Dit snap ik óók al niet.
Je schreef zelf toch ook recent dat je van je paard gevallen was? Dan had jij er ook helemaal niet op moeten stappen.

Wat een oeverloos verbaal geweld over het niet dragen van een cap. Je zou het haast betuttelend vinden.

Rood in de witte lijn kan op hoefbevangenheid duiden, maar dat zie je niet aan de buitenkant van de hoef. Dat zie je als je de hoef raspt en een schoon stuk witte lijn bekijkt.
Rode vlekken in de hoefwand zijn meestal een teken van een kneuzing of een oude verwonding in de kroonrand die naar beneden is gegroeid.
Bij mijn paard kleurden beide witte achterhoeven aan de buitenkant (die belast hij meer) rood naar beneden toe vanaf een scherpe horizontale ringlijn, een plek die correspondeerde met het ontijzeringsmoment. Ik denk dat het nieuwe, hardere groeiende hoorn druk uitoefende op het zachtere, mindere hoorn daaronder. Ook zet hij zijn hoeven krachtiger neer, wellicht raakt het zachtere materiaal eronder in de verdrukking. Het rood is er nu bijna uitgegroeid en het paard is 10 maanden geleden ontijzerd.
Ik neem aan dat kneuzingen van binnenuit kunnen ontstaan, zoals in dit geval, maar ook door klappen van buitenaf, net als een blauwe nagel bij mensen.
Op zwarte hoeven zie je de kneuzingen overigens niet.

Piet schreef op vrijdag 9 juni 2006, 14:44:


Volledig mee eens, Piet. Ook van een motorrijder zeg je niet dat hij pas een helm op hoeft en een valpak aan als hij eerst vaardig genoeg is om zonder te kunnen. Ik vind deze zeldzaam slecht onderbouwde en voornamelijk op egovergrotend effect beluste anti-cap argumentatie eerlijk gezegd beschamend.

Wat een schaamteloos advies van een dierenarts om bij een paard dat aan het begin van zijn werkzame leven staat, een zenuwsnede te laten doen. Hoefkatrolonsteking]">Hko is allang zijn terminale bijklank kwijt. Er zijn nog zoveel oplossingen!

Voor velen zal ik in herhaling vallen, maar vooruit, jij kent het verhaal niet. Dat je de ijzers eronderuit gehaald hebt, is op zich al de beste stap die je kunt nemen. Laat hem vervolgens natuurlijk bekappen door een ervaren bekapper. Hoge hielen zijn vaak DE reden waarom Hoefkatrolonsteking]">hko ontstaat. De theorie erachter staat duidelijk op deze site uitgelegd.
De tweede stap: Zoek contact met of beter nog, neem les bij Antoine de Bodt ( hoefkatrol.com" target=_blank>www.hoefkatrol.com ). De prognose is dan gunstig.
Een gat in het straalbeen zegt niks. Er zijn grand prix paarden met zeer beroerde röntgenfoto's! Daarbij heb ik ervaren dat wat de ene arts een 4 vindt, de amper amper een 3 geeft. Het gaat om hoe het paard loopt!
Mijn toen 13-jarige paard Buck heeft 8 maanden onder kliniekbegeleiding kreupel gestaan met een geïrriteerd hoefgewricht, het was een voorstadium van Hoefkatrolonsteking]">hko. Toen de dierenarts hem opgaf na maandenlang etteren met zooltjes, afspuiten, supplement, beperkte beweging etc, heb ik hem ontijzerd en ben volgens AdB gaan rijden. Ik kon zeer toevallig met hem meedoen aan een kreupelheidsonderzoek van de Landbouwhogeschool Wageningen. Inmiddels loopt hij beter dan voorheen!
Kortom, wanhoop niet, er is nog veel mogelijk!

Vanwaar die beledigende toon? Ik voel me aangesproken, want ik heb mijn chronisch kreupele paard weer aan de praat gekregen met deze methode en ik was niet de enige. Ik weiger me als een legkip zonder kop die achter een goeroe aanloopt te betitelen. Integendeel, ik heb mijn tunnelvisie dat kreupelheid ALLEEN door ijzers veroorzaakt wordt, overboord gezet en ben zelf gaan zoeken naar een oplossing die -zo is gebleken- werkte. Omdat de man ook lesgeeft aan mensen die met een bit rijden, hoef ik toch niet de hele methode te af te schrijven? Kom nou Pien, je hebt intelligentere stukken geschreven over dingen waar je je WEL in verdiept had.

In beide categoriën zijn goedbedoelende kandidaten te vinden: enerzijds de dressuurruiters die hun paard voorwaarts neerwaarts rijden voordat hij recht (over twee schouders) loopt en daarmee de voorhand extra belasten en daarmee dus ook extra dat ene been wat onder die sterke schouder zit. Wendingen rijden op de binnenteugel zorgen ook voor onevenredige schouderbelasting en accepteren dat je zadel nu eenmaal altijd een beetje naar één kant hangt zonder de oorzaak ervan aan te pakken, creëert spanning in de paardenrug.
Bij recreatieruiters ligt het gevaar op de loer dat kilometerslang niet helemaal recht en op de voorhand doorhobbelen, dat paard niet rechter maakt maar juist bevestigt in zijn scheefheid.

