trea hoex schreef :
> Hoe zit het dan met schoenen?
> Dat zijn ook hulpmiddelen. En zadels?
>
> Wil je daarmee zeggen dat mensen die van deze hulpmiddelen
> gebruikmaken, al bij voorbaat niet paardnatuurlijk bezig zijn?
Ja, het roept ook steeds weer de discussie op over wát nu paardnatuurlijk of paardgericht is (ik blijf die term erg treffend vinden). Voor de een is dat zonder alles niksniet, voor de ander betekent natuurlijk omgaan met dat je je paard in een houten stal zet ipv in een betonnen stal. Maar ik mag toch aannemen dat we niet de discussie hoeven te voeren of het gebruik van hoefschoenen het paard nadeel zou berokkenen, en dat kan ik van een bit wel zeggen.
> Ik ga over twee weken een aantal lessen nemen bij Wim Vonck.
> Omdat ik al een hele lange tijd
bitloos rijd en het niet goed
> voor elkaar krijg om mijn paard tot ontspanning te rijden. Ik
> wil zijn mening daarover horen en als hij zegt dat ik beter een
> bit in kan doen, dan doe ik dat. Zo simpel denk ik daarover.
> Mijn paard heeft daar meer aan dan over 3 jaar op pensioen
> moeten wegens rugproblemen.
Ik heb hier gisteravond over lopen nadenken, want dit is een verhaal wat ik wel vaker hoor. Ik hoop niet dat ik mensen beledig wanneer ik ga zeggen dat niet ieder paard alles in huis heeft om een mooi soepel plooibaar en netjes in balans dragend paard te worden. Dit is niet tegen jou Trea, maar als ik kijk hoeveel moeite sommigen doen om hun paard goed op de rails te krijgen, kan ik alleen maar mijn petje voor afnemen, maar er zijn nou eenmaal ook legio paarden die het niet in huis hebben vanwege bouw, karakter, temperament, afkomst usw. Ik heb hier afgelopen jaren toch al heel wat paarden gehad, voor een aantal paarden ook een nieuw tehuis moeten zoeken omdat ze niet meekwamen in mijn lessen ondanks oefeningen, osteopaat, trainen ed.
Herinner je je Diesel nog? Dat was die prachtige Haflinger die jaren probleemloos voor de koets gelopen had, maar die deed het niet goed onder het zadel, daar had ie de bouw en de instelling niet voor, en hij vond werkelijk niks aan het werken in de bak.
Buitenritten echter waren erg gezellig op hem, maar je moest niet meer verwachten. Nu is hij verkocht aan iemand die daar genoegen mee neemt en hij gaat weer voor de kar. Dan denk ik dat het toch ook goed is.... Soms denk ik dat mensen zich teveel spiegelen aan wat ze op TV zien bij al die Ankys (ja, ook volwassenen) en ze willen zelf ook dat hun paard zo is. Paard komt vervolgens niet mee en ipv dat te accepteren gaan ze nét dat stapje verder en proberen met meer dwang dat paard toch zo aan het functioneren te krijgen en dát is waar ik zo tegenin ga.
Als een paard het in huis heeft kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar veel paarden hébben het gewoon niet. Laat ze dan in hun waarde!
Als iedereen zijn zweepje zou gebruiken zoals (ik meen) Christel dat aangeeft zou ik er een stuk minder problemen mee hebben.
Als je het púúr als aanwijsstokje gebruikt bij een paard met potentieel voelt dat heel anders dan bij een wat lompe Fjord die meer een stap-en draafpaard is. Want bij die Fjord ga je al gauw over tot een onprettig soort van druk geven, zonder in te zien dat dat paard het misschien gewoon niet kán en daar ergens ligt mijn grens.
> Ik ken jou, je paarden en je manier van werken. Ik vind het
> prima zoals je het doet, maar voel mij wel veroordeeld omdat ik
> een zweepje in mijn handen houdt om dat achterbeen met
> grondwerk eronder te krijgen. Ik kan duizend keer uitleggen dat
> ik niet sla maar aantik, zoals ik met mijn hand zou doen als ik
> dichterbij stond. Ik kan nog vaker uitleggen dat ik er mee
> block als mijn (
bitloos opgetoomde) paard door mijn hulpen wil
> lopen.
