Els Kleverlaan schreef op maandag 23 december 2013, 14:30:


Dat is dus ook wat ik schreef... die hokjesgeest, die gewoon kapot maakt.
Ik was overigens ook thuis en mijn kinderen hebben nooit pilletjes gekregen, maar het is in nl blijkbaar de cultuur om overal maar een sticker op te plakken. De standaardeisen die worden gesteld, slaan nergens op. Wat dat betreft wordt er in het onderwijs met enorme oogkleppen op naar kinderen gekeken,.

Met het gepest worden, depressies en zelfmoordgedachte van kinderen heb ik dus ook ervaring, tot en met complete groepen jeugd aan de deur die mijn kind wel even erop zouden slaan, terwijl 80% hem niet eens kende.
Dat was dus ook de reden dat normaal onderwijs niet lukte.

Naarmate er meer stickers worden geplakt en speciaal onderwijs als paddestoelen uit de grond groeien, tollereert de jeugd onderling steeds minder van elkaar.
In nederland heeft dat schrikbarende gevolgen.
Door de hokjes geest en het apart houden van iedereen die niet perfect in dat vakje past, leert jeugd ook niet meer omgaan met individuele verschillen. Een zeer kwalijke zaak.

Maar volgens mij gaat dit wel erg of topic. Hoewel paarden wrs her en der ook het slachtoffer zijn van dezelfde hokjesgeest

Hm ja, mijn ervaringen in nederland zijn dus flut.

Helaas...

Hoewel de kinderen zeker ook gouden leerkrachten hebben gehad op school, waren die toch behoorlijk in de minderheid.
Beleid in speciaal onderwijs, was zeker op havo niveau een regelrechte ramp. n
Onderwijzers en schoolhoofden hadden een typisch stereobeeld van een kind met autistische stoornis/asperger en dikke oogkleppen voor het feit dat daar net zo veel persoonlijke verschillen in zitten als bij iedere andere groep mensen.

Gevolg was dat een groep leerlingen erbuiten viel en als vervelend en lastig en brutaal e.d. werden bestempeld (en eruit werden gewerkt), terwijl deze jongeren als kinderen met mentale handicap werden benaderd, terwijl ze zeer intelligent waren en heus meer inzicht hadden dan hen werd toegeschreven.
Ook op speciaal onderwijs heerste de hokjes geest. En voor mijn kinderen is dat toch ook allang geleden en ik hoor van andere gezinnen dat daar weinig is veranderd. Al helemaal niet in het voordeel
De goedwillende krachten ten spijt. Helaas.

Talitha schreef op maandag 23 december 2013, 18:47:


Nou, zweverig of niet doet er niet zo toe... maar eerlijk gezegd denk ik dan toch dat het paard (of hond) zich niet op de ziekelijke manier heeft afgesloten, waar ik op doel.

Ik heb zelf jaren met getraumatiseerde dieren gewerkt in asiel en opvang, maar dit had ik nooit eerder meegemaakt. Het dier in kwestie is op dat moment niet in staat te reageren door een neurologische kortsluiting, die voortkomt uit learned helplesness.
Het is echt niet leuk, interessant of wat dan ook om dat mee te maken; maar gruwelijk.
Hetzelfde paard had in het verleden mensen aangevallen bij het eruit halen en dat is een typisch kenmerk van die toestand; worden ze eruit gehaald voordat ze er vanzelf uitkomen,dan is agressie een veel voorkomend probleem.

Ik ben altijd gewoon bij haar gebleven, al dan niet met zacht contact, totdat ze eruit kwam en zo is het op den duur verminderd totdat het niet meer terugkwam. Maar zoals ik al zei... dit paard was zo naar de knoppen dat het nooit meer echt goed kwam. Ze heeft hier nog een jaartje rondgelopen en was dankzij clickertraining goed te hanteren (door mij iig, andere mensen hadden het niet zo op haar begrepen) en zelfs vriendelijk, maar de lichamelijke klachten haalden haar in.

Maar ik hoop nooit meer een dergelijk schrijnend geval tegen te komen, want dit paard had eenvoudigweg teveel meegemaakt. En dan draaien ook mensen door.
Ben er ook van overtuigd dat bij echt getraumatiseerde dieren het gewoon niet altijd goed komt, net zo min als met zwaar getraumatiseerde mensen.

