Heb net nog foto's gevonden:
http://www.facebook.com/photo.php?pid=4916642&id=773859500#!/album.php?aid=236284&id=773859500

Pien, ik lees het nu pas, wat een mooi verhaal, triest natuurlijk, maar erg mooi, bedankt om dat met ons te delen. Ik heb Winner nooit ontmoet maar wel altijd je verhalen gelezen, en net als een hoop andere paarden van hier op het forum heb ik dan toch het gevoel dat ik die een beetje ken.
Dat afscheid, en hoe de merries deden, kippevel hoor. Ik herinner me nu ook weer hoe ik (twee jaar geleden al?) eerst wist dat er iets mis was, jaarling merrie Huppel kwam naar mij al veulensmekkend... wat ze eerder, zelfs als pasgeboren baby nooit gedaan had, ik snapte er niks van, maar toen kwam Cesar er aan, kletsnat en ziek.
Ik heb nu ineens ook weer wat een ander zicht op wel of niet naar de kliniek...
Geniet maar van al je mooie herinneringen, en deel je verhaal over een super paard.

Nathalie

Oef Angelique, wat een domper... Misschien kan ik je (als NKO arts) een beetje helpen met medische termen en toestanden, maar ik ben natuurlijk geen dierenarts. Wat ik weet: het is een goedaardig gezwel, dus geen uitzaaiingen, geen kanker. Maar het groeit wel steeds (snelheid?) en drukt bot weg, kan daardoor ook ontsteking en letsel aan omgevende structuren (in het hoofd) geven. Het is een bloevatgezwel, een woekering van bloedvaatjes dus. Dat zegt het woord hematoom. Ethmoidaal geeft de plaats aan, het ethmoid is namelijk één van de neusbijholten.
Als dit een mens zou zijn, dan behoren wegnemen of lokaal kapotmaken tot de mogelijkheden. Wegnemen: klassiek chirurgisch, maar het hangt af van de juiste plaats en grootte van de tumor en expertise van de chirurg of dat kan. Wegbranden met een laser, wat een voordeel kan zijn gezien het een bloedvatrijk gezwel is. Maar als er ook maar één celletje achterblijft kan dat opnieuw tot een gezwel uitgroeien. In de neus, zo dicht bij hersenen ed. is volledig wegnemen meestal niet te garanderen, toch kan wegnemen een goede optie zijn omdat het alleszins een heel pak uitstel geeft, eer er een nieuwe tumor komt.
Lokaal kapotmaken: door inspuiten van een giftige stof of een stof die de bloedvaten verstopt. Formaline is giftig en kan dus de tumor ter plaatse doen afsterven/verkleinen en ineenschrompelen. Wat bij mensen kan maar bij paarden vermoedelijk niet (?) is via een katheter in de lies het voedende bloedvat van de tumor opzoeken en daar dan rechtstreeks een kleefstof inspuiten die de bloedvatwoekering dichtplakt waardoor die ook afsterft of toch sterk in volume afneemt. Dit lokaal verkleinen/kapotmaken van de tumor kan dan evt. nog gevolgd worden door een operatie, die dan makkelijker kan verlopen.
Tot zo ver de medische dingen, ik weet niet of je er iets aan hebt. Mail gerust als ik je met iets kan helpen.
Verder: win zo veel mogelijk advies in uit verschillende hoeken, je hoeft daarom niet met je paard alle klinieken af te dweilen maar ik zou wel durven met de foto en het verhaal een paar paardenchirurgen gaan bezoeken. Ik heb dat vroeger voor Cesar ook gedaan, dat werd niet raar gevonden, en ik heb zo toch de beste (of toch de best geinformeerde) keuze kunnen maken. Als ik toen bij m'n eerste DA was gebleven liep Cesar nu nog op drie benen (of was hij er niet meer).

Veel sterkte,
Nathalie

Die knoop van Pien, die heet de Bankrobber's knot (of John Wayne knot) in het engels, zie hier een filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=b-2qYjG4Ox4 (er zijn ook wel variaties op)
een nederlandse naam weet ik er niet voor, want ik heb hem van Parelli geleerd. Bij Parelli wordt ook nogal op knopenkennis (en 'hoe zet ik een paard vast') gehamerd, en ik neem dat in mijn lessen ook wel mee.

