Nathalie Lagasse schreef :


Dat is nou precies waar ik vorig jaar aan heb lopen denken!
We hadden toen Bombita pas, onze Appaloosa met zomereczeem. Zij kwam steeds maar weer vragen om gekabt te worden, een verzoek waaraan wij in eerste instantie graag voldeden totdat ik me realiseerde dat er op die manier alleen maar méér histamine vrijkomt in de huid.

Dit jaar hebben we het anders aangepakt en haar vanaf de eerste mooie dag een eczeemdeken opgedaan. We hebben ook met elkaar afgesproken dat we haar niet meer zullen krabben.
Haar huid is (nog) prachtig gaaf en glanzend en ze heeft eindelijk manen en een staart gekregen.
Maar haar jeuk is maar nét onder controle hoor.
Afgelopen week hebben we de adem ingehouden toen we haar toch een keer zagen schuren aan een boom, gelukkig maar één plekje op haar schoft, maar ik ben er ook van overtuigd dat wanneer ze één keer goed heeft lopen schuren, we weer terug bij af zijn.

Héél strict die deken op dus en van de risicoplekken afblijven.
Toen haar eczeem afgelopen jaar zo heel erg was en ze er helemaal neurotisch van werd heb ik uit wanhoop een paar keer hydrocortison op de ergste plekken gesmeerd. Het is enorme hormoontroep, maar het gaf wel heel even verlichting. Als ik heel eerlijk ben zou ik het weer gebruiken als Bombita zo'n last heeft van de jeuk (overigens is ze nu van een van onze mederwerksters en niet meer van ons), want het is niet om aan te zien hoe een paard onder die exzeem lijden kan. Als mens neem je ook iets als je hoofdpijn, jeuk of wat dan ook hebt, waarom zou een paard dat niet mogen?

Ik zit ook al heel lang te denken aan een anti-histaminicum, maar ik weet niet of dat voor paarden bestaat en of het betaalbaar is. Misschien dat gewone hooikoortspilletjes (die ikzelf ook neem) ook al helpen?
Maar zoiets doe je nou eenmaal niet op eigen houtje en ik heb geen flauw idee of er al zoiets op de markt is, ik weet heel zeker dat dat zou helpen de symptomen te onderdrukken en de cirkel van jeuk, krabben, neurotisch gedrag te doorbreken, ook al neem je de oorzaak er niet mee weg.

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef :

Ah! Zie je, het was met jou dat we het daarover hadden vorig jaar.
Heb je ergens info daarover?

Frans Veldman schreef op donderdag 26 april 2007, 10:45:


Onze stagiaire Laura en haar zus hebben het met eigen ogen gezien, en ze vonden het zo'n aanfluiting te zien hoe zij met dat paard omging dat ze weggelopen zijn van de demo.

Heel toevallig zijn we vanochtend twee paarden gaan bekappen bij iemand die zelf Parelli eind level 2 is en hij heeft de demo ook gezien. T Was geen beste reclame voor Parelli, zegt hij.
Waar anderen op momenten dat het even niet zo lekker loopt gaan zoeken naar iets wat wél goed gaat (je geeft tenslotte een demo) koos Silke er duidelijk voor om op dát moment de confrontatie met het paard aan te gaan en dat was inderdaad niet heel subtiel om te zien daar in die showring.

Pien

Frans Veldman schreef op donderdag 26 april 2007, 10:46:


Hmmm, vraag ik me dus ook af nu.
Ik kan alleen de foto's zien die hier al langere tijd staan, de nieuwere zijn pas zichtbaar als ik op foto vergroten klik.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 26 april 2007, 10:51:



Jack en ik komen er meer en meer achter dat er niet één universele methode is en we willen ons dan ook niet binden aan één methode.

Elk paard is anders: Temperament, achtergrond, verleden, motivatie etc.
Elke persoon is anders óók. Er lopen hier mensen rond die baat lijken te hebben bij de methode van Conrad, er zijn hier ook mensen die overtuigd zijn van het Parellisysteem en dat heel goed weten toe te passen (om maar even twee uitersten te noemen) en ik denk dat het heel goed is dat iedereen voor zichzelf deze keuze kan en mag maken. Ik zie het als Jack's en mijn taak om mensen aanreikingen te doen zodat ze zelf een keuze kunnen maken.

