Ik geloof dus dat ze werkelijk zouden verdorsten als ze niet de kortste weg naar de waterbak zouden kunnen nemen.


Wij leggen dat uit als zijnde 'stom of dom' maar voor een paard lijkt het mij puur een intictmatig iets want hij gaat niet in zijn eentje van de groep en in dit geval de waterbak wegrennen om een opening te zoeken, zo denken ze niet.
Paar meter misschien, zoals Marielle onder Nick's stukje schrijft en als ie dan de opening tegenkomt is dat puur geluk en geen kwestie van nadenken.

Ik heb hier ook wel eens een paard dat totaal over de rooie is als ie zijn vriendjes al op de weide ziet maar hij toevallig in zo'n positie stond dat hij moest omlopen om door het hek te komen, en ze zijn dan heel even niet bereikbaar voor enig commentaar hoor

Zolang ze in hun vluchtmodus blijven is er paniek, en dat van die kudde in Nebraska : Ik kan me er alles bij voorstellen.
Pas wanneer wij gaan inpraten op het paard en het paard rustiger wordt is hij 'meeneembaar' en kunnen wij hem laten zien dat die opening maar een paar meter verder naar links zit. Niet dat het hem op zo'n moment een f*ck interesseert want hij wil maar één ding....


Yep, dat is hier ook zo. Zeker weten!
Enerzijds lijkt het mij een stukje 'training', aangeleerd gedrag, anderzijds moeten ze wel de bereidheid tot denken ervoor hebben want een denkend paard is tot veel meer in staat dan een paard dat in zijn instincten 'vastzit' , merk ik.


Voorbeeld van afgelopen week tijdens de uitbraak van mijn paarden:
Diesel (Haflinger) had de hele zijwand van de bak platgelegd en dus konden alle paarden over een balkje de weide opstappen en gaan grazen.(Gewoon een kwestie van steeds harder duwen hoor

De Arabier, de schijterd, durfde niet over het 30 cm hoge balkje te springen en heeft dus een hele tijd in de bak staan freaken terwijl de andere paarden op de weide, eh.... 10 meter verderop, hun gang gingen.
Pas nadat ze al haar moed verzameld had (en zoiets duurt bij dit paard hééél lang) durfde ze over het balkje te springen met een belachelijk hoge sprong. 10 meter verderop : Kop omlaag en in de vreetmodus.

Het grappige is dat oude Bay de hele tijd heel rustig in de bak gebleven is, die doet zich niet zoveel moeite, maar stond wel luid te hinniken op ons toen ze ons zag.

Diesel de Haflinger kan inmiddels bij het circus, hij is helemaal verschrikkelijk aan het worden en studeert nu voor Houdini. Toen hij bij ons kwam was hij een doodsbang agressief afwijzend bijtend en trappend monster (jee, ik heb wat nachten wakker gelegen om dat paard).
Nu, 8 maanden later houdtie ons echt wel aan het werk : Hij kan sloten openmaken (dat gaan wij hem echt niet leren hoor, ben wel gek) , is al verschillende keren de zadelruimte binnengeslopen, (deur was dicht met een schuif die je opzij moet schuiven) heeft de kast opengemaakt, de wc rollen door de hele ruimte gerold, vuilniszak leeggemaakt, drinkt sap uit een flesje, haalt tassen leeg tot de bankpasjes aan toe, sleept boeken door de modder, legt de hele bakrand plat, tast met zijn snorharen of de stroom aanstaat en zojuist was hij aan de gang met een pion die hij als een toeter in zijn mond houdt, en gaat schudden met zijn hele hoofd waardoor die pion alle kanten opslaat.
En hij is een enorme goedzak geworden, overigens niet van het type dat met zich laat sollen.

