Martina schreef op vrijdag 4 december 2009, 11:45:


Maak om te beginnen eens je eígen keuze.
Of anderen dat doen, ´kunnen´ is daarvoor volstrekt irrelevant.
´Ja, maar..´= Nee, want en een persoonlijke diskwalificatie.

Er zijn altijd redenen om voor de weg van de minste weerstand te kiezen. Alijd excuses,
Onder de streep ben je verantwoordelijk voor jouw eigen daden. Niemand, níemand, anders. Helemaal jouw hypothetische japanners niet.

Dat geen ruimte is ook zo´n non-argument om paarden op stal te houden in NL.
Geen excuus, alleen een rotsmoes.

Frans Veldman schreef op vrijdag 4 december 2009, 9:46:
knip

De fossiele brandstof is deel van het gesloten systeem wat ´aarde´ heet.
Het verbranden blijft deel van het systeem, is ook een kringloop net als een vulkaanuitbarsting.
Net als die vulkaanuitbarsting alleen maar niet hoeveelheidneutraal op een specifiek moment in de tijd.
Geologisch, op schaal van de aarde, een non-probleem.

Als zoveel CO2 vrij maken dat we onszelf om zeep helpen gaan we zelf ook weer in het systeem.
Voor de aarde wederom een non-probleem. Ook wij zijn slechts een tijdelijk vorm van CO-binding.
Voor onszélf is het onslim om ons eigen CO2 klimaat onleefbaar te maken. Dat is het enige.
Vopr het systeem genaamd ´aarde´ is het een tijdelijk vorm.

Sky schreef op vrijdag 4 december 2009, 12:07:


Goed gedaan.

Zoals ik al schreef; verwacht er direct niets van.
Je krijgt vast keurig persoonlijk antwoord, maar actie naar de situatie moet je op termijn zien.

Wat japanners welk/niet kunnen ligt buiten mijn invloedssfeer en neem ik niet mee in de beslissing over míjn keuzes.

Of tig andere paardhouders hun paard wel/niet stallen is geen reden voor míj om mijn paard wel/niet te stallen.

Ík bepaal zelf of ik zo ecologisch verantwoord mogelijk wil leven en ik bepaal zelf wat de prioriteit daarvan voor mij is.
Ik bepaal zelf of ik mijn paarden volgens de ethologie van het gedomesticeerde paard laat leven en welke prioriteit dat vor mij heeft.

Of dat voor een ander wel/niet ´haalbaar´ is, is irrelevant voor míjn verantwoordelijkheden.
Die japanner is niet mijn verantwoordelijkheid. Mijn zoon, mijn varkens, mijn paarden wel.
Als ik mijn paarden stal omdat veel randstedelingen dat zeggen te ´moeten´, mijn zoon cellofaanvlees op een flatje voer omdat in Tokio geen ruimte is, doe ík dat, is dat míj aan te rekenen en die randstedelingen noch tokianen zijn een excuus voor wat ík mijn paarden/zoon aandoe.

Maak je eígen keuzes. Of niet, dat is ook een keuze, een automatische.

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


Laat jouw paard inslapen in de eigen wei.
Je kan zelf het beste bepalen wat de minste stress oplevert. Let wel; voor beíden.
Ik denk dat je andere paard beter niet aanwezig kan zijn. Die begrjjpt dat proces echt niet en krijgt daar alleen maar stress van.

Wel goed om het kadaver te laten zien/ruiken.
Toen hier een veulen overleed was het daardoor voor de groep/moeder helder dat het dood was, dat het niet érgens zoek stond te zijn.

Weghalen met behulp van een trekker is een non-probleem. Sterkte.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 4 december 2009, 13:06:



Dat staat in de titel.

