Piet schreef op zondag 9 december 2007, 7:55:
> Wie van de meelezers heeft namelijk zulk gedrag van een paard
> nog met eigen ogen gezien? Wie weet dat een paard zo
> mee kan werken? Dat het paard ook het doorlopen naar de
> volgende klant in zijn systeem heeft zitten omdat hij
> ergens tussen 10 en 20 meter afstand "dank u wel" na het
> afrekenen hoort bij een dichtgaande deur?
Ik heb zelf met paard en wagen nog gereden in Diemen.
Daar deed ik de boodschappen.
Hij wist precies waar hij moest stoppen, als ik voor de winkel riep "tot ziens" dan zag ik het paardje uit de ruststand komen en zich klaar maken om verder te gaan.
Na het opstappen pakte ik de leidsels bijna nooit op, en riep allen maar "toe maar", dat was genoeg om door te gaan naar de volgende klant of winkelier.
Waar ik spullen leverde, dat waren vaste adressen en daar stopte het paard altijd correct en in de juiste volgorde, ging pas verder na het beroemde "toe maar" en ging altijd weer goed in het tuig staan bij het woord "tot ziens".
Als er adressen veranderde was dat inderdaad altijd een keer of 3-4 voordat hij hij begreep dat er iets in de route was veranderd.
Een ander mooi voorbeeld van samenwerken is een KWPN merrie die van een boer was waar ik dagelijks kwam.
Hij had de merrie zelf gefokt, beleerd etc.
De merrie werd ingespannen, er werd een briefje op de bok bevestigd en de leidsels werden zo vast gezet dat ze niet weg konden glijden maar het paard gewoon kon bewegen. Bij het woord "ga maar" ging de merrie weg (jawel, alleen, over een dijk waar wel verkeer reed) ze ging dan naar het andere eind van die dijk (die is best lang) en ging daar bij een boerderij de helling af, het erf op.
Daar pakte een boer het briefje, laadde op de wagen wat er werd gevraagd en zij tegen de merrie "ga maar".
De merrie draaide de wagen, ging de helling op, ging weer over de dijk terug.
Bij aankomst op de boerderij ging ze zelf op het erf de wagen draaien, parkeerde die achteruit over 2 balken die over de beerput lagen en als dat allemaal goed stond, dan hinnikte ze om de boer of mij te roepen zodat we haar konden uitspannen.
Dat was iets wat ze wel wou leren maar wat haar niet kon lukken.

)))
Ik zal deze merrie nooit vergeten (is inmiddels overleden), mede door haar en uiteraard door mijn eigen merrie weet ik dat dit allemaal mogelijk is als we ze maar vertrouwen en toestaan om mee te denken!!
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.