Ik denk dat de 'paardse intelligentie' van dit paard jarenlang onderdrukt is geweest door zijn vorige baas, hij is nooit uitgenodigd zichzelf te ontwikkelen, en moet zich helemaal kapot verveeld hebben.
Dit is ook het paard dat je nooit (meer) ziet freaken, hij is in staat om altijd het hoofd koel te houden (misschien iets typisch koudbloedigs) en van daaruit situaties uit te denken, lijkt ons al bijna.
In die rust komen allerlei ideeën.
De Arabier die veel sneller over de zeik is hééft gewoonweg dit soort ideeën niet. Het komt niet in haar op om iets te slopen of omver te lopen duwen, net zolang tot het open krakt. Die vindt het al eng als ze een stroomdraadje ziet, laat staan dat ze het gaat scannen of de stroom wel aanstaat.

Ik denk dus dat het zeker ook met koelbloedigheid te maken heeft (dus niet persé koudbloedigheid) , met linksdenkende hersenen, met het vermogen om zichzelf in rust te brengen.
Dat van Zafir (wat Geertje net schrijft) herken ik ook van BD, die zou dat ook zo doen. Niet over een eigen voerbak durven springen om naar buiten te komen. Diesel was er gewoonweg overheen gewalst.

Groet, Pien

Michiel schreef op zondag 23 april 2006, 18:28:



Michiel: Paul K en ik hebben vandaag tijdens een buitenrit aan je lopen denken en het over je gehad toen Diesel met Paul op zijn rug voor de honderduizendtigste keer megasnel met zijn hoofd omlaag het gras indook en begon te fretuh.
En toen Fanny met mij op haar rug zich net zo megasnel omdraaide om aanstalten te maken naar huis te willen galopperen.
We vroegen ons nog af hoe jij dit opgelost zou hebben.
En we bedachten ons dat wanneer we Dies zijn zin gegeven zouden hebben, we waarschijnlijk niet verder dan de poort gekomen zouden zijn, áls we al tot de poort gekomen zouden zijn want tot daar is ook gras.

Eh.... Paul heeft ongeveer 38 keer aangegeven dat hij het er niet mee eens was dat Dies overal ging eten en ik heb Fanny een stuk of 4 keren uit het knollenveld getrokken.
Wij vonden het allebei erg nodig op dat moment onze paarden van hun eigen initiatieven te beroven

Iets anders was het toen we gingen gallopperen en we merkten dat Dies moeite had met de galop over het harde, zijn hoeven zijn nog nét niet sterk genoeg en hij was niet in galop te krijgen.
Uiteraard ga je daarin mee en respecteer je dat, dus dat is een vorm van going with en dus mocht hij in zijn eigen tempo.
Túúrlijk is dat stuk er ook en ik denk welhaast bij de meesten van ons, maar is het niet zo dat jij af en toe wel héél erg meegaand bent en je paard stiekum in zijn vuistje lacht?

Bij ons is het zo dat er duidelijkheid is bij de paarden dat ze gewoon nooit mogen eten onderweg, doen ze dat toch (en Dies heeft daar een handje aan omdat ie beresterk is en niet iedere ruiter over de juiste timing beschikt (mijn probleem, echt), dan worden ze aan één teugel weer omhoog gehesen.

Hoe zou jij dat opgelost hebben Michiel?

Groet, Pien

....Zou ik nog steeds iebelig van worden Piet.
Wat dat betreft is er voor mij niks veranderd.
Ik vind het nog steeds niet prettig wanneer een paard constant aan mij zou zitten te plukken of voor mijn ogen op en neer dansen of lopen te vragen in de hoop mijn aandacht te krijgen. - Vind ik gewoon niet fijn, ik zit ook niet constant de aandacht te vragen van mijn paarden.
Als we stil staan dat staan we stil en laten we mekaar met rust.

Wat ze vervolgens aan zelf-initiatief ontwikkelen en laten zien buiten het werk om vind ik helemaal geweldig en juich ik van harte toe.
Maar er zijn ook een aantal regels in de omgang tussen de paarden en de mensen, en niet alleen voor de paarden hoor, daar moeten wij onszelf ook aan houden. Voor Jack en mij is dat onderdeel van onze relatie en het dagelijkse werken met de paarden in wederzijds respect.
Er wordt door de paarden niet naar ons gemept, omver gelopen, gebeten, etc.
En van ons uit wordt ieder paard bij zijn naam genoemd, er wordt rekening gehouden met hem en de signalen die hij uitzendt, zijn wensen worden serieus genomen, er wordt niet op de paarden geschreeuwd, ze worden niet geslagen, gedwongen, onheus behandeld.

