Marianne Gomes schreef op maandag 6 juni 2011, 18:27:


Nee hoor, ik heb er ook maar eentje. En ik ben ook verbaasd. En benieuwd.

Hoop dus dat ik even mag inhaken op dit draadje?

Ben op het moment hard op zoek naar een vriendje voor Paddy. Voel me namelijk heel schuldig dat hij zo alleen staat. (hij staat overdag wel naast andere paarden). Zo liep het nou eenmaal, ik kreeg er maar 1, en kan geen veld vinden waar hij met andere paarden mag staan (vind het inmiddels ook heel lekker om m'n eigen gang te kunnen gaan, zonder bemoeienissen ).

Qua tijd en geld kan ik me zelf wel een beetje een inschatting maken. Maar jaloezie? Hebben daar meer mensen last mee gehad?

Het lijkt mij echt beter voor Paddy als hij met (tenminste) z'n tweeen komt te staan. We hebben een super leuke vriendschap (hoe zeg je dat nou eens zonder dat het stom klinkt?) en ik spendeer heel veel tijd met hem, maar ik kan er nou eenmaal geen 24 / 7 staan. En dan, wie moet er dan de tijgers in de gaten houden als hij wil slapen? Of de omgedraaide zandkorrels? . En wie moet de vliegen verjagen? En lekker rennen en en en?
Laatst liepen we samen naar dagveld, hij liep los mee, dan zijn we daar, gooi ik het draadje achter z'n kont dicht: "bye gorgeous, have fun today", en dan kan hij dus niet meer verder meelopen. Dan loop ik echt met het lood in m'n schoenen weg...

Dus ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat er een paardje bij moet. Maar ben nog wel benieuwd of er meerdere mensen zijn waarbij paard jaloers werd. Denk vooralsnog dat ik meer degene ben die jaloers zal zijn, ben stiekum heel blij dat het weer schoft- en kontkrabbel seizoen is, maar als hij een ander paard erbij krijgt dan heeft hij me daar niet meer voor nodig ...

Dank voor antwoorden. Was niet zo dat ik me had laten ontmoedigen een tweede paard te zoeken hoor, was/ ben alleen benieuwd of een tweede voor 'jaloezie' of dergelijk kan zorgen.

Dani62 schreef op maandag 6 juni 2011, 20:30:


Ik zou het liever ook niet willen, en heb ook behoorlijk moeite gedaan om hem samen met anderen te hebben, maar zover niet gelukt. Eerste veld mocht andere paard er niet bij want die had hoefbevangenheid en moest 20 uur in de stal en de 4 uur buiten vooral niet te veel bewegen . Tweede veld mochten paarden niet samen omdat het land er dan aan zou gaan. En nu dus derde veld waar hij jammergenoeg alleen staat, maar waar ik me weer beter op m'n plek voel omdat er niemand is die zegt dat m'n army pownie in de stal moet etc etc. En geen frustraties over arm hoefbevangen paard. En z'n nieuwe overdag veld is weer naast andere paardjes, maar die mogen ook weer niet samen van landeigenaar. Vandaar dus zelf op zoek naar eentje extra. En mezelf kennende heb ik er over een aantal jaar een stuk of 6... Komt helemaal goed

@ Sarah: sorry dat ik even onderwerp kwam binnenvallen. Mooie foto heb je!!

Aoife Berserik schreef op dinsdag 7 juni 2011, 11:07:



Ben het met je eens hoor . Zoals ik gister 21:53 schreef, ik had me niet laten ontmoedigen, ik ben alleen wel benieuwd naar ervaringen. Dus de beslissing is al genomen en de zoektocht is in gang gezet, dus succes met de zoektocht maak ik er dan maar van .

Cedric Coucke schreef op maandag 13 juni 2011, 9:45:


Verlichting is al bewonderingswaardig, maar ik ben het met je eens dat een meer holistische aanpak waarschijnlijk noodzaak is.

Wellicht een interessante link voor mensen met psoriasis en / of andere huidklachten: http://grossbart.com/SkinDeep.pdf.

Is een uitgebreid e-book geschreven door ene Ted Grossbart, een psycholoog die huid en haar problemen probeert te verklaren / te verhelpen vanuit psychologisch perspectief.

Het is gratis en je hoeft nergens je mailadres of gegevens in te vullen, dus worth a look.

Frans Veldman schreef op woensdag 15 juni 2011, 17:28:



Respect voor alles wat je in dit topic geschreven hebt eigenlijk. Ben het persoonlijk niet áltijd eens met wat je schrijft (hoeft ook niet toch?), maar hier sla je wat mij betreft toch een aantal keer achter elkaar de spijker op de kop.

