Spirithorses schreef op maandag 29 september 2008, 0:09:


) Wie staat daar met Spirit te slijmen???

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 29 september 2008, 0:12:


Jacqueline, ik voel echt met je mee!! Hier zijn gewoon geen woorden voor.
Echt te hopen dat ze ze rap oppakken!
Snap niet wat dit stelletje idioten ermee denkt te bereiken...
Misschien weekend? Losgelaten kroeggangers?
Dan zou na de wat latere uurtjes het gevaar geweken zijn?

Heb je 'iets' aan stal/weiland beveiliging gedaan? Schrikverlichting?
Waakhond lenen van iemand die flink te keer gaat?
Heeft er niemand een oogje op?

Groetjes,

Wil.

yondan schreef op maandag 29 september 2008, 12:10:


Nee hoor... niks stortbuien... Was met Catcher en Chaser precies hetzelfde.
Chaser heeft heel wat verwondingen opgelopen, niet te zuinig.
En dat waren geen kleine krasjes! Maar fikse bijtwonden.
Gewoon niet leuk! Je hebt 2 paarden en je kunt ze nooit bij elkaar plaatsen?
Nee, dan liever ruinen!

Ik heb geen spijt van de beslissing die 1,5 jaar geleden gevallen is!
Het leven is nu voor beide paarden vele malen beter!

Groet,

Wil.

yondan schreef op maandag 29 september 2008, 16:24:


Idd. niets zo triest. Nooit een maatje om mee te spelen, te fretuh of te groomen... niet elkaars vliegen wegjagen. Nooit samen staan te balen in de regen...

Enfin. En dan nog het bijkomende. De frustratie van een solitair gehouden hengst. Alle buren hebben toevallig natuurlijk merries. Er zijn altijd wel ergens merrie's in de buurt! Dus ga je de hele dag lopen IJSBEREN. Heen en weer... totdat je een pad hebt uitgesleten van 50 cm. diep... Daar mest je... daar banjer je weer heen en weer... totdat je hengst zienderogen mager wordt en een zwaar gefrustreerde zenuwpees. Gevaarlijk... want hij moet die frustraties kwijt en wil je vriendin wel bespringen omdat haar wollige vestje lekker naar merrie's ruikt...
Of: je weet dat je niet in je begeleider mag bijten... dus bijt je maar in het hek... of in je staltouw. Overspronggedrag.
Gezien, ervaren, meegemaakt. Niet meer te trainen want hij had z'n aandacht er niet bij. Nooit lang. Was toevallig ook vroeg voorjaar... dus de hormonen besprongen en overwonnen het logisch verstand.

Dát is de realiteit van een solitaire hengst.

Ik ken heel gelukkig ook de andere kant van het verhaal. En heb hier eveneens de succesverhalen gelezen. Heel gelukkig voor die hengsten.
Het kán en is prima.

Maar niet in onze situatie.

Groetjes,

Wil.

Piet schreef op maandag 29 september 2008, 16:39:


Piet, dat Esther weg is gegaan hier vind ik ook heel erg jammer en ik mis haar echt! Maar wát kunnen we eraan doen? Het is haar beslissing en ook dat zullen we moeten respecteren. Ik hoop dat ze gewoon weer een keer meepost.
Dus Esther, als je dit wel leest.... heel veel sterkte met je Bjorkie!

Groet,

Wil.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 29 september 2008, 17:18:


Kruis de (clicker versus dwangloze hogeschooltraining) degens heren! En garde! Ik lach me rot hier en ben benieuwd naar de uitslag )
LOL met deze discussie!

Wil.

marianne laenen schreef op maandag 29 september 2008, 20:08:


Er IS verschil in ritme. Verschil in het neerzetten van de voeten.
Je kunt het goed horen als diverse rassen gangenpaarden over een houten plankier gaan waarop een microfoon ligt. Wij hebben dat ooit gedaan en er is een duidelijk verschil tussen de IJslanders en de Walker.
Hoe het met IJslanders precies zit weet ik niet... wel dat mijn Walker allemaal verschillende ritme's kan lopen. Dus: als je van diagonaal naar lateraal (beenzetting) een halve boog zou maken... loopt ie alles in die halve boog.
De kunst is om een basistempo te gaan volhouden waarvan ik denk dat ie dat goed loopt. En eerlijk gezegd: is dat zowat het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan!
Om hem dus taktmatig zuiver in 1 bepaalde gang te kunnen houden.
Zeker over oneffen terrein. Er is altijd wel een excuus om lekker een vreemd pasje tussendoor te maken )

Bij een Walker is een maximale headshake vaak ook een soepele walk.
Het is moeilijk uit te leggen. Het is de achterhand activeren en eronder drijven zodat ze bijna gaan zitten... frontverheffing, van voren beetje tegenhouden en wachten op die headshake. En proberen niet in draf te laten vallen.
Ik heb er nooit les in gehad, maar weet wel precies wanneer hij goed en zuiver loopt.
Dan is er absoluut geen enkele opwaartse rugbeweging merkbaar.
Ga ik een beetje liggen 'rollen' in het zadel is hij bijna aan het telgangen.. ook niet wenselijk trouwens.
Zodra er een niet-gangenpaarden ruiter op Chaser stapt, maakt ie er een puinzooi van en begint te hobbelen. Ik zie dan alles door elkaar geklutst worden en het ziet er niet uit...
Nog vreemder is dat deze mensen feilloos Chaser in draf zetten... en ik dit niet voor elkaar krijg!!