Maar dat betekent niet dat ze hun zin kunnen doordrijven, de kont toedraaien als ze liever willen eten, of weglopen als ze geen zin hebben.
En ja, ik zou altijd op zoek gaan naar de oorzaak van een probleem en ze ergens halverwege tegemoet komen of iets verzinnen waarin ze goed zijn of wat ze leuk vinden zodat we elkaar toch op een positieve manier kunnen ontmoeten.

BD mag hoofdschuren aan ons, Holly ook. Spirit weer niet want die is hengst en zit nog volop in zijn opvoedingsproces. Als Bombita dat doet ben ik trots dat ze het eindelijk durft, als Fanny het doet denk ik dat haar volgende stap is mij omver te lopen dus sta ik dat niet toe.
Winner laat ik los tijdens het galloperen, die is zo makkelijk, Izzy hou ik bij me, want die schiet gerust naar voren.
Maar BD rijd ik aan een lang touwtje, terwijl ik Dies korter moet houden vanwege het lekkere gras.

Ook nog eens per paard verschillend dus, het toestaan van eigen initiatief..

Groet, Pien

e m kraak schreef:

Van deze ruiters heb ik bergen in mijn lessen.
Ze kunnen niet anders dan constant bumpen met de benen tijdens het rijden.
Allemaal geleerd op tradi maneges !
En da's een van de eerste dingen die ze hier moeten afleren.
Vandaag nog 2 nieuwen die niet beter wisten dan dat een paard altijd actief en voorwaarts moet lopen en steeds zaten te bumpen om hen in een 'actief voorwaartse' stap te houden.
Pfffff.....

Pien

Piet schreef :

Hihi, ik had ook wel begrepen uit jouw tekst dat dat niet voor mij bestemd was hoor maar dat het ging over de personen die bij jou waren.


Naja, dat iebelige heb ik dus nog steeds, dus wat dat betreft is er niet veel veranderd. Wel wat hoor, want ik kom uit de strakke westenwereld waarin paarden helemaal geen initiatieven mochten hebben en wat dat betreft ben ik heel wat 'losser' geworden.
Maar ik houd nog steeds niet van gepluk en gerommel om me heen, en als we op de paarden gaan stappen, ook al is dat op het gras, vind ik het niet prettig als de paarden graaspogingen ondernemen, daar ben ik heel consequent en ja, best ook streng in.
Ik vind het bijvoorbeeld verschrikkelijk wanneer een paard met zijn hoofd omlaag duikt en daarbij totaal geen rekening houdt met de mens naast/op hem.
Het feit dat Diesel dit nu doet komt doordat er veel beginners op hem rijden en zoals ik al zei : Die hebben nog niet de juiste timing en hij maakt daar handig gebruik van. Ik weet heel zeker dat hij daar bij mij niet mee wegkwam, want da's 500 kilo sleurend paard he.
Maar goed, daar ging je vraag niet over....


Ik ben er zelf nog over aan het nadenken of oudere paarden langzamer leren dan jongere paarden. Ik denk wel dat dat zo is : Jongere paarden zijn meer blanco en hebben ook niet af te rekenen met oude gewoontes en patroontjes.

Als ik kijk hoe snel Spiritje leert.... als ik dat vergelijk met Bay, dan, als ik haar nog iets zou willen leren (al zou ik niet weten wat) dan zou me dat misschien meer moeite kosten.
Ik denk dat zij met haar 26 jaren 'stugger' is ja.

Ik zal er eens op letten.

Greetz, Pien

Zojuist bereikte mij het bericht dat Pieter Baalbergen van Terra Natura gisteren is overleden.

Tja, wat moet je dan zeggen, we zijn diep geschokt.

Pien

Huertecilla schreef op maandag 24 april 2006, 16:32:


Begin met een theelepeltje, voer het langzaam op.
Meestal werkt dat wel hier. Ik meng nooit iets anders door het voer.
Ze gaat dat heus wel eten, ze moet gewoon heel langzaam wennen aan de nieuwe smaak.
Groet, Pien

Piet en Els hadden het over jonge en oude paarden.