Ter illustratie, toen we in Colorado op de vervolg instructeursopleiding waren deze zomer vroeg Pat ons ineens van op z'n paard om om ter snelst hem de 'picket line' knoop te leggen... De knoop die je gebruikt om op een veilige manier ogen in een lijn te maken om als je met de paarden kampeert ze onderweg in een rij vast te zetten. Ik kon em niet meer (wegens nooit nodig gehad) Nadien wel natuurlijk! Ik knoop intussen ook de Fiador (die mooie knoop onderaan het halster) op een minuutje voor de lol.

Die bankrobber's knot gebruik ik ook het meeste, kan ook om een paal heen ed. En als je dan met de zakken gestolen geld uit de kluis uit de zopas beroofde bank komt buitengestormd maak je je paard in één beweging los vandaar de naam natuurlijk.
Als je paard dat ook doorheeft dat ie maar aan het uiteinde moet trekken om de knoop te lossen (dat probleem heb je potentieel met elke quick release knot, niet alleen met de bankrobber's) dan kan je er een 'half hitch' of halve slag (heet dat zo in het nederlands?) omheen leggen, om de lus. En/of lusjes er doorheen trekken ('daisy chain'). een echt Houdinipaard krijgt het ook allemaal wel los hoor.

Filmpjes maken met nederlandstalige uitleg, dat staat hier ook nog op de 'te doen' lijstjes, voorlopig is het bij het halsterfilmpje gebleven: http://www.youtube.com/watch?v=LVcdvyKEHB4
Dan ga ik wel moeten weten hoe die knopen in het nederlands heten... Stockman's Bowline bv?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Hoi,

Hier hebben ze nog steeds nood aan water hoewel er massa's sneeuw ligt. Ik voer ze momenteel helemaal achteraan op de wei omdat de bodem daar het best is, dus daar staan ze ook altijd nu. Om te komen drinken in de stal (verwarmde bak en verwarmlint op de leidingen, zalig!) moeten ze een (in hun ogen kennelijk) hele trek doen langs de mestplaats, over de miserabele paddock. Ze doen dit niet vaak uit zichzelf, ik zorg er voor dat ze minstens één keer per dag met mij mee komen en drinken (vooral zorgen dat Cesar daar tijd voor krijgt van de ongeduldige dames) en dan drinken ze echt veel.
Toen er geen sneeuw was dronk Lolita trouwens uit de plassen, en ik denk dat ze zich zo verwond heeft.
Wat denken jullie? Ik vind haar met een snijwonde in de straal en hoefbal, scherp en recht als van een mes, en bijna een centimeter diep, door het straalhoorn in het witte weefsel eronder. Ze is er gelukkig weinig gevoelig op, enkel op oneffen bodem, en het blijft nu in de sneeuw toch al een week heel zuiver.
Ik kan niks scherps bedenken waarmee ze dit gedaan kan hebben, behalve, dat ik wel zag dat ze het ijs van een grote plas had gebroken. Maar kan dat wel? Als ik het zelf brak zagen dat er wel scherpe randen uit, maar ik denk toch niet dat mijn rubberlaars er van zou scheuren.

besneeuwde groetjes,
Nathalie

Natasja Meersman schreef op maandag 20 december 2010, 1:38:


