van lennep schreef op dinsdag 3 maart 2009, 12:34:
> openmind schreef op dinsdag 3 maart 2009, 11:51:
>
>> van lennep schreef op vrijdag 9 januari 2009, 9:31:

> Een aantal mensen heb ik al ontmoet , en het zijn allemaal
> lieve mensen , echt!
>
> Gr Esther
Ik ben niet zozeer bang voor de reactie's alleen wist ik niet of mijn reactie op jou van toepassing was.
Maar vooruit hier dan mijn beleving.
Mijn merrie is ook een echt zorgenkind, Ik heb jaren lopen modderen, dierenarts, hoefsmeden, osteophaat, andere manier van houden, anders voeren etc etc
Moedeloos werd ik er van, heb haar uiteindelijk laten dekken en het zou een weidepaard bij ons worden.
Na toch blijven zoeken op het internet kwam ik terecht bij Happy Atlete daar las ik iets over spier problemen.
Dat bracht ik niet in verband met mijn merrie, ik had zoiets van ach een lekkere massage zal mijn zwangere meisje wel lekker vinden en mischien doet het verder ook nog wat.
Afspraak gemaakt: Wat verteld diegene: Merrie zit in de voorhand/ schouder/schoft compleet vast of iets dergelijks.
Het is waarschijnlijk van een val als jong paard.
Oke denk ik dat zou mogelijk kunnen zijn, loop al te kl....van af 3 jaar dus.
Na de massage van ruim een uur, moest ik haar laten lopen, wat een verschil
Wauw minder op eieren, meer gebruik van haar benen, en proesten tijdens het lopen, hoofd en hals uitschudden.
Ongelovelijk dit was een heel ander paard, die gene vertelde mij ook dat mijn merrie met de jaren in een negatieve spiraal terecht kwam. Ontlasten, verkeerd belasten, voeten niet goed optillen en anders wegzetten (dit omdat de spieren zeer deden) erg, erger, ergst
Kijk ze heeft zowiezo gevoelige voeten, maar ik denk wel dat dit mede de oorzaak is van mijn ellende al die jaren.
Ik ben nu drie weken verder en mijn paard veranderd nog steeds, loopt meer, laat zich gelden in de groep en beweegt gemakkelijker dan de laatste jaren.
Ze krijgt straks nog een behandeling en dan mag ze tot aan de bevalling lekker rondlopen en daarna kijken we hoe ver we zijn en of ze nog een keer moet.
Rijden op haar was verleden tijd dacht ik!!
Maar daar beginen we nu allemaal (degene die haar kennen) anders over te denken
Let wel ik wil geen reclame maken of iets dergelijks, maar ik ben gewoon heel gelukkig, mijn meisje en ik zitten op de juiste weg, en ik hoop eigenlijk dat er meer paarden zijn met een vergelijkbaar probleem die op deze manier mischien wel geholpen kunnen worden.
groetjes Danielle