Koen Theys is een goede bekapper.

Marianne

Britt Claeys schreef op woensdag 20 juli 2011, 23:42:


Ja, je begint hier en daar een verschil te zien. Op de laatste endurance waren er buiten ons, nog 4 bitloze paarden, twee met sidepull en twee met touwhalster. Ik heb er niet naar lopen zoeken, misschien liepen er nog meer rond.
Ik loop de anderen ook niet meer te "bekeren" zoals vroeger. Helpt niks, ik hield er alleen een kater aan over. Maar ze beginnen nu zelf te vragen en dan houd ik het nog simpel.
Ik vertel dat het paard even goed zo niet beter luistert en braver, rustiger is zonder bit.

Overigens vind ik dat de paarden op een endurance veel rustiger zijn dan bij een dressuur- of springwedstrijd. De endurance paarden worden in mini graspadockjes gezet en worden goed verzorgd. Laatst kwam er een vrouw kijken en die zei: "Moet je zien hoe braaf die paarden allemaal zijn! Vorige week waren hier springpaarden en die waren allemaal opgefokt."

Marianne

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 17 september 2011, 18:28:

Wij hebben hier ook zo'n merrie, onze Indy. Altijd zuur bij het opzadelen, oren plat, happen.
Laten we haar grazen bij het opzadelen, dan is er geen enkel maar dan ook geen enkel probleem.
Intussen denk ik dat zij ons clickert, want om haar ongemak wat te "verlichten" krijgt ook zij een beloning wanneer ze naar voren kijkt. Nu hapt ze in het touw en kijkt dan achterom om te zien waar haar beloning blijft.
Slimme Indy

Eva, het voorjaar is geen goed moment om een hengst te laten castreren. Het gebeurt best op een moment dat er weinig hormonen in zijn lijf zitten. Veel ruinen hebben heel hun leven last van "vage klachten" doordat ze op een verkeerd moment gecastreerd zijn.
Ik ken verschillende dierenartsen die daarom niet in de lente willen castreren.
En ik ken ook verschillende ruinen die hierdoor in een sukkelstraatje zijn beland.

Laat het liever nu doen.

Marianne

Een "bodemschuw paard" is een paard dat schrikkerig is voor "onregelmatigheden" op de bodem, zoals bijvoorbeeld wisselende indrukken door drogere of nattere bodem, een bijna opgedroogde plas die op een zwarte vlek lijkt. Zo'n paardje kan voor de rest heel dapper zijn.
Wij hebben er zo'n eentje, onze lieve Indy.
Indy is een onverschrokken, dapper paardje waarmee je overal kan komen. Mijn echtgenoot gaat er alleen mee op trektocht, een week of langer, over smalle sluisbruggen, dwars door de stad, langs autostrades, tot aan haar buik door het water, maar... op de grond liggen er toch soms "vieze dinges" waarvan ze opzij springt.
Dit betert met de tijd en met het vertrouwen wat samen met de "gezamelijke" tijd groeit. Maar, het enige waar onze lieve Indy toch, af en toe nog schuw van is, is en blijft "de bodem".

Indy verdient eigenlijk een standbeeld

Door haar zijn we bitloos gaan rijden. Voor dat we paardnatuurlijk kenden, zeven jaar geleden. Indy kon alleen maar steigeren en galopperen totdat we haar bit aan de haak hingen, op aanraden van onze dierenarts.
Toen werd ze een sweety

Soms eens lekker schrikken moet ook kunnen

Marianne