Realist schreef op donderdag 21 augustus 2008, 15:41:


Je reageert een beetje pikkig maar ik bedoelde het niet pikkig!
Er zijn honden die aan de loop gaan en niet luisteren, dat zijn wanneer we op jachthondenterrein blijven- doorgaans de honden die in de vossenbouw of op het zweetspoor zelfstandig moeten functioneren. Een meutehond als bv een beagle is moeilijker gehoorzaam te krijgen, omdat hij zelfstandig zonder veel tussenkomst van de baas in een hondengroep een vossenspoor nagaat. Een ruwhaartekkel graaft vossen en konijnen uit en heeft dus ook behoorlijk veel eigen initiatief, dit heet in mensentaal: eigenwijsheid.
Een staande of apporteerhond is juist gemakkelijker gehoorzaam te krijgen omdat hij gefokt is voor het werken 'onder het geweer' heet dat geloof ik, in elk geval onder continu appel van de jager, hij loopt ernaast en wacht tot hij een opdracht krijgt. Intussen houdt hij natuurlijk zelf ook zijn ogen, oren en neus gespitst. Zo'n jachthond heeft veel meer will to please dan een meute- of bloedhond. Een jachthond zal gerust wakkerder worden van het werk in het veld, maar dat wil niet zeggen dat juist een jachthond van nature het konijn wil grijpen. Elke hond wil van nature wel een konijn grijpen.

Juist omdat een staande of apporteerhond zoveel will to please heeft en mensgericht is, wordt hij ook veelvuldig gebruikt als hulphond of blindengeleidehond. Dat zou echt niet kunnen als zijn jachtinstinct hem zo dwars zat. Daar ga je met je rolstoel over de kluiten! (sorry).

Dat was de kern van mijn verhaal!

Een vriendin met een viszla heeft geen problemen met ongewenste jachtinitiatieven. De hond heeft nooit jachttraining gedaan, het apporteren of voorstaan is nooit aangemoedigd, dus hij functioneert uitstekend als gezelschapshond en kan probleemloos mee op buitenritten. Voordeel is dat er veel will to please in zit, dus met de gehoorzaamheid zit het wel snor.

Piet schreef op donderdag 21 augustus 2008, 16:35:


Dat uitgerekend jij dat vraagt! Kijk naar de foto boven je naam!

marianne laenen schreef op donderdag 21 augustus 2008, 18:05:


Ik beweerde niet dat een Duitse staande korthaar een ideale hulp- of blindegeleidehond is. Mijn excuses als ik die indruk heb gewekt. Ik beweerde dat hulp- of blindegeleidehonden vaak jachthondenrassen zijn.
Blindengeleidehonden zijn heel vaak labradors en golden retrievers. Jachthonden dus.
Cesky Fouseks, de tsjechische variant van de duitse staande draadhaar, worden getraind en gebruikt als hulphond, onze Fousek is er ook positief op getest.
Ik zeg niet dat ALLE jachthonden geschikt zijn als blindengeleide- en hulphond.
Jachthonden zijn werkhonden die zeer geschikt zijn voor de jacht. Of voor ander werk, zoals hulphondenwerk.

Heel verstandig. Een hond die gefokt is om een bepaald soort werk te doen, moet je laten 'werken' om te voorkomen dat hij (of jijzelf) gefrustreerd raakt.
Een jachthond is meer dan een gezelschapshond. Die wil aan het werk, met de baas op pad, dingen doen, zijn passie en talent geven hem dat in. Als hij geen passend werk krijgt, doe je hem feitelijk tekort.

Mijn punt ging hierom: Jachthond wil niet zeggen dat de hond zelfstandig jaagt.
Jachthond wil zeggen dat de hond gefokt en gebruikt wordt voor de jacht.

Een jachtpaard jaagt ook niet. Die wordt gebruikt voor de vossenjacht.

Nick Altena schreef op donderdag 21 augustus 2008, 20:22:

Mooi woord! Inspireert mij tot een loflied!

DE ANIJSGEDACHTE

De anijsgedachte
bezit ongekende krachten
voor hen die ernaar smachten

om eender welke klachten
gestuurd door hogere machten

in daglicht en in duistere nachten
wonderbaarlijk te verzachten.

jan seykens schreef op donderdag 21 augustus 2008, 20:50:


Sssst! Hartstikke pssseudo! Maar wel gefeliciteerd.

Je wil nu toch niet nóg langere afstanden gaan rijden he?

riafri schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 0:18:


Ik clicker met muesli. Met één handje muesli in de heuptas beloon ik een keer of 40, 50 en dan is het wel klaar ook. Hoe kleiner de beloning, des te beter de paarden 'aangesloten' blijven.
Wat maakt het uit als het een halve maaltijd is? Geef je later toch de andere helft?

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 1:03:

Ja hoor, wél beeldvertekening.
Breedbeeld verbreedt het beeld zonder het lineair te vergroten. Joost mag weten waarom het uitgevonden is. Dit youtube-filmpje is wellicht van een breedbeeld-tv-uitzending opgenomen.

Peter Donck schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 7:59:


Is dat niet wat kort door de bocht?
Zie windhond t.o.v. wolf?
Zie de lange friezenhoofden t.o.v. de tarpankoppen?

Anja Seijn schreef op donderdag 21 augustus 2008, 22:40:


het gaat niet om het bit, het gaat om de hele weg ernaartoe. Anky-dressuur is niet paardgericht, niet paardvriendelijk, dat is het struikelblok. Topsport is per definitie nooit in het belang van het paard maar in het belang van de BV De Ruiter met alles erop en eraan.
Ik hou van dressuur, maar niet van dressuursport, omdat dit bijna altijd ten koste gaat van het paard zelf. Nobele kreten als: 'de dressuur is er voor het paard, het paard is er niet voor de dressuur' worden met voeten getreden als je de Olympische toppers in de weer ziet. Er wordt heel, heel, heel verschrikkelijk erg op de hand gereden en dat zie je met name terug in de verzamelende oefeningen zoals piaffe en passage, waar een warmbloed nu eenmaal altijd moeite mee heeft. Dan krijg je dus verzameloefeningen van een zich met de voorbenen de grond in borend paard, de hals zwaar tussen de schouders gedrukt, de achterhand hupsend hoog, het paard heeft geen idee wat hij aan het doen is en gymnastisch is het gewoon waardeloos en staat het mijlenver af van waar de dressuur ooit voor bedoeld is: het paard ZELF zijn balans laten vinden met de ruiter erop. Zonder hem te storen in dat proces met getrek aan het hoofd maar door hem te helpen in dat proces met het motiveren van zijn achterhand.

Het grote verschil zit 'm hierin:
Sportdressuur heeft als uitgangspunt: aanleuning.
Klassieke dressuur heeft als uitgangspunt: balans.

(Je ziet meteen al wie van de twee de touwtjes in handen wil blijven houden !

In de sportdressuur wordt er zo'n punt gemaakt van die aanleuning, dus het accent ligt op de voorkant.
In de klassieke dressuur wordt er zo'n punt gemaakt van die balans, dus het accent ligt op de achterkant.

Daarom raakt zo'n Balagur mij: er wordt met relatief weinig hoofdinwerking gereden en de achterhand wordt maximaal gebruikt. Dit paard moet wel haast klassiek getraind zijn, in tegenstelling tot de hobbelkonten met de horizontale stang. En inderdaad, ze blijkt te trainen bij de Theodorescu's, van de anti-rollkürlobby. Voeg daarbij dat dit paard het circus en de straatstenen kent, die is mentaal wel in balans en kan zo'n OS dus goed aan. Beter dan de armzalige dressuurpaarden die in hun hele leven niets anders hebben gezien dan weiland, een stal en witte hekjes.
Ik kijk niet naar fouten, ik kijk naar lichaamsgebruik en in hoeverre de ruiter het paard hélpt ipv dwingt.
Als ik naar fouten zou kijken, dan mocht Anky helemaal niet winnen. Afgroeten is namelijk verplicht en met een stakend paard kun je ook gewoon zilver winnen.

Voor meer en goed onderbouwde informatie: www.sustainabledressage.com

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 0:30:

Maakt geen bal uit als je zo kunt verkorten:


Wat betekent presencé?

Christel Provaas schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 10:24:

Vergelijk deze beide piaffe-foto's eens en zoek de verschillen.

van lennep schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 10:46:


Balagur heeft zijn grootste gewicht op de achterbenen, Salinero op de voorbenen.

Dientengevolge zit Korelova onafhankelijk in het zadel en hangt Anky aan de teugels.

De stangteugel hangt bij Korelova door, de trensteugel (bovenste) heeft een licht contact, bij Anky staan beide teugels op ferme druk.

De stang is bij Korelova iets aangenomen, bij Anky slaat de stang door, hij staat horizontaal wat betekent dat haar paard een enorme druk achter zijn oren en in de kingroeve ervaart. Verder trekken dan dit is onmogelijk.

Balagurs hoofd is voor de loodlijn, Salinero is erachter.

Balagur heeft de nek als hoogste punt, bij Salinero ligt het hoogste punt te ver naar achteren.

Balagur zakt beduidend in de achterhand, Salinero blijft praktisch horizontaal. Logisch, want Balagur piaffeert vanuit de achterhand en Salinero vanuit de voorhand.

Balagurs staart is rustig (geen rugspanning), Salinero kwispelt (wel rugspanning).

Het beeld van Balagur werkt opwaarts, dat van Salinero horizontaal en eigenlijk neerwaarts.

Balagur veert in de koten van de achterbenen meer door dan in de voorbenen, Salinero voor en achter evenveel. Een teken dat Balagur meer gewicht op achter neemt.

Korelova's handhouding is toestaand, Anky's handhouding is vasthoudend.

Balagur maakt een scherpere hoek in zijn spronggewrichten dan Salinero, buigt dus meer.

Balagur richt zich op vanuit de schoft, Salinero niet.

vagebond schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 12:55:


Kan hij niet 'gewoon' tegen bevangenheid aan zitten? Is hij daar gevoelig voor, weet je dat? Hijkreeg eerst het nieuwe jonge gras, dan de ab en prednison en dan is misschien de koliekmedicatie nu de druppel geweest?
Wat bedoel je met dat zijn spieren meedoen?
Ik moet wel erkennen dat Buck ook gevoeliger loopt wanneer het nat weer is. Er ligt dan ook bagger op het verharde stuk paddock, dus hij ervaart dan ook gewoon minder harde bodem aan zijn hoeven.

joop schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 12:02:


Ach Joop (of Letty?), niet iedereen vindt de wei zonder enige vorm van 'werk' het hoogste goed voor een paard. Ik vind bv dat je een paard te kort doet door hem levenslang in een weiland op te sluiten.
Zo denkt iedereen overal het zijne van.

joop schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 13:29:

Als het een gevarieerd gebied is van meerdere tientallen hektares groot waar paarden in familieverband leven en eindeloos rond kunnen trekken, dan hoef je zo'n paard misschien niet lastig te vallen met menselijke omgang in de vorm van 'werk'. Maar dan heb je dan ook een soort konikkudde gecreëerd waarbij je eigenbelang -het omgaan- wegvalt.
Domesticeren zijn we nu net gaan doen omdat we rijden en de communicatie tussen twee soorten leuk vinden. Daarbij zijn er in Nederland weinig plekken met tientallen hektares land waar paarden volledig vrij leven, daar is dit land niet op ingericht.
Je kunt dan geen paarden nemen, emigreren naar een land waar wel die hektares zijn of kiezen voor een kleiner stuk land waarbij je je paarden een extra stuk bezigheid/plezier/geestelijke groei geeft in de vorm van rijden, omgang, whatever. Er zijn nl paarden die dat erg leuk vinden en er van groeien.
Je doet ze niet allemaal zondermeer een plezier met levenslange opsluiting in een immens weiland, hoe nobel je bedoelingen ook zijn.