Anja Seijn schreef op zondag 16 augustus 2009, 10:35:


Inderdaad, ivm met gezond eten en toch een ongeneeslijke ziekte krijgen, dan moet je juist blij zijn dat je zo gezond hebt gegeten, anders was je al veel vroeger ziek geworden

Marianne

Gea R schreef op zondag 16 augustus 2009, 11:08:


Hoe komt het dan dat ik al zo veel boetes heb voor verkeerd parkeren, te snel rijden en door het rood??? Ik leer het blijkbaar nooit met die boetes!!!

En dan heb ik in de krant nog gelezen dat in België slechts een derde van de boetes betaald wordt en dat er met de rest niks gebeurt! Haha...
Niet te doen toch, wat een systeem

Marianne

Peter Donck schreef op zondag 16 augustus 2009, 13:09:


blond met grijze mechen en plus: "Alzheimer light" zoals Wil het ooit eens mooi heeft verwoord.

Haha, ik kan er nog een goeie vertellen over de "doeltreffendheid" van boetes.

In de wijk waar ik werk, staan sinds vorig jaar september overal "parkeerpalen", je moet daar dus betalen per uur. Blijkt dat het veel goedkoper is om nooit te betalen en héél af en toe een boete te krijgen. Nadat ik dat artikel in de krant heb gelezen, doe ik verder ook niks met die boete Je krijgt één maning en dan stopt het

Straks staat de deurwaarder hier! Ik zal maar niet te veel meer vertellen...

Marianne

Liesje_Olli schreef op maandag 17 augustus 2009, 15:56:


Koop een hooinet met kleine mazen

Marianne

Britt Claeys schreef op maandag 17 augustus 2009, 20:01:


Ik sta in het BUSO (buitengewoon secundair onderwijs). Ik geef les aan blinden en slechtzienden die pas als volwassene met hun handicap geconfronteerd worden. Ik zou ook helemaal niet willen veranderen. Maar het BUSO is niks voor leerkrachten die hun ei persé kwijt willen .

Marianne
Daar blijf je in het BUSO mee rondlopen.

Ik schrijf dit hier neer naar aanleiding van Eva's filmpje met Queenie.
Eva heeft veel plezier en voldoening met clickeren en ik vind het ook tof dat zij als "clickertrainer" hier fimpjes van zichzelf zet en om raad durft vragen.

Nu heb ik door een samenloop van omstandigheden de kans gehad om twee weken met Jossy Reynvoet mee te gaan naar de Veluwe, waar hij twee paardenkampen heeft gegeven.

Ik zie nu heel duidelijk het verschil tussen clickeren en werken met druk en ik kies 200% voor het laatste

Na eerst wat drukoefeningen te hebben gedaan met de paarden, drukoefeningen die elk paard moet begrijpen vooraleer je ermee kunt rijden (neerwaarts, links en rechts inbuigen, achteruit...), focusoefeningen (aandacht v/h paard hebben) en wat cirkelwerk, liepen ALLE paarden zo de trailer in, terwijl de ruiter buiten bleef staan en netjes de bar kon dichtdoen.
Dit gewoon met lichaamstaal terwijl je naar de ogen van het paard blijft kijken.
Alle paarden deden dit na enkele minuutjes rustig en zonder stress!
Ik heb Indy er ook opgezet terwijl ik op de wielbak zat, terwijl ik er zelf zonder zadel opzat, en ook in vrijheid, dus ZONDER leidtouw. Er hingen ook nog plastic flappen in de ingang van de trailer...

Allemaal zonder bridge, zonder voedselbeloning en in alle rust en stilte...

Marianne

Piet schreef op donderdag 20 augustus 2009, 12:57:


Er was één paard bij dat de eigenaar thuis niet op de trailer kreeg en waar Jossy het paard is komen laden, anders viel voor hen het paardenkamp in het water. De eigenaar was een clickeraar die van één van de besten les had gehad.

Er waren verschillende ruiters die met hun paard helemaal aan het einde van hun Latijn waren voor ze bij Jossy terechtkwamen, o.a. Jana en Sanne die op de PT een demo gaven. Mensen die al 7 jaar hun paard niet meer uit de wei durfden halen. Er waren heel schrikachtige paarden bij en angstige ruiters. Er waren "klassieke" ruiters bij met paarden die bijna nooit op de wei komen en die de eerste dag al bitloos en zonder zadel reden , de ijzers er onderuit lieten halen en een hele ommezwaai maakten.

En er waren mensen zoals wij, zonder probleempaarden, maar op zoek naar "verfijning".

Er is daarna met alle paarden gereden, er waren géén zweters bij.
Er werd ons steeds op gewezen naar de ogen te kijken omdat je daar kan zien wat het paard van plan is.
Wel met "zachte ogen" kijken!
Alle paarden bleven rustig in de trailer staan tot hen gevraagd werd eruit te komen, door in het leidtouw te knijpen of door de staart vast te pakken.

Maar het trailerladen was maar een klein (maar praktisch) facet van het geheel. Eigenlijk is het doel je paard zover te brengen dat het vertrouwen heeft in alles wat je vraagt

Er was ook een hengst bij, midden tussen hengstige merries, daar moest wel wat harder aan de focus gewerkt worden

Nog vragen?

