eddy DRUPPEL schreef :
>>
>> Toch vind ik de mening van Egon dermate interessant dat ik wel
>> eens zou willen weten wat er gebeurd als Mazir veel minder
>> impulsen krijgt. Ik heb daar wel over nagedacht.
>> Het vreemde is dat Jules, niet een echte paardenman, precies
>> hetzelfde vroeg!
Mazir krijgt al amper impulsen. Hij is daar eigenlijk zelf heel dubbel in want hij zoekt ze wel op. Van de ene kant wil hij met rust gelaten worden in zijn weitje, van de andere kant komt hij bij elke bezoeker langs het hek hangen want hij wil onder de mensen zijn.
Dan weer kan hij niet omgaan met al die aandacht en gaat hij lopen klooien. Geef je hem echter geen aandacht zie je dat het ook niet goed is. Ga gekke dingen met hem doen; optochten, buitenritten, naar zee en hij geniet aan één stuk. Zo erg zelfs dat hij de liefheid zelve kan zijn.
Kán. Zolang het hém uitkomt. Hij heeft twee gezichten.
>> Minder impulsen van buitenaf, minder prikkels voor zijn toch al
>> drukke geest, en slechts 1 of 2 personen die hem kunnen
>> benaderen en ook met hem werken.
Zie boven. Ik denk dat jullie een verkeerd beeld van Mazir hebben, Mazir heeft geen drukke geest. Hij is juist heel rustig, beetje sloom af en toe.
Hij wordt pas druk als hij in de klooimodus gaat en als hij heel blij is, dan pas zie je de Arabier in hem.
>> En we hoeven het niet zielig te vinden dat hij geen
>> soortgenoten om hem heeft heeft, want in feite is hij
>> paard-asociaal. Hij geeft niet echt om soortgenoten als maatje
>> en verkiest de mens. Alleen valt hij die dus vaak aan.....
Hihi, met al mijn kudde/groepsgebeuren kan ik met een rustig geweten zeggen dat Mazir geen soortgenoten om zich heen nodig lijkt te hebben.
Wél een hond! Hij is in zijn eentje opgegroeid met een hond om zich heen en die zoekt hij dus wel op (zie de foto's in zijn verhaal). Mazir is gek op honden, op katten en kippen ook trouwens.
Toch wilden wij wel dat hij leerde met soortgenoten om te gaan, dus heeft hij hier amper alleen gestaan. Hij is begonnen met Izzy, daar was hij bang van, toen met Holly, dat ging goed, maar Holly werd zenuwachtig van hém, en nu staat hij met Cas (Fjord) en ze maken nul contact. Cas ook niet met hem. Dáárom gaat het goed.
>> Dan nog blijven we met het probleem van de genetische aanleg
>> zitten....
>> Kortom: is het zijn verkniptheid die hem doet aanvallen of is
>> het de strijd om het leiderschap?
>
> Leiderschap heeft er niets mee te maken volgens mij ! Mazir
> houdt van mensje pesten , onder de paarden is hij een
> schijtluis en weet absoluut niet wat ze hem duidelijk proberen
> te maken,
Precies! Zijn gedrag heeft weinig met leiderschap te maken.
Ik loop zó met Mazir met alleen een touwtje om zijn hals naar buiten, hij zal nooit grazen, je niet omver trekken, blijft onder alle omstandigheden keurig bij je. Kan menig ander menig paard een voorbeeld aan nemen. Hij is te rijden op één vinger, zo gevoelig op de hulpen.
Maar hij kan zich ook enorm tegen je keren. Wat je bij hem moet zien te bewerkstelligen is dat je hem uit die confrontatie houdt, dat je hem niet gaat prikkelen dmv druk of voor hem onmogelijke dingen waaraan hij denkt niet te kunnen voldoen. De ene dag is zijn lont veel korter dan de andere dag. Inderdaad: Een tijdbom dus!
> dan kom ik wel op de proppen als je je daar weet te gedragen
> als een "normaal" paard hebben ze je al veel geleerd ivm
> beleefdeidsregels en omgangsvormen daarna vermenselijken we de
> taal wel .Iets in die zin , een paard kan "volgens mij" niet
> normaal met mensen omgaan als het abnormaal met soortgenoten
> omgaat. Dus hem apart zetten heeft volgens mij het omgekeerd
> effekt , minder impulsen zou het pestgedrag nog verergeren
> volgens mij . Alleen moet je met hem de ideale mix vinden
> tussen drukloos te werken en toch resultaat krijgen.
Nou, één ding is wel zo en dat is dat Mazir volledig doorslaat als er andere paarden op hem afkomen. Hij is dan zo bang dat hij zichzelf verwondt, Eddy. Dat kun je niet uitproberen door er even een ander paard bij te zetten. Dat is wat wij al een jaar aan het doen zijn.
Mazir springt in zijn blinde paniek niet óver een hek, nee, hij rent er dwars doorheen, hij schiet alle kanten op. Dichter dan 10 meter en hij is werkelijk panisch! Hij heeft hier in het afgelopen jaar toch al wat zelfveroorzaakte blessures gehad omdat een merrie alleen maar ´boe´ tegen hem zei. Hij was zelfs bang van Peyo, die toen één maand oud was. Hij is niet helemaal in staat om de taal die de paarden hebben te begrijpen. Hij is echt doodsbang en het is heel erg zielig om hem zo te zien. Dat is in dat jaar bij ons amper verbeterd. Op het moment loopt hij met Cas, dat gaat goed in de paddock. In de bak echter, als Cas gaat lopen spelen en uitdagen, gaat het verkeerd. Een paar weken geleden is Mazir in zijn paniek zó met zijn voet onder het Heras hekwerk geschoten. Tuurlijk hebben wij ons ook wel eens omgedraaid en gezegd dat hij het zich maar moest uitzoeken, maar dat werkte niet. Tref je even later een totaal kleddernat paard met rollende ogen en een bebloed been, dat soort werk. Hij gaat zelfs uit pure frustratie in zichzelf lopen bijten. Dat doe je echt maar één keer!
De enige winst die we wel met hem geboekt hebben is dat hij in dat jaar met Holly gestaan heeft en nu sinds een aantal weken is gaan domineren over Holly. Dát is nieuw voor ons. Maarja, Holly laat zich door alles en iedereen domineren, dus zo opmerkelijk is dat ook weer niet.
Als ik dit allemaal zo lees denk ik: Arm dier. Hij heeft nooit paard kunnen zijn.
Pien
Warboel