Ik weet heel zeker dat het zich 'terugbetaalt' op langere termijn.
Maar er zijn ook verschillen, het gaat niet allemaal op voor elk paard, is mijn ervaring.

Ik zie het aan mijn eigen paarden, waarvan de meesten ooit uit de 'harde school' kwamen van hun vorige eigenaars.
Die kwamen hier binnen als dode vogeltjes, deden alles op de automatische toer, zonder gevoel, en wat je zag was weinig sprankeling in hun ogen, weinig mimiek, weinig lichaamstaal behalve staartzwiepen en samengeknepen neus/lippen e.d wanneer je iets van ze vroeg. Nooit blijdschap, oortjes naar voren, maar eerder overdreven op de rijder gerichte oren, zo van "wat gaat er nu weer komen".
Snel geïrriteerd of juist afgesloten en bangig, vooral aan het hoofd, of ze krompen ineen wanneer je aan hun achterkant een onverwachte beweging maakte.

De meesten hebben inmiddels geleerd meer voor zichzelf op te komen (moest ook wel in de kudde).
Sommigen hebben/hadden daar meer tijd voor nodig dan anderen.

Er zijn er bij , zoals Diesel, die zich razendsnel ontpopt hebben tot een vrolijk en levenslustig paard, vol streken waar we niet altijd blij mee zijn hoor maar waarvan we wel zeggen dat het eigenlijk iets prachtigs is dat zich dit zo ontwikkelen kan. Waaraan we zien dattie het er echt om dóét : Als hij niet wordt gereden komt hij altijd aan de rand van de bak staan, klooit net zolang met de houten paal die de bak afsluit totdat die uit de houder op de grond valt, draait zich om en wandelt vervolgens op zijn gemakje weg. Verder niks. Alleen dat (zou een paard in zijn vuistje kunnen lachen?).Hij is pas tevreden als die paal op de grond ligt.

Bombita daarentegen, 6 jaar oud ; dus een stúk jonger dan Diesel die 13 is, hangt nog steeds heel erg in haar slachtofferrol, (als dat zou bestaan voor een paard - wij denken nu dus van wel). Staat altijd op de verkeerde plek, durft nergens langs, sjaggie, zondert zich af, is op de grond een ware heks, al helemaal tegen ons. Zo heeft ze mij afgelopen week een zeer gerichte trap tegen mijn bovenbeen gegeven omdat ik alleen maar de vliegen om haar drachtige buik wegwapperde. Met rijden is ze fantastisch, wel overdreven gevoelig, en nog véél te veel op de automatische piloot. Bij haar denken we dat dat pas over is zodra haar veulen geboren is. Pas dan kun je meer zeggen over haar karakter.

Maar we hebben ook BD, die van nature zeer meegaand is, geen streken heeft, nooit ongehoorzaam is, slaafs bijna, terwijl dat een paard is dat nooit ook maar iets vervelends heeft meegemaakt, zij is al haar hele leven in mijn nabijheid.
Die snapt zonder woorden wat ik bedoel, ze is los bijna radiografisch 'bestuurbaar' van een afstand van meer dan 20 meter.
Eén vingerwijzing, een woord, en ze haalt de hele groep naar binnen.
Maar ze heeft geen greintje humor of gekke dingen, voor haar is heel het leven één serieuze bezigheid. Die kan ook niet spelen, of het zou hard rennen met de groep moeten zijn. Meer krijg ook ik niet uit haar, lijkt ze de zin niet van in te zien.

Zo heeft ieder paard zijn eigen achtergrond, maar ook zijn eigen temperament, paardse intelligentie en karakter.
Teminste, zo beleef ik dat hier.

