Piet schreef op zaterdag 31 januari 2009, 11:33:


Dan moet je nóg oudere boeren opzoeken, die zo rond 1840 boer waren; toen werd nl de kunstmest uitgevonden.
Aangezien de kans erg klein is om dergelijke super ouwe krakers van boeren te vinden, raad ik je aan eens een landbouwkundig ingenieur aan te spreken, die weet wel even iets meer over bemesting e.d te vertellen dan een willekeurige ouwe kraker van een boer.

Frans Veldman schreef op vrijdag 20 februari 2009, 11:12:

Diegenen die zich erg verdiept hebben in het bodemleven, waaronder wormen, weten dat wormen reageren op luchtdruk, trillingen, temperatuur, luchtvochtigheid, zelfs op maanstanden. Zelf heb ik hier jarenlange ervaring mee (kweken van wormen, onderzoek bodemleven, weidebeheer, etc.) Het verbaasde mij telkens weer dat bodemleven reageert op dergelijke factoren, terwijl wormen bv geen ogen hebben of een klok of een agenda! In Duitsland en Italië is er ooit onderzoek naar geweest. Het 'waarom' weet men nog steeds niet, maar dát het gebeurd is vastgesteld.
Of parasieten in een paardenlichaam ook reageren op maanstanden weet ik niet; de kans dat zij dat doen is wel degelijk aanwezig.
Het is wel heel erg kort door de bocht om direct te roepen dat dit onzin is; net zoals het onzin is te roepen dat dit absoluut waar is. We weten er simpel te weinig over om een definitief oordeel te vellen.

AMA schreef op zondag 12 april 2009, 17:45:


Ja, ik hou me er al 17 jaar mee bezig. Let wel dat de huidige milieuregels het verbieden om zomaar mest te gaan verbranden. Ook moet de kachel/stookinstallatie aangepast zijn. Daarnaast zijn een aantal bewerkingen gepatendeerd en mogen ook niet zomaar gekopieerd worden, ook niet op hobby matig gebied.

AMA schreef op woensdag 15 april 2009, 17:25:


Ook dat is verboden: het is niet voor niets gepatendeerd, commercieel of niet commercieel, het geldt voor iedereen.
Overigens is het nog steeds verboden om zomaar mest te gaan verbranden; niet alleen vanwege milieueisen (gelden ook voor particulieren), maar ook vanwege bacteriën in de mest etc.
Het zou ook niet best zijn als iedereen zomaar kon gaan expirimenteren gezien de schade die kan ontstaan. Daarnaast zou het wel heel erg krom zijn als particulieren nergens voor hoeven te betalen terwijl bedrijven zich blauw moeten betalen aan allerlei vergunningen en eisen.... Verboden dus, mits men licenties betaald en/of vergunningen aanvraagt.

Even een doordenker:
na allerlei opmerkingen over 'dubbelblind onderzoek', 'testen', 'wettelijke regelgeving', etc. etc. en suggesties dat etiketten alles vermelden wat er in zit (want anders...) en dat 'de grote jongens' (grote bedrijven/machtige industriën, etc.) zich houden aan die wetten...bla..bla... kijk ik even naar de praktijk en verwonder mij nog steeds dat er lieden (oke, 1 naam wordt hier al genoemd, nl Leen Taal) hun producten op de markt kunnen brengen via....jawel, 1 van de grootste veevoederbedrijven van Europa.
Producten die NIET getest zijn (soms zelfs duidelijk neigen naar kwakzalverij) maar wel 'onder GMP+ voorwaarden' worden geproduceerd en verkocht. Dit door grote bedrijven waarvan de consument moet denken dat juist zij betrouwbaar zijn.... Zij moeten immers de kennis en kunde in huis hebben om betrouwbare/veilige producten op de markt te brengen...

Niet dus; lieden als Leen Taal kunnen via hen gewoon hun brouwsels aan de man brengen (naast Leen zijn er nog vele andere die 'dezelfde truuk' toepassen).

Ik ken Cedric niet, ik ken zijn product ook niet. Ondanks dat heb ik het idee dat hij zorgvuldig omgaat met zijn product en (voorlopig) niets anders doet dan 'proefpersonen' verzamelen op een ongedwongen manier.
Zijn manier van aanpak kan ik meer waarderen dan die van een groot paardenvoermerk, wat lukraak iets in elkaar flanst (zonder gedegen onderzoek) en vervolgens het product ter promotie gratis gaat uitdelen op een paardenevenement, aan tientallen nietsvermoedende (zich veilig wanend) paardenliefhebbers: de fabrikant roept enkel dat het om een nieuw (zeer gezond) product gaat en dat de 'geluksvogels' het moeten testen om vervolgens de testresultaten weer terug te koppelen naar de fabrikant.
Is dat 'gedegen onderzoek'? (het testen van een voer op paarden die niet eens bekend zijn bij de fabrikant kan volgens mij nooit een betrouwbare uitslag geven).
Oke, een voeder is anders dan een smeerseltje, maar het gaat om het principe.
Voor zover ik kan lezen is Cedric veel zorgvuldiger te werk gegaan dan hetgeen ik hierboven aanhaalde.