En een beetje scheef is ook al scheef. Het duurt dan gewoon wat langer. Buck werd probleemloos 13 en had al heel wat endurancekilometers in de benen, ook had ik al jaren wekelijks dressuurles van een klassiek geschoold instructeur, toen hij uiteindelijk kreupel werd. Je kunt het dus niet altijd vóór zijn en daarom vind ik de AdB methode -in het bos en in de bak te gebruiken- een preventieve verrijking, die ik elke ruiter en zijn paard gun.
Dat het een arrogante kwast is, niet meteen hoefijzers en bitten eraf haalt en dat ie rare vergelijkingen met kippen trekt kan me niet schelen, dat stuk heb ik niet nodig van hem.

Des te treuriger is het dat hij het zo druk heeft.

Knuppel in het hoenderhok? om in stijl te blijven...?

Ik nam gisteren te paard deel aan hollandse Feria, georganiseerd door Stal Paradiso in Lunteren. Het zal vast schril afsteken bij echte Spaanse Feria, maar dat mocht de pret niet drukken. Was blij verrast te constateren dat inmiddels zo'n 80% van de deelnemende Andalusiërs ijzerloos ging. Dat was een paar jaar geleden wel anders!

In het boek staat ook dat de snelslijtende zijde van de hoef harder zal gaan groeien omdat hij meer 'groeisignaal' doorgeeft. Daardoor zou hij zelfs weer recht kunnen worden. Ik heb dat met Cadiz zijn scheve achterhoef nog niet mogen meemaken. Aan de buitenkant slijt ie harder dan binnen, maar er valt weinig te corrigeren, de zool is ook zo. Bovendien vraag ik me af hoe veel effect dat corrigeren heeft als ie zoveel op zand en gras loopt. De hoef wil toch in zijn eigen makkelijke scheve stand als de bodem dat toelaat.

Els Kleverlaan schreef op maandag 19 juni 2006, 11:23:


Ik denk dat je juist roofdieren op je aanwezigheid attendeert door te spetteren. Ik vloog met Buck een keer de sloot in, hij kon er niet uitkomen en hij gaf zich verrassend snel gewonnen. Ik vermoed dat hij als prooidier door zijn gespartel niet de aadacht wilde trekken..?
Het is een beweging die vaak vooraf gaat aan rollen en ik heb paarden ook daadwerkelijk zien rollen na het slaan op het water. (Is rottig als je erop zit).

Vandaag deed ik Cadiz zijn hoefschoenen (Smit, alleen vóór) voor de vierde keer aan, hij is ze aan het "inlopen". Wanneer hij een schoen aan heeft en hij zijn voet neerzet, schiet hij in buitensporige paniek, waarschijnlijk omdat het anders aanvoelt. Ook het rinkelen van het kabeltje maakt hem bang. Hij loopt er overigens super op enlijkt te genieten van de vering. Ditzelfde gebeurt in nog ergere mate als ik de schoen uittrek: zodra hij zijn voet neerzet, voelt dat het anders is en begint zich als een bezetene los te trekken. Zo heeft hij mijn trailer haast omvergetrokken en vandaag heeft hij zijn halster gebroken en bij de andere schoen uittrekken een ijzeren ring kromgetrokken. Na deze reactie heb ik hem met de hoefschoen overal aangeraakt en beklopt, Buck erbij gehaald die er meteen in hapte, de schoen op de bakrand gezet, Cadiz bleef verstijfd. Het is normaal gesproken niet zo'n bange, dus dit gedrag is niet normaal. Ik zie er erg tegenop om die dingen te gaan gebruiken. Herkent iemand dit gedrag en hoe kan ik dit verhelpen?

Margot van Lare schreef op maandag 19 juni 2006, 17:11:


Vanwaar antibiotica? Vanwege een scheurtje? Of zit er een ontsteking?

De eerste keer ging super! Hij liet alles gebeuren en stapte weg met die dingen met zijn neus bij de grond, alsof hij ze al lopende wilde bekijken/ruiken. Wel vond hij het rondfladderende koordje eng. Daarna is het per keer erger geworden. De derde keer sleurde hij de trailer mee. Het voet neerzetten met de schoen eraan veroorzaakt al spanning, maar het uitdoen na de wandeling betekent ronduit paniek. Ik zorg er al voor dat ik het koordje bevestig als ik de hoef nog in mijn hand heb om te voorkomen dat het tegen zijn andere been aantikt. Het rammelen van dit metaal schrikt hem trouwens ook af.
Los laten staan... dan kom ik niet eens in de buurt met zo'n schoen! Misschien een assistent die hem ruimte geeft om enkele passen weg te stappen...?
Het is puur het moment van zijn voet neerzetten wat hem in paniek doet raken. En helaas staat dat nu op zijn harde schijf!