marjolijn schreef op woensdag 19 april 2006, 16:23:


Het feit dat belgen niet zo oud worden (ooit eens op een ander forum geplaatst, scheelt weer typen):
[i]'Jong en al versleten' Dit geldt dus voor de trekpaarden met beenproblemen die zowat bij elk trekpaard voorkomt. Enkelen die geen beenproblemen hebben worden vaker ouder en kan zelfs een leeftijd van 30 jaar bereiken!

Beenproblemen:
1 door overdreven beharing --> een ernstig onderbeen eczeem waardoor het paard het been stuk schuurt.
2 slechte kwaliteit van bot, pezen, banden en de hoeven en daaruit voortkomend slechte standen en gangen en daardoor (zie volgende punt)
3 op vroege leeftijd slijtage, artrose, verbening
4 ernstige mok, zelfs zo erg dat een paard afgemaakt moet worden omdat geen enkele DA er nog iets aan kan doen

Vroeger toen de paarden nog werkten werden ze veel ouder dan tegenwoordig. Kwam door natuurlijke selectie: zwakke paarden (lees: paarden met gebreken met name 'beenproblemen') waren niet geschikt voor het werk en werden opgeruimd. Daardoor bleven paarden met gezonde benen over.
Tegenwoordig werken de meeste trekpaarden niet meer dus vindt er geen natuurlijke selectie plaats, logisch. Dus moet de mens daarvoor zorgen en dat gebeurd niet. Díe paarden worden dus niet meer oud.
Kijk naar de hengstenkeuringen, waarom zijn de dekhengsten niet meer actief op de leeftijd van 7 á 8 jaar? Vanwege de beenproblemen dus.
De stamboeken zijn er eindelijk achter dat het zo niet verder kan en vinden dat er toch maar naar het beenwerk gekeken moet worden. Eindelijk![/i]

Mijn haflinger Waldjo lijdt aan insuline-resistentie en nu wou ik 'em tijdelijk magnesium chelaat gaan geven om uit te proberen of dat verbetering geeft.
Maar hoe voer je die magnesium? Het lijkt mij dat het een soort poeder is die je ergens doorheen moet doen. Waldjo krijgt geen krachtvoer oid alleen gras/kruiden en 's winters hooi, beiden met een hymalayasteen . Dus dat wordt lastig. Iemand een ideetje?

Spelt voor paarden? Dat hoor ik voor het eerst :)
Ikzelf ben allergies voor tarwe en eet dus spelt. Speltbrood, speltpasta, speltkoekies enz. Komt nog bij dat spelt áltijd biologisch is doordat het geen chemicalien e.d. verdraagt. In dat opzicht lijkt me dat ook een stuk beter voor paarden. Én voor de mens natuurlijk!

Al een tijdje vermoed ik dat Waldjo misschien aan insuline resistentie lijdt (enorme vetbult op de hals, overgewicht, lusteloos maar ook regelmatig nervous) en heb vorige week de insulinegehalte laten meten. Vandaag kreeg ik de uitslag: 18 . Veearts melde erbij dat als de waarde tussen de 7 en 51 lag, het goed is. Terwijl ik hier op deze site iets heel anders lees..? Uhh wat is het nou?

Toen er bloed afgetapt werd heeft Waldjo 2 uur daarvoor niet gegeten ( door de 2 uur durende wandeling er naar toe wegens gebrek aan vervoer ), heeft het wel of niet eten voor die tijd invloed op de uitslag? Zou het zo kunnen zijn dat als Waldjo vantevoren wél had gegeten, het insulinegehalte dan heel anders was geweest?

Verder vertelde de veearts me dat Waldjo zo'n 50 kilo moet afvallen... iets wat nauwelijks lukt. HIj staat op een groot kaal land met een kudde die hem in beweging houdt en wordt dagelijks gereden. Nóg minder eten wordt moeilijk, hij krijgt al nauwelijks wat.
Ik denk dat ik zowiezo magnesium chelaat ga proberen in de hoop dat dat iets uithaalt. Anders weet ik het ook niet meer.

Christel Provaas schreef op zaterdag 23 september 2006, 21:35:


Ja Waldjo heeft beschikking tot zout (hymalayaliksteen).

Maar hoe zit het nou met de insulinewaardes? Zijn die waardes bij een paard hetzelfde als bij een mens ? Volgens deze site heeft Waldjo dus suikerziekte type 2 , maar volgens mijn veearts niet? Hoe zit dat dan?

Het lijkt me inderdaad niet zo gezond al dat zand om zo'n peen, maar om daarvoor nou de DB in te schakelen? Dan kunnen we óveral wel de DB op af sturen, gewoon omdat iedereen op een andere manier voor zijn paarden zorgt en denkt dat dat de juiste is, terwijl weer andere mensen op een geheel andere manier handelen.
Kom op zeg, ga gewoon naar de eigenaar toe en ga práten! Bereik je veel meer mee. Misschien weet die kerel geeneens dat het niet gezond is. En dat kun jij hem mooi vertellen

Kan een paard kreupel worden doordat de zolen holler worden? Naar mijn inziens gebeurd dat dus bij mijn paard. Wie kan me hier wat meer over vertellen?

