Marleen den Arend schreef op zaterdag 29 oktober 2005, 20:31:


ik herken dat wel Marleen, ik had nog maar net een berichtje geplaatst, en er niet goed over nagedacht, dus ik kreeg best veel te verwerken in korte tijd, Ik zat met trillende handen achter de PC, soms te briesen en soms omdat ik echt wou dat mijn verhaal ontvangen werd op de manier waarop ik het bedoelde. Het zorgt er in mijn geval voor dat ik goed nadenk wat ik nou eigenlijk zeggen wil en ook hoe belangrijk vind ik mijn eigen inzichten eigenlijk, is het echt mijn eigen overtuiging en waar heb ik die dan op gebaseerd. Als ik overtuigd ben dat wat ik denk voor mij werkt dan is het niet meer nodig om verdrietig, boos of me aangevallen te voelen. Ik heb gemerkt dat ik me probeer te verdedigen over standpunten waar ik voor mezelf niet zeker over ben en het soms zelfs met de "aanvaller" deep down inside wel eens ben maar dit niet kan realiseren, dus dat is voor mij een punt om nog eens goed na te denken waarom ik dit precies doe/wil/denk en om er nog eenswat info over op te vragen. Bovendien heb ik me voorgenomen om heel bewust niet mensen persoonlijk aan te vallen over hun mening oid. maar naar de redenering waar zij zich op baseren te vragen, want daarvan kan ik of leren of toetsen of dit voor mij mischien ook zo is of kan worden. dat maakt het voor mij een stuk minder gevoelig naar mezelf toe. Wordt ik wel persoonlijk aangevallen dan word ik wel scherp maar ik denk er soms wel even over na hoe ik iets verwoord, en dat is nieuw voor mij want ik heb meer een persoonlijkheid die er boven op vliegt en dan uit emotie nog wel eens niet zo handig uit de hoek kom. Dus dit forum zorgt ook nog eens voor een stukje persoonlijke groei buiten alle andere nuttige tips en ervaringen. Wat ik wel vind is dat iedereen recht heeft op zijn mening en, tenzij de eigenaren van dit forum ingrijpen, deze hier mogen verkondigen. De lezer bepaald wat er gelezen wordt tenslotte.

Ik hoop dat je er wat aan hebt

Groetjes Ina

ilonka schreef op zondag 30 oktober 2005, 11:43:


Dan schuif ik mee, Ok?
Ina

Marleen den Arend schreef op zondag 30 oktober 2005, 19:18:


thanx

ik denk er zo over: een persoonlijke aanval krijg je als de aanvaller niet meer met argumenten kan komen die hout snijden, uit onmacht wordt er dan maar op de persoon gespeeld, zodat je uit emotie mischien toch nog over te halen bent om naar de mening van de aanvaller te switchen. Ik zie het dus als een zwaktebod van de aanvaller. Liever wil ik weten hoe de aanvaller aan zijn/haar idee komt, ik hoef het niet eens te zijn dan ,met het idee, maar weet dan wel waarom iemand er aan komt. Er zijn ook sommige ideeen waar ik het zo niet eens mee kan zijn dat ik niet eens de argumenten hoef te weten, die negeer ik. Het is ook zo als ik goede argumenten hoor/lees dat ik kan zeggen hé misschien heb je gelijk ik ga het proberen. Maar met welles nietes doe ik liever niet mee. Soms lukt dat niet altijd hoor, ik ben een echte ram met vissen aanleg dus blind er in en met emotie door(d)rammen.
Ina

Yolanda Kuitert schreef op zondag 30 oktober 2005, 19:58:


He Yolanda, weet je wat een goede reaktie is? zeg gewoon: kijk misschien heb je helemaal gelijk en als het zo is dan krijg je het volmondig van mij tot die tijd doe ik het zo! En dat gewoon heel rustig en koel. eigenlijk moet het je niks kunnen schelen wat ze ook zeggen als je ervan overtuigt ben dat het goed is wat je doet waarom kruipt het dan toch onder je vel. Ben je zelf mischien toch een beetje bang dat ze gelijk krijgen? Als dat zo is kun je nog eens goed je redenen bekijken of er nog iets tussen zit waar je wat aan moet doen. Als alles voor je zelf klopt dat hoef je je niet meer druk te maken over het kommentaar van anderen maar tegen ze zeggen dat het zo fijn is dat ze zich zorgen maken over je dieren en dat je het graag wilt uitleggen als ze daar prijs op stellen. zo blijf je bij jezelf en vecht je niet tegen vooroordelen van een ander.
Ina

Yolanda Kuitert schreef op zondag 30 oktober 2005, 21:10:


Ja het is lastig om als enige dan te moeten staan, bij ons is het vnl afwachtende houding en af en toe info vragen waarom ik iets doe en soms krijg ik zelfs instemmende hummetjes en oja goh intressant. Ik lach dan een beetje in mezelf en zie soms ook nog dat er iets mee gedaan wordt. En soms is er echt entousiasme als men de verandering voelt in het paard (heb ik alleen nog over rijtechnische dingetjes) Maar volgens mij zijn het hele conservatieve stijfkoppen bij jou!!
Ina

Yolanda Kuitert schreef op zondag 30 oktober 2005, 21:43:


o jee, en je bent vast geen geboren grunniger
Ina

Yolanda Kuitert schreef op zondag 30 oktober 2005, 22:41:


ff denken hoor Hooghoudt is toch ook uut grunnin, sorry ik zit te vissen
Ina

Yolanda Kuitert schreef op zondag 30 oktober 2005, 22:41:


hi hi hi gewoon....STUG.... volhouden
Ina

Monique Meijer schreef op maandag 31 oktober 2005, 12:59:


das wel een raar verhaal, lijkt mij, als je bovenop schof zit kan ie toch niet meer omhoog komen en gaat hij juist op de voorhand lopen. ruggegraat moet vrij zijn dus vrij van zweet, achter de schouder moet een zweet plek zitten wel zo dat de schouderbeweging niet beperkt wordt en tegen het bekken komt zweet omdat daar het zadelpad op rust. dus volgens mij zijn je zweet plekken goed en of ze te veel op de voorhand loopt kun je zo bepalen als je voelt dat je meer paard voor je hebt als achter je kan je paard rijzen en krijg je meer elastiek als het ware, beetje lastig uit te leggen hoor! maar je kan er ook even iemand naar laten kijken die er echt verstand van heeft.
Ina

Yolanda Kuitert schreef op maandag 31 oktober 2005, 13:54:


ja joh maar die boeren met hun eeuwenlang fok beleid zijn zowat genetisch ingebouwd op dat het moet zoals het al eeuwen gaat op de boerderij en als je dan van die neierwetse fratsen hebt, duur het lang hoor voor dat het tussen die kaken door gewrongen wordt dat het ook anders kan. Ik ben een geboren drent en ze vinden mij al raar. Ze ziet ze denken :zeker t goed wies kapot! beetie cojbojchie speul'n. LOL
Ina

Monique Meijer schreef op maandag 31 oktober 2005, 14:48:


tja misschien lopen renpaarden anders, ik denk dat dan de balans dusdanig verstoord wordt dat paard jou constant naar achteren wil werken volgens mij wordt ze er ontzettend narrig van . Als het een natte aap is hoor ik het wel maar mij is altijd verteld dat je op je kontzakjes moet gaan zitten met een daarboven balancerend bovenlijf zodat je paard onder je uit kan gaan ahw. Ik heb al heel wat ruiters gezien die heel goed op de schof van het paard kunnen zitten maar in alle gevallen is het beeld wat ik zie die van uit ellende op de voorhand bonkende paarden met narrige oortjes en een op het bit "hangend" hoofd terwijl de ruiters die op hun 'staart' zitten een elastisch dansende pretletter rijden die zichzelf "draagt"( het is beeldspraak jongens, geen natuurkunde). Ik weet wel waar ik liever op zit.
Ina

Ans Jondral schreef op dinsdag 1 november 2005, 11:48:


ik heb mazzel waar ik zit is een particulier met stallen waar ik helemaal mag doen wat ik wil,ze hebben zelf twee fjordjes van ver in de twintig die 24/7 buiten zijn met schuilstal. er is maar 1 schuilstal en ze kunnen niet bij elkaar dus die van mij gaan wel op stal s'nachts in de winter, zomers staan ze buiten en als het s'winters lekker droog vriesweer is ook. Hoe en wanneer en waarmee en met wie ik rij, ben ik vrij in. Ik krijg wel vragen van de andere disciplines maar niet uit veroordeling, hoewel er is wel iemand die gewoonweg niet wil zien wat ik bedoel maar dat is meer omdat zij denkt dat haar manier aleenzaligmakend is, ga ik niet mee in diskussie, steek ik geen energie in, zij wil alleen haar endje vast houden en dat mag ze van mij
Ik kan ze nu eenmaal niet allemaal overtuigen. De meeste andere paardelui willen wel kijken wat je doet zonder daar direkt van aan de kook te raken, en heel soms passen ze zelfs wat toe, hi hi hi ik zie mezelf soms net als kruipolie, druppelinfo. Nee hoor de meeste mensen willen het beste voor hun paard en kijken wat hun past, op het moment dat je met goede onderbouwing komt willen ze het wel proberen. Maar je hebt gelijk sommigen moeten heel vaak tot 10 tellen bij hun stal.
Ina

Marlies schreef op dinsdag 1 november 2005, 14:38:


he Marlies,

ben er de laatste tijd veel mee bezig geweest, maar vind het toch op een paar punten moeilijk te bevatten, stap een en twee zie ik wel mogelijk maar in een afgepaalde ruimte als wei of bak want hoe doe je dat buiten op een gegeven moment komt er een situatie die je als mens in kunt schatten en als paard niet dan zul je toch duidelijk moeten maken dat de keuze nu bij de mens ligt en niet meer bij het paard dus neem je leiding over. Tja en lippen likken + hoofd naar beneden zie ik niet echt als overgave maar meer als teken dat er een boodschap begrepen is en nu een fase van onderhandelen ingaat over wat er mogelijk is. Ik merk aan mezelf dat ik me toch als leider blijf zien, hoewel er wel ruimte is voor eigen inbreng van het paard over richting en tempo. Als ik zeg dat het leren van nieuwe dingen aan mij is om intressant genoeg te maken om mijn paard mij te laten volgen, en als er iets anders gebeurt dan dat ik beoogd had ik het niet goed overgebracht heb en het aan mij is om mijn wens beter kenbaar te maken zit ik redelijk in stap drie? Toch???
Ina

Monique Meijer schreef op dinsdag 1 november 2005, 16:32:


nou zo heb ik het ook een beetje met dien verstande dat ik alle tijd vrij maak voor spontane angstaanvallen om haar drie vier keer te laten zien van beide kanten dat je als paard veel geweldiger bent als je er zo langs gaat en doet alsof die bloemenkraam je niks intresseert, maar toch licht ongeduldig wordt als ze uitgbreid koeien wil gaan bekijken na een paar minutjes heb ik het wel gezien en vind ik dat we wel weer verder kunnen, dan draai ik mijn lichaam in de gewenste rijrichting en vraag ik haar verder te gaan. nou is de mijne wat afstandelijk en zoekt ze niet graag andere paarden of mensen op. maar geef haar een bos en ik kom nooit meer thuis geloof ik, dus we pionieren nog wel eens dwars door het terrein (foei Ina). ze wil altijd op pad en laat daar ook doodleuk haar veulen voor thuis (neem ik niet graag mee). De enkele keer dat ze niet van huis wil is er ook echt wat aan de hand, en heeft ze pijn en ga ik ook niet meer, heb ik een keer gedaan maar toen was ze binnen het uur licht kreupel dus dat doe ik niet meer. En als ik aan het trainen ben vertel ik wat ik wil en vraag ik haar het te doen doet ze het niet dan heb ik het niet goed gevraagd. Het is voor mij denk ik going with binnen mijn grenzen.
Ina

Yolanda Kuitert schreef op dinsdag 1 november 2005, 22:07:


Kan je het misschien ook zo regelen dat met koord "hekwerk"een inloopstal geraliseerd wordt zodat ze toch keuze hebben of wil hij ze gewoon niet op het land in verband met het stuktrappen van de grasmat, Mischien mag je wel een kruis van stevige schutting zetten zodat ze uit de wind kunnen staan want daar hebben ze vaak het meest last van en is ook niet zo permanent als een schuilstal. Misschien mag hij niet bijbouwen en is hij bang voor kontrole of zo. als het echt teveel wordt kun je naar wat anders kijken maar ik denk dat het niet zo makkelijk is bij jou in de buurt. En natuurlijk zijn zijn paarden geen vluchtdieren, die durven dat vast niet meer. Kop op hoor!!! gewoon blijven komen met oplossingen

Ina