eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 april 2007, 14:25:
> Esther schreef op woensdag 4 april 2007, 14:03:
>
>> eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 april 2007, 13:23:

> En nog zo iets , tis blijkbaar alleen maar madammen gegeven om
> met paarden telepatische denkwijzen uit te wisselen . Zijn ze
> gevoeliger, inderdaad van een andere planeet ? Of hebben ze een
> rijkere fantasie dan de mannen !
Zou het met fantasie te maken hebben Eddy? Ik denk het nl. niet!
Noem het intuïtie of zo.... een soort 'aan voelen komen' van b.v. ....poep gebeurt!
Zelf ben ik daar een ster in.... De mensen om mij heen hebben voldoende ervaring met mijn 'aan voelen komen' om het te kunnen beamen. Misschien moeten we het een verhoogde sensibiliteit noemen en helemaal niet paranormaal...
Want wat is paranormaal? De gedachtes van een dier opvangen? Is dat apart????
Ik denk dat iedereen het kan als hij/zij zich concentreert en dit 'gevoel' zou ontwikkelen.
Maar de waarheid is dat we allemaal zo druk bezig zijn met ons dagelijkse nuchtere leven dat we vergeten zijn hoe het moet..... We gunnen ons geen tijd om écht naar een dier te luisteren. Maar als je er wél voor openstaat, zoals velen op dit forum, vertellen dieren je een heleboel! Niet alleen met lichaamstaal, gewoon, met hun gedachtes...
Je wéét gewoon als je een dier ziet, of ie wel of niet lekker in z'n vel zit.
Trouwens, toevallig ken ik ook paranormale heren. Ze bestaan. Treden er misschien niet zo gemakkelijk mee naar buiten als de dames?
Over telepathie.... letter vertaald: gedachtenoverbrenging.
Wij hebben 2 papegaaien. 1 is een vrouwtje, 1 is een mannetje.
Het vrouwtje is helemaal bezeten van Jules. Haar afgod, haar álles.
Hij kan er dan ook alles mee. Dit vrouwtje is overdag vrij rustig, zegt niet veel en beweegt ook niet veel. Soms begint ze ineens druk te doen, vrolijk, tetterend en te praten over van alles en nog wat. Kortom: ze wordt ineens druk.
Dan denk ik: oh, baasje is onderweg. Zo'n flitsgedachtenseintje (leuke voor galgje!) van: Jules komt eraan.
En verdraaid als het niet waar is... meestal is hij dan met zo'n 5 a 10 min. thuis.
Precies de tijd die hij nodig heeft om vanaf z'n werk naar huis te rijden.
Zeg nu niet, de ingebouwde klok! Want die werkt niet in dit geval. Jules kan om 16.00 uur al thuis zijn... maar net zo goed rond 21.00 uur....
Mijn conclusie: het dier weet dat het baasje onderweg is. Het gebeurd gewoon té vaak om nog toeval te kunnen zijn.
Jules stapt in de auto en denkt: naar huis. En denkt waarschijnlijk ook aan zijn papegaai. Want na mij, is dat z'n eerste gang. Alhoewel het soms ook weleens omgedraaid is ;-( ik heb best stevige concurrentie!
De gaai vangt de beelden op van Jules, het begroeten, uit de kooi halen en de knuffel.....
En dat seint zij weer aan mij door.
Logisch?