Esther schreef op donderdag 17 augustus 2006, 23:27:


Wat eet een katholieke Kannibaal??? Raadseltje, zal ik het verklappen?

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 augustus 2006, 23:38:


FOUT!!!! pastoors
Enne kanibaalbruggen hoef je niet bang voor te zijn die eten alleen maar bruggen

epona schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 0:16:


Moraal, luister niet naar je paard?
Ieder paard schrikt van dingen, een bloembak wat eerst rode bloemen heeft kan een obstakel zijn, maar owee als er ineens van die enge gele bloemen staan. Maar het mag nooit een excuus zijn om te zeggen ik moet de baas zijn. Dat is iets wat je moet verdienen en dat gaat niet door schreeeuwen en straffen, dat gaat enkel door luisteren naar het paard en zelf inzicht. Als een paard bang is, dan is het gewoon bang, als een paard een 2 bener niet serieus neemt ligt dat aan de tweebener. Hoe vaak worden deze dingen niet verward? En hoevaak is het gedrag niet doodgewoon door de tweebener veroorzaakt?

Es

epona schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 0:24:


Mijn paarden weten dat ze altijd een beloning krigen als ze wat hebben gedaan, is essentieel een ritme voor de paarden zelf, maar ook ik vind het heel erg belangrijk naar de paarden toe. Voor mij is het dus ook belangrijk dat mijn paarden begrijpen dat ze hun ritueel krijgen. Bij paarden werkt het ritueel ook, en dat maakt het juist zo boeiend. Ik vind het heel leuk te zien dat het meisje een soort respect en waardering krijgt voor de paarden, maar ook voor zich zelf. Je ziet haar ook rust krijgen. Zo'n groot beest die me accepteerd en niets terug vraagt. Daarom vind ik dat bedanken zo belangrijk. Voor mijn paarden, maar ook voor haar. Waar ze ergens anders ruzie maakt en erg druk wordt, alles te doet, dat is met de paarden niet zo.
Het is mooi te zien dat het rust geeft.

Es

Moniek schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 0:38:


Een paar jaar geleden heb ik ook een schuimbekkend paard gehad door klaver, ik schrok me echt helemaal rot. Toen ze van dat veld af was, heeft ze echt nog een dag staan kwijlen en schuimbekken, ze heeft er niets aan over gehouden, ik moet er wel bij vermelden dat ze op dat veld kort heeft gestaan. In JKK zit geen slaframine. Misschien kunje deze vraag stellen aan de gezondheidsdienst voor dieren verder, ik weet er verder niets van. Ook niet of en hoe je die schimmel uit het land krijgt, ik vermoed dat het na de winter weg is.

Es

Moniek schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 1:08:


Nee ik weet niet of het na de winter weg is, het gebeurde toen we een provincie verder stonden. Mijn eigen weides staan hier los van. We logeerden daar.

Es

Eva Saegerman schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 10:00:


Vetstofwisselingsstoornis komt ook voor bij gebrek aan E en selenium, dan is het geen IR, maar dat kan er wel bij op de loer liggen. De oorzaak is dus dan wel heel anders. Door het gebrek aan E en selenium kan het het mis gaan met de vetstofwisseling en daarom kunnen ze ineens dik worden, het vet wordt dan ranzig zegt maar en kan niet goed afgebroken worden. Zelfs gras is dan vergif omdat daar ook vetten in zitten. Dit is zeldzaam en komt enkel voor bij koudbloeden. Bij veulens is het altijd dodelijk. Bij wat oudere paarden hebben sommigen wel een kans. Helaas hebben wij hier vorig jaar een paardje aan verloren.

