Dat ik deze draad nu pas opmerk , wat jammer toch!
Good job guys!
Knap van Piet dat hij dit wilde oplossen en van Koen dat hij de juiste hulp erbij heeft gehaald. En dat voor ieders (eigenares, paard en bekapper) veiligheid.

Merel Stoffers schreef op zondag 13 maart 2011, 21:31:


Met omkijken heb ik geen enkel probleem. Het laat me stilstaan bij alles en iedereen waarvan ik zielsveel hield, maar die er nu niet meer zijn. Het laat me stilstaan bij al wat geweest is, maar nu niet meer is. Het laat me stilstaan bij ook mijn fouten, waaruit ik geleerd heb.
Ik krijg kippenvel telkens ik terugkijk en me bedenk hoeveel er veranderd in een mensenleven (niet enkel met betrekking tot paarden). Ook al doet terugblikken soms pijn omdat je nu éénmaal zowel dierbare naasten als dieren verloren hebt of omdat sommige situaties heel erg moeilijk waren, ik acht me gelukkig met al wat vooraf ging en met al wat nog komen moet.
Omkijken is geen enkel probleem, maar het verleden leren loslaten en weer verder gaan is niet altijd een heel erg makkelijk proces.

joop schreef op maandag 14 maart 2011, 13:57:


Nu wel ja, maar laat ons zeggen dat ik als mens daar toch steeds weer opnieuw 2 a 3j voor nodig heb om te kunnen loslaten.
Misschien dat wel makkelijker wordt naarmate je eigen leeftijd vordert.
Maar inderdaad het leven kan mooi zijn, het andere is neutraal.

Piet schreef op dinsdag 15 maart 2011, 7:35:


Ja.

Cindy Helms schreef op dinsdag 15 maart 2011, 8:50:


We evolueren allemaal, toch? Wie terplaatse blijft staan, stapt eigenlijk achteruit.
We zijn allemaal niet perfect geboren en zullen nooit helemaal perfect zijn, maar als we al streven om steeds beter te worden in hetgeen we doen, veranderd er al heel veel.

Ongekend, onbemind.
Om oordelen te vellen over iemand aan de hand van een filmpje (uit de oudere doos) zou je eigenlijk eens gewoon kennis moeten gaan maken. Een fout die je geen 2x maakt.

Arabesk schreef op zaterdag 12 maart 2011, 16:10:


http://cheval-plus-pres-de-toi.over-blog.com/article-video-horse-revolution-51647075.html

Piet schreef op dinsdag 15 maart 2011, 12:41:


Ik had het niet zozeer helemaal alleen op jouw reactie Piet. Deels natuurlijk wel, maar ook deels op alle posts die zouden volgen, ook van anderen. Ik bedenk me nl. dat dit ene filmpje niet zo heel erg representatief is voor de dag van vandaag. En dat die reacties gegeven worden op een feit die dateren van ca. 365 dagen geleden. Er is heel erg veel veranderd sinds dan voor ons allemaal, dus wordt er achter de feiten aangelopen.
Jossy heeft heel erg toevallig enkele weken met me gesproken over het opleren van jonge paarden onder de 5jaar. Ik weet wat hij gezegd heeft en het is niet aan mij omdat hier te verkondigen. Maar er is ontzettend veel veranderd sindsdien. Want beiden kwamen we echt wel heel erg eensgezind tot de conclusie dat oa. Invierno beter nog een jaar wacht om onder het zadel opgeleerd te worden. Dan is hij 5j

Alles wat jullie nu leren met loswerken, wordt binnenkort je tweede natuur en zal heel veel verstandhoudingsproblemen helpen voorkomen. Super dat je deze stap gezet hebt Angelique!

