Ja, sommige wel, maar dat verschilt ook heel erg individueel. In de verharingstijd wil het nog wel eens warmer zijn dan de vacht bedacht had. Dus in de herfst al een wintervacht en dan nog opeens een week 15-20 graden, dat kunnen ze niet hebben. Of in de lente, dan heb je dat ook wel eens. Zitten ze eenmaal in de vacht van het seizoen dan valt het wel mee. Dan heb je wel individuen die het slechter hebben met hitte dan anderen, maar ook genoeg die er geen bovenmatige last van hebben.


De vraag hierbij is, wat is acceptabel. Op het moment dat het dier aangeeft het wat rustiger aan te willen doen en je kan hem op die manier met plezier de zomer doorkrijgen, prima. Is het dan heel erg als ie die 30 graden wat minder comfortabel vind?
En het mag dan wel niet, maar ik ben een echte hollander. Vind die 30 graden ook niet je dat, maar heb het altijd overleefd.

Het is in Nederland ook altijd alles of niets he, qua weer

Groetjes Karin

Peet schreef op maandag 20 maart 2006, 18:46:


Op het ijslanderforum word het ook besproken (het artikel in de Bit). Heb het nog niet gelezen, maar ga van het weekend op cursus en daar zal ik we even kunnen spieken.

Een stal als Mansour is wel heel bekend, dus het is wel positief dat zij dit doen en uitdragen.

Groetjes Karin

Wat voor paarden zijn dat dan? Van verschillende rassen, groottes en types? Driegangers, viergangers, weet-ik-veel-hoeveel-gangers?

Groetjes Karin

Interesant. Ik vind de gangkeuze zeer kenmerkend en het komt niet overeen met mijn (zeer gekleurde ijslander) ervaring. Echter als ik dat stukje van mezelf ff uitzet, dan is het een zeer interesante uitkomst.


Ja, het is heel erg jammer dat de onderzoeksresultaten in Utrecht zo in de markt moeten passen. Kun je net zo goed geen onderzoek doen denk ik dan.
Zolang echter de resultaten die niet groots bekend worden wél bereikbaar zijn, is het nog niet zo heel erg. Dan kunnen de mensen die echt verder willen komen er tenminste nog gebruik van maken en komt het uiteindelijk toch wel de wereld in.

Groetjes Karin

Hoi Cindy

Brood is wel een echte extra, dus met mate geven. Het moet ook goed gedroogd zijn, zacht brood geeft risico op koliek. En even goed controleren op schimmel, dat mag er natuurlijk niet opzitten.
Is het goed gedroogd en schimmelvrij dan kan het als extra.

Groetjes Karin

Ik zie enige vergelijknis met paarden die met plezier het bit aannemen om te gaan rijden....
Terwijl hier toch wel algemeen bekend is dat het bit niet echt een geschikt gebruiksvoorwerp is.

Kan het paard de link leggen tussen het zadel wat hij kiest en dat wat ie uren later nog op zijn rug voelt? Is een boomloos zadel per definitie onprettig voor een paard, als de effecten ervan pas na lange termijn gebruik duidelijk worden?
Oftwel, naar mijn idee slaat deze test niet echt ergens op... Want ik denk dat op bovenstaande vragen nee het antwoord is.

Groetjes Karin

Momenteel slaan ze een nieuwe weg in. Nieuw bloed mag wordengebruikt. Voorbeeld is de (voor de Augidienbergerfokkerij) nieuwe fokhengst Santano, die een kruising tussen een Paso Peruano en een toltende draver is.
Informatie kun je vinden op www.gaedingar-group.de

Mijn ervaring met de Augidienberger is een van nature bewegingsvollere tölt. Dus niet een ingetrainde knieactie, maar een natuurlijke ruimere beweging die (in mijn ervaring dus) voor de ruiter heel erg comfortabel zijn. Ook vond ik het karakter duidelijk anders. Gevoeliger, sensibeler. Minder IJslandse zelfstandigheid, wat door veel mensen als afstandelijkheid wordt ervaren. Ik kan me voorstellen dat mensen dat fijn vinden, een paard wat sensibeler op zijn omgeving reageert. Niet iedereen vind de ijslandse onverschrokkenheid een pluspunt...

Groetjes Karin

Ja die ervaring heb ik ook. Een hengst die zijn been (pees) volledig kapot gelopen heeft omdat de merriegroep op een andere wei gezet werd. Hij heeft rondes gegalopeerd, maar toen hij daarmee ophield kon hij ook geen stap meer lopen.

Wil niet zeggen dat ik vind dat het dier dan op stal hoort, absoluut niet! Maar zorg er wel voor dat zulk soort dingen dus niet gebeuren. Ga voordat je het dier loslaat een half uurtje rustig wandelen, zodat hij al rustig wat energie kwijt kan. Zorg er daarna voor dat de omgeving geen aanleiding geeft tot heel erg wild gedrag. Eens een drafje kan geen kwaad, wanneer er directe stressoorzaak is (zoals bij die hengst bijv) dan schatten ze het inderdaad best zelf in.