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 december 2009, 14:17:


In de werkelijke wereld echter is dat door EG-regelgeving ter bescherming van de bio-industrie niet toegestaan.
Ik negeer verschillende wetten straks; ga een geit slachten.
Die krijgt even helemaal alleen wat extra lekker voer. Daarvan genietend BENG de pen in de kop....
Officieel moet je een erkend diploma hebben, mag dit niet, moet dat, etcetera. en dan heb ik het nog niet over vleeskeuring.
Eco-vlees is eigenlijk een NoNo want daar zitten geen anti-biotica etcetera in dus is een extra risico. Jaja.
De consument krijgt waar ze, gemanipuleerd, om vraagt.

Nog even en mijn zoon moet verplicht geënt worden voor hij met kerst en nieuw naar NL gaat omdat de andere ouders in NL bang zijn dat hun kinderen varkensgriep krijgen omdat onze zoon eco-varken eet.

Maria Delavega schreef op vrijdag 4 december 2009, 22:28:


Waarom woon je dan in NL?
Dat is als in augustus op vakantie gaan naar de Zuidpool en dan zeuren over de sneeuw.
Kwestie van keuzes maken en de consequenties accepteren. Of niet en dan dus wat anders doen. Of niet en dan niet zeuren.
Take It Or Leave It.

Geen probleem hier
Als we dat willen gaan we, zoonlief en ik, de bergen in en zien we dágen niemand.

Wijn?



We hébben nog een ´vacature´ .....

Ondertussen druk hier.
Gisterenavond heel ontspannen kroelend Vlekje geslacht. Hij heeft níets in de gaten gehad.
Voor míj stressvol om te doen, maar het geeft wel een heel goed gevoel dat je gelukkig vlees eet.
Perfecte kkkkkkkoúde nacht; alles wit berijpt nu, dus het karkas heeft aan de heerlijk helderfrisse berglucht kunnen besterven. Het gaat zo kkkkkkkoúd op de keukentafel voor verwerking.
Als alles volgens planing gaat vanavond een ´big´. Straks nog even achter een tweede katrol aan.

Even ter referentie. Dinsdag is een nationale feestdag en iedereen neemt maandag ook vrij. Doordat de koude laat is heeft iedereen de slacht uitgesteld en is dit weekeinde Het Grote Matanza Feest.
De eerste varkens hoorden we voor zevenen al gillen. Het zal best dat die een prima leven gehad heben, maar stressloos zoals wij hier doen is toch wel een héél stuk humaner.

Piet schreef op zaterdag 5 december 2009, 8:17:


Voor 99,99% van de NLers is NL het ideale land Piet.

Zeuren geeft echter blijkbaar een bevrediging en redenen om gewoon eígenlijk heel tevreden door te sudderen.
Niets mis mee met dat leven, alleen met dat wel zéuren en ondertussen niet doén.

Dromen zijn trouwens helemaal geen bedrog maar een nuttige hersenactiviteit.
Relativerend vermogen erbij maakt bepalen van prioriteiten mogelijk.
Ga je voor je droom of heb je geen zin in de prijs.
Kies en niet kiezen is ook kiezen. Ook goed en leer dan daarvan te genieten in plaats van te verzeuren.
Je hoeft er niet voor te gáán. Bedenk wel dat je dood gaat, dus hoe je ook leef; het is wat je hebt, je weet niet hoelang/hoeveel, geniet ervan; verzeur het niet.

muiske89 schreef op zaterdag 5 december 2009, 9:39:


Liever dat, dan langzaam vervagen in een opberghok voor bejaarden.
Liever kwaliteit dan kwantiteit.

Ik heb heel (veel té) persoonlijke ervaringen met leven en dood. Kan best dat het me maakt tot wie ik ben en dat je er ´beter´van wordt, maar veel ervaringen zou je toch echt liever missen omdat de prijs de leerervaring niet waard is.

Dood ga je toch. Poep gebeurt.
Al doe je nog zo voorzichtig vanwegen al wat zoú kunnen gebeuren, dan valt er een dakpan op je hoofd.
Al leef je nog zo avontuurlijk, kan die dakpan ook op je hoofd vallen.
Het verschil is leven uit angst of het in de hand pakken.
Gedenk te sterven.

Je kan de koek niet én eten én bewaren; niet de kool én de geit sparen. Eet ze gewoon allebei. Geit met kool is mmmmmm.....

Anja Seijn schreef op zaterdag 5 december 2009, 9:47:

Dat is jouw goed recht.
Persoonlijk vind ík het goedkoop om aan je toetsenbord een aardeoordeel te geven terwijl je zelf je vlees in cellofaan op wit koopt. Niets doet, alleen maar toesten intikt over wat je víndt. Over een ander die het slachten van diens eten niet aan een ander overlaat.

Ik ga Vlekje halen.....

Waarschuwing: de volgende foto kan schokkend zijn voor mensen die die hun vlees als eco-roze in cellofaan op wit uit het schap van de supermakt pakken.



Het vlees van deze bok heeft voor ons ook emotionele waarde. Zoonlief spreekt bijvoorbeeld zijn veto uit over vlees van onze bok of onze big voorzetten aan gasten die hij ´stomme mensen´ vindt.

Net ook nog even een laatste keer geoefend. De big genaamd ´Springbig´ (omdat hij over 110 hoog springt) in de slachtruimte een broodje uit de hand gevoerd met het pistool op zijn voorhoofd.
Dit oefenen maakt dat hij núl stress heeft en de kans op fout gaan minimaal is.
Het geeft mij ook vertrouwen door routine en dat is nodig want ik slaap er altijd slecht van de nacht ervoor. Dat is echter míjn probleem en niet dat van het dier wat het vlees levert wat wij willen eten, noch van een anonieme ander.

Springbig is trouwens een goed vorbeeld van fokselectie. We slachten hém en niet zijn broer omdat híj over 110 springt en wij dat knap onhandig vinden.
Zo selecteerde de mens millennia de gedomesticeerde dieren. Nu met de bio-industrie speelt dit niet. Nu vooral bij paarden: degenen die stalgebreken ontwikkelen of zich het ergste verzetten tegen ´dressuur´ gaan het eerste wegens ´functieverlies´.
Zo selecteren individuele ruiters hun carriérepaarden en maneges hun bedrijfsmateriaal; de niet geschikten gaan naar de volgende eigenaar, door naar de volgende eigenaar en door naar het slachthuis.
De salami in de supermarkt is geen met neus en ogen opengesperd in doodsangst pissend dier in een slachthuis. Nu ja, ís dat wel, maar dat wil de eter niet weten.
Prima; ik slaap liever een nacht zélf slecht voor gelukkige worst. Mijn keuze.

ElkeW schreef op zaterdag 5 december 2009, 10:57:


Ben nu bezig in http://www.amazon.com/Horse-Wheel-Language-Bronze-Age-Eurasian/dp/0691058873 en dat is een indrukwekkend goed boek.
Goed onderzocht, goed onderbouwd, goed geschreven.
Ligt een heel goed stuk archeologie, linguistiek, anthroplogie, biologie en sociale geografie aan ten grondslag.
Landbouw, domesticatie van dieren, jagen/verzamelen in een logische, wetenschappelijk onderbouwde context.
Gaat over de culturele mens.

Het is een logische opvolger van http://www.amazon.com/Mind-Cave-Consciousness-Origins-Art/dp/0500284652/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1260008635&sr=1-1
Dit geeft een verrassende kijk op de ontwikkeling van de prehistorische mens.
In dit boek kan degene die zich met moeite kan losrukken van het esoterische rek helemaal aan diens trekken komen.

Deze twee samen zijn een aanrader voor wie ´hoe het zo gekomen is´ inhoudelijk onderbouwd op het netvlies wil.

ElkeW schreef op zaterdag 5 december 2009, 11:05:


Dank je.
Ja, dat is een druk weekeinde.
De ramen van de B&B en de bijkeuken staan ´s nachts open opdat het daar lekker koel is, maar toch willen we alles zo snel mogelijk in de geconserveerde eindvorm hebben.
Bor weet al dat hij morgen moet helpen met gehakt draaien en maandag met worst.
Het is niet voor niets dat de halve wereld hier maandag vrij heeft genomen. Matanza is wérk, inspannender dan een bledje in een karretje mikken.