Peter Donck schreef op maandag 21 juni 2010, 8:11:


Als dat paard stilstaat en de verbinding tussen hoef en hoefbeen is los gelaten.
Dan kan Koen zijn theorie toch wel?
Dan trekt de diepe buiger aan het hoefbeen terwijl de grond de hoefcapsule tegenhoudt, zodat het niet als 1 geheel beweegt?
Ik snap alleszins niet hoe jij dat ziet dat de krachten die uitgeoefend worden door de diepe buiger, overgezet zouden worden op de grond of hoefcapsule, terwijl het er net om gaat dat die verbinding weg is?

Peter Donck schreef op maandag 21 juni 2010, 11:07:


Volgens mij schrijven we langs elkaar heen.
Want ik bedoel iets anders dan waar jij nu op antwoordt.
Ik ben redelijk bekent met fysische principes hoor

Maar ik heb het eerder over die rotatie waar Koen over sprak.
Waardoor de diepe buiger als het ware de achterkant van het hoefbeen wat omhoog zou trekken.
In een normale situatie is dat geen probleem omdat het hoefbeen vast hangt aan de rest van de hoefcapsule en wanneer deze op de grond staat, ondervindt die 'tegendruk' van de grond. Het hoefbeen zou dan ook netjes op zijn plaats blijven aangezien alles aan elkaar hangt.
Maar als die verbinding nu zwakker is, of weg en de diepe buiger oefent een kracht uit op de dat hoefbeen, lijkt het mij dat die witte lijn separatie nog groter kan worden.
Hoefcapsule blijft in dat geval waar ze is, maar de krachten die op het hoefbeen inwerken zijn wel rotatiekrachten.
Ik kan mij alleszins heel goed voorstellen wat Koen hier schrijft.

Peter Donck schreef op maandag 21 juni 2010, 11:30:


Ja, weet ik.
Maar maakt eigenlijk niet uit.
De kracht die uitgeoefend wordt is naar achter/omhoog toe, anders was't geen buiger natuurlijk.
Dus als je dat hoefbeen los van de rest bekijkt, is dat toch een rotatiebeweging?


Akkoord, in rust maakt dat allemaal weinig uit.
Maar feit is toch dat de buiger aanhecht op het hoefbeen en als de verbinding van dat hoefbeen met de rest van de hoef om god weet welke reden minder goed is, dat dat toch ook gevolgen heeft bij het overbrengen van die kracht.

Om terug te komen op Frans zijn nagelvoorbeeldje.
Stel nu dat je die losse nagel op je tafelblad plaatst en dat je dan de buigers van je vinger aan het werk zet? Lijkt mij een pijnlijke affaire en dé manier om je nagel meteen helemaal kwijt te spelen? Je maakt de afstand tussen vinger en nagel dan toch groter?
Zeker als je ook nog eens op je vinger moet lopen en dan vooral bij het afwikkelen?
Het lijkt mij daarom best mogelijk dat de diepe buiger kan bijdragen aan die zogenaamde rotatie?
Ik snap niet goed waarom jullie vinden dat dat niet kan.


Waarom?

Peter Donck schreef op maandag 21 juni 2010, 13:49:


Tja, dan niet.
Terug gelezen en nochtans niks gevonden waarmee je verklaart dat dat niet mogelijk zou zijn. Tenzij je die actie-reactie bedoelde?

Kynshiri schreef op maandag 21 juni 2010, 19:36:


Oei Fien, das minder.
En nu net ook terwijl het academiejaar bijna gedaan is.
Hoe lang moet het voetje omhoog?
Lijkt mij, heel erg onpraktisch.
Dat het maar snel genezen is.

Ff een update misschien.

