Goovaerts Carlien schreef op donderdag 18 februari 2010, 9:20:


Ik denk dat je in ieder geval met het systeem van voest een goed begin hebt van een hele interessante ontdekkingstocht. Veel plezier

equicani schreef op woensdag 17 februari 2010, 15:22:

Het is enkel

Geef jezelf de kans om te testen, je kunt bij diverse zadelsites gewoon zadels uitproberen, zodat je kunt uitvinden wat je zoekt.
Het is handig om een in ieder geval een rugprofiel te weten van je paard. Een zadelpasser kan die maken.
.
Wat je ook moet weten is je eigen maat. Sommige zadels zijn gewoonweg te breed voor je heupen, en sommige zadels zijn gewoon te groot, waardoor je alle kanten op wordt gesmeten.

Dan moet je nog weten welk doel je hebt, zadeltypes zijn ontworpen voor het soort werk dat ermee gedaan wordt

Ik heb zelf ontdekt dat mijn merrie een erg brede schouder heeft, ook nog een buikig figuur heeft waardoor alle singels in haar oksel kruipen en op die manier het zadel naar voren trekt.
Dan heeft ze ook nog een erg korte rug, lees weinig plaats voor een zadel, zodat de meeste zadels gewoon te lang zijn en op haar nieren terecht komen.

Ik heb nu drie zadels: mijn eerste zadeltje paste wonderwel erg redelijk, was bijna een ponyzadel, dus lekker kort. Echter was te smal voor de schouders, ben bang geweest voor atrofie, maar we (mijn zadelpasser en ik ) hebben ontdekt dat het zadel is gaan wijken. Verder heb ik een Heather moffet, boomloos, voor mij zat het prettig, maar ontdekte dat de onderkant dus gewoon recht was, waardeloos dus voor een gewelfde paardenrug. Heb kussens laten maken voor een betere pasvorm.

Ik heb nu ook sinds kort een portugees zadel. De bouw van het zadel is zodanig dat de drukverdeling ideaal is. Ik heb gedacht: ik zoek naar tweedehands ambacht, zodat ik al niet de hoofdprijs betaal. Daarna de zadelpasser laten komen, om het zadel aan de rug aan te laten passen. Omdat het ouderwets ambacht is, is zo'n zadel ook makkelijker te vertimmeren..
Die plastic in elkaar gestanste troep van tegenwoordig valt onder je handen uitelkaar als je er iets aan probeert te veranderen, dus dat past meteen goed en anders koop je het niet.
Je kunt niet zonder adviseur, het mooist is iemand die je niet slechts eigen aanbod laat uit proberen, maar ook wil kijken als je zelf een zadel inbrengt.

Succes!

Goovaerts Carlien schreef op donderdag 18 februari 2010, 13:44:


ik vind het ongelooflijk dapper dat je een filmpje geplaatst hebt
Wat mij opvalt, is dat je jouw hele aandacht, en daardoor ook je lichaamsrichting, op je paard richt. Je geeft niet aan waar je hem wilt hebben, want je richt je op hém.
Probeer je nu eens te richten op de ríchting die je hem op wilt hebben, en kijk niet de hele tijd naar je paard. Probeer dit eens uit, en vind uit wat er anders is.
Want: een leider heeft de aandacht in de buitenwereld, die weet waar we naartoe gaan, en heeft in de gaten waar wat is, zodat het paard niet meer op hoeft te letten.
Ik ben heel benieuwd wat er gebeurt als je niet langer zo heel erg op hem let.

groet

Spirithorses schreef op donderdag 18 februari 2010, 15:48:


Owkeeeeeee
Ik krijg dispractische ( motorisch onhandige) kinderen en die zet ik op mijn paard.
Ik biedt ze een vilten pad om de paardenrug te beschermen, en een singel met grepen.
Ik biedt mijn paard klassieke rijkunst zodat ze handiger met haar lichaam leert omgaan.
Zo heb ik iemand die totaal scheef en aan één kant verlamd is, op mijn paard gezet, mijn paard heeft geleerd om sterk te zijn in haar lijf, om balans uitdagingen op te vangen, en ze is mentaal stabiel (geworden)
En dán kun je lichamelijk minder fortuinlijke mensen laten paardrijden, maar je moet natuurlijk wel aan een heleboel dingen denken..
Dit is níet voor ieder paard geschikt...