Marianne

Peter Donck schreef op donderdag 20 augustus 2009, 14:01:



Je kan ook naar de foto's kijken, op de site van de Bornehoeve: "paardencoachnatuurlijk"

Marianne

e m kraak schreef op donderdag 20 augustus 2009, 15:32:


Daar ben jij veel te nuchter voor, om dat te begrijpen

Marianne

Piet schreef op donderdag 20 augustus 2009, 18:26:


KNIPKNIP, er is een stuk van je tekst weggevallen maar dat heb ik nu teruggevonden met op "reageer" te duwen.
Je begrijpt dus niet het triomfantelijke van "waarom ik 200% voor werken met druk kies"?

Ten eerste Piet, met alle respect, zijn wij twee verschillende mensen met een verschillende perceptie van de wereld. Ik heb heel lang aangedobberd en gezocht en getwijfeld. Ik heb het met clickeren geprobeerd. Ik heb alle respekt voor clickeren maar je moet er de juiste persoon voor zijn.

Wij waren hier onder ons al PN bezig voordat we wisten dat er een PN site was. Wij zijn hier (waar wij wonen) altijd de buitenbeentjes geweest, de "onnozelaars" met die hele brave paardjes want "met onze paarden kan dat niet". Dankzij PN werden we bevestigd in hetgeen we deden (natuurlijke huisvesting, kudde, sobere voeding en bitloos).
Zonder ijzers kwam dankzij het boek "Natuurlijk Bekappen" Nog eens bedankt Frans en Ilona!

Mijn "triomfantelijk" bericht, als jij dat zo vindt, heeft zijn oorzaak omdat ik het nu zo duidelijk heb gezien op de Veluwe, bij zo'n verschillende paarden (warmbloeden, koudbloeden, volbloeden, dressuurpaarden, springpaarden, recreatiepaarden) en zo'n verschillende ruiters, dat het zo snel kan... en met zo weinig stress voor het paard... dat is alles
Duidelijkheid bij het paard en duidelijkheid bij de mens.

En met het filmpje van Eva te zien, viel bij mij helemaal alles op zijn plaats.

Marianne

Marianne

van lennep schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 10:10:


Verdorie, toch weer met druk

Marianne

Anja Seijn schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 13:30:


Neen Anja, helemaal geen onzin, want daar gaat het juist om!
Mijn "druk" stelt ook niet meer voor dan een aanraking .

Maar, een aanraking kan ook heel onplezierig zijn...
Soms, om iets te bereiken, moet zo'n aanraking wel onplezierig zijn.

En, als die onplezierige aanraking maar een paar seconden duurt, dan vind ik dat veel paardvriendelijker dan een uur (of meer) staan zeuren van "ga je nu alsjeblieft eens dit of dat doen".

Marianne

Cindy Helms schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 13:39:


Tiens, ik ben eens benieuwd wat Cindy van die Bach bloesems gaat vinden!
Ik gebruik het al jaren voor onszelf en onze dieren maar ik weet nog altijd niet of het resultaat heeft

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:24:


Hmmm....
Dat de relatie tussen paard en ruiter toch vaak ergens "vastloopt", niet alleen door het bitgebruik... en dat daardoor allerlei problemen ontstaan die dan als sneeuw voor de zon verdwijnen als er iemand met inzicht verschijnt. Jij dus hé Eddy, want je hebt niet alleen het bit ingeruild voor een sidepull maar ook gezegd of getoond hoe er wél gereden moest worden. Jij hebt twee dingen veranderd in de demo: bitloos én een andere "strategie".

Dit kan natuurlijk overal voorkomen, niet alleen op een springstal.

Dat de meeste mensen helemaal blokkeren als ze nog maar aan "bitloos" denken en zich dan voorstellen dat ze samen met hun paard gaan "verongelukken", "ontploffen", "crashen"... Ook de mensen die serieus geïnteresseerd zijn en het beste voor hun paard willen.
Persoonlijk vind ik dit raar want vroeger was ik echt geen held maar over bitloos rijden heb ik me nooit geen zorgen gemaakt.

Dat die paardenwereld daar eigenlijk geen enkel raakvlak heeft met onze paardenwereld, behalve dat er ook paarden in voorkomen. En als ik met die andere wereld geconfronteerd wordt, dan krijg ik toch altijd een vieze smaak in mijn mond, ik kijk niet te veel links en rechts, niet te veel naar die boxen en zeker niet naar die paarden.

Opvallend vond ik ook dat die paarden blijkbaar geen "achteruit" aangeleerd wordt.

Dat onze vier merrietjes, op ons weitje, een gelukzalig leven hebben

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op maandag 24 augustus 2009, 1:05:


Tja Eddy, ik steek ook zo ineen...
En dan had je die klap van die kinderen die aan onze tafel zaten, nog eens moeten horen

Wij gaan hier al zelfs niet meer met "normale" ruiters in 't bos wandelen. Daar kan ik ook al niet meer tegen.

Marianne