Nils Vellinga schreef op woensdag 16 maart 2011, 22:05:


sruisvogelpolitiek? Dat helpt de dieren in dit geval echter niet. Zulke filmpjes laten zien hoe, wat en waarom. Elk mens die hier op zijn minste even bij stilstaat is er één. De eerst volgende keer zal deze nadenken alvorens op een bepaalde manier te reageren. En misschien volgen er nog meer Daarom vind ik het juist goed om zo'n filmpjes te bekijken en de wereld in te sturen.

Heel veel respect voor jouw eerlijke posts Sandra.
Leven met en willen omgaan met paarden als je er een bepaalde angst voor voelt, ligt zeker niet voor de hand. Begin van nul, ga voetje voor voetje en laat al je verwachtingen en eisen die je aan jezelf stelt los. Op zo'n punt in je leven moet je eerst je kinderlijke naïviteit en nochalance terug vinden. Doe helemaal even niets met hen (ook zonder ons zijn zij gelukkig als ze buiten en in kudde leven), of enkel die dingen die je geen angsten inboezemen. En geef jezelf de tijd en de kans om stillaan te groeien, je paarden komen je dan wel ergens tegemoet.

"Het gaat vooruit, het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit ..."

Nochtans is dat nog steeds geen vereiste voor ons.
Na korte drama momenten, keert de rust al heel wat sneller weder. Amaroc is al heel wat sneller en meer ontspannen terug bij "de les" na zo'n uitspatting, welke ook veel banaler wordt. En een ontspannen paard leert hij uiteraard ook gewoon veel sneller.
Gisteren begin pirouette aan de hand op de cirkel naar me toe
Wederom had ik er meer last mee dan hij

Ik wens jullie heel veel plezier met hem toe. En omgekeerd natuurlijk ook

e m kraak schreef op zaterdag 19 maart 2011, 8:40:


Voor een keer ben ik het eens met je.
Al zou ik niet graag hebben dan mijn buren, met hun tuin aangrenzend aan onze weides, plots JKK gaan planten. Dan zou ik nog meer mijn best moeten doen om de bodem gezond te houden en geen zandplekken te laten creëren.

Een mens kan veel meer dan hij denkt, als hij er zelf maar hartstikke in gelooft!

Tja, hebben hier onze Enno met zijn verleden en demonen die soms eens de kop opsteken. Als hij weet dat hij naar de weide mag, nou dan heb je geen problemen met hem een halster aan te doen. Maar dat paard kan je verdomd goed lezen. Als je komt voor iets anders kan je maar beter veel tijd nemen, goed bij jezelfs zijn en geen verwachtingen hebben.
Wat ik doe is hem eerst vriendelijk vragen (de manier van benaderen is al heel erg belangrijk voor hem). Laat hij merken dat hij geen zin heeft, blijf ik het vriendelijk vragen. Elke stap in de goede richting beloon ik met stem (en voertje als hij dicht genoeg bij me is). Ik heb ook het commando "Touch (handkus)" om hem tot bij ons weer te krijgen.
Als hij de draak met ons begint te steken en er een overdreven heftig en peilsnel "kat en muisspel" begint van te maken, bepaal ik richting en snelheid net iets meer dan hij zelf wou. Als ik me plots wegdraai en hij komt naar me toe, beginnen we weer te belonen.
Wat vroeger 20-30 min duurde, duurt nu niet langer dan 5 minuten meer.
Vroeger zorgde hij dan ook wel eens dat Rock tussen ons in bleef (welke duidelijk aangeeft wie volgens hem niet in zijn recht is: soms Enno en soms ik), maar die witte weet nu al wel dat hij zich niet moet gaan moeien en best of niets doet of Enno ver genoeg wegstuurt.
Om mezelf meer op succes te doen slaan, sluit ik soms een deel van de paddock af nog voor ik een halster neem
Halstertje aan is Jackpot aan beloning.
Bij het uitdoen van het halster ervaren we op dit moment geen problemen meer, vroeger ging hij aan de kletter met alles erop en eraan. Van standby naar turbo in 1 seconde. Het enige waarschuwingssignaal was de blik in zijn oog.