Ik ben er altijd van uitgegaan dat een paard niet vanzelf wormen krijgt. Als hier een nieuw paard komt, vraag ik altijd aan de vorige eigenaar of ze hem vlak voor aankomst willen ontwormen. Dan is ie schoon bij aankomst. Verder ontworm ik ze niet, en in al die jaren dat hier paarden staan (nu ruim 9 jaar op een toenmalig schoon stuk land, omdat er daarvóór nooit dieren hadden gelopen) is er nog geen enkele worm gesignaleerd.
Ik check dagelijks de mest, en eens in de zoveel tijd laat ik het onderzoeken.

Een paar dagen geleden, rond half acht 's morgens, ging ik zoals gewoonlijk mijn paarden voeren (luzernehooi). Eén van hen, Trueno, had duidelijk geen zin in eten. Hij ging liggen, opstaan, naar zijn buik "happen", enzovoort.
Ik heb het even aangekeken, en even later stond ie toch wel te eten. Maar bij de volgende voeding om 10 uur, een mix van bietenpulp, luzernebrok, müsli en zemelen, ging het echt niet meer. Hij draaide zich om en voelde zich doodongelukkig.
Ik ben een eindje met hem gaan wandelen, en heb hem losgelaten op een niet omheind stuk (eigen) grond, waar van alles groeit en bloeit. Meteen ging zijn neus omlaag, en begon hij heel selectief allerlei planten te eten. Hij wist blijkbaar precies wat ie nodig had. Binnen een half uur lag er een verse hoop mest, en was hij weer helemaal de oude.
Ik vind het gewoon heel mooi dat een dier, als hij de kans krijgt, precies weet wat hij moet eten om zoiets als een koliek te overwinnen.
Het is misschien hier (in de bergen in Spanje) makkelijker, omdat het natuurlijk land is (niet ingezaaid, maar er groeien spontaan allerlei kruiden en geneeskrachtige planten), en het een gehard Spaans gefokt paard is....

Ik heb eigenlijk geen idee. Eerlijk gezegd weet ik niet hoe het eruit moet zien. Wat ik wel weet, dat mijn paarden andere giftige planten, zoals wolfsmelk dat in grote getale hier groeit, laten staan. Daarentegen is één van hen, de arabier Arafat, gek op braambladeren (au!), en een ander, Torera, eet graag en héél voorzichtig, stekelbrem met zijn vlijmscherpe stekels. Rare jongens, die paarden
Ik vergat bij mijn verhaal trouwens nog te zeggen waardoor Trueno waarschijnlijk koliek gekregen had. Hij is namelijk gek op de op de grond gevallen olijven (op hun land staan olijf-, amandel- en vijgebomen), en heeft zich er volgens mij letterlijk klem aan gegeten. En al die pitten zullen er toch weer uit moeten, toch?

Olijven zijn op zich niet gevaarlijk, maar omdat ie ze met huid en haar (met pit dus) opeet, krijgt hij filevorming in zijn darmen.
En over de amandelen (die trouwens in augustus rijp zijn, terwijl de olijvenoogst nu is): er zijn twee soorten, de bittere, en de gewone. Volgens mij bevatten alleen de bittere blauwzuur. Daarbij komt, dat de paarden amandelhout erg lekker vinden, dus de bomen in hun land zijn enigszins overleden. In het omheinde stuk rond mijn huis waar al mijn honden (11 stuks) rondlopen, staan wel goeie amandelbomen, en de honden vinden niets lekkerder dan wanneer je met een stok tegen de takken tikt, zodat de amandelen er als hagel uit vallen. Ze worden vakkundig gekraakt en opgepeuzeld.
p.s. ik heb maar een paar "bittere amandel"-bomen, en daarvan oogst ik de vruchten zelf. De honden krijgen die niet.

