Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 februari 2012, 15:15:


Ik denk wel dat paarden de link kunnen leggen.

Onze shetlander Kim had een tijdje geleden de gewoonte steeds haar hoofd op het laatste moment weg te draaien, zodat Klaas het halster niet goed omkreeg. Het werd een gehaaste handeling waarbij Kim tenslotte ook bestemde wanneer zij zich aan de andere kant van het hek begaf.

Kim moet je laten weten dat je haar in de gaten houdt en je moet duidelijk aangeven wat de bedoeling is en waar de grenzen liggen. Je kunt dan zonder problemen met haar omgaan en prima met haar wandelen. Je moet haar net genoeg "lucht" geven om stoom af te blazen als ze een stuiterdag heeft en te weinig "lucht" om te OVERstuiteren.

Klaas heeft daar af en toe wat moeite mee en grijpt soms wat te laat in. Kim maakt daar natuurlijk schandelijk gebruik van. Ze weet precies bij wie ze het kan doen.

De volgende keer dat we de dames naar het weiland brachten hebben we gewisseld. Klaas deed Liltje het halster om en wachtte buiten het hek met Liltje, terwijl Kim van mij voor het open hek moest wachten en haar halster aan moest laten doen. En dat graag op een beschaafde manier zonder gedram en gestuiter. Kim stond dat natuurlijk helemaal niet aan en stampte met een hoef op de grond, haar ultime manier om aan te geven dat ze het er niet mee eens is. Ze merkte toen dat het niet opschoot op die manier en liet zich braaf het halster om doen. Wachten op mijn uitnodiging door het hek te gaan.

Klaas liep voorop met Liltje richting weiland van de buren, ik met Kim er achter aan. Het ging heel rustig, echter er volgde een explosie toen we voor het weiland stonden: steigeren, bokken, hinniken. Kim wilde zich met alle geweld voorbij Klaas en Liltje wurmen. Ik heb haar met een gemeen rukje aan het halstertouw uit balans gebracht en haar weer naast me gekregen. Met een streng opgeheven vinger en NEE bleef ze staan. Met WACHTEN heb ik haar voor het weiland laten staan waar Liltje al fijn aan het grazen was. Kim wilde op een gegeven moment weer beginnen met stuiteren, maar stopte en bleef heel dicht naast me staan. De hemel in geprezen en rustig het weiland opgelopen, Kim losgemaakt en hek dicht gedaan.

De volgende dag weer de dames naar het weiland gebracht. Het was geen probleem Kim het halster aan te doen. Het leek bovendien alsof ze heel bewust rustig achter Liltje aanliep. Alsof ze door had dat dit de snelste manier is om op het weiland te komen.

Monique

Marlau schreef op donderdag 23 februari 2012, 22:36:


Ik ben zeer tevreden met het grind dat we vorig jaar gedeeltelijk op het blubberpad gegooid en aangestampt hebben. Dat deel was ook in de tijd dat er ontzettend veel regen gevallen is stevig en begaanbaar, de rest van het pad was een grote blubberzooi.

Dit jaar gaat ook op de rest van het pad een grote hoeveelheid grind.

Houtsnippers gebruik ik nooit weer. Na een jaar is het volledig verteerd en als het regent glibberiger en drassiger dan voorheen. Maar het is hier ook behoorlijk nat, hoog grondwaterpeil. Wellicht dat het bij jullie droger is en dat houtsnippers wel voldoen.

Monique

Martina schreef op vrijdag 24 februari 2012, 12:50:

Geen reclame!
Voordat ik in de rubriek stijlloos beland!

Heb een vraag over dit soort cursussen.

Ik zag laatst op mijn werk een mail voorbijkomen waarbij naast vlotten bouwen een onderdeel voor leidinggevenden bestond uit omgaan met paarden om je leidinggevende kwaliteiten te verbeteren.

Wat ik me afvraag: Hoe kun je je leidinggevende kwaliteiten verbeteren door met paarden om te gaan. Hoe kun je paarden met mensen (werknemers/ondergeschikten) vergelijken. Die vergelijking gaat toch helemaal niet op? Of wel? Wat maakt een paard zo geschikt om voor deze cursussen te gebruiken? Ik ken een aantal mensen die erg goed zijn met dieren/paarden, maar op menselijk gebied een absolute 0 zijn.

Lijkt me trouwens ook vreselijk als je baas besluit je naar zo'n cursus te sturen terwijl je verschrikkelijk bang bent voor paarden.

Wie heeft hier een antwoord op?

Monique

Het gaat dus puur om de "spiegel", dat paarden reageren op datgene wat je uitstraalt.

Maar hoe dit dan van paard naar medewerker/collega over te zetten? Zijn de beweegredenen van een paard om aan je wensen te voldoen niet een stuk anders dan van medewerkers/collega's? Bij de laatste categorie heb je nog te maken met bijvoorbeeld een ander voor je werk op laten draaien, jalouzie, iemand dwarszitten, een hak zetten, mobbing, etc.