Talitha schreef op maandag 23 december 2013, 18:31:


nou, in molly's dagboek,, paarden en passie, waarvan de opbrengst naar Brooke Hospital ging en gaat, komt veel Paardnatuurlijk en clickertraining voor

Hahaha nee, idd niet erg geschikt voor een zevenjarige.
Maar wie weet ligt er wel een uitdaging in een kinderboek voor die leeftijd.
Ik zal eens mijn gedachten erover laten gaan

Leuk en leerzaam

Denk dat een verhaaltje over een pony dan uitgangspunt zou moeten zijn, niet?

Hm... *gaat nadenken*en dat terwijl ik deze twee weken toch echt vakantie wil houden*zou dan ook veel fotomateriaal moeten verzamelen*hm... is toch zeker te regelen* stopvakantie

Talitha, met dat paard is het in die zin goed gekomen, dat het naar mij toe heel vriendelijk was en ook goed hanteerbaar werd en idd... dat bouw je niet even op. Het is alleen lichamelijk nooit goed gekomen. Kon ook niet.

Hoewel ik het nooit uit zijn opsluiting heb gehaald, kwam het wel zo ver dat het steeds minder werd dat ze het deed en het uiteindelijk niet meer deed.

Toch betwijfel ik of je kunt zeggen dat het dan goed gekomen is, want ik denk dat contact met iemand die druk zou toepassen, haar in 1 keer weer terug zou werpen op dat gedrag waarbij ze zich van de buitenwereld afsloot.

Maar bij haar speelde ook ernstige lichamelijke problemen een rol. Ze had zeer ernstig artrose; al zes jaar, en was daarmee evengoed over hindernissen gejaagd en ze was van achteren naar binnen toe helemaal opengesneden door een zg paardenripper. Iets dat ze destijds nauwelijks overleefde en waar ze ook binnenin de nodige littekens van droeg (naast de psychische)
En veel pijn maakt ook kapot.'

Ik geloof dat je met een paard met alleen psychische schade als goed verstaander een heel eind kunt komen, mits het paard niet in andere handen komt (of het andere dier) omdat een trauma wel naar de achtergrond kan verdwijnen, maar m.i. niet helemaal. Een trigger kan dan voldoende zijn.

Is een paard lichamelijk ook kapot, dan houdt het op bepaald moment op. Helaas.

Maar goed... het is harstikke goed van je dat je zulke dieren kunt helpen. Helaas zijn er nog genoeg dieren die de hulp hard nodig hebben. Dat zou eigenlijk niet zo moeten zijn, maar ja ...

Is er geen sprake van cushing? Mijn zevenjarige shet had cushing en leverontsteking en werd uiteindelijk ook erg mager. Daarnaast dus nogal eens bevangen.
Als de d.a.toch komt, zou ik dat eens bespreken en laten testen. Bij mijn shet geloofde de d.a. niet dat het mogelijk was omdat hij nog jong was en geen typisch cushinguiterlijk had, maar de testen zijn toch gedaan toen hij in de kliniek terecht kwam
En daar kwam dus uit dat hij zelfs cushing in vergevorderd stadium had, naast een chronische leverontsteking.

En ook vanuit zweden de beste wensen voor het nieuwe jaar

Hier gelukkig alleen maar een enkele vuurpijl gedurende oudejaarsavond bij de buren, zo'n 300 meter verderop, waar de jeugd een feest had, ver weg van huizen en dieren (ze hebben zelf dieren, dus gaan daar wel voorzichtig mee om)

Pas van kwart voor 12 tot ongeveer half 1 een lading siervuurwerk bij de buren en verderop in het gehucht. (rotjes, carbiet, knallers, gillende keukenmeiden etc is hier verboden; alleen siervuurwerk is toegestaan)

Desondanks de paarden vanaf kwart voor 12 toch over de rooie (de grote paarden vooral) maar je weet dat het nog geen uurtje duurt en dat het dan weer rustig wordt. Dat scheelt.

Verder hier in zweden ook niets gehoord over ongelukken, mishandeling van dieren en vernieling van eigendom... toch is ook hier de overweging om het te verbieden.