De laatste tijd zien we een aantal mensen die een tijd heel gericht één methode gevolgd hebben, letterlijk, zoals in de boekjes staat, de trainer in alles nadoend en dan toch het gewenste resultaat niet weten te bereiken.
Het nadeel van het klakkeloos volgen van één systeem is dat je zelf niet meer voelt en kijkt, maar heel technisch en in je hoofd blijft, zonder te durven kijken of jouw paard wellicht net iets anders nodig heeft dan het paard van je vriendin. Zovaak denk ik wanneer ik iemand zie modderen dat ik het zelf heel anders zou doen, maarja, ze willen die methode volgen en dan moeten ze de kans daar ook voor hebben.
Een systeem geeft aanvankelijk houvast als je nog niet zo ervaren bent, maar naarmate je jezelf en je paard leert kennen is het heel goed als je van het systeem durft af te wijken en er je eigen aanpassingen aan kunt doen. Daarbij is een ietwas sjaggie botte Fjord nog altijd een ander paard dan een overgevoelige Arabier en heeft de ene persoon meer geduld dan de ander.

Waar ik mijn merries nogal eens wat ruimte kan geven geef ik mijn hengstje Spirit geen ruimte, zeker niet nu hij in een hormonale fase is en nog moet leren zijn driften met mijn vraag om zijn aandacht te combineren. Híj moet dat leren, niet ik. Híj is degene die langs een hengstige merrie moet kunnen lopen zonder mij al snuivend en snorkend naar haar toe te sleuren. Als ik daarbij een bepaalde portie druk moet gebruiken in de vorm van een touwzwiep zal ik dat niet nalaten. Het is er allemaal opgebaseerd om 'straks' mijn hengst zo drukloos mogelijk mee te kunnen nemen aan het spreekwoordelijke touwtje.

Zijn grens die kan hij niet stellen, op merriemomenten drijft hij op zijn hormonen en wil hij zich maar al te graag onttrekken aan mijn gezag.
IK ben dus degene die hier de grenzen aangeeft, niet hij en ik wil daar inderdaad geen eigen initiatieven bij van hem.

Helderheid in wat je wilt en tolereert is daarbij heel noodzakelijk. Ik denk niet dat ik zou moeten toestaan dat hij met mij aan zijn touwtje links en rechts gaat lopen rondneuzen, stilstaan wanneer hij dat wil. Ik ben al een aantal situaties tegengekomen waarbij ik even heel snel moest handelen, dan is er wat mij betreft heel even nul komma nul ruimte voor eigen inbreng van hem.

Spirit is beslist geen dood paard, voor degenen die nu denken dat ik hem monddood wil maken. Integendeel; hij sprankelt, is blij en vaart er wel bij dat wij duidelijke afspraken hebben.
Gaat dat halster aan dan richt hij zich naar mij. Onze werkmomenten duren kort, hij is nog jong, misschien een kwartiertje hooguit. Ik heb niet veel nodig met hem, ik oefen elke dag heel even met hem wanneer we de paarden van de weide halen, hij moet dan netjes achter de merries lopen, of ze rustig benaderen. Ik sta vaak bij hem wanneer hij contact maakt met de merries en kan hem zo leiden en dat gaat erg goed.

Enne, gaat dat halster af dan is het een enórme hormonenbak.
En dat mag hij, want dan is het zíjn tijd!

Groet, Pien (die nu weer aan het werk gaat, pauze is voorbij).

Wil schreef :


Nou, ik weet dat sommige DA's hier aanraden een paard aspirine te geven bij hoefbevangenheid bijvoorbeeld en dan kun je gewoon humane aspirine geven, dubbele dosis van een mens.
Alleen zou ik niet weten of een paard hetzelfde reageert als mensen op anti-histamine, ik weet niet zo heel veel van paardenziektes, daar heb je dan weer een meedenkend DA voor nodig, Cindy bijvoorbeeld, de DA van Eddy.

Pien

Frans Veldman schreef op donderdag 26 april 2007, 23:07:


Neee .... Grr

Frans Veldman schreef :

Je weet dat ik me precies hetzelfde afvraag.

Voor de clickeraars onder ons: Hoe rijden jullie?
Bijvoorbeeld: Hoe leren jullie een onervaren paard voorwaarts te gaan, in draf te gaan, te stoppen , achterwaarts te gaan etc.
Ik neem aan dat je niet gaat zitten wachten totdat je paard toevallig die beweging maakt, want met sommige oefeningen kun je dan wel tot St. Juttemis blijven zitten....
Serieus, ik vraag het me af hoe je een paard zonder druk kunt motiveren om te stoppen vanuit het zadel.

Groet, Pien

Piet schreef :


Is dat de werkelijke reden dat je toch met een vorm van druk bent gaan werken of speelt ook mee dat de methode maar tot op zekere hoogte werkte voor wat jij uiteindelijk wilde (nodig had) en je dus aanpassingen moest doen?

