Diana Gerritsen schreef op vrijdag 16 november 2007, 22:23:


Het enige wat slecht is voor zijn copd, is überhaupt op stal staan. Nat of droog maakt daarbij niet uit, het tocht er immers niet? Maar voor zijn aangetaste longen is frisse lucht het beste om ze intact te houden. Alles wat maar enigszins stoffig is, is slecht en triggert opnieuw hoesten. Binnen is er natuurlijk veel meer stof dan buiten.
Heb je houtmot of vlasstro op de bodem en geef je nat of kuilhooi?

Piet schreef op zaterdag 17 november 2007, 17:16:

...echt een kadootje

Eva Saegerman schreef op zaterdag 17 november 2007, 18:08:


En dat is weer belgisch voor dampigheid?

kimm schreef op zondag 18 november 2007, 16:49:


Gadverdamme. Niet leuk, niet slim, gewoon walgelijk.

Aafke schreef op zondag 18 november 2007, 11:38:


Ik kan je redenering wel volgen, Aafke. We hebben het over inflatie van het woord "Natuurlijk".
Het kromme woord Paardnatuurlijk suggereert dat iets volgens de natuur van een paard geschiedt, ik noem dat 'natuurtje spelen'.
Een paard op een postzegelweitje houden is weliswaar paardgerichter dan hem op stal of in een uitloopje zetten, maar het heeft bar weinig met natuur te maken (wel met buitenlucht en bewegingsruimte). Het blijft een klein eenzijdig stukje gras op een bepaald stukje bodem wat in de verste verte niet lijkt op de immense gevarieerde gebieden waar paarden vroeger en ver weg en ooit gewend zijn op te leven.
Het feit dat je erop klimt is al behoorlijk onnatuurlijk, ook al doe je dat clickerend, zonder straf, drukloos, boomloos, ijzerloos en bitloos.

Als je je paard natuur wil bieden moet je hem loslaten in een immense prairie en hem vanuit een hoogzit stiekum bespieden.
Doe je dat niet, maw houd je hem thuis en ga je rijden, mennen, spelen, whatever, dan heet het domesticatie en is er weinig natuurlijks aan. Binnen de grenzen van domesticatie het zo paardaangenaam mogelijk maken, is wat enigszins ten onrechte 'paardnatuurlijk' genoemd wordt.

ozzy schreef op maandag 19 november 2007, 9:03:


Weet je zeker dat het geen allergische reactie is? Want zo klinkt het namelijk wel, inclusief de koliek(achtige) verschijnselen. Is er een verbindende factor bij de stressverwekkende momenten? Gaat er bv altijd een trailerrit aan vooraf, wat ligt er op de bodem van de trailer, voer je ander hooi in de trailer?
Het kan nl ook omgekeerd gebeuren: door het plotseling opkomen van de allergische reactie schiet het paard in de stress want reken maar dat dat beangstigend is.

Buck had het afgelopen zomer, inclusief de plotselinge bulten en de koliekachtigheid, we dachten dat hij dood ging, maar het bleek een heftige allergische reactie (voor iets onbekends) die na een injectie met cortico's snel afnam.

HannahFroukje schreef op maandag 19 november 2007, 13:34:


Kijk naar het paard, dat is je beste maatstaf. Je schrijft:

Ik zou rustig afwachten en er vooral geen ab tegenaan gooien. Wel prettig in beweging houden om eventueel nieuw ontwikkeld slijm af te voeren.

He? Kun je met 7,5 maand drachtigheid al niet meer rijden dan?!
Ik heb geen ervaring met het rijden op drachtige merries maar ik dacht dat die wel tot 9 a 10 maanden drachtigheid 'aan het werk' konden blijven? Dat je daar niet te kinderachtig mee moet zijn? Kan ernaast zitten hoor!

Nathalie Lagasse schreef op maandag 19 november 2007, 19:13:


Ja, die Huppel is een aparte!

De foto onder je naam, is die gemanipuleerd? Of ben jij heeeel klein of is je paard heeel groot?