Groet, Pien

Natasja Cornelissen schreef op woensdag 26 april 2006, 20:24:


Niet te snel zorgen maken Natasja.
Holly was vorig voorjaar helemaal kaal aan het worden, overal schemerde de huid erdoor. Haar hoofd was één grote kale plek.
Ik meende ook luizen gezien te hebben; zwarte puntjes die op haar huid zaten, en heb een haarmonster bij de DA onder de microskoop laten onderzoeken waaruit bleek dat er niets inzat.
Het was gewoon van het verharen en de kale plekken waren van haar dunne haarvacht. De zwarte puntjes en de schilfers waren huidvet.

Nu heeft ze precies hetzelfde en is ze op haar hoofd weer heel kaal en schilferig, ook Bombita heeft het dezelfde plekken en dezelfde dunne huid. Ik heb net nog met een rubber handschoen lopen rossen Holly ziet er weer helemaal grijzig uit nu, ipv haar red dun kleur.
De andere paarden hebben nergens last van en ik maak me er niet meer druk over.
Als het wat warmer wordt ga ik ze wassen en dan is het over.

Groetjes, Pien

Natasja Cornelissen schreef op woensdag 26 april 2006, 20:49:


O, ja, da's een ander verhaal. Dat herken ík weer niet.
Succes dus, laat je weten of het dat idd was en wat je eraan moest doen?
Groetjes, Pien

Piet schreef :

Ja, denk ik ook.
Toevallig hebben wij gisteren een weide erbij gekregen en in die weide hebben we vorig jaar JKK zien staan.
Dat verteld aan de boer van wie we de weide hebben (hier in B is het niet zo bekend, lijkt mij, hij wist nergens van terwijl hij zelf ook paarden heeft) en ik wees de plek aan waar we het gezien hebben.
Daar zijn nu rozetten aan het opkomen. Nog geen bloemen dus.

Overigens was hij zeer geïnteresseerd en wilde hij er alles van weten.
Nu eerst de JKK aanpakken.

Groet, Pien

van lennep schreef op woensdag 26 april 2006, 9:41:


Hoi Esther, Maike stond toch voor een hele tijd bij Wil?
Hij is dus weer terug ?

Hier gaat het nog goed met de eczeempaarden : Fanny schuurt (nog) niet, Bombita ook niet, al heb ik bij de laatste het idee dat het nog moet komen.
Wel staat ook zij als ze kiezen kan de hele dag in de inloopstal.

Hoe zit het met de andere Seme -ers van dit forum?

Groet, Pien

Geertje schreef :

Toch wel hoor : De meesten van onze - van vorig jaar nieuwe paarden
zijn prima op gewicht gebleven en pas nu wat aan het afvallen en ik denk zelf dat dat komt doordat het voorjaar (en dus de grasgroei) laat begonnen is en de paarden hun vetreserves nu extra aan het opteren zijn.
Wel is het mijn ervaring dat wanneer een paard die eerste winter al dun de winter ingaat, (zoals Zaaf) hij het niet gaat redden op alleen hooi.

Toch hebben met name mijn 'dunnetjes' BD, Bay en Winner het afgelopen winter prima op alleen hooi voederbieten en mineralen gedaan, ze waren nog nooit zo rond.

Wat mijn paarden een hooi krijgen kan ik zo niet zeggen, wel weet ik dat ze met zijn 9 - en een baal van 250 kilo per 6 dagen eten.
Er ligt hier steeds meer dan voldoende hooi te eten voor ze

Groet, Pien

marielle schreef op donderdag 27 april 2006, 0:01:


Sorry : Je hebt gelijk : Het moet zijn : 500 kilo per 6 dagen, 2 balen dus!
Met 250 kilo doen we 3 dagen....

Pien

Spirithorses schreef op donderdag 27 april 2006, 0:33:


Nou, goeiemorgen.... of avond eigenlijk....

Jack zegt net dat de balen zwaarder zijn. Ze wegen rond de 300 kilo per baal. Dus 600 per 6 dagen is 100 kilo hooi per dag.
Ze eten zoveel ze willen en nog is het nooit op.
Scheelt misschien dat mijn paarden waarschijnlijk kleiner zijn en er is 1 veulen bij.
Beetje wazig van mij....
Komt ervan als je tig dingen doormekaar zit te doen.

Groetejs, Pien