Ondertussen heb ik contact gehad met de kliniek en hen op de hoogte gebracht van het probleem. En de afspraak is nu dat ik hem wel zal brengen maar dat ze dan daar gaan kijken of het al dan niet verantwoord is om die biopsies ook echt uit te voeren.
Als hij teveel over zijn toeren geraakt of die sedatie werkt opnieuw niet 100% dan gaan ze het niet proberen. En dan gaat hij gewoon weer mee naar huis.
Dat lijkt mij een faire deal.
Ze hadden er in ieder geval wel begrip voor.
Dus we zullen zien.
In't slechtste geval gaan we dus gewoon ff naar Gent een toertje rond de vijver wandelen en weer terug naar huis.

groetjes
Ans

Arabesk schreef op woensdag 23 juni 2010, 20:29:


Dat vind ik ook.
Toen ik zag dat je geschorst was, ben ik gaan teruglezen om te zien of het correct was of niet.
Ik vond het op't randje en heb niks veranderd.
Maar mocht ik het onterecht gevonden hebben, zou ik tegenstemmen.
Dat heb ik trouwens met Herman ook gedaan met één van die 2 berichten. Dat vond ik niet schorsingswaardig. Niet dat mijn stem daar veel uitgehaald heeft.
Maar met vriendjespolitiek heeft dat mijn inziens weinig te maken.
Herman is ook niet bepaald 'een vriendje' van mij.

Anja Seijn schreef op donderdag 24 juni 2010, 13:41:


Vergelijk je jezelf nu serieus met Mandela?

Sandra, sterkte!

Anja Seijn schreef op vrijdag 25 juni 2010, 10:20:


Dan is't pas leuk!
En zeker met een eczemer.
Tussen die uren heb ik een headshaker-paard omdat elk mugje van haar oren moet.
Dan toch liever dazen overdag.

Met zo'n paard op ijzers is de schade meteen aanzienlijk.
Mijn merrie haar vriendje staat ook vierkant op de ijzers en ik ben daar ook niet scheutig op.
Zeker niet als ze hengstig is en de andere ruinen haar ook wel willen.
Gelukkig past ze zelf ook wel wat op.

Is ze hengstig misschien, Opal?

Wil schreef op woensdag 30 juni 2010, 20:09:


Lusten ze ook paarse bloemetjes? Want dan wil ik ze wel lenen.

Sorry, ik snap hier echt geen jota van.
En van de redenen die je aanhaalt al helemaal niet.
Alsof een normaal ziend paard niet door massief hout durft lopen of in paniek kan geraken, of zelfs stereotiep gedrag vertoont als hij maar ergens eens een beetje verkeerd behandeld is geweest in't verleden.
Dat getuigt voor mij ook alleen maar dat je inderdaad nog niks gezien hebt qua paarden.
Paard is gewoon slachtoffer van jou perceptie. Hij voldeed niet aan het beeld dat jij in je hoofd hebt van een happy ongecompliceerd rond scharrelden weidepaard. Dus huppa weg ermee? Leef jij in my little pony land?
Laten we dan maar meteen alle luchtzuigers en wevers etc ook maar inslapen?
En als we degene die al flippend door hout durven lopen (en zich daarbij ook serieus verwonden) ook uit hun leiden gaan verlossen, wordt het bij ons op stal behoorlijk stil.

Ach, zwier maar op stijlloos. Maar ik word hier dus echt boos om.
Hoe naïef kan je zijn?
Tip: De volgende keer dat je zo'n beest ziet staan, ga er met een grote boog omheen en laat hem aan iemand die wel de kennis heeft om er iets mee aan te vangen.

Isabel van der Made schreef op woensdag 14 juli 2010, 10:30:


Zonder dieptepunten verliezen volgens mij de vreugde momenten deels aan intensiteit en waarde.
Van een steeds gelijkmatig voortkabbelend leven worden de meeste mensen niet gelukkig.
Of dat voor paarden ook geldt, heb ik geen idee van.
Maar het doet je wel nadenken over de afkeer en angst die mensen hebben van pijn en lijden. het is toch een deel van het leven? En niet dat ik zo'n masochist ben (alsjeblieft niet ) maar ik stel mij wel vragen bij de manier waarop wij tegenwoordig dit deel van het leven compleet en tot in het extreme proberen te verbannen.