Groetjes Karin

jacqueline postmes schreef op woensdag 5 april 2006, 10:02:


Er zitten twee ijslanderstallen in Limburg voor zover ik weet en als het goed is kun je bij in ieder geval 1 ervan lessen. In Noord Brabant zitten ook stoeterijen waar lessen en cursussen gegeven worden. Op de website www.icelandic-horses.com staat een rij met weblinks naar diverse stallen. Kan ze zelf opzoeken hoe of wat. Ik weet niet of ze bijvoorbeeld wekelijks les wilt of een keer een weekend op cursus ofzo.
Iemand die in de buurt woont en eens kan helpen is erg leuk, maar die gangen zijn zo eenvoudig nog niet. Naar mijn idee is iemand met echt veel ervaring en kennis dan wel een pré. Dat kan natuurlijk iedereen hebben, maar dan moet je maar het geluk hebben dat ie in de buurt woont

Groetjes Karin

Ik weet niet of ik je hier goed begrijp HC? Is in bovenstaande tekst de staartriem en borsttuig een positief iets, of is dit extreme gebruik al een punt van dit gaat te ver? En dan bedoel ik zoals je het hierboven schreef en bedoelt he.

Ik vind persoonlijk een staartriem iets wat ik niet wil gebruiken. De staart is tenslotte een uitloper van de ruggengraat en daar ga ik liever niet met een staartriem aan trekken. Heb vele paarden gezien en gereden met zo'n ding en nooit direct nadelen ondervonden, nog iets gemeten, maar het idee staat me tegen. Dát lijkt mij nou iets moois om te meten met een hartslag meter. Dan wél met een zadel wat een staartriem nodig heeft. Dus een zadel wat naar voren schuift wanneer het geen staartriem eraan heeft. Met een goed passend-niet schuivend zadel als normaalwaarde ernaast.

Groetjes Karin

Dit laatste snap ik dus écht niet.
Als ik een skelet neem en met de botjes ga spelen op een paardenrug dan komt alle gewicht via die botjes op het paard. Maar neem ik mijn bovenbenen, dan voelt dat toch enorm anders. Ik voel op geen enkele wijze ooit mijn dijbeen door al mijn andere weefsel erdoorheen (ik bedoel niet letterlijk, maar qua gewichtdoorgeven). Ik kan me echt niet voorstellen dat het paard (of zijn weefsels) dit dan wél doen.

Ik zeg niet dat het niet zo is, maar ik kan me hier gewoon echt totaal geen voorstelling van maken. Ik hoop dat er een manier is om dat duidelijker te maken. En dan niet met vulspul, want ik heb echt moeite om mijn levende bovenbenen te vergelijken met vulspul.

Groetjes Karin (niet zozeer eigenwijs, maar voorstellingsloos...)

Ja NOU EN? Die man en zijn paard zijn hartstikke gelukkig met elkaar en geniet zo waarschijnlijk jaaaaaren van elkaar. Laat dat paard als het allemaal zo erg is 1 jaar korter leven omdat ie knielt voor zijn baasje. So what? Beestje is naar mijn idee hartstikke blij met zijn baasje.
Als IK mag kiezen, word ik liever 40 en ga ik dood wetende dat ik een ontzettend leuk leven heb gehad, dan dat ik 80 word en nooit iets leuks, ongezonds, of gevaarlijks heb gedaan. Dat vind ik, en daarom vind ik ook dat als een combinatie daar gelukkig mee is, al die regels en waarheden van jou de sloot in mogen.

Groetjes Karin

Volgens mij is het zo dat uit ervaring blijkt dat het veulen zich niet opgesloten voelt.... Niet iets wat van te voren al verwacht word.

Groetjes Karin

Nou, ik denk dat wanneer uit ervaring blijkt dat bij deze methode veulens zeer relaxed en ontspannen reageren, je er wel van uit mag gaan dat dit voor het algemeen kent. Uitzonderingen bevestigen de regel, I know. Maar de ervaringen op deze manier zijn vrij breed, er hebben hier nu al velen gereageerd dat het gewoonweg goed werkt.

Als je het hebt over individu A versus B dan vind ik wat je zegt wel kloppen. Heb je het over individu A t/m Y versus Z, dan denk ik dat je verwachting terecht is. En op het moment dat je een individu treft die het anders ervaart (en dat merk je snel genoeg), pas je je daar op aan. Net zoals wanneer je dat zou doen wanneer je met 2 personen bent en 1 persoon dus de rol van het touw op zich neemt.

Groetjes Karin

Nieuw is dat niet hoor. Misschien dat het voornamelijk in Duitsland bekend is? Maar ik ken de term in ieder geval al heel erg lang en heb er tijdens mijn stage ook les in gehad. Niet dat je er veel les voor nodig hebt, want het is voor heel veel niets doen en leren inschatten wanneer het nodig is je paard een weinig sturing te geven.

Groetjes Karin