Isabel van der Made schreef op vrijdag, 4 juni 2004, 16:58:

Je kan natuurlijk gewoon lekker je eigen methode ontwikkelen. NH is alleen maar een filosofie waarbinnen vele wegen migenlijk zijn. Ik hou ook absoluut niet van handleidingen, het zal hardstikke goed helpen en ben ook niet tegen parelli maar of het evht bij alle paarden zo goed zal helpen? Lekker bij de wei zitten en vanalles over nh lezen, dan kom je denk ik een heel end. Maar de valkuil is wel dat je vast komt te zitten, daar moet je voor uitkijken.
Ik reed eerst met stalhalster, dat had ik toch en werkte ook goed. Maar omdat ik ook met hoofdstel erbij buiten rijd werd het wel een heel pakket. Dan werkt een touwhalster toch lekkerder en zit de neusband ook niet voor de helft onder mijn neusriem.

groetjes Ebby

Hallo,
heb al een paar berichten geschreven hier op het forum maar bedenk me nu net dat ik me nog niet had voor gesteld. Dacht nl dat ik al eerder actief was hier op het forum.
Ik ben dus Ebby, heb een ijslander, Stella fra mundelstrup (of hoe je dat ook schrijft) sinds eind oktober. Doe niet aan Parelli maar mijn eigen "methode" waarbij ik van alles wat gebruik. Vind de filosofien van Hempfling wel erg goed en gebruik die ook. Ook wat van anderen, is gewoon een mix.
groetjes Ebby

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 4 juni 2004, 20:53:

nee, dat was ik :). Maar ik kan niet goed tegen de vorm emmail-lijst (ben hier dan ook misschien na een tijdje weer weg, als deze vorm me ook niet bevalt). Daarom had ik me gisteren (maar wat maakt die ene dag nou uit?) me voorgesteld maar pas vandaag.
groetjes Ebby

Ilona Kooistra schreef op zaterdag, 5 juni 2004, 10:13:


LEUK die filmpjes :). En idd, meer, meer . Vooral zoals harisha erbij taat terwijl die zweep om dr oren knalt, zo van: pfff, wat saai zon zweep.
groetjes Ebby

Hallo,
het is een vreemd idee (maar nh was eerst nog vreemder dan dat het nu word gevonden, wie gaat er nu paards doen?) maar als de rug een brug is tussen voor en achter kant en heel zwak, zonder stuenselen, waarom gaan wij dan niet op die steunselen zitten? De voorbenen is onmogenlijk, dan zit je op de hals maar de achenen zou kunnen. Ik hen weinig verstand van anatomie maar zou niet beter voor het paard zijn als wij op de kont gingen zitten? Het zit wat lastiger dan op de schoft maar dat moet toch wel en zijn.
groetjes Ebby

Hallo,
Ben vandaag met Stella met wijken voor druk bezich geweest, ze pakte het vrij goed op vind ik maar waar ik zit over te twijfelen is of ik haar ook zal leren wijken voor druk bij haar manen. Ik las wel in het stuk over wijken voor druk dat het een reflex (geloof ik dat er stond) moet worden maar ik zit echt niet zo super (er word aan gewerkt, tips ed zijn altijd welkom) dat ik niet af en toe mijn evenwicht verlies (bijvoorbeeld, ik zit niet op te letten, zit zonder zadel en terwijl Stella schrikt geef ik haar de hulp voor draf wat ze sowieso altijd vrij explosief begint) en dan wil ik nog wel graag af en toe een pluk manen kunnen vastpakken zonder dat ze opeens naar rechts gaat omdat ik druk op die manen gaf. Hoe lossen diegene die hun paard wel wijken voor druk hebben geleert aan de manen dat op? Gewoon nooit je evenwicht verliezen? Dan heb ik denk ik nog een lange weg te gaan...
groetjes Ebby

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 6 juni 2004, 23:05:

Tja, bij Stella is het een ramp zo af en toe. Vroeger nooit goed op gelet wanneer ik het deed, bij de oude eigenaar kreeg ze slaag als ze dr kont naar je toedraaide en bij mij niet. Maar ze weet dus dat ze meestal (werd) gekriebelt als ze die kont naar me toe deed. Nu is het echt grappig om te zien soms, als ik iets anders wil gaan doen dan volgd ze me met haar kont, draai, draai. En wat kan ze het dan opeens snel :). Maar moet mezelf echt in de gaten houd dat ik nu niet meer krabbel als zij die kont naar me toe draait maar pas als ik er zin in heb. Want anders kom ik dus nooooooooit bij dat hoofd en Stella loopt nog niet mee aan haar staart.
groetjes Ebby

e m kraak schreef op zondag, 6 juni 2004, 22:59:

Die join-up zit mij ook nog wel dwars, ik blijf grotendeels bij mijn standpunt maar ben er geloof ik niet helemaal zwart-wit tegen ( in somigen situaties te overwegen). Heb het nooit overwogen om te gaan doen, had globaal het eea erover gelzen en omdat ik het toch (nog) niet nodig heb (heb het iig neit bij Stella nodig) meer in de prullemand gedumpt. Moet zeggen, zon discussie opent toch wel je ogen over welke vooroordelen je toch hebt terwijl je denkt dat je die op dat gebied iig neit hebt.
Dat wat Robbets doet en Hempfling lijkt op elkaar, Voest mengt hun vormen ook nog eens. Dat maakt het allemaal zo verwarrend. En het traditionele longeren dan? Is dat dan weer geen soort van join-up alleen dan met lijn? tsja, ik weet het eigenlijk niet. En wat versta je onder jon-up? Dat een paard je los volgd? Ik neem aan dat als je een beetje " normaal" paard hebt met een beetje normale verstandhouding dat je daarmee wel los kan wandelen? (dus geen metertje los achter je aan loopt en vervolgens de tuin gaat snoeien). Of heb ik nu weer zon vertekend beeld van de manier waarop NHmensen (maar das weer zon ruim begrip) met hun paarden omgaan? De ruiters hier op stal komt neit eens in hun hoofd op om hun paard los te laten mee lopen. En dat terwijl, behalve dat het ergens ook wel leuk is, zo makkelijk is. Niet dat je het daarom moet doen maar het is wel mooi meegenomen.
iK dus ook niet, vandaar dat ik neit zo goed weet of het nu zoveel beter is als de traditionele manier. Wie zecht er dat het vluchtknopje niet aan gaat als jet het paard zo van je wegjaagd? IK weet het niet hoor, dat gaat nog denkstof opleveren :).

groetjes Ebby

Isabel van der Made schreef op maandag, 7 juni 2004, 13:43:


Ik snap het (hoop ik want ik schijn errug goed te zijn om dingen verkeerd te interpeteren) en tegen deze vorm van join-up ben ik niet (ja, zo doe ik het ook, gewoon lekker in de wei gaan zitten, binnen 5 min. heb ik alle paarden rond me -maar er staan dan ook "normale" paarden-). Maar is het nog wel een join-up? Robberts jaagt wel achter zijn paard aan, iig Kelly Marks (navolger van Robberts). Nee, zo mag een join-up wel zijn van mij, zo is het ook geen geren, gejaag of zo iets dergelijks. Maar wat wel in mij opkomt is (en dan bedoel ik de join-up waarbij er wel achter een paard aanjegaadg word) wat als een paard niet van je weg wil? Ik ben laatst aangevallen door een paard (niet mijn paard, ben me er dood van geschrokken maar dit paard bleek dus gevaarlijk te zijn, was men ff vergeten te zeggen) dat iedereen van zijn plek duwde en dat nam ik dus niet. Toen ik haar probeerde weg te jagen viel ze me aan. Ben ongeloofenlijk snel achter het hek door gedoken anders had ik nu een paar mooie hoef afdrukken in mijn buik en een leuke tandentatoe in mijn wang. Zon paard weigert om van je weg te gaan en wat doe je dan? OKe, natuurlijk deed ik iets fout (maar wat ben ik nog niet achter).
groetjes Ebby

jo schreef op maandag, 7 juni 2004, 14:55:

Het paard leek heel normaal, achteraf heb ik wel een inschattingsfout gemaakt omdat een normaal paard met repsect voor mensen je niet van je plaats duwt maar dat besefte ik op dat moment niet.
Geen stem, ik maakte me groot (schouders niet rond maar wat meer naar achteren geloof ik) en stapte zelfverzekert op haar af. Ondertussen zwaaide ik (vooruit, doe ik altijd) met het touw. Mijn ervaring met je armen hoog en dan wapperen is dat paarden vrij snel de lucht in gaan en dat doe ik dus niet.
Dat hoorde ik dus later pas, beestje viel heel vaak aan en als je bij haar in de wei een paard moest pakken moest je ook altijd een zweep mee nemen (wat je met die zweep moest doen vertelde ze er niet bij)
Nooit meer gezien, waarschijnlijk zie ik het ook nooit meer. Ik was bij een manegeles aan het kijken van een vriedin en dit was ene manegepony. Het is overginds de eerste keer dat ik aangevallen/gebeten of getrapt word. Over het algemeen let ik redelijk goed op lichaamstaal.
groetjes Ebby

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 9 juni 2004, 18:47:


Hier gelukkig geen dazen (laatst eentje gesingaleerd die natuurlijk net Stella moest hebben maar het was wel de enigste) maar ik ben ene paar jaar op ponykamp geweest in Brabant en daar stikte het van de dazen. Wat ze daar deden, en het hielp erg goed, wij werden meer gestoken dan de paarden, was een heel fijnmazige (ik bedenk net, misschien zijn het wel exeemdekens geweest) witte stoffen deken samen met halsband en hoofdkap (het leken echt ridderpaarden). Het was stof met kleinere gaatjes dan vliegendekens en de dazen prikte er niet doorheen.
Veel succes met de dazen.
O ja, in open gebied zetten dat helpt denk ik erg goed. Mijn paard staat nu in de open zeeuwse polder en amper een daas te zien. Het waait er te hard voor denk ik (en het is redelijk bosarm hier).
groetjes Ebby

Hallo,
T is heerlijk warm hier alleen niet zo lekker voor mijn paard. Ze is nu redelijk donker van kleur (bruin achtig, ze wisselt per maand zo ongeveer van kleur) en toen ik haar maandags wou krabbelen was ze bijna te heet om aan te raken. De paarden hebben weinig schaduw in de wei en ging wel in elkaars schaduw staan maar toch had ze het duidelijk warm. Ook waait het hard maar dus niet genoeg. Ik heb haar Zondags afgesponsd, toen ookal zulk lekker weer, maar dat vond ze maar niets. Maandags afgespoten en ik zag aan haar dat ze alleen bleef staan omdat ik het wou (wassen van manen en staart vind ze wel heerlijk). Zou afspuiten wel nut hebben voor verkoelen? Die vacht is natuurlijk waterdicht en als dat water alleen op de vacht licht dan lijkt het me niet dat het erg verkoelend. En als het eenmaal tussen de haren zit, word het dan niet erg snel weg getransporteert? Of heeft een paard het niet warm en is dit gewoon zon mensenantroponogwat? En wat zou ik kunnen doen om Stella verkoeling aan te bieden (nee, een paardenzwembad behoort neit tot de mogenlijkheden)? Een ijsje ?
groetjes Ebby

Esther schreef op woensdag, 9 juni 2004, 20:01:


hahaha jij weet dus ook niet hoe dat precies heet :). Parasols zijn geen oplossing, dat mag toch niet van de stalhouders en daarnaast de rest van de paarden zullen het eng vinden (warmbloeden, pfff) en dan staat Stella er natuurlijk gezellig tussen terwijl ze die parasol waarschijnlijk neit eens eng zou vinden (1x schrik, vervolgens laat ik het haar zien en is de intresse dr af). Veder staat er een exeemer tussen die als ie niet meer eng is binnen een minuut neerhaalt. Likstenen slopen ze, ik heb er al 2 neerlegd en de volgende dag vertrapt en weet ik veel wat mee gedaan (de brokstukken lagen verspijd door het weiland). Meloen, hihi, ik lust het geen eens maar zal es kijken maar ze zal het wel lusten, alles wat te eten is gaat naar binnen! Water hebben ze gelukkig genoeg. En die douche, hmmm, misschien dat ik haar trapenlopen zou kunnen leren maar dan past ze nog niet in het bad.
Mensen en paard veel geluk met de hitte (hahaha , ik loop gewoon met 27 graden of wat met 4 lagen aan :) , warm?? echt waar?)
groetjes Ebby

Esther schreef op donderdag, 10 juni 2004, 7:53:

er word ook gezecht dat exeem niet erfelijk is maar in de buik van de merrie op het kind word overgedragen. Maar waarom wel aan het ene kind en niet aan het andere?
Klopt, er word veel te snel geroepen dt het exeem is terwijl er niet echt goed word gekeken naar de eigenlijke symptomen. Je hebt genoeg allergien die op staart en manenexeem lijken en ook andere exeem vormen die eigenlijk niet zo bekend zijn en daarom maar onder de noemer zomerexeem worden geschaard. ZO roept iedereen bijvoorbeeld dat Stella duidelijk zomereceem heeft. Dat ze het te vroeg heeft gekregen, haar manenkam neit hard is en toen ze het kreeg op een rare manier schuude word maar eventjes over het hoofd gezien. Ook haar geschiedenis hiermee (grom, niet goed voorgelicht door de eigenaar, toen ik haar laatst belde vertelde ze pas het hele verhaal). Ik vind het zo jammer dat zelfs de dierenarts dat soort dingen niet ziet. Denk dat voor behandeling een betere voorlichting ook op zijn plaats is want als je eenmaal weet wat voor soort (andere) allergie het paard heeft kan dat misschien wel behandelt worden.
I>k geloof trouwens niet meer
Daar zijn ook zoveel verhalen over. Sowieso alleen al hoe de mugjes eruit zien, of het nou die kleine zijn of het nou mugjes zijn die je niet ziet? Onduidelijk. Ook word er veel gespeculeert dat het de stofwisseling is. Waar ik dan weer op veder heb zitten denken. Als er iets mis is (een bepaalde stof, meot worden aangetoont met een bloedproef. Is onderzoek naar gedaan bij het Fjordenstamboek en alle paarden werden beter) met ide stofwisseling wat verschillende dingen kunnen zijn dan zijn een paar van die dingen misschien erfelijk. Dus dan is exeem in de ene geval wel erfelijk en in de andere niet. In Oostenrijk hebben ze ene proef gedaan met allergenen. Verassend was dat veel paarden een op exeem lijkende reactie vertoonde op een allergeen die niet van dat mugje was.
Larie, ik zit hier flakbij de kust. Mijn paard staat op een half uur sukkelen tot op een geschikte duinovergang (er zijn er dichterbij maar dan zou ik moeten traplopen met mijn paard). OP de manege waar ik Stella eerst had gestalt genoeg exeemers. Bij ene paard is het overgegaan en die had het erg zwaar. Daarbij ging het dus op. Maar bij de rest geen verschil, misschien een plekje minder maar er waren er alsnog ene paard die zich tot bloedens toe open schuurde. Ik denk dat het gerucht van die enkele opgeknapte paarden vandaan komt. Maar als er zoveel verschillende vormen zijn, somigen misschien van de stofwisseling andere van die mugjes en weer anderen van andere allergenen dan zou het best kunnen dat het alleen voor ene bepaalde vorm geld.
groetjes Ebby

e m kraak schreef op donderdag, 10 juni 2004, 11:29:


Ik had ergens horen speculeren dat het iets met het gat in de ozonlaag te maken zou hebben. Maar hoe kan je dat controleren? Expres een groter gat maken en dan kijken of er meer paarden exeem krijgen? Arme Australiers. Maar ergens is het ook wel logisch, de wereld word warmer (te merken aan deze warme dagen) en of dat van het broeikas effect komt of niet (en of het broeikas effect wel bestaat ) maakt niet uit. Er was een evenwicht en dat komt uit balans, er komt vervuiling van van alles en nog wat en paarden zijn gevoelige dieren. Niet gek dat ze er op reageren dus.
groetjes Ebby