Een tijdje terug heb ik iets besteld (en betaald) bij de Pawop webshop van Lilian Raeijmaeckers, maar het enige dat ik sindsdien heb gezien is een automatische orderbevestiging. Er wordt niet geantwoord op e-mails, dus nu ben ik op zoek naar haar telefoonnummer (dat ik op het internet niet kan vinden). Weet iemand hoe ik haar kan bereiken?
Ik heb al eens eerder iets bij haar besteld, en toen had ik het binnen de kortste keren in huis, dus ik snap niet waarom dat nu niet zo is.
Alvast bedankt,
Yoke

Ik weet niet of het door het oproepje komt, maar in ieder geval heeft Lilian me gisteravond ineens gemaild...
Nog bedankt voor de tips!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 5 februari 2008, 16:53:


Hai,
Het zal wel een hele domme digibetenvraag zijn, maar als ik de site open en een video wil bekijken, krijg ik alleen psychedelische kleuren op het schermpje (geldt trouwens voor meer videosites). Enig idee wat ik fout doe?
Groetjes, Yoke

Ik lees steeds dat "PN-paarden" het moeten doen met alleen gras en/of hooi, omdat dat natuurlijk zou zijn. Maar als je ziet wat mijn paarden hier eten (en dan heb ik het over hetgeen ze zelf kiezen), dan is gras absoluut niet favoriet. Ze eten bijvoorbeeld: bladeren van de vijgen- en amandelbomen, vruchten (vijgen, olijven), takjes, boombast, braamblad, stekelbrem, allerlei kruiden, luzernehooi (grashooi is hier niet te krijgen), en af en toe ook gras.

Paarden in het wild hebben ook een veel gevarieerder menu dan de "gedomesticeerde" paarden, en dat geldt zeker voor de paarden in Nederland, die het moeten doen met weilanden waar alleen maar gras in staat (geschikt voor koeien, maar niet voor paarden), met als variatie daarop de gedroogde variant, oftewel hooi. Naar mijn idee is dat veel te eenzijdig, en ontberen ze zo de natuurlijke voedingsstoffen die elk paard in de vrije natuur zelf tot zich kan nemen. Daarbij horen ook granen (denk maar aan wilde haver, dat hier ook in de zomer volop groeit).

Naar mijn mening is het dus helemaal niet slecht om paarden bij te voeren met granen, muesli, enzovoort.
Mijn paarden krijgen over de hele dag gezien: 's morgens vroeg luzernehooi, om 10 uur en om 4 uur een mix van luzernebrok, bietenpulp, muesli en zemelen (geen grote hoeveelheden), en dan rond een uur of zes nog stro als buikvulling. De rest van de dag zijn ze dus op knabbeltocht in het land.
En o ja, ze staan ook gewoon 24/7 buiten met de mogelijkheid om te schuilen in een open stal.

Groetjes,
Yoke

In het "achterste land", waar ze overdag mogen rondstruinen, staat aardig wat gras, maar ook heel veel andere soorten planten. En daar viel me op, dat ze die andere planten liever hebben dan het gras. En als ik stukken land waar ze niet bij kunnen, maai, en dat voer, laten ze het gras vaak liggen en eten ze wel de rest.

En dik? Inderdaad is Torera, de enige merrie van het spul, behoorlijk aan de maat, maar Arafat de arabier mag best nog een paar kilootjes aankomen. En de nieuwste aanwinst Trueno was een skeletje toen ie kwam, maar heel langzaam komt ie bij. Al kan ik nog steeds zijn ribben voelen, en dat hoeft voor mij niet. De andalusiër Tango is precies goed, en de minishet Charlie is tonnetje rond, maar dat komt omdat ie zich niets aantrekt van stroomdraden en dus altijd "buiten de deur" eet

Ook ik ging als eerste naar het forum om te kijken hoe het met Bret zou zijn. Ik reageer niet zo vaak op berichten, maar ik lees ze wel en leef erg met jullie mee. En net als vele anderen heb ik ook geprobeerd om haar energie te sturen gisteravond.
Heel veel sterkte!