Es

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 9:25:


Eddie je maakt een vreselijke denkfout met jouw opmerking "Ik ben ook niet "gehindert" door een tekort aan papieren kennis maar het ontbreekt me zeker niet aan praktijkervaring en hier kraakt het bij sommige van de forummers die dan (goed bedoelde) raad doorgeven zonder zelf ervaring gehad te hebben met één van de besproken situaties "
Jij vergelijkt iedere situatie met die asohengst van je in de roundpen, daarmee suggereer je dat ieder probleem kan uitmonden of voort kan komen uit dominantie. De benaderinsgwijze verschilt enorm van plannen van aanpak, dat is geen gebrek aan ervaring meer een essentieel verschil in benaderen, en heeft dus helemaal niets met gebrek aan ervaring te maken. Er zijn hier heel wat mensen die ook zeker al 30 a 40 jaar met paarden omgaan die gewoon voor een totaal andere benadering kiezen. Maar dan nog, iemand die wat korter ervaring heeft zou geen recht van spreken hebben? Het komt nu een beetje over dat een andere benadering gelijk "gebrek aan ervaring" impliceert. Wat prive thuis omstandigheden er hier toe doen van wie dan ook heeft niets met deze discussie te maken, komt een beetje over als nanananana maar dan zonder schelden, maar veel geniepiger.

Es

Spirithorses schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 10:43:


Pien nu jij ook al? Waarom wordt er nou toch gedacht dat een andere benadering zo onveilig is voor een paard en er geen leiderschap is? Ik zal zelf het woord leider niet snel gebruiken, maar goed het is maar een woord. Ook ik heb de nodige ervaring hoor met probleempaarden, het is ook mijn beroep geweest. De basis is altijd geweest gewenst gedrag belonen. De ouwe rotten uit het vak wisten dat toen ook al lang. Ook hier lopen de paarden ons niet omver hoor. Ik vind het een beetje vreemd overkomen dat mensen die nu in het vak werken de zogenaamde ervaren mensen zijn, en de mensen die niet in het vak werken en een andere benadering kiezen gelijk het stempel "onervaren" en geen "praktijkervaring " opgeprikt krijgen. Dit verhaal gaat over een paardje wat heen de brug niet op wil, de ruiter irriteert zich er aan. Dat heeft dus helemaal niets met welke methode maar te maken, wel met de benadering van hoe je dit probleem aan kan pakken. Stap een lijkt me namelijk doodgewoon stoppen met de irritatie, dan is de helft al opgelost. Natuurlijk kun je dit paardje dwingen die brug over te gaan, maar is de communcatie dan verbeterd?
Daar gaat deze discussie om.
Happende en bijtende paarden zijn van een totaal andere orde, oorzaak van dat gedrag is ook dat er in het verleden iets erg mis is gegaan met de communicatie, en dan zijn er meer wegen die naar Rome leiden. En geloof me, als een paard mij ineens bijt krijgt ie er ook een hoor, daar hoef ik dan ook geen 3 seconden over na te denken. Bij seconde 4 ben je al te laat en dan moet je ook niets meer doen.

Es

Spirithorses schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 10:56:


Dat is nou precies wat ik bedoel Pien, het paardje en de brug is niet te vergelijken. Ook hier hebben wij een paardje dat als dominant werd benoemd, er is geen grotere baby denkbaar dan dit paardje. Als ze het niet meer weet "lijkt" ze dominant, maar ze doet alleen haar best om in godsnaam maar wat te doen in de hoop dat het misschien goed is.
Inmiddels gaat het hardstikke goed met dit paard. Waar het mij in deze discussie om gaat is dat het brugpaardje niet is te vergelijken met een beschadigd paard.

Es

Spirithorses schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 11:18:


Ten eerste heeft Bombita natuurlijk wel een verleden ze is niet bij jullie geboren.Hahaha wat klinkt dat kattig Maar je geeft zelf al aan jullie vonden haar zielig, kun je nagaan hoe slim ze is om dat te gebruiken. Je krijgt wat je beloont
Maar een reactie vanuit je diepe zelf dat is ook rijden met je navel he, dat werkt omdat er geen franje of theorie omheen zit. Eigenlijk is dat niets doen en afwachten, juist omdat de reactie helemaal echt is en daarmee perfect getimed.

