sibyl de jager schreef op maandag 11 januari 2010, 22:06:
>
>>
>> Dus... paardje houden, bijrijder zoeken, zelf goed les nemen
> Centered riding heeft mij (voor mijn opleiding in Engeland) ook
> al een heel stuk geholpen.
> Rijden is ook voor mij altijd goed geweest, ook al raadden
> sommige artsen het af.
Ik vind dit onderwerp heel erg interessant. :)
Binnen de fysio wordt de nadruk steeds meer gelegd op het oefenen; het 'blijven bewegen', gedoseerd uiteraard.
Ik denk dat paardrijden in die zin een erg goede bezigheid kan zijn (buik- en rugspieren, 'corset' trainen - al zijn ook daar de meningen over verdeeld); de boel blijft in beweging. Maar ook: grenzen voelen, meer lichaamsgevoel, besef van je eigen mogelijkheden, enz.
Probleem is dan wel dat mensen onbewust hun spieren kunnen aanspannen, en het dan weer minder werkt of tegenwerkt. (Niet kunnen ontspannen, angst, niet goed voelen wat je paard doet, enz.)
Plus dat 'alles moet kloppen', je hebt natuurlijk wel te maken met een levend wezen... Je zadel moet jou en je paard passen, een paard kan schrikken, wordt door jou beïnvloedt, enz.
Ik denk dat begeleiding gewoon heel belangrijk is. Eigenlijk altijd wel, maar voor mensen met een handicap/blessure/whatever juist extra. :)
Ik heb ook jaren geholpen bij de lessen met ruiters met een (lichamelijke) handicap. Er was duidelijk te zien dat dit goed deed. Na de vakantie was het verschil ook duidelijk merkbaar bij de ruiters, héél opvallend.
Warboel