Els Kleverlaan schreef op maandag 27 februari 2012, 9:48:


Ik kan me goed voorstellen dat een paard je kan laten zien dat je iets anders uitstraalt dan dat je bijvoorbeeld vraagt en dat je daar aan kan werken. Maar ik vind de kloof tussen paard en mens wel erg groot, vooral ivm verschillende emoties die meespelen.

Hoe ga je daar dan mee om? Hoe kun je via een paard leren met dat soort emoties om te gaan als paarden bepaalde emoties niet vertonen. Juist die menselijke emoties/belangen maken het toch moeilijk leiding te geven?

Dus puur om je eigen "ik" te leren kennen.

Stel je hebt je zelf goed leren kennen, je weet waar je sterke en zwakke punten liggen en je werkt eraan de zwakke punten te verbeteren. Op de cursus bij paard lukt dit inmiddels goed, paard voert uit wat je wilt zonder dat je veel moeite hoeft te doen.

Of je hebt al jaren paarden en dit gaat al jaren prima, natuurlijk leider, enz.

Hoe pas je dit nu op mensen toe? Of leer je tijdens zo'n cursus alleen je eigen "ik" kennen, voor zover je die nog niet kent?

Het is me er niet om begonnen om een dergelijke cursus onderuit te halen, voor mensen die niet weten dat ze het een zeggen en het andere uitstralen zal het zeker nut hebben.

Het ontgaat me gewoon hoe je die kloof tussen paarden- en mensengedrag overbrugt. Vandaar mijn eerdere opmerking over geweldige paardenmensen die een nul zijn als het om mensen gaat.

Zoe Veurman schreef op maandag 27 februari 2012, 11:44:


Er zijn schijnbaar ook paddock matten die op blubber kunnen liggen, ik ben er al een tijdje naar op zoek, echter als ik ze gevonden heb en om een bepaalde garantie vraag dat ze echt op de blubber kunnen, krijg ik het advies er voor de zekerheid toch maar een dikke laag grind onder te storten, van een ander krijg ik het advies er alleen maar zand onder te storten. Dat hangt misschien ook van de soort matten af. Erg lastig. Een andere oplossing die ik tegenkwam was een stuk textiel aan de zijkanten in te graven en daar zand op te storten. Dat zou 100 % moeten werken. Helaas graven mijn dames regelmatig diepe gaten. Daar is dat textiel niet tegen bestand.

Lastig als je niets mag storten. Tegels moeten ook een zandonderlaag hebben, anders gaan ze zwemmen.

Monique

Ellen2 schreef op maandag 27 februari 2012, 13:09:

Duidelijk uitgelegd. Dank je wel!

Monique

Piet schreef op maandag 27 februari 2012, 15:35:




Hoezo?

Piet schreef op dinsdag 28 februari 2012, 11:52:


Dacht al.....

Ja, Ellen heeft het duidelijk uitlegd.

Ik heb eerder vaak te horen gekregen: Volg de cursus maar, dan weet je het. Nou, daar heb je wat aan....

Monique

Sandra van Bommel schreef op woensdag 29 februari 2012, 9:36:


Wat is er mis mee om voorzichtig te zijn? Vind ik een goede zaak. Leuk als beide dames veilig samen met jou op stap kunnen. Mijn enige ervaring met een pakpaard rijden was helaas bepaald geen succes, eerder levensgevaarlijk.

Ik heb ooit tijdens een vakantie met een pakpaard moeten rijden. Aangezien de eigenaresse naar eigen zeggen dat al jaren deed, had ik geen bedenken en vond het prima dat ik de eerste dag met een pakpaard moest rijden. Het paard waar ik op reed bleek bij nader inzien net bij de slager weggekocht en pas drie te zijn. Hij liep sinds een paar weken met een ruiter op de rug mee in de groep en kon praktisch niets, was nauwelijks te sturen en erg timide. Het pakpaard was een kolos van een haflinger die nu voor het eerst voor pakpaard speelde en constant bezig was mijn paard en de andere paarden te bedreigen, bijten en trappen. De haflinger boog zomaar af, stond ineens stil, ging ineens bokken, drukte iedereen van de weg af. Toen we een drukke weg over moesten steken en de haflinger bijna aangereden werd omdat ik hem gewoon niet bij me kon houden, ben ik ermee gekapt. De eigenaresse de haflinger weer overhandigd. Zij heeft de rest van de week van de kapriolen van de haflinger mogen genieten.

Monique

Sandra van Bommel schreef op woensdag 29 februari 2012, 11:45:


Tja, dat was een fatale combinatie.
Achteraf draaiden ze vooral op slachtpaarden die in de groep gewoon meeliepen maar verder niets konden. De vakantiegasten brachten ze wel de basis bij. Even later zijn ze ook failliet gegaan.

Lijkt me toch vanzelfsprekend dat je eerst wilt dat beide paarden goed aan de hulpen zijn.
Is toch niet altijd een kwestie van leeftijd? Of zijn we al zo oud?

Monique

Gefeliciteerd Christel en Pien!

Ik kreeg dit filmpje door een kennis toegestuurd:

http://www.zapiks.fr/share/player.swf?autoStart=true&lang=fr&file=52372

Monique