Even nieuw topic geopend, ben benieuwd naar het volgende, maar heeft niks meer met Irwin te maken:

marianne laenen schreef op maandag 13 juni 2011, 8:29:


Heb hier ook zo eentje die niet wil stoppen, erg leuk, maar ook een beetje een dilemma: wil altijd graag stoppen op een goed moment, maar als paard het helemaal niet leuk vind om te stoppen, word dat dan mischien niet ervaren als straf? Nou al meerdere keren meegemaakt dat paard zelf terugloopt naar doolhof en me dan staat aan te kijken van "komt u nog of hoe zit dat?", en daar sta ik dan (met me goeie gedrag )... Moeten we dan toch nog maar even een spelletje doen? Met dus het risico dat het spel dan pas word afgebroken op het moment dat paard het zat is(en er dan volgende keer mischien geen zin meer in heeft)? Maar ik kan 'm toch moeilijk een beetje lopen negeren?

'Niet ingewikkelder maken dan het is' is goed advies, maar ik zie zelf de simpele oplossing even niet. Iemand?

Bvd

Ilona Kooistra schreef op woensdag 15 juni 2011, 19:05:


Mijn excuus


Thanks

Dank voor antwoorden.

Hier liep ik al een tijdje over te piekeren. Meen meerdere keren gelezen te hebben dat het een goed idee was om te stoppen op een hoogtepunt, maar dat lag me dus niet helemaal lekker aangezien paard zelf het daar niet altijd mee eens lijkt te zijn. Wil niet dat paard het idee krijgt gestraft te worden voor goed gedrag. Stopte de laatste tijd dus meer op een willekeurig moment, maar nu het zo toevallig ter sprake kwam dacht ik toch even de meningen te peilen, altijd interessant.

@ Maria Delavega: Ja dit gaat inderdaad over een ander soort rust, maar heb dus ook nieuw topic geopend, zodat er geen verwarring ontstaat.

@ Piet: Thanks, dat is handig om te weten. Maar dan verder, is het zo heel erg als paard nog verder wil en ik daar soms eens aan toegeef? Dat paard mij meer leert dan ik hem staat sowieso vast, maar ik zou dit gevalletje toch niet willen bestempelen als zijnde het paard dat mij loopt te trainen, gewoon een beetje interactie dunkt mij. Niet dat ik nou aan alle grappen en grollen van paard toegeef, maar ach, aangezien hij mij ook de raarste dingen laat doen kan ik er toch niet echt mee zitten. Geven en nemen ja toch.

Hoi Lise,

Ik sluit me bij de rest aan en zou zeggen: laat haar eventjes nakijken.

Maar je kunt zelf ook een hoop bereiken :).
Ik zou zelf niet zozeer een trainingsplan opstellen, altijd naar je paard blijven kijken, tijd is een ondergewaardeerd iets.
Dat ik mijn beessie kreeg was hij ook erg stijf (nog niet zó stijf, maar toch), maar met enige tijd rust en veel gevarieerde beweging is dat nu prima verholpen.
En zoals Egon schrijft: paard moet het ook leuk vinden. Waarschijnlijk is bereden worden voor haar op het moment niet echt plezierig, dus lekker voor nu eraf blijven, veel wandelen, leren clickeren is inderdaad geweldig, en ik zou veel grondwerk in vrijheid (dus zonder touwtje) doen, kan je paard meteen beter aangeven wat wel en niet leuk gevonden word, of wat misschien pijn doet, etc. Niets forceren, maar wel lekker veel bewegen.

Voor wat inspiratie: op youtube zijn veel filmpjes te vinden over wat je op de grond allemaal kunt doen. Deze bijvoorbeeld over at liberty: http://www.youtube.com/watch?v=PgjIWUfrAKc&feature=related
of deze over horse agility: http://www.youtube.com/watch?v=2h7CAEB3Grw&feature=related
of deze over clickeren: http://www.youtube.com/user/hyxc

Op http://www.artofnaturaldressage.com/forum/ zijn ook heel veel ideeen op te doen, en filmpjes te vinden.