Piet schreef op zondag 25 februari 2007, 18:50:


Je gaat er nu van uit dat ze het niet willen aannemen.. Als er eerst met de eigenaar gepraat wordt en het dringt dan nog niet tot hem door, dan kun je naar de DB stappen. Maar ik zou dat niet meteen doen. Geef hem eerst een kans.

Piet schreef op zondag 25 februari 2007, 18:56:


Nee er is niks veranderd. Heb het vorig jaar met z'n achterhoeven meegemaakt, op het moment dat de zolen holler werden begon het paard te kreupelen wat na een paar dagen over was. Nu zijn het zn voorhoeven waarvan de zolen holler worden en liep een paar dagen kreupel. Ik dacht dat er misschien een verband zou zijn, vandaar mijn vraag.

Maar als je dan als eigenaar verantwoordelijk bent, dan moet dus wel aangetoond kunnen worden dat je daadwerkelijk eigenaar bent van dat paard. En in de meeste gevallen kán dat dus niet. Want wie heeft er nou een eigendomsbewijs van zijn paard?

Mijn 12-jarige haflinger Waldjo heeft een chronische knieblessure (LA) wat 3 maanden geleden is vastgesteld door de veearts dmv röntgenfoto's. Volgens hem zijn de kruisbanden in het verleden gescheurd geweest, dit is wel hersteld maar blijft een zwak punt. Daarnaast is het kraakbeen weggesleten en daardoor het kniegewricht beschadigt.
Hierdoor loopt hij gelukkig in stap rad (mag stapritten onder het zadel maken) maar in draf heel licht onregelmatig. Volgens de veearts is dit blijvend en kan het niet behandeld worden.

Heeft iemand ook een paard met zo'n blessure en kon dat behandeld worden?
Zijn er bep. voedingssupplementen/medicijnen (ben er geen voorstander van, maar wel benieuwd) die nieuw kraakbeen aanmaken?
Andere tips/adviezen zijn ook welkom! :)

Bedankt allemaal voor de info!
Vrijdag heb ik een afspraak bij de veearts en gaan we de foto's bekijken die een paar maanden geleden gemaakt zijn door m'n vorige veearts. Paard staat nu bij een andere pensionstal(=wei) in een ander dorp en heb nu dus ook een andere veearts die er misschien een andere kijk op heeft.
Dus nog even afwachten wat hij er van zegt.

Pasterza schreef op dinsdag 27 november 2007, 19:33:


Vandaag voor een second opinium bij de veearts geweest Hij heeft de foto's bekeken die door mn vorige veearts gemaakt zijn en nou blijkt dus dat er nog wel degelijk wat kraakbeen zit! Niet veel maar er zit wel wat en het is dus niet zo dat het helemaal weg is, iets wat de vorige veearts beweerde en dat er volgens hem niks aan gedaan kon worden.
Moet het wel gaan behandelen omdat als er niks aan gegaan wordt het alsnog verder wegslijt en adviseerde me bep. voedingssupplementen bij te voeren. We hebben het nog gehad over het inspuiten met Hyaluronzuur en Tildren maar daar was hij niet zo positief over. Waren nogal wisselende resultaten bij hem bekend.

Ben hier best wel blij mee! :)

Christel Provaas schreef op vrijdag 30 november 2007, 13:34:


Wat mijn paard mankeerde volgens m'n vorige veearts was dat de kruisbanden van de knie ooit eens in een ver verleden gescheurd zijn geweest maar zich wel heeft herstelt en dat er botverval was ontstaan doordat het kraakbeen in de knie geheel was weggesleten.Volgens m'n nieuwe veearts zit er nog wel wat kraakbeen, gelukkig!
Door dit loopt Waldjo in draf licht onregelmatig en om de pijn te vermijden loopt hij ook erg scheef. Rechtrichten heeft imo alleen zin als de pijn weg is, dunkt me.
Overigens is hij in het voorjaar 2 maal gekraakt omdat hij scheef was, maar toen had hij die knieblessure ook al. Dus het wordt een beetje een circeltje.

Maar nu ik weet dat hij wel behandeld kan worden, geeft dat ons wel weer hoop. Is inmiddels al 3 maanden met vervroegd pensioen.
Behandeling zal dus een bep. voedingssupplement zijn met later een of meerdere behandelingen van een osteopaat en/of fysiotherapeut en zodra ie weer onder het zadel kan, rechtrichten. Maar goed, dat laatste spreekt voor zich (en elk paard).