> Maar ik wordt veroordeeld.
Nee, je wordt door mij niet veroordeeld. Absoluut niet.
Als jij dat van mij denkt ben ik mijn doel voorbij geschoten!!!!
Ik probeer alleen iets duidelijk te maken:
Misschien dat het verschil is dat de mensen die bij mij komen allemaal al een keuze gemaakt hebben om bijvoorbeeld zonder bit of zonder zweep te willen rijden en dat willen ze hier leren. Een paar jaar geleden reden wij ook nog met bit, maar omdat we merkten dat het toch niks geen verschil uitmaakt hebben we dat afgeschaft en wat ik nu doe is het
bitloos rijden proberen uit te dragen.
Ik moet mij misschien realiseren dat niet iedereen híér (op het forum)
dezelfde gedachtengang heeft (durft te hebben) terwijl dit bij onze klanten wel (al) zo is. Ook hier komen bange mensen leren rijden, daar loop ik uren aan een touwtje naast, maar ik ga mijn paard er geen bit voor indoen, ook hier komen mensen die wel eens willen weten of dat
bitloos rijden nou echt zo weinig verschil maakt, ook hier komen dressuurruiters die de overstap willen maken, of westernruiters die gewend waren met een heleboel tralala op hun paard te zitten. Maar de meesten zijn gewoon beginners of half gevorderden hoor. Van de 100 rijders zijn er 98 die gewoonweg niet goed genoeg rijden om een paard ontspannen naar beneden te laten rijden. Dus werken we aan die ontspanning bij de rijder ipv het paard naar beneden te krijgen. Dat paard volgt dan vanzelf wel. Zit je weer in die basis.
De kunst is (oké, in mijn ogen) juist het
weglaten van alle extra dingen, niet het toevoegen ervan. En durven te kijken naar je paard. Naar wat ie nodig heeft, naar wat hij kan.
Wat ik vaak het probleem vind is dat het zweepje of bit verworden is tot een soort van symptoombestrijding. Paard is niet te houden, ipv hem te trainen gaat er een bit in. Paard wil niet lopen, ipv te gaan zoeken naar de oorzaak of te accepteren en te kijken naar wattie wél kan wordt er een zweep bijgehaald. Allemaal veel makkelijker en gaat sneller.
Túúrlijk gaat dat sneller! Dat weet en zie ik ook wel.
Maar is het een oplossing op termijn?
De paarden die niet voorwaarts zijn en die ik in mijn handen krijg zijn vaak, meestal zelfs, de paarden die voorheen met zweep of sporen gereden werden en zo gevoelloos of bot geworden zijn dat ook ik de grootste moeite heb ze voorwaarts te maken. Casper, Winner, Mazir, Diesel zijn daar enkele voorbeelden van. Moet ik dan zeggen 'ik neem er ook een zweepje bij en het probleem is 'opgelost' '? Nee, al kost het me een jaar (en meestal is dat ook zo) ik moet en ik zal het zónder doen omdat ik geloof dat het kan en omdat ik zie dat het kan.
Echt, er zijn zat gevallen waarbij het niet lukt (Diesel) en dan moet ik een andere oplossing zoeken, in belang van dat paard en
niet in mijn belang. Mazir bijvoorbeeld, die had zo'n doodse blik in zijn ogen, was zo afgestompt en ging tegen alles in, die nemen we alleen maar mee op buitenritten en hij mag van mij een jaar lang niet in de bak. Nu, na 5 maanden buitenritten, begint hij pas te sprankelen, hij is nu 8 maanden bij ons en heeft nog 4 te gaan voordat we hem weer eens in de bak zullen rijden. Dat is érg onhandig ja, maar het is een keuze die we maken.
Waarom?
Omdat ik voel dat dat voor hem nu het beste is. Tuurlijk heb ook ik wel eens mijn twijfels of het klopt waarmee ik bezigben, en regelmatig moet ik mijn ideeén aanpassen, maar ik weet wel dat ik blijf kijken naar hoe dat paard zich ontwikkelt.
Jullie mogen me een arrogante trut vinden, dan ís dat maar zo.
Als je maar nooit van me zegt dat ik niet goed ben voor mijn paarden....
Hee, groetjes he.... ik ga toch nog maar effe door met de discussie....
Pien
Warboel