Hoop dat je er iets aan hebt, veel plezier, komt helemaal goed

Myriam schreef op donderdag 16 juni 2011, 8:42:


Ik vind je altijd leuk schrijven Sandra!
Je hebt gelijk, stoppen op een goed moment komt jezelf zeker ten goede.
Om toch enigszins te voorkomen dat de 'training sessie' zo eindigt als in je beschrijving laat ik tegenwoordig het touw maar gewoon achterwege. Ik heb het van mezelf geaccepteerd dat ik gewoon niet handig genoeg ben. Kan best touw én target én clicker vasthouden hoor, als ik op de bus sta te wachten ofzo, maar vraag me niet met 3 dingen in m'n handen nog eens op paard te letten en het exact juiste click moment te herkennen. Dus touw weg, clicker meestal weg, en target gooi ik ook meestal weg, kan paard daar leuk achter aan lopen

e m kraak schreef op vrijdag 24 juni 2011, 15:07:


True true

Volgens mij komt religie (naast een handig middel om de meute eronder te houden) ook voort uit het gevoel van de veiligheid van een groep (safety in numbers). Niet iedereen is religieus, maar bijna iedereen ter wereld behoort in meer of mindere mate tot een groep van (wederom meer of minder) gelijkgestemden. Dat kan het Christendom of ander -dom zijn, maar ook bv de schaatsvereniging, of het paardnatuurlijk forum, of men kan in een kudde paarden leven, of gezellig met stemmen in je hoofd.


Het hoeft niet persé het beste voor je te zijn, maar ik denk dat het behoren tot een groep voor bijna iedereen aanlokkelijk is. Zie hoe vele slachtoffers van bv huiselijk geweld daar toch blijven, of koorknaapjes bij de kerk.


Ik ben jammergenoeg bang dat mensen nooit zullen stoppen elkaar lastig te vallen. Voor je het weet is het andere groepje groter en is jouw veiligheid in het geding.

Arabesk schreef op zaterdag 25 juni 2011, 14:35:


Lijkt mij persoonlijk niet meteen een non issue. Dat het ene slecht is betekend m.i. niet dat het andere dan maar voor lief gelaten moet worden.

Soms hoop ik wel eens (maar dat is erg rancuneus van me) dat er wel een God bestaat. Ik kan me levendig zo een hemelpoort scene voorstellen: Ah, dus u dacht de hemel in te mogen omdat u netjes de handjes vouwde voor het eten? Laat mij eens in het grote boek kijken: U vertelde jongetjes en meisjes dat ze geen sex mochten hebben voordat ze daar een officieel papiertje voor hadden want dat zou vies zijn, maar ze mochten wel naar de oorlog met een mooi geweer in hun armen?! Meneer de president, slaap zacht. Maar niet in een hemelbed, helaas pindakaas.

Het lijkt mij wel een idee om het geloof een ietsje pietsje aan te passen (is vaak genoeg gedaan). Als het concept van hemel en hel misschien aangepast kan worden? Hel en doemenis en vagevuur is misschien een ietwat abstract idee, en ook makkelijk te omzeilen door te geloven dat je het zelf bij het rechte eind hebt. Maar als iedereen (dus ook de niet ‘gelovigen’) nou eens zou geloven dat je na de dood zal worden geconfronteerd met alles wat je zelf teweeg heb gebracht. Dat je elke emotie zou voelen die je veroorzaakt hebt. Dus de angst en pijn van alle beesten die je hebt laten lijden; de honger/ pijn etc. van alle mensen die geleden hebben door een oorlog waar je bij leven achter gestaan; om het kort te houden: alle emoties van alle wezens die je op wat voor manier dan ook te min of ronduit pijn gedaan hebt. Zou dat misschien niet beter werken?
Het mooie eraan is dat je dus ook alle goede dingen zal voelen die je hebt veroorzaakt, liefde, begrip, respect, waardering etc. etc.
Ieder voor zich. Dus ook meteen geen last meer van peer pressure van je religie/ politieke beweging/ wat voor groepering dan ook. Je kan dan nog steeds een heilig boek ofzo lezen, maar hebt dan mi meer motivatie om voor jezelf opmaken of dat wel de juiste weg is.

Bvd

Tineke Nolet-Verdel schreef op zaterdag 25 juni 2011, 14:03:


voor de tweede zin, 1 dag per jaar zou inderdaad wel karig wezen. Maar 'alleen maar dingen die je leuk vind'? Dan ben ik stikjaloers!

gefeliciteerd overigens nog!

Grappig dat het zo verschilt per paard.
Denk dat het verschil toch meer aan de vliegen etc ligt dan aan de zon/ hitte. De mijne komt op het moment noooooit in de stal, ook bijna nooit onder een boom, maar vorige zomer in ander veld vond ik hem er soms wel. Misschien zaten daar meer vliegen / andere vliegen? Wespennest in z'n schuilstal deerde hem weer niets, die heb ik dan ook laten hangen want wespen schijnen weer ander vliegspul te voorkomen.

Vannochtend tijdens wandeling trouwens een onweersbui met soms flinke klappen, en Paddy leek het niet eens door te hebben?! Rare beesten ...