Hallo Natasja,

Ervaringen heb ik, meningen weinig
Ik laat jaarlijks een paardentandarts komen, heb er al drie verschillende gehad (ze werken samen), vriendelijke mannen die aan huis komen behandelen, zonder sedatie. Dat gaat telkens goed, ze nemen de tijd, vinden het niet erg dat de andere twee paarden meekijken wanneer de derde behandeld wordt (ik heb hier ook geen afgesloten stallen). Het gaat handmatig met de verschillende raspen, naspoelen met water nadien. Laatst had Cesar wel zo uitgebreide haken dat het handmatig erg lang zou duren en stelde hij mij voor de electrische boor (slijpboor, je weet wel) te gebruiken. Gezien Cesarke mijn braafste paard en ervaren patient is (jammer genoeg) http://www.youtube.com/watch?v=YGvUHd3a9bc
dacht ik wel dat dat zonder sedatie zou lukken en dat was ook het geval, hij bleef even braaf stilstaan. Bij jonge miss Huppel was het dit jaar de eerste keer en zijn er ook doppen verwijderd van het wisselen, en een tandje getrokken (wolfstand?). Dat laatste ook zonder enige verdoving of sedatie, daar had ik wel twijfels bij maar Huppel zelf (nochtans eentje met een duidelijke mening) vond het niet zo erg en liet het (voor een eerste keer) heel goed doen.
De tandarts laat me ook telkens zelf voelen voor en na, die haken (waar de kiezen niet slijten) zijn inderdaad zeer scherp en kennelijk lossen paarden dit op door bolletjes gekauwd hooi tussen wang en tand te houden zodat het minder pijn doet... vertelde de tandarts.
Ik vraag me af (maar kan niet in hun hoofd kijken natuurlijk) of de paarden die toch onaangename behandeling zo goed toelaten omdat ze nadien ineens merken een aangenamer gevoel in de mond te hebben... Net zoals paarden protesteren bij het opgezadeld worden omdat ze al weten welke rugpijn hun te wachten staat (slecht zadel, slechte ruiter, ...) Dat zal ik volgend jaar weten als Huppel voor de tweede keer mag zeker?
Nu speelt de voorbereiding ook een rol natuurlijk. Net zoals je je paard ook leert voetjes omhoog te houden voor je de bekapper laat komen. Bij Parelli is dat: leren hoofd naar beneden te doen, ook voor halster en hoofdstel aan te doen, friendly game rond en in de mond, evt zelfs met het uiteinde van de stick de rasp simuleren - dat doe ik vooral spelenderwijs bij paarden die toch al graag aan je stick knabbelen.
Wat ik bij Huppel ook gedaan heb is haar aan het bit wennen... jaja, dat leek mij namelijk het handigste om dat mondsperding al een deel mee te benaderen. Dus een paar weken voor de tandarts kwam ben ik begonnen haar te leren een hoofdstel met bit aan te doen en er dan ook een tijdje mee rond te lopen en te eten (uur of zo uiteindelijk). Om al aan dat beugelbekgevoel te wennen.

Ik laat dus wel een tandarts komen, niet omdat ik al problemen of pijn aan mijn paarden gemerkt heb maar omdat die haken mij wel scherp lijken en dus hinderend. Een paard toont pijn nu eenmaal niet zo...
Ik ben ook bezorgd dat de tanden eens op gaan zijn, maar weet niet of het raspen daar veel aan versnelt. De uitstekende delen zijn degene die niet/minder slijten denk ik dan.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Hoi Lenneke,

Erg bedankt om je verhaal hier zo uitgebreid te plaatsen. Het is een oplossing waar ik nog niet aan gedacht zou hebben, maar hoe logisch inderdaad. Ik heb hier voorlopig geen introducties te doen maar ik ga je verhaal wel onthouden!

Bedankt,
Nathalie

Nils Vellinga schreef op maandag 7 februari 2011, 21:09:

... en als Nils op de bok zit dan kijk ik altijd naar de perfect bitloos gemende combinatie!

Nu kom ik hier eindelijk nog eens bijlezen en lees ik dit! Mijn dag is weer goed
Ik heb nog een filmpje ook: http://www.youtube.com/watch?v=Nc8_QAHygSU

Groetjes,
Nathalie

Sandra van Bommel schreef op zondag 24 juli 2011, 13:49:


Hoi Sandra,

Hier ook gevoelige voetjes hoor bij Lolita, elke zomer van het gras. Mijn paarden zijn alle drie gek op de Equilife formula for feet van hier op de site besteld, en dat zit dus ook in mijn zakken. Vinden ze voor zover ik kan inschatten even lekker als andere minder gezonde brokjes. Mijn jonkie Huppel (met betere voeten) krijgt ook wortelstukjes soms.
Ook als ik bij andere paarden kom lusten die mijn Equilife 'groene korrels'. Ook als ze 'echte' paardensnoep of krachtvoer gewend zijn.

Ik geloof dat je de Equilife F4F ook in een proefverpakking kan bestellen, dan kan je meteen testen of het lekker wordt bevonden.

Veel plezier!

Helena Sidiropoulos schreef op vrijdag 22 juli 2011, 15:40:


Hoi Helena,

Ik heb geen mening van toegevoegde waarde over castratie... Ik pik even in op bovenstaande, ik had namelijk een gelijkaardige speen-situatie, dat ik mijn veulen ging houden maar wel het melk-drinken wou stoppen (veulen was mama aan het leegzuigen en zij verweerde zich daar niet tegen). Mijn persoonlijke ervaring is beperkt tot mijn twee, maar ik had wat rondgelezen en kwam zo tegen dat als je merrie en veulen tijdelijk scheidt en daarna weer samen zet de melkgift terug op gang kan komen, zelfs na maanden... Ik heb over hoe ik het spenen gedaan heb hier een fotoserie geplaatst dacht ik, is vast wel terug te vinden. Toen de uier 'droog was' en ik beide weer bij elkaar liet bleek idd. dat Huppel meteen weer onder de uier dook en dat Lolita daar opnieuw niks tegenin bracht. Ik heb dat maar één keer laten gebeuren en heb Huppeltje dan het EZ-wean halster aangedaan dat ik uit voorzorg al in huis had gehaald. Dat halster heeft plastieken pinnen op de buitenkant en een verlengflapje aan de neusriem waardoor drinken niet meer lukte én Lolita het nu toch wel te gortig vond om zich te laten be-kopstoten door de Huppelosaurus.

Tis maar een tip...

Ik heb dat halster ongetwijfeld nog ergens op zolder, ik woon in Hamme, dus als je het wil lenen, kom maar halen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Lena schreef op woensdag 20 juli 2011, 13:18:

KNIP

Wat een mooi verhaal Lena! Alles wat goed is met paarden vindt elkaar wel hoor.
Oefenwedstrijdjes, dat moet zeker lukken dan hoeven de gewone regelementen niet zo strak gevolgd te worden toch? Zo heb ik nog eens aan een vriendschappelijk springwedstrijdje meegedaan ook (eerste en laatste keer voor Lolita en ik dat we een heel parcours sprongen).
http://youtu.be/WViCflsbyuk

Veel succes!
Nathalie

Peet schreef op woensdag 20 juli 2011, 17:25:


Bedankt Peet, en Egon, dat wist ik nog niet.

Frans Veldman schreef op zaterdag 30 juli 2011, 1:54:


Dat vind ik nu eens een heel waardevolle kijk op de zaak, met name dan de vergelijking met het 'laat het gras even voor wat het is'. Want Egon en jullie kunnen wel zeggen dat jullie hengsten zo lief en welgemanierd zijn, het is dan nog steeds moeilijk in te schatten of dat misschien gewoon is omdat jullie goede en consequente trainers zijn, of speciale gaven hebben of abnormaal 'brave' hengstenwatjes. Die aantrekkingskracht naar gras en maisplantjes kennen we echter allemaal (en kunnen de meeste mensen hier op het forum ook goed mee om), en dat geeft een heel goed referentiepunt.

Kan je ook iets zeggen over hoe het is met vreemde paarden? Want dat is ook een doembeeld toch, dat je op groepsevenementen, op bosrit, op cursus met je hengst zijn aandacht niet goed bij je kan houden, of dat het zelfs gevaarlijk is? Mijn eigen ervaring met hengsten in gemengde groep (enkel in Marokko, waar immers niet gecastreerd wordt) was dat het enkel een kwestie was van opletten, en van elke hengst wisten we hoe groot z'n bubbel ongeveer was en hoe veel afstand je met welke andere hengsten of met merries moest houden. Kan je het vergelijken met hoe afgeleid of gevaarlijk een merrie is in groepstoestanden? Afgeleid als ze hengstig/verliefd is of 'gevaarlijk' als ze niet hengstig is en nieuwe paarden dat met haar voorbenen vertelt na de kennismaking? Ook weer iets dat per merrie verschilt maar toch herkenbaar denk ik.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Helena Sidiropoulos schreef op woensdag 27 juli 2011, 20:49:


Hoi Helena,
Hier op de PN site staat de fotoserie: http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=594

Helena Sidiropoulos schreef op donderdag 28 juli 2011, 16:31:


O, ik was te snel, je hebt het al gezien. Foto's van het halster heb ik niet meteen, maar kan je wel googelen (EZ-wean). Huppel heeft het een week gedragen, dat was voldoende.
Veel plezier met je jonge ding, wat een leuke tijd!