Heel herkenbaar. Toen ik nog in Nederland woonde, op de Veluwe, en mijn eigen minidierentuin had, kwam er eens een paardentram vol met kinderen voorrijden. Die had toch een kilometer of twintig afgelegd (minimaal. Het was hoogzomer, en erg warm, dus je kunt je voorstellen dat de twee paarden die ervoor stonden,. behoorlijk buiten adem waren. Ook deze man deed heel onverschillig, en toen ik voorstelde om even een emmer water te halen, keek hij me vernietigend aan en zei hij dat ze 's avonds water kregen. Zou je zo'n vent niet? Ze zouden hem zelf eens twintig kilometer moeten laten rennen en dan niks te drinken geven!

Macusa schreef op zaterdag 16 februari 2008, 12:53:


Ik woon sinds bijna 10 jaar in de provincie Alicante, zo'n 40 km ten westen van het beruchte Benidorm (waar ik overigens vrijwel nooit kom), in de buurt van de stad Alcoi. Een heel mooi gebied, bergachtig, naaldbossen, mooie valleien en diepe barranco's (=ravijnen). Hier heb ik een hele oude (van ong. 1100) boerderij met 23 hectare vette, vruchtbare leemgrond. Die grond is niet allemaal bruikbaar (gedeeltelijk in de barranco, een ander gedeelte van 6,5 ha ligt apart, dat wil ik dan ook verkopen), Van de rest hebben ze op dit moment zo'n dikke 2 ha tot hun beschikking, maar als het stuk land is verkocht, heb ik eindelijk geld om ze veel meer te geven, doordat ik dan meer kan omheinen. Er groeit, behalve 's zomers, dan genoeg gras om ze 's middags niet meer te hoeven bijvoeren met stro.
Ze lopen nu eigenlijk ook een groot gedeelte van de dag met de koppies omlaag, maar rond half drie komen ze siesta houden. Dan staan ze allemaal te dommelen in de buurt van de stal. Tegen vieren, als ze hun "prak" krijgen, staan ze met zijn allen hoopvol langs het hek naar me te kijken met zo'n blik van: "mens, drink die koffie op en kom ons, arme stumperds, voeren".
Het gekke is dan ook, dat een paar van hen rond die tijd constant staan te gapen. Geen idee waarom, want echt honger kunnen ze niet hebben. Ik vind het wel een komisch gezicht

een ander gedeelte van 6,5 ha ligt apart, dat wil ik

Peter Donck schreef op zaterdag 16 februari 2008, 20:55:


Is zij op zoek naar grond? Het is inderdaad niet echt naast de deur, ik denk zo'n 600 km van hier.....

Annemieke B schreef op zondag 17 februari 2008, 11:33:


Zoals ik al eerder heb gezegd, lopen ze de hele dag te knabbelen, tot ze blijkbaar écht genoeg hebben gehad, waarna ze hun siesta gaan houden. Als iik ze meer ruwvoer zou moeten geven, kan ik ze moeilijk nog meer luzernehooi voeren. Ze zouden dus meer stro te eten krijgen, en ik heb niet de indruk dat daar veel voeding inzit.
En daarbij komt, dat het niet alle paarden zijn die lopen te gapen, maar alleen de merrie en de andalusiër.

groetjes,
Yoke

Al zit ik niet echt in de buurt, ik weet hoe vervelend het is als er geen goeie ruiterpaden zijn. Toen ik nog in Nederland woonde, was één van de ruiterpaden in het bos vlakbij mijn huis, meteen fietspad. Oftewel, je kon er nooit galopperen (terwijl het juist zo'n mooi lang recht stuk was), en je kreeg vaak vernietigende blikken van voorbijkomende fietsers, omdat ik hún pad kapot maakte. Lastig dus.
Vandaar dat ik dus heb meegestemd. Ik hoop dat het gaat lukken!