Als de running walk goed gereden wordt, voelt de ruiter nagenoeg geen beweging meer.

Enfin... het is gewoon lekker!

Groetjes,

Wil.

Spirithorses schreef op maandag 29 september 2008, 20:10:


Er bestaat ook nog zoiets als een Indian Shuffle, die vroeger wel voorkwam in bepaalde USA appaloosa bloedlijnen.
Dat tussen draf en galop inzitten kan zijn: voor galopperen en achter draven...
Achter galopperen en voor draven. Niet goed dus.
Draver's worden in DE veelal gekruist met Walkers.
Ze zal dus misschien tölt-aanleg hebben.

Probeer maar uit Pien, als je zin heb. De stap proberen te versnellen, dus snelstappen. Achterhand eronder drijven en voor een beetje tegen houden...
Het mooiste is op een asfaltbaan of zo, zodat je goed kunt horen wat er veranderd in het ritme...

Leuk!

marianne laenen schreef op maandag 29 september 2008, 20:18:


Walkers ook.

marianne laenen schreef op maandag 29 september 2008, 20:22:


www.vierhaus.de?

www.gangenpferde.de

Agiediënberger?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 29 september 2008, 23:12:


Eddy, dit is mijn ervaring met Catcher en mijn mening.

Peter Donck schreef op dinsdag 30 september 2008, 10:18:


Oh, da's mooi om te weten! Mijn droom was nog altijd een walk'aloosa, weet je nog? Dit soort fijne gangen en dan ook nog prachtige kleurtjes...
Voorlopig heb ik er 2.... en heb m'n handen vol. Mede gezien dat ik vanmorgen toch een dappere poging gedaan heb om m'n halve duim te amputeren ;-((
Even een kap van 'n auto tillen... zat een scherpe rand aan....
Enfin... onkruid vergaat niet toch?

Inmiddels vreten ze hier trouwens volop van die mammoetgrasjes )

Monique Meijer schreef op dinsdag 30 september 2008, 12:52:


Tis toch allemaal niet te geloven eigenlijk he?? En dat door zo'n stelletje rotkinderen.... heb je al eens geprobeerd om met die ouders te praten?
Of ze eens uit te nodigen om eens naar Indy te kijken en zelf te zien wat de schade is?? Misschien helpt dát!

Sterkte voor jou én Indy!

Monique Meijer schreef op woensdag 1 oktober 2008, 9:37:


Monique... ik ben het hier niet mee eens. JIJ hebt onkosten en je paard schade.
Dat is door hun toedoen. Hun, als ouders van minderjarige kinderen, zijn aansprakelijk. Ik mag aannemen dat de Duitse wetgeving op dit gebied ook duidelijk is. Als jij getuigen hebt, dus kunt bewijzen dat dit een feit is... vraag ik me af of een goed gesprek met de betreffende ouders... ertoe zou kunnen leiden om dit probleem op te lossen.

Tuurlijk... liever zie je deze kinderen nooit meer in de buurt, dat snap ik ook wel.
Aan de andere kant zitten jullie je weer eens blauw te betalen... omdat anderman's kinderen dit 'lollig' vinden...
Kan toch ook niet?

Wil.

e m kraak schreef op woensdag 1 oktober 2008, 15:37:


Precies dát vond ik zo knap in geval van de mini-shet. Het duidelijk wijd om een laaghangend verkeersbord heenlopen zodat de begeleider daar niet tegenaan loopt. M.a.w.: het diertje heeft ergens ooit geleerd om bepaalde hoogtes in te schatten. Heeft geleerd dat hij/zij er weliswaar onderdoor kan lopen... maar de begeleider niet.

Óf: zal het diertje geleerd hebben om ALTIJD om verkeersborden heen te lopen?
Ongeacht de hanghoogte?

Het blijft een heel knap staaltje van training en er zit ontiegelijk veel werk in.

Je kunt dieren dit soort dingen wel leren door positieve bekrachtiging.
1 van onze papegaaien heeft de neiging om HOI! te roepen als er mensen komen.
Dus: als er een auto aankomt op dit erf roept hij keihard HO!!
Net 'n waakhond.... dit is per ongeluk ontstaan. Ik heb de eerste HOI meteen beloond door Goed zo en later Mooi te zeggen! Dit heeft ie onthouden en hij doet dit nog steeds. Waakpapegaai geworden dus....

Handig... want hij kan het eerder zien als wij....

Groet,

Wil.