Es

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 13:11:


Hoi Els
Goed te weten dat er manieren zijn, ik heb er zelf nog niet echt ervaring in wat de duidelijkheid kan geven. Ze heeft vorige week pas voor het eerst op het paard gezeten, de rest hebben we steeds op de grond gedaan het borstelen en het verzorgen. Ze had eerst eigenlijk Ör als verzorgpaard gekregen, het was dan ook best een klap voor haar de Ör dood ging.
Ze is toen een tijdje niet geweest, ze heeft nu Björk als haar lievelingspaard gekozen, eigenlijk is dat er ook eentje die zelf structuur nodig heeft die reageert direct als er iets niet duidelijk is of als ze iets niet snapt, Björk voert een lik op stuk beleid zeg maar. Prikken met je voeten is een bokje geven. Falka is eigenlijk veel stabieler, maar ze vindt Björk mooi. Er lopen hier allemaal vosjes, Ör was ook een vosje en Björk is de enige die een andere kleur heeft dus misschien is dat ook wel heel duidelijk. Ik bergiste me zelf laatst ook tussen 2 paarden hahaha. Ik dacht jeetje wat gaat Falka hard, maar ik had haar dochter Ik ben beslist niet van plan om iets te dwingen, ten eerste is het niet mijn dochter en iedereen moet wel lol hebben, dat staat voorop. Maar het is zeker goed te weten dat een bepaalde volgorde rust geeft. Wel heel bijzonder is te zien dat ze zich inmiddels op haar gemak voelt tussen de paarden, ook met borstelen staan ze niet vast, alles loopt door elkaar heen. Je ziet het zelfvertrouwen groeien, zulke grote beesten die allemaal even lief zijn en nergens moeilijk om doen.

Es

Moniek schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 15:43:


Het was in Drenthe, en ja hoor je vriendin mag me wel mailen.
Nee er stonden niet vaker paarden op dat stukje land, het was zeg maar een stuk erf waar ze mocht staan. Ze mocht er even op als grasmaaier, toen ze zo ging kwijlen en schuimbekken hebben we haar daar niet meer opgezet. Schrikken was het wel hoor, het was niet een klein beetje kwijl en schuim ze leek wel een overlopende wasmachine met een afgevende groene trui om het even plastisch uit te drukken.

Es

Nils Vellinga schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:23:


en denk je dan dat je weer mag??

Es

elian schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:51:


Nee Nathalie, wel bedankt trouwens voor het meedenken hoor. Ik denk dat het gaat om een ritme in handelingen, dat hebben mensen me duidelijk gemaakt die ook met autistische kinderen te maken hebben. Bedanken bij een paard doe je na afstappen, als ze dat niet kent is het eigenlijk ook niet zo'n groot probleem denk ik, wij zijn er ook nog bij. Ik denk dat het onbegrip van mijn kant is of was, ik kon het niet plaatsen. Ik denk dat de wereld van een autist gewoon een andere dimensie heeft als die van mij, ik vind het gewoon om een paard te bedanken, misschien heeft ze het paard allang bedankt op de rug, en is het mij ontgaan. Het verwachtingspatroon ligt anders. De dimensie van dingen ervaren is gewoon voor mij aftasten en vragen aan mensen die het kennen. Ik heb er zelf te weinig ervaring mee.
Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen wat het betekent om geen pijn te voelen, dat alleen al is veel inlevingsvermogen. Ik moet mijn verwachtingspatroon bijstellen en zorgen dat ik haar in haar waarde laat en mijn paard. Beter opletten dus de volgende keer, en dan kijken hoe we en of we er iets mee kunnen. Ik heb nu al veel aan de reacties van bijv. Tineke en Ans gehad, zij hebben ervaring en weten waar het om gaat. Waarmee ik dus niet wil zeggen dat de rest het niet weet, maar ervaringsdeskundigen hebben nu eenmaal hele goede praktische tips.
Voor alle visueel gehandicapten heb ik weer tips

Es