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 19 november 2007, 17:31:

Geduld. Heb vertrouwen in het zelfgenezend vermogen van het prooidier paard. Een paard met slechte knieën kan jou nog niet goed dragen.
Dierenartsen zijn nooit weg van osteopaten omdat ze het niet snappen en wazig vinden. Zij maken liever röntgenfoto's, dat is nl absoluut en levert geld op. Als er foto's gemaakt moeten worden en je kunt geen trailer regelen, dan moet Player maar voor één keer de wei uit en naar een oord waar stroom is zoals de stal.
Je kunt ook het risico nemen en geen foto's maken; per slot van rekening hoeft daar de waarheid niet persé uit te blijken.
Een kennis van me had een 20-jarige die behoorlijk kreupel was aan een heup/knie, vrij hoog in elk geval, een gevolg van een glijpartij op straat (zonder ijzers). Ze wilde hem niet blootstellen aan kliniekgedoe, bijbehorende stress en dure dierenartsen -dat zou mijn keus niet zijn maar allez, het was de hare wel- en keek het gewoon aan. Ze hoefde niet te weten wat het precies was, want geloofde niet in een afdoende behandeling. Na een jaar liep het paard weer aardig rad. Wat het nou geweest is...
Ik bedoel maar, het kan ook zomaar goed komen.

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 19 november 2007, 19:58:


Als ik thuis ben, voer ik 6 keer per dag hooi. Als het niet anders is, vind ik 3 keer het minimum en dan wordt de partner of buurman ingeschakeld. Als je in de namiddag geeft en 's avonds voor de nacht nog een flinke hoeveelheid, moet dat kunnen.

Lena schreef op maandag 19 november 2007, 20:33:


Mijn paard ging al jaren uit zichzelf de trailer in en uit. Een makkie dus en geen slechte ervaringen.
Echter een keer na een opwindende strandrit met slechts 1 ander onbekend paard was hij de kluts kwijt en durfde thuis niet achteruit uit te stappen. Eén stap terug werd meteen gevolgd door twee naar voren, tegen de voorstang aan. Omdraaien was geen optie, ik vreesde voor zijn rug en ook voor de trailer. Hij was totaal ondoordringbaar, sloot zich af voor mij.
Na ruim 2 uur wachten en hannesen heb ik het volgende gedaan: een longeerlijn buiten aan de zijkant van de trailer vastgemaakt, voorlangs zijn borst en iemand anders stond aan de andere zijkant van de trailer buiten en oefende druk uit op de lijn dmv deze strak te houden tegen de rand van de trailer. Daardoor werd de weg naar voren hem onmogelijk gemaakt en achteruit gaan betekende opheffen van druk. Ik stond bij zijn hoofd en vroeg hem achterwaarts te gaan. Elke pas achterwaarts werd uitbundig beloond. Dit systeem bleek voor dit paard in deze situatie zeer duidelijk en niet mis te interpreteren. Toen hij eruit was heb ik hem even laten grazen, weer erin gezet en weer eruit. Hij weigerde bij het eruit gaan, ik deed meteen de longeerlijn voorlangs en toen hij de lijn alleen al voelde, liep hij netjes achteruit.
Wanneer hij nu wel eens dreigt te weigeren eruit te lopen, houd ik een stukje halsstertouw even dwars tegen zijn borst en dan loopt hij meteen achteruit. Hij associeert dit gevoel met iets waarvoor hij wel wijken MOET.

Let wel: het gaat hier om een paard dat bekend is met de trailer en er niet bang voor is. Ik weet niet of deze methode geschikt is voor een paard dat alles nog moet ontdekken.

Nils Vellinga schreef op maandag 19 november 2007, 21:18:

Wat is Woody voor een diersoort dat zij op haar knieën kan?

Geertje schreef op dinsdag 20 november 2007, 8:41:

Sorry dat ik het zeg, maar dat vind ik dan wel heel erg kwalijk. Dat je paard twee winters chagrijnig is geweest en je je niet hebt gerealiseerd waarom dat was. Ook vind ik het bedenkelijk dat je het blijkbaar niet erg vond dat hij het koud had.
Enne... dat hij het nu niet is, kan best wel eens zijn omdat het nog geen winter is.

Waarom is het bij PN zo hip om je paard kou te laten lijden (moet ie maar flink zijn, niet pamperen, rillen is juist goed, een zacht strobed is verwennerij), of pijn (gevoelig lopen is acceptabele pijn, het dient nl een hoger doel, ook als het 2 jaar duurt), terwijl aan de andere kant een stokkie of longeerlijn als hulpmiddel uit den boze is?
Ik begrijp de dubbele moraal hier vaak niet hoor.

lizzy schieke schreef op dinsdag 20 november 2007, 18:21:


Klakken met je tong?
Het woordje Yes?

Zo'n ding in je hand is alleen maar lastig.