Als het op paarden aankomt is de minste (chronische) pijn tegenwoordig al reden om een dier af te maken.
Het zou de eerste keer niet zijn, dat je ergens leest 'Mijn paard moet 6 maanden revalideren van een peesblessure, maar dat wil ik hem zo lang niet aandoen. Ik heb er dus maar salami van gemaakt.' etc...
Lees maar eens op het blauwe forum en wees verbaasd over de meest pietluttige redenen waarom een paard geen paard meer zou kunnen zijn. (Nee joh, alleen maar op de wei lopen daar is hij niet voor gefokt en dat vindt hij niet leuk. )
Het is gewoon de perceptie van de eigenaar. Als de eigenaar het in zijn hoofd heeft gestoken dat een paard dat licht onregelmatig loopt, helse pijnen uitstaat, vindt hij zijn beslissing gerechtvaardigd. Mensen spiegelen hun eigen gevoelens op hun paard en vinden in elk detail of in hun ogen afwijkend gedrag wel aanleiding om dat te doen.
Daar maak ik mij uiteraard ook schuldig aan, ik ben ook maar menselijk.

Maar voor iedereen is die perceptie blijkbaar anders en ik kan het niet helpen dat ik al vloekend en hoofdschuddend het blauwe forum lees en nu ook hier.
Voor mij blijft het in zulke gevallen simpelweg moord, verpakt in een hoop pseudo-emo gedoe. Sorry, maar ik kan er niet het minste respect voor opbrengen. Geef dan gewoon toe dat je het zelf niet aankunt, dat je zelf emotioneel niet sterk genoeg bent om er mee om te gaan of dat je simpelweg de zin en de kennis mist om de situatie om te buigen in iets positief, dat hij in de weg loopt of voor mijn part zin hebt in een lekkere biefstuk.
Maar dat emo "Hij is beter af dood", daar ga ik van over mijn nek.
Er zijn zeker situaties waarin dat het geval kan zijn. Maar dat vind ik een grote minderheid van de gevallen waarin dat zinnetje ook effectief gebruikt wordt.

Ik heb hier ook zo'n gevalletje lopen hoor.
Ik heb eigenlijk niet zo'n diepe emotionele band met dat dier, dus voor mezelf doe ik het al niet. Maar ze is kreupel, atactisch en sleept met een achterbeen en heeft doorgaans schrik van de meeste andere paarden omdat ze zo wankel is en angst heeft om omver te worden gelopen.
De meeste mensen aan wie ik het al gevraagd heb, zeggen dat ze inderdaad continu pijn heeft. Maar ook dat ze blijkbaar geleerd heeft om daar mee om te gaan.
Toen ze hier de vrachtwagen afkwam en daarna 3 weken alleen maar neerlag, moest ik ook eens slikken en diep nadenken. Maar ik heb haar nu een jaar en ik ben er 100% van overtuigd dat ze niet dood wilt ondanks dat ze in bepaalde mate pijn heeft. Ze is de meest fanatieke pony die ik heb rondlopen. En dat ze er nog is en nog kan lopen, heeft ze volgens mij alleen maar aan haar karakter te danken.
Ik heb trouwens wel degelijk afspraken over haar met mijn DA.
De deal is dat ze sterft de dag dat ze niet meer zelfstandig recht kan komen. En dat is vooral om praktische redenen.
Afgelopen winter was die dag trouwens bijna daar. Op een avond lag ze op de wei en kon ze inderdaad niet meer recht. Ze probeerde een keer of 5 maar viel telkens halverwege weer plat. Ik heb nog tegen de pony staan duwen en trekken om haar proberen te helpen, zonder succes. Ik ben toen weggelopen om water voor haar te gaan halen en was van plan om daarna de DA te bellen om haar af te komen maken. Maar tegen dat ik met het water weer bij haar was, stond ze toch. Wankel en ze kon niet direct lopen, maar ze stond. Het scheelde een haartje.
En ze krabbelt hier intussen nog steeds ergens rond.
Tja, heeft die pony een 'paardwaardig' leven?
Geen idee, maar ik weet wel dat ze niet dood wil.

groet
Ans

Fijne lectuur, dit!
Nog veel plezier

Lena schreef op donderdag 12 augustus 2010, 13:11:


En hier ook.
Het chiploze dode paard van mijn stalgenoot is afgelopen januari zonder problemen opgehaald.