en: zeeeeeeeeeeeeeer belangrijk: nooit ten koste van het paard

e m kraak schreef op donderdag 18 februari 2010, 19:33:


helemaal waar



Ze vinden het wél leuk
Omdat mensen zich aangetrokken voelen tot paarden, omdat paarden zo'n ontroerende uitwerking op mensen.
Moet ik dat écht uitleggen?
voor de volledigheid: ik wil mijn paard niet de gehele dag, week in week uit dit laten doen, ....af en toe. Voor de duidelijkheid. Ik houd de afwisseling in de gaten
Zou wat wezen, dan gaat je paard op een rolstoel lijken en dat hoeft mijn paard niet, hoor.
Leve de afwisseling.

e m kraak schreef op donderdag 18 februari 2010, 21:31:


bepaal jij dat? Heb jij een standaard wanneer mensen paarden echt leuk vinden en wanneer niet meer?
In hoeverre ben jíj eigenlijk helemaal perfect, en waarom eis je van anderen perfectie?
Komop zeg


nee, doen mensen dat dan?

Cindy Helms schreef op donderdag 18 februari 2010, 20:25:



die ga ik nu écht in het woordenboek zetten

Anja Seijn schreef op woensdag 17 februari 2010, 22:33:


niets moet, parelli vindt dat dat moet.
Ik vindt het losse werk mooi omdat je dan het paard kunt laten beslissen of het al naar je toe wil of nog niet. Komt het uit zichzelf bij je en sluit het zich bij je aan, dan verder met leadrope, dat kan ook heel goed.
Sleutel blijft: goed observeren wat er gebeurt, en erg handig om er begeleiding bij te zoeken als je het gevoel hebt dat je vastloopt.
Ik vindt Voest begrijpelijk voor de meesten mensen, er zijn geen vaste regels en dat is fijn, het paard heeft namelijk ook iets in te brengen. Die ruimte mis ik persoonlijk bij het parelli programma. Als je de mogelijkheid hebt is werken in een vierkant afgezette ruimte wel fijner voor het paard, roundpen is wat meer een vissekom, maar dit terzijde. Je moet gewoon kijken wat voor jou werkt.

Michiel schreef op vrijdag 19 februari 2010, 22:28:




Heee, doet die site het bij jou ook niet? Ik dacht dat mijn comp gewoon een beetje gaar aan het worden was...
In exploren doet de site het dan wel maar de foto's weer niet...
Wordt aan gewerkt

Arabesk schreef op woensdag 17 februari 2010, 20:56:


Arabesk, je doet me van mijn stoel vallen

Frans Veldman schreef op maandag 22 februari 2010, 10:59:


goh, waar heb ik dat toch eerder gehoord......
Dat je toch écht niet zonder bit kunt rijden voor je eigen veiligheid, enz. enz..



Drukpunten ja! Die masseer je met een paar vingers, die behandel je niet met een notenkraker of een touw met een draaistok eraan
Al vele keren van mijn stoel gevallen tijdens het lezen van deze draad..

Wendy de Meij schreef op maandag 22 februari 2010, 11:47:


soms, moet je gewoon doen wat in je mogelijkheden ligt.
heeft de nb-er de wel de toon gevijld om de druk eraf te halen?
Als zo de pijn ff weg is, en de hoef zo weer vast kan groeien vanuit de kroon...
er zijn geen nagels doorheen geslagen, lijkt me dat er helemaal niet is geslagen, alleen geplakt..nog niet eens zo slecht, lijkt me.
Zo kan je paard in ieder geval weer even tot zichzelf komen, kun je aan de gezondheid verder werken, zonder dat het killing pijn heeft.
Zet m op, hopelijk kom je er uit en kunnen de plak 'kunststofjes' er weer onderuit
dat blijft natuurlijk het beste.

ah shit..
met cushing is het vooruitzicht wel minder goed
maar, je weet het maar weer nooit

eddy DRUPPEL schreef op maandag 22 februari 2010, 13:40:


wat ik me zit af te vragen...
kan je bijvoorbeeld ook alleen de hoeven verdoven zodat de behandeling niet te pijnlijk is?
Of is het paard al zo angstig geworden dat je al geen voetjes mee vragen kunt?
Ik zou die praam laten zitten, veel te veel stress.
Ik zou kiezen voor sedatie. Weg met stress, dan maar ff buiten westen.
Als die voeten weer bijgewerkt zijn, kun je verder trainen. Anders moet je ook nog aan het trainen gaan omdat je paard zich ook niet meer aan het hoofd laat aanraken vanwege de praam....
Volgens mij heeft Piet al wel eens voeten bijgewerkt onder narcose..
die heeft daar weleens een verhaal over geschreven dacht ik me te herinneren.