Pien

Piet schreef :


Dat bedoelde ik eigenlijk niet eens, ik bedoelde eigenlijk de voorbereiding op je rijden.
Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 27 april 2007, 0:29:


Ik bedoel; ik zou echt graag weten waarin rijdend clickeraar zich onderscheidt van een persoon die wél druk gebruikt.
Grondwerk oké, maar dan het rijden:
Ik denk nu even aan zaken die meer van een paard vragen dan stemcommando's als 'ho' 'stop', 'draf', 'terug' en 'galop' ; sturen, een stop maken, noodstop, schouderbinnenwaarts, galopwissels. Of zaken als eens lekker barrel racen, buitenritten met ander paarden waarbij paard wat druk wordt, offeh.... een viriele hengst die een leuke merrie ziet, etc,
Het wil er bij mij niet in dat dat er allemaal ingeclickerd kan worden.
Maar ik zou graag worden overtuigd van het tegendeel, misschien dat ik dan eindelijk eens 'om' zou zijn....
Eva, jij misschien?

Groetjes, Pien

We zijn ons paard, Oakley, bij wijze van test nu een aantal weken aan het rijden met een Bare-Footzadel.
Voorheen werd zij met een goed passend westernzadel gereden, maar ze bleef toch altijd wat onstabiel lopen, 'gaf' zich niet, waarbij het leek alsof zij zich beperkt voelde door de boom van het zadel. Dus ook wat andere boomzadels uitgeprobeerd, maar het resultaat werd er niet beter op.

Al op de allereerste Bare-Foot uitprobeerdag zagen wij een totaal ander paard. Een paard dat zich geeft, strekt, ontspant, en veel rechter loopt.
Ik was nooit zo pro boomloos, maar moet nu toch erkennen dat Oaks er alleen maar beter is van gaan lopen. Ik overweeg nu om het zadel blijvend voor haar te gebruiken.

Pien

jan seykens schreef op vrijdag 27 april 2007, 9:13:


Nou, dat is ook mijn overweging.
Oakley laat nu een dermate ruime draf zien die je amper kunt uitzitten als je een aantal kilometers door de velden banjert. Nu kun je zeggen; laat haar niet zo lopen, maar zij wil dit zelf heel graag en ik vind het belangrijk dat Oakley dit kán en de mogelijkheid heeft want het is goed voor haar lijf om zich zo los te gooien, dat zie ik aan alles.
De rijder echter moet daardoor gaan lichtrijden om mee te blijven gaan in die beweging. En daar wringt zich de schoen: De beugelophanging.

Dus jij hebt witte haren gezien bij Ulrike. Waar zaten die?
Onder de beugelophanging?
Bij Fjord Cas (die boomloos door zijn eigenaar gereden wordt) zie ik namelijk ook witte haren, meer op de plek waar het gewicht van de ruiter zit (moet effe denken of ik me niet vergis, zal zometeen effe kijken).
Oaks loopt het beste zonder zadel, of boomloos, ik heb dat zelfs in één les allemaal uitgeprobeerd.

Inderdaad is een flexzadel bij haar ook een optie.
Groet, Pien

Esther schreef op vrijdag 27 april 2007, 20:26:


Es toch...... ik ga heel veel aan je denken vanavond.
Hou je ons een beetje op de hoogte de komende uren?
Liefs, Pien

stefano schreef op vrijdag 27 april 2007, 17:55:


Hoi Stefano.
Een veulen hoort te leren van zijn ouders.
Ook de mens doet een belangrijke duit in het zakje.
Bij jouw veulen is dat proces ergens verkeerd gegaan waardoor er nu een verstoring is. Zoiets gaat bijna nooit van het ene op het andere moment, zijn gedrag is het resultaat van een stuk miscommunicatie tussen mens en paard. Je zult actief leiderschap moeten gaan tonen en de touwtjes weer in handen moeten krijgen.

Dat is niet alles. Eén van de grootste frustraties van een paard is wanneer hij opgesloten gehouden wordt en niet of nauwelijks sociaal gehouden wordt, niet voldoende kan bewegen of niet begrepen wordt in zijn behoeften.
Ik lees het woord 'stal' en ga er voor het gemak vanuit dat jouw veulen toch een aantal uren in zijn eentje op stal doorbrengt. Er zijn paarden die zich hier moeiteloos in lijken te schikken, maar er zijn ook paarden die daar gefrustreerd van worden, en hoe dan ook, een paard hoort niet op stal, en al zeker een jong dier niet dat nog vanalles te leren heeft van zijn omgeving. Het zijn allemaal door mensen bedachte dingen die niks met paardenwelzijn te maken hebben.

Ga dus niet alleen zijn gedrag aanpakken, maar ga op zoek naar de oorzaak van dit gedrag en neem die oorzaak weg: Maak allereerst zijn huisversting in orde, geef hem wat hij nodig heeft, ruimte, soortgenoten.
Vind iemand die je helpen kan dit proces te begeleiden.

Jouw paardje wilt jou iets heel belangrijks zeggen, luister daarnaar.

(en ik weet dat het zeer confronterend kan zijn dit allemaal te moeten lezen).
Succes, Pien