gelijk welke andere paardentrainer. Hij wil onbevangen zijn eigen ding doen zonder door andere ideeen verward te worden. Zijn leerlingen zei hij te verbieden om naar gelijk welke andere trainer te kijken of om er ook maar over te spreken. Er zaten een aantal van z'n leerlingen bij en ze knikten beamend.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Karen Koomans schreef op zondag 28 februari 2010, 16:38:



Hoi,

Interessant! Ik zag het eigenlijk omgekeerd. Net de mensen die (zoals ik) uit zichzelf weinig natuurlijk leiderschap hebben zijn volgens mij gebaat met Parelli, omdat je dat dan stap voor stap vanzelf leert. Als je dat natuurlijke leiderschap en inzicht in paarden al hebt dan heb je denk ik niet veel Parelli nodig. Ik ken genoeg paardenmannen (ja mannen) die goed bezig zijn met hun paarden, soms zelfs traditioneel, bij wie ik weinig behoefte voel om hun Parelli aan te raden, integendeel, van die mensen kan ik nog altijd iets leren. Terwijl ik normaal gezien juist veel mensen zie of over hun paard bezig hoor waarbij ik vanbinnen denk 'Doe gewoon Parelli!'

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Ik zie dat er wat onduidelijkheid is over wat de eigenaar van het paard in het filmpje met Linda prcies vertelt vandaag. Hier zijn brief van enkele dagen geleden:

I took the time to read one of the threads (Chronicle of the Horse Forum) that sprung up as a result of someone posting footage of Linda and my horse Barney from the Level 1 DVD on the web. I first have to say that I was profoundly saddened by the angry and vicious tone of many of the posts and astounded by the assumptions and judgments that people had about Linda, Barney, and myself as an owner.

Barney spent the first 11 years of his life in a prominent traditional foxhunting barn. He received a corneal scratch in the hunt field that subsequently got infected. When it was determined that the eye couldn’t be saved, his owner requested that he be euthanized. It was only through the actions of a veterinary intern and my search for a local horse to adopt that Barney is even alive today. I met Barney the day after his eye was removed. From the day I met him it was clear that humans were not his preferred company. He avoided people preferring to keep a safe distance. After two years out in a pasture, being fed and handled every day I started to ride him. He was an extraordinarily spirited horse that, while often responsive, always seemed to act out of fear rather than trust or partnership. This was the legacy I inherited and the one that Barney learned and experienced in early life.

My time at the Parelli Center in Ocala during which the DVD was filmed was a challenging and profoundly rewarding time for both Barney and myself. I am grateful for the assistance I received in dealing with a very difficult and potentially dangerous situation captured, in part, on the video and for the subsequent mentorship I receive from Linda and the Parelli team in transforming both my relationship with Barney and Barney’s relationship with the human race. We weren’t on the fast track and I’ve taken lots of missteps but we have continued to grow and learn. We completed our Level 2 some years back. He is semi-retired now but he is my rock steady mount in sport psychology clinics I conduct with other riders, as well as my trusted partner on trail rides both alone and ponying my two young sons.

Barney is still a horse of tremendous spirit. I guess a good way to described the difference now is that his spirit is now shared with me rather than channeled into his fear of me and others. Barney’s relationships with humans has also been transformed. He is now one of the main horses who partner with me in my work in equine assisted psychotherapy. It is amazing to watch as he reaches out to clients time after time, helping to transform their lives. I know I am grateful for what I learned from the Parelli program, and I think anyone who knows Barney will say that he is grateful as well.

All the best from a grateful friend of Parelli.”

- Paul H., Barney’s Owner

Ik zal meteen eens aan een vertaling beginnen...

Gea R schreef op zondag 14 maart 2010, 17:16:



Oliver uit de fotoserie is intussen ook al een tijd met Parelli bezig - maar waarom, en of hij ook nog clickert weet ik niet.