Maar als ik dan die ellende in nederland hoor.... idioot. Een ander woord heb ik er niet voor.
Snap echt niet waarom het is toegestaan.

Arabesk schreef op zaterdag 4 januari 2014, 0:30:


Niet. Het betreft mijn shet. :)

Talitha schreef op zaterdag 4 januari 2014, 10:34:


Ik bedoel de ogen van het tuig :) Uiteraard niet de ringen aan het hoofdstel.
Ik heb inmiddels een hoofdstel besteld; kruising kaptoom/sidepull.
Ben benieuwd hoe ze daarop reageert.

Maar zouden de ruiters het dan niet gewoon LDR gaan noemen?

Talitha schreef op zaterdag 4 januari 2014, 15:56:


Ja klopt, maar dat heeft wel gevolgen voor de inwerking van het hoofdstel.
Volgens veel menners is dat juist de reden waarom kruislings beter werkt bij het mennen. (exacte argumenten ken ik niet, maar ik meen dat het ermee te maken heeft dat je bij het sturen niet de teugel van de hals kunt doen en dus meer druk zit op de neusriem, met minder exact het signaal voor de gewenste richting. Maar zoals gezegd... de exacte onderbouwing daarvan ken ik niet. Ik weet alleen dat ervaren menners voorstanders zijn van gekruist)
Ik merk alleen dat mijn pony kruislings niet prettig vindt, dus wil ik de sidepull proberen en kijken hoe dat gaat. Gezien jij toch ook met de sidepull ment, zou het toch moeten kunnen. We gaan het zien. :)

Een oud gezegde: als de dagen gaan lengen, gaat de vorst strengen.
Er kan dus nog wel wat komen
Hier wordt het vanaf volgend weekend een stuk kouder. Niet ongewoon. Januari en februari zijn het koudste en er kunnen nog aardig uitlopers in maart komen.
Maar zeker weten doen we het niet.... afwachten maar.

Is er in Nederland een rescue center actief. dat representatief is voor dit soort werk?

Ik heb zelf ervaring als bestuurslid en acuutopvang in zwerfkittenopvang (waarbij we dus ook zwerfkatten neutraliseerden om de basis van het probleem aan te pakken) , heb in een asiel gewerkt waarbij je ook veel te maken kreeg met noodopvang en nog hier en daar meegeholpen, maar geen echte ervaring in de noodopvang van paarden.
Ik ben wel bekend met het werk van paard in nood in spanje en vind dat deze erg goed werk doen.

Het gaat hierom: In zweden is ook een stichting actief, die paarden opvangt die daar oa via dierenbescherming (hier dus een overheidsafdeling, geen stichting en wordt ingeroepen bij wantoestanden, maar ook steekproefgewijs dieren controleert, overal, bedrijven en particulieren)
Het grote probleem is een gebrek aan ervaring van de goedwillende mensen in die stichting, waardoor de nodige problemen ontstaan-
Ik heb zelf wel eens opmerkingen naar hen toe gemaakt over de knullige aanpak (maar dan dus met nette bewoording, want ze bedoelen het goed), en nu hebben ze mij gevraagd of ik actief wil worden binnen de stichting. Ze geven aan dat ze een totaal gebrek aan ervaring hebben en het feit dat ik wel ervaring heb binnen soortgelijke organisaties, maar dan andere dieren, en blijkbaar de punten die ik noemde voor hen belangrijke punten bleken, heeft hen tot die vraag gebracht.

Ze willen het nu allemaal echt helemaal anders aanpakken, denken na over een centrale eerste opvang (maar is even de vraag of dat te realiseren is), en hoe ze effectiever kunnen werken en omgaan met donateurs.
Ik heb daar zelf al wat ideeen over, maar dan moet ik nog uitwerken in mijn hoofd.

Ze vroegen of ik een goede stichting in nl weet, die als voorbeeld kan dienen, evt voor een studiebezoek. Helaas ben ik in nl minder op de hoogte van de stichtingen die nu actief zijn en weet ik dus niet of daar (of in nl of belgie) een representatieve stichting actief is.
Is toch ook handig om met ervaren mensen op dat gebied te overleggen.

Dus.... wie weet een goede, deuglijke stichting met wie ik in gesprek kan gaan en die er geen problemen mee heeft om hun deuren te openen